Να με συγχωρήσουν οι μετρ των τύπων, αλλά αυτό το θέμα θα γραφτεί με αρκετές δόσεις πρώτου προσώπου.
Όταν μιλάμε για καλό ποδόσφαιρο ο Αντρέα Πίρλο και ο Κακά αποτελούν δύο από τα πρώτα ονόματα που μας έρχονται στο μυαλό.
Αγαπητοί αναγνώστες, δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά οι παίκτες που ενδιαφέρονται περισσότερο για την μπάλα και λιγότερο για τα φυσικά προσόντα έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα.
Δεν φταίνε, φυσικά, οι πιο… σύγχρονοι άσοι. Το ίδιο το ποδόσφαιρο και οι τεχνικοί/προπονητές έχουν πατήσει πάνω στα σπριντ, τα άλματα, την αντοχή κ.τ.λ.
Ο Βασίλης Τσιάρτας, ένα επίκαιρο πρόσωπο της ελληνικής πραγματικότητας, δεν έτρεχε ούτε μάρκαρε, ωστόσο ο τρόπος που άγγιζε την μπάλα έφτανε και περίσσευε για να τον κάνει να ξεχωρίζει.
Γητευτές, αρτίστες, ιδιοφυΐες… Ο Αντρέα Πίρλο και ο Κακά υπήρξαν συμπαίκτες στη σπουδαία Μίλαν των αρχών του αιώνα με τις 3 συμμετοχές σε τελικούς Champions League και τις 2 κατακτήσεις (ο Βραζιλιάνος κατέγραψε 2 και 1 αντίστοιχα).
Ο 38χρονος αμυντικός μέσος δήλωσε ότι στο τέλος της σεζόν με τη Νιου Γιορκ Σίτι θα κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, ενώ ο 35χρονος μεσοεπιθετικός πως, πλέον, αισθάνεται πόνο μετά από κάθε αγώνα της Ορλάντο Σίτι.
Επιπλέον, ο Κακά τόνισε ότι δεν βρίσκει ενδιαφέρον πια στο άθλημα, όμως υπαινίχθηκε ότι προτίθεται να το υπηρετήσει από το πόστο του προπονητή.
Ας αρχίσουμε από τον πιο παλιό ή, αν θέλετε, από εκείνον που αγωνίζεται πιο πίσω στον χώρο της μεσαίας γραμμής.
Ο Αντρέα Πίρλο διέγραψε μία λαμπρή καριέρα σε Μπρέσια (1992-1998, μέχρι το 1995 στις ακαδημίες), Ίντερ (1998-2001 με δανεισμούς σε Ρετζίνα και Μπρέσια), Μίλαν (2001-2011) και Γιουβέντους (2011-2015), προτού πραγματοποιήσει το… καθιερωμένο ταξίδι αρκετών σπουδαίων παικτών στις ΗΠΑ για λογαριασμό της Νιου Γιορκ Σίτι.
Δείτε μια μπαλιά που έκανε στο ίνδαλμά του, τον Ρομπέρτο Μπάτζιο εν έτει 2001, όταν στα 21 του αγωνιζόταν δανεικός από την Ίντερ στην Μπρέσια. Όχι δεν είναι ψέμα η ασίστ, παρά το γεγονός ότι εκείνο το ματς με τη Γιουβέντους διεξήχθη την Πρωταπριλιά του 2001.
Ο Μιρτσέα Λουτσέσκου ήταν ο προπονητής που τον πήρε στην Ίντερ, αλλά ο Κάρλο Ματσόνε της Μπρέσια πιστώνεται την έμπνευση να του δώσει δημιουργικό ρόλο από πιο πίσω, εξαιτίας των εκπληκτικών μακρινών μεταβιβάσεων του.
Στις 30 Ιουνίου 2001, η Ίντερ έκανε το μεγάλο λάθος να τον πουλήσει στην «αιώνια» αντίπαλο Μίλαν, ασχέτως αν έγινε πλουσιότερη κατά 17.000.000 ευρώ.
Ο Πίρλο «έδεσε» τέλεια στα 4-3-1-2 και 4-3-2-1 του Κάρλο Αντσελότι, με συνέπεια οι φίλαθλοι των «ροσονέρι» να ξεχάσουν γρήγορα το κενό που άφησε ο Ντεμέτριο Αλμπερτίνι.
Με μεσοεπιθετικούς όπως ο Ριβάλντο, ο Ρούι Κόστα και, κυρίως, ο Κακά, ο Ιταλός μέσος έβλεπε με ικανοποίηση ότι οι μαγικές μπαλιές του δεν περνούσαν ανεκμετάλλευτες, ενώ οι Κλάρενς Σέεντορφ, Τζενάρο Γκατούζο και Μάσιμο Αμπροζίνι τον στήριζαν ποικιλοτρόπως.
«Μετρονόμος» ήταν το παρατσούκλι του στο Μιλάνο, εξαιτίας του ρυθμού που έδινε στο παιχνίδι των «ροσονέρι», ενώ ένα άλλο χαρακτηριστικό που απέκτησε ήταν οι εκπληκτικές εκτελέσεις φάουλ.
Η σεζόν 2002-2003 ήταν ίσως η κορυφαία του, καθώς κατέγραφε κατά μέσο όρο περίπου 90 πάσες ανά αγώνα, αναδείχθηκε πρώτος σε 4 κατηγορίες στη Serie A, έκανε ρεκόρ καριέρας στο σκοράρισμα (9 γκολ στο πρωτάθλημα), ενώ κατέκτησε το Champions League, το Coppa Italia και το Ευρωπαϊκό Super Cup.
«Ο Αντρέα έχει δείξει όλο το σπουδαίο ταλέντο και την αξία του. Όταν παίζαμε μαζί, όλα άρχιζαν από εκείνον. Διέθετε πάντα το χάρισμα να σχεδιάζει και να προβλέπει πριν από οποιονδήποτε άλλον.
Το όραμά του, το τι μπορεί να κάνει με την μπάλα, και το τι είναι ικανός να δημιουργήσει, τον μετατρέπουν σε έναν αληθινό σούπερ σταρ. Ο Αντρέα έχει κάτι που δεν το βλέπεις πολύ συχνά».
Αλήθεια, πόσο υπέροχο είναι το συναίσθημα να ακούς τέτοια λόγια από το ίδιο σου το ποδοσφαιρικό ίνδαλμα; Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο το είπε για τον Πίρλο το 2007.
Όταν ο Κάρλο Αντσελότι και ο Κακά άφησαν τη Μίλαν το καλοκαίρι του 2009, o «μετρονόμος» φέρεται να σκέφτηκε σοβαρά το ενδεχόμενο αποχώρησης, ιδίως όταν η Τσέλσι υπέβαλε πρόταση για την απόκτησή του.
Τελικά ο Πίρλο έμεινε για 2 ακόμη χρόνια και κατέκτησε το 2ο πρωτάθλημα με τη φανέλα της Μίλαν (είχε προηγηθεί εκείνο το 2004) κι ενώ είχαν μεσολαβήσει το 2ο Champions League (2007 στην Αθήνα), ο χαμένος τελικός με τη Λίβερπουλ το 2005 και το Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική Ιταλίας το 2006.
Το 2011 ήταν η σειρά των «ροσονέρι» να κάνουν λάθος, αφού τον άφησαν ελεύθερο να ενταχθεί στη Γιουβέντους, η οποία πια είχε συνέλθει για τα καλά από τις περιπέτειες με τα «στημένα» και τον υποβιβασμό στη Serie B.
Η αλήθεια είναι ότι η Μίλαν του προσέφερε μονοετές συμβόλαιο, όμως εκείνος ήθελε τριετές διότι ήταν νεότερος από άλλους παίκτες που έμεναν ελεύθεροι.
Πάντως, κατά τα λεγόμενά του, ο πραγματικός λόγος που αποχώρησε ήταν επειδή ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι χρησιμοποιούσε τους Αμπροζίνι και Φαν Μπόμελ μπροστά από τους αμυντικούς, γεγονός που θα τον υποχρέωνε να αλλάξει θέση στον αγωνιστικό χώρο.
«Όταν ο Αντρέα μου είπε ότι ήρθε σε μας, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ‘δόξα σοι ο Θεός’. Ένας παίκτης του επιπέδου και της ικανότητάς του, ο οποίος ήρθε σχεδόν δωρεάν, αποτελεί τη μεταγραφή του αιώνα.
Και χθες όταν τον είδα να παίζει, σκέφτηκα ‘υπάρχει Θεός γιατί η ποδοσφαιρική του ευφυΐα είναι πραγματικά… ενοχλητική. Το καλοκαίρι όταν είδα τον Γκαλιάνι τον ευχαρίστησα και του είπα ‘σ’ ευχαριστώ γιατί προσπαθείτε να κάνετε το πρωτάθλημα πιο ισορροπημένο’».
Αυτό το είπε ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν το 2011 και δικαιώθηκε, καθώς την πρώτη σεζόν ο νέος συμπαίκτης του δημιούργησε περισσότερες από 100 ευκαιρίες, κατέγραψε 2.643 πάσες, ήτοι 500 περισσότερες από κάθε άλλο άσο της Serie A, και οδήγησε τη Γιουβέντους στο πρώτο πρωτάθλημα από το 2003 (σ.σ. εκείνα του 2005 και του 2006 της αφαιρέθηκαν λόγω του γνωστού σκανδάλου με τα στημένα ματς).
Δεν κατάφερε να κατακτήσει Champions League με τη Γιουβέντους το 2015, αλλά όταν ο Γιόχαν Κρόιφ λέει «ο Πίρλο κάνει ό,τι θέλει με τα πόδια του, είναι μια μεγαλοφυία», τότε ακόμη και οι τίτλοι έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν έχει χαρακτηρίσει εκείνον και τον Ρομπέρτο Μπάτζιο τα σπουδαιότερα ταλέντα του ιταλικού ποδοσφαίρου από το 1990 και μετά.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, στη Μίλαν χαρακτηρίστηκε «μετρονόμος», στην εθνική Ιταλίας «αρχιτέκτονας», ενώ οι φίλοι της Γιουβέντους τον αποκαλούσαν «καθηγητή», «μαέστρο» και «Μότσαρτ».
Τι πιο φυσιολογικό; Με μία μαγική… πάσα ενός Ιταλού, του Πίρλο, η… μπάλα μεταφέρεται σε έναν Βραζιλιάνο, τον Κακά.
Aς μιλήσει πρώτα ο… ίδιος μέσω του απίστευτου γκολ που σημείωσε στο «Ολντ Τράφορντ» το 2007, στο πλαίσιο της ημιτελικής φάσης του Champions League.
Το καλοκαίρι του 2009 το ιταλικό ποδόσφαιρο υπέστη 2 καίρια πλήγματα, καθώς ο Κακά πήρε μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης και ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς της Ίντερ μετακόμισε στη Βαρκελώνη για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα.
Ευρισκόμενος στη Νότιο Αφρική με την αποστολή της εθνικής Ιταλίας για το Confederations Cup, o Πίρλο εξέφρασε δημόσια την ανησυχία του για την αποχώρηση του Βραζιλιάνου με προορισμό την Ισπανία.
Αργότερα ο Ιταλός θα δήλωνε: «Θυμάμαι πόσο άσχημα πήραμε ως ομάδα την αποχώρηση του Κακά από τη Μίλαν. Για 2 ή 3 χρόνια ήταν ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου. Υπήρξε ένα σημείο που οι αντίπαλοι δεν ήξεραν πώς να τον σταματήσουν».
Ο Ρικάρντο Ίζεκσον ντος Σάντος Λέιτε, όπως είναι το πλήρες όνομά του, είχε για ίνδαλμα τον Ραΐ, γαλουχήθηκε ποδοσφαιρικά στη Σάο Πάουλο και στα 21 του την άφησε για να μεταγραφεί στους τότε πρωταθλητές Ευρώπης, έναντι ενός ποσού κοντά στα 8.500.000 ευρώ.
Αντικαθιστώντας τον Ρούι Κόστα στο αρχικό σχήμα, ο Κακά τροφοδοτούσε παίκτες όπως ο Αντρέι Σεβτσένκο, ο Φιλίπο Ιντζάγκι και ο Γιον Νταλ Τόμασον, ενώ συχνά-πυκνά εκτελούσε ο ίδιος.
Θυμηθείτε μερικούς συμπαίκτες του: Γκατούζο, Σέεντορφ, Πίρλο, Αμπροζίνι, Ρούι Κόστα, Μαλντίνι, Σεβτσένκο, Koστακούρτα, Καφού, Ιντσάγκι. Τι ομαδάρα Θεέ μου. Eκείνη την εποχή δεν γινόταν να μην θαυμάσει τη Μίλαν ο οποιοσδήποτε υγιής φίλαθλος.
Ο Κακά ήταν κάτι σαν τον Πελέ στη Βραζιλία του 1970. Ο κορυφαίος των κορυφαίων. Μιας και είπαμε για Βραζιλία, το 2006 κατέβηκε ως φαβορί στα γήπεδα της Γερμανίας αλλά αποκλείστηκε από τη Γαλλία. Ο άσος των «ροσονέρι», πάντως, παρηγορήθηκε το 2007 με το Champions League της Αθήνας και τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη της χρονιάς.
«Είναι ο τέλειος παίκτης», είπε τότε λακωνικά το «μαύρο διαμάντι» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ο πιο διάσημος συμπατριώτης του βιρτουόζου μεσοεπιθετικού με τις όμορφες ντρίμπλες, τις έξυπνες μπαλιές και τα εκπληκτικά τελειώματα.
Κατέκτησε τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο, αλλά και σε εθνικό δεν έχει παράπονο, δεδομένου ότι υπήρξε μέλος της «σελεσάο» που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, ασχέτως αν πήρε μόλις 25 λεπτά συμμετοχής (στο πρώτο ματς με την Κόστα Ρίκα).
Δεν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή για το, νικητήριο, Copa América του 2007, εν αντιθέσει με τα Confederations Cup του 2005 και του 2009, τα οποία κατέληξαν σε βραζιλιάνικα χέρια.
Τη χρονιά του 2ου Κυπέλλου Συνομοσπονδιών πήρε μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης έναντι του «τρελού» ποσού των 67.000.000 ευρώ και λίγες ημέρες αργότερα έγινε συμπαίκτης με τον Κριστιάνο Ρονάλντο.
Η αλήθεια είναι ότι είχε την ατυχία να πέσει πάνω στη μαγική Μπαρτσελόνα, με συνέπεια να κατακτήσει μόλις ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο, χωρίς καν να γευθεί μία τελευταία συμμετοχή σε τελικό Champions League λόγω των τριών διαδοχικών αποκλεισμών στους «4».
Γενικώς η πορεία του στη Μαδρίτη δεν ήταν ανάλογη με εκείνη στη Μίλαν, αν και στις 4 Δεκεμβρίου 2012 έγινε ο πρώτος Βραζιλιάνος σκόρερ στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση του πλανήτη με 28 γκολ.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 2013 ξαναπήρε τη φανέλα των «ροσονέρι» με το Νο22, στις 7 Ιανουαρίου 2014 σημείωσε το 100ό του γκολ στο Μιλάνο, αλλά η ομάδα δεν προκρίθηκε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και βάσει συμβολαίου ο Κακά αποχώρησε.
O Αντρέα Πίρλο δεν ψηφίστηκε ποτέ κορυφαίος παίκτης της χρονιάς όπως ο Κακά, ωστόσο συνολικά ήταν πιο σταθερός και πιο επιτυχημένος.
H μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια. Ο Βραζιλιάνος αναχώρησε για τις ΗΠΑ και την Ορλάντο Σίτι τον Ιανουάριο του 2015, ενώ στις 26 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς ο Ιταλός πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Νιου Γιορκ Σίτι με αντίπαλο τον πρώην συμπαίκτη του!
Από τους 14 παίκτες της Μίλαν που αγωνίστηκαν στον τελικό του Champions League με τη Λίβερπουλ το 2007 μόνο ο Αντρέα Πίρλο, ο Κακά και ο 35χρονος Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο της Σπέτσια (είχε περάσει στη θέση του Ιντσάγκι στο 88’) παραμένουν στη δράση.
Δεν είναι τυχαίο ότι την τελευταία 10ετία οι «ροσονέρι» κατέκτησαν μόνο 1 πρωτάθλημα και 2 εγχώρια Super Cup, ενώ στην Ευρώπη ούτε λόγος για διάκριση.
Σταδιακά άρχισαν να εγκαταλείπουν τη Μίλαν και το ποδόσφαιρο όλοι εκείνοι οι σπουδαίοι άσοι των 90s’ και 00s’.
Ο Αντρέα Πίρλο και ο Κακά ανήκουν στους τελευταίους μη διαδικτυακούς ήρωες, εκείνους δηλαδή που άρχισαν να λάμπουν πριν από την εκτόξευση του YouTube και τον πλήρη καταναλωτισμό των μαγικών ενεργειών τους.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως αυτή η αμεσότητα στην παρακολούθηση των κατορθωμάτων των ποδοσφαιριστών (μόλις μπει ένα ωραίο γκολ αρχίζει ο… βομβαρδισμός με τίτλους όπως ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΓΚΟΛΑΡΑ! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! ΣΟΚ! ΤΙ ΕΒΑΛΕ! κ.τ.λ.), να δημιουργεί απομυθοποιήσεις.
Στα αυτιά των συνομήλικων μου, ονόματα όπως Πελέ, Κρόιφ, Γκαρίντσα, Τσάρλτον, Μπεστ, Ντι Στέφανο, Πούσκας, Μπεκενμπάουερ, αλλά και «τηλεοπτικά» όπως Μαραντόνα, Πλατινί, Καντονά, Ματέους, Κλίνσμαν, Ρομάριο, Μπατιστούτα, βουίζουν σαν θρύλοι. Λάθος. Ως ΘΡΥΛΟΙ. Εδώ μπαίνουν τα κεφαλαία. Γιατί αν είναι σε κάθε ωραίο γκολ να βάζουμε κεφαλαία, τότε θα πρέπει να δημιουργηθεί νέα κατηγορία που να λέγεται -ξέρω ‘γω- περικεφαλαία.
Διαβάστε ακόμη:
Νιλς Λίντχολμ: Ο «Gre-No-Li» που έβγαλε Μπαρέζι – Μαλντίνι κι οδήγησε τη Ρόμα στην κορυφή
Αντρέι Σεβτσένκο: Το ποδοσφαιρικό «θαύμα» της Ουκρανίας
Η Τζένοα έχασε πρωτάθλημα από σφαίρες, γκολ που δεν μπήκε και φασίστες
Το πρώτο τρόπαιο του Φραντσέσκο Τότι ήρθε το 1996 σε «μαγικό» Euro
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα