Ο πρώτος επαγγελματίας Ισλανδός ποδοσφαιριστής έπαιξε σε Άρσεναλ-Μίλαν και έγινε υπουργός στη χώρα του!

Αντρέι Σεβτσένκο, Τζορτζ Γουεά, Τιτί Καμαρά, Θοδωρής Ζαγοράκης… Μερικοί από τους ποδοσφαιριστές που διέγραψαν λαμπρή καριέρα στο χορτάρι, προτού εισέλθουν στον χώρο της πολιτικής.

Ένας από τους πιο άσημους της παραπάνω λίστας ονομαζόταν Άλμπερτ Γκούδμουνσον, ο οποίος όμως διέθετε μία σειρά από λόγους για να είναι… διάσημος.

Με αφορμή την ημερομηνία των γενεθλίων του (5 Οκτωβρίου 1923), το Sport-Retro.gr καταγράφει τη ζωή του πρώτου επαγγελματία Ισλανδού ποδοσφαιριστή που, μεταξύ άλλων, αγωνίστηκε σε Άρσεναλ και Μίλαν!

Ορφανός στα 12

Ο Άλμπερτ Σίγκουρδουρ Γκούδμουνσον, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας πριν από 94 χρόνια.

Ο χρυσοχόος πατέρας του, ονόματι Γκίσλασον, απεβίωσε σε ηλικία μόλις 35 ετών, με συνέπεια η μητέρα του (σ.σ. λεγόταν Ιντιάνα Κατρίν Μπιαρναντότιρ και απασχολείτο με τα οικιακά) να σηκώσει όλο το βάρος.

Ο Άλμπερτ, ορφανός μόλις στα 12, αγαπούσε το ποδόσφαιρο και εν έτει 1938 εντάχθηκε στις ακαδημίες της τοπικής Βάλουρ, προκειμένου να καταγράψει τα πρώτα του βήματα.

Το 1944 έδωσε εξετάσεις, μέσω των οποίων οδηγήθηκε στο Skerys’ College της Γλασκόβης για να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων μέχρι το 1946.

Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Μπρίνχιλντουρ Χιόρντις Γιοχανσντότιρ και μαζί της απέκτησε 3 παιδιά: την Ελένα (1947), τον Ίνγκι (1952) κα τον Γιόχαν (1958).

«Κανονιέρης» και γκολτζής

Παράλληλα με τη φοιτητική του ζωή, ο νεαρός Ισλανδός επιθετικός έκανε προπονήσεις με τη β’ ομάδα των Ρέιντζερς, αλλά με εξαίρεση ένα ματς με την Κλάιντ στο “Άιμπροξ” τα Χριστούγεννα του 1945, δεν κατέγραψε άλλη συμμετοχή.

Ο δημοσιογράφος που επιμελήθηκε τον αγώνα στην “Daily Record”, ονόματι Ντέιβι Μίκλτζον, έγραψε για τον Άλμπερτ: “Ο Θόρντον ήταν πολύ αργός. Ο Γκούδμουνσον ήταν το αντίθετο. Οι μπαλιές με τη μία είχαν κατεύθυνση προς την αντίπαλη περιοχή, αλλά ποτέ δεν έφτασαν σε κάποιον συμπαίκτη του. Αυτό το παιδί, πιστεύω, έχει κάτι, ασχέτως αν δεν έλαμψε εδώ σήμερα”.

Η μοναδική αξιόλογη ευκαιρία του Ισλανδού για γκολ στην αναμέτρηση με την Κλάιντ ήταν μια κεφαλιά, έπειτα από σέντρα του Γουόντελ, που αποκρούστηκε από τον τερματοφύλακα Σουίνι.

Στις 25 Σεπτεμβρίου 1946 μεταπήδησε στην ερασιτεχνική ομάδα της Άρσεναλ, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε σε μερικά φιλικά ματς και σε 2 αναμετρήσεις για την 1η κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος τον Οκτώβριο του 1946.

Ο Άλμπερτ Γκούδμουντσον δεν κατάφερε να εδραιωθεί στην περίφημη ομάδα του Λονδίνου, όμως έγινε μόλις ο 2ος μη Βρετανός που ντύθηκε στα χρώματα της Άρσεναλ, αρχής γενομένης από το ντεμπούτο του 3 ημέρες πριν να κλείσει τα 23 του.

Φόρεσε το Νο8 και αγωνίστηκε στο “Χάιμπουρι” κόντρα στη Σπάρτα Πράγας, η αποστολή της οποίας λαχτάρησε όταν κατά τη μετάβασή της προς το Λονδίνο, το αεροσκάφος που τη μετέφερε συγκρούστηκε με ένα αγγλικό στο αεροδρόμιο της Κολωνίας, χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί κάποιος.

Ειρήσθω εν παρόδω, ο Γκούδμουνσον έλαμψε ως “μέσα δεξιά” στο φιλικό ματς που έληξε 2-2 και από ένα σουτ του προήλθε το αυτογκόλ των φιλοξενούμενων, “υποχρεώνοντας” την “Dundee Courier” να γράψει στο εξώφυλλο την επόμενη ημέρα: “Ο πρώην Ρέιντζερ ήταν ο άσος της Άρσεναλ”.

Σε έναν άλλον φιλικό αγώνα, με τη Ρασίνγκ Παρί στις 11 Νοεμβρίου 1946, τα στελέχη της έβαλαν στο μάτι τον νεαρό Ισλανδό, ο οποίος από τη στιγμή που δεν μπορούσε να λάβει αγγλική άδεια εργασίας, προτίμησε να φύγει από τη χώρα.

Η ποδοσφαιρική του πορεία συνεχίστηκε επί γαλλικού εδάφους, όχι όμως στο Παρίσι αλλά στη Νανσί, με τη φανέλα της οποίας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της σεζόν 1947-48 και έβρισκε δίχτυα ανελλιπώς στο Κύπελλο.

Κάτοικος Μιλάνου

Η καλή σεζόν του στην ομάδα της βορειοανατολικής Γαλλίας δεν πέρασε απαρατήρητη από τους διοικούντες τη Μίλαν, η οποία τον ενέταξε στο δυναμικό της λίγο πριν δημιουργήσει το περίφημο «Γκρε-Νο-Λι», αποτελούμενο από τους Γκούναρ Γκρεν, Γκούναρ Νόρνταλ και Νιλς Λίντχολμ.

Ο Ισλανδός επιθετικός πρόλαβε να σημειώσει 2 γκολ σε 14 αναμετρήσεις, προτού σπάσει το γόνατό του σε έναν αγώνα με τη Λάτσιο και, ουσιαστικά, πέσουν οι τίτλοι τέλους στο Μιλάνο.

Ο γιατρός της Ίντερ (!) επέμενε ότι έπρεπε να γίνει επέμβαση, ωστόσο οι «ροσονέρι» δεν επιθυμούσαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να μπει το νυστέρι.

Τότε ο “Γκουδ” ή “Μεσιέ Άλμπερτ”, όπως ήταν τα παρατσούκλια του, εξαγόρασε το συμβόλαιό του και πήρε την απόφαση να περάσει την πόρτα του χειρουργείου, χωρίς να το μετανιώσει, αφού όλα κύλησαν κατ’ ευχήν.

Δυστυχώς αυτή η ατυχία δεν του επέτρεψε να παραμείνει στο Μιλάνο και να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα του 1951, το 1ο από το 1907 και 4ο συνολικά στην Ιστορία της ομάδας.

Ξανά Γαλλία και επαναπατρισμός

Όταν ανάρρωσε από την επέμβαση, ο Ισλανδός άσος απάντησε καταφατικά στην πρόταση της Ρασίνγκ Παρί, η οποία προφανώς είχε δει πιο ζεστά την περίπτωσή του μετά το επιτυχημένο πέρασμα από τη Νανσί.

Στο Παρίσι διένυσε τις πιο καλές ποδοσφαιρικές του ημέρες με 31 γκολ σε 69 συμμετοχές, κατά την τριετία 1949-1952 (βασικός στον χαμένο τελικό Κυπέλλου του 1951 με τη Ρεμς), προτού θητεύσει για λίγους μήνες στη Νις.

Το 1953 ο Άλμπερτ Γκούδμουνσον πήρε την απόφαση να επαναπατριστεί μετά από 9 ολόκληρα χρόνια και να αγωνιστεί εκ νέου στη Βάλουρ, από την οποία μεταπήδησε στην Χαφναρφιόρδουρ.

Η καριέρα του πρώτου Ισλανδού ποδοσφαιριστή που έγινε επαγγελματίας ολοκληρώθηκε το 1958 σε ηλικία 35 ετών, κι ενώ είχε ήδη προετοιμάσει το έδαφος για μία νέα καριέρα.

Παρεμπιπτόντως, ο πολυταξιδεμένος άσος φόρεσε 6 φορές τη φανέλα της εθνικής ομάδας της πατρίδας του από το 1946 μέχρι το 1958, σημείωσε 2 γκολ και πέρασε το περιβραχιόνιο στο μπράτσο του.

Οι συμμετοχές ίσως να σας φαίνονται λίγες, όμως η αναφορά γίνεται σε μία εποχή που δεν διεξάγονταν πολλά φιλικά ματς όπως τώρα και η Ισλανδία αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε χορτάρι μόλις το 1957!

Από τους 6 αγώνες οι 3 έγιναν απέναντι στη Δανία, οι 2 κόντρα στη Νορβηγία και η τελευταία του (σ.σ. 8/11/1958) με αντίπαλο την Ιρλανδία, όπου το κοντέρ έγραψε ισάριθμες ήττες – συνήθως με βαριά σκορ.

Χονδρέμπορος, πρόξενος και πρόεδρος της ισλανδικής Π.Ο.

Όταν επέστρεψε στην Ισλανδία, ο Γκούδμουνσον ασχολήθηκε με το χονδρικό εμπόριο, ειδικευόμενος στην πώληση γυναικείων ρούχων.

Γρήγορα τον γοήτευσε ο δρόμος της πολιτικής εξ ου και η ένταξή του στο Ανεξάρτητο Κόμμα, το οποίο στην πατρίδα του φέρει το όνομα-σιδηρόδρομος «Sjálfstæðisflokkurinn».

Η τριβή του με τη Γαλλία τον οδήγησε στον ρόλο του πρόξενου της χώρας από το 1962 μέχρι το 1989, ενώ από το 1962 ως το 1983 διετέλεσε πρόεδρος του συμβουλίου τελωνειακής αποταμίευσης.

Επίσης, επί σειρά ετών υπήρξε πρόεδρος της «Alliance Française», μιας ιδιωτικής σχολής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για τη βελτίωση της γαλλικής γλώσσας και όχι μόνο.

Ο πολυπράγμων Γκούδμουνσον δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια ούτε στον χώρο που έδρασε μέχρι το 1958, αφού από το 1968 μέχρι το 1973 ήταν επικεφαλής της ισλανδικής ομοσπονδίας.

Aξίζει να σημειωθεί ότι το 1967 του απονεμήθηκε ασημένιο και το 1973 χρυσό μετάλλιο από την KSÍ για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο.

Δύο υπουργεία στα χέρια του

Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο πρώην ποδοσφαιριστής και επιτυχημένος επιχειρηματίας είχε αποκτήσει εμπειρία στον στίβο της πολιτικής.

Κατά συνέπεια, δεν χαρακτηρίζεται τυχαίο το γεγονός ότι υπήρξε μέλος του δημοτικού συμβουλίου του Ρέικιαβικ από το 1970 μέχρι το 1986 και πρόεδρος του κατά τη διετία 1982-1983.

O Άλμπερτ Γκούδμουνσον έφτασε στο απόγειο της πολιτικής του καριέρας την τετραετία 1983-1987, όπου διετέλεσε υπουργός Οικονομικών (1983-1985) και Βιομηχανίας (1985-1987).

Εκπροσώπησε το Ανεξάρτητο Κόμμα στο κοινοβούλιο το διάστημα 1974-1997, ενώ στο ενδιάμεσο (1989-1993) υπήρξε πρέσβης της Ισλανδίας στο Παρίσι.

To 1980 είχε διεκδικήσει την πρώτη θέση της ιεραρχίας της παράταξης, αλλά δεν τα κατάφερε παρά το 19,8% των ψήφων που αντιστοιχούσε σε 25.599 συμπατριώτες του.

Το μοναδικό μελανό σημείο της πολιτικής του καριέρας ήταν ένα φορολογικό σκάνδαλο που τον οδήγησε στην παραίτηση από την προεδρία του υπουργείου Βιομηχανίας.

Η δική του παράταξη

Αυτή η ιστορία τον ώθησε στη δημιουργία μιας δικής του παράταξης, ονόματι Borgaraflokkurinn (μτφρ. Κόμμα των Πολιτών), πρόεδρος της οποίας υπήρξε κατά τη διετία 1987-1989.

Το κεντροδεξιό σχήμα του συγκέντρωσε ποσοστό 10,9% στις εκλογές του 1987 (5o κόμμα με 16.588 ψήφους) και «έβγαλε» 7 βουλευτές, συμπεριλαμβανομένου του γιου του Ίνγκι Μπιορν Άλμπερτσον.

Παρεμπιπτόντως, το «βλαστάρι» του Γκούδμουνσον είχε βαδίσει ήδη στα χνάρια του, καθώς τη δεκαετία του 1970 έπαιξε ποδόσφαιρο και, μάλιστα, στην ίδια θέση, με συμμετοχές στην εθνική ομάδα της χώρας, ενώ και η εγγονή του, ονόματι Κρίστμπιοργκ Ινγκαντότιρ, υπήρξε διεθνής.

Ο Άλμπερτ Γκούδμουνσον, μία από τις πιο πολυδιάστατες προσωπικότητες της Ισλανδίας, απεβίωσε στις 7 Απριλίου 1994 σε ηλικία 70 ετών.

Τρία χρόνια αργότερα γεννήθηκε ο συνονόματος δισέγγονος του, ο οποίος στα 16 του άφησε το Ρέικιαβικ για τη Χέρενφεϊν, το 2015 μεταπήδησε στην Αϊντχόφεν και εντός του 2017 πραγματοποίησε την πρώτη του συμμετοχή με την εθνική Ανδρών της χώρας.

Ο 20χρονος Άλμπερτ δεν μπορεί παρά να παίρνει δύναμη από τον ανδριάντα με τη μορφή του προπάππου του, που από τον Μάρτιο του 2010 έχει στηθεί έξω από τα γραφεία της ισλανδικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου.

 

Διαβάστε ακόμη:

Η Τζένοα έχασε πρωτάθλημα από σφαίρες, γκολ που δεν μπήκε και φασίστες