Επτά γκολ σε ένα ματς! Ο θρύλος του Γκούναρ Νόρνταλ

Sport-Retro.gr 12 Νοέ, 2017

«Ο Νόρνταλ ήταν γεννημένος για να σκοράρει. Ένας πανέξυπνος ποδοσφαιριστής, ο οποίος μπορούσε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα με κλειστά μάτια και σίγουρα αποτελούσε έναν από τους καλύτερους επιθετικούς όλων των εποχών», είχε πει κάποτε για εκείνον ο Τζόρτζ Ρέινορ, τότε ομοσπονδιακός προπονητής της Σουηδίας.

Στις 12 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 73 χρόνια από την ημέρα που διαδραματίστηκε μία εκπληκτική επίδοση στην Ιστορία του ποδοσφαίρου, όταν ακόμη δεν είχε oλοκληρωθεί η φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Γκούναρ Νόρνταλ, θρύλος του σουηδικού ποδοσφαίρου και της Μίλαν, σκοράρει 7 γκολ σε ένα ματς, ταράζοντας τα νερά της εποχής και καλλιεργώντας το έδαφος για μια ονειρική καριέρα.

Το Sport-Retro.gr γυρίζει τον χρόνο πίσω, επιχειρεί να φέρει ξανά στο προσκήνιο την ιστορική εκείνη στιγμή και να υπενθυμίσει σε όλους τα κατορθώματά του “Νο” των “Γκρε-Νο-Λι”.

Ο αγώνας της ζωής του

Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Νοεμβρίου 1944. Τη συγκεκριμένη χρονιά ο 23χρονος, τότε, Νόρνταλ έχει μόλις πάρει μεταγραφή στη Νόρπεκινγκ από την Ντέγκερφορς. Σκοπός του ήταν να κατακτήσει τα πάντα, πράγμα μάλιστα που συνέβη αφού κατέκτησε 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα, ενώ κάθε του αγώνας ήθελε να αποτελεί μια… παράσταση για το σουηδικό κοινό.

Το ματς εκείνης της ημέρας ήταν μεταξύ της άμεσης διεκδικήτριας του πρωταθλήματος Νόρκεπινγκ και της άσημης Λαντσκρόνα (σ.σ τερμάτισε τελευταία εκείνη τη σεζόν) και κανείς δεν φανταζόταν όλα όσα θα έκανε ο Γκούναρ Νόρνταλ στο χορτάρι.

Τα πάντα αποδείχθηκαν εύκολα για τους γηπεδούχους, οι οποίοι και άνοιξαν το σκορ μόλις στο 5ο λεπτό της αναμέτρησης με γκολ του Έρικ Χόλκμβιστ. Το συγκεκριμένο γεγονός έδωσε στον Νόρνταλ ένα έξτρα κίνητρο να αγωνιστεί με πολύ περισσότερη δύναμη και αποφασιστικότητα, καθώς επιθυμούσε να είναι πάντα εκείνος που θα ξεχωρίζει μέσα στο γήπεδο.

Ο Σουηδός που έμοιαζε με «τυφώνα» σκόρπισε τα πάντα στο τοπικό στάδιο της Στοκχόλμης, αρχίζοντας το show του στο 10ο λεπτό του αγώνα όταν και διπλασίασε τα γκολ της ομάδας του.

Έπειτα η συνέχεια ήταν μοναδική, καθώς μέσα σε 6 λεπτά (21’, 24’, 27’) είχε ήδη φτάσει τον δείκτη του σκορ στο 4-1, ενώ με άλλα δύο στο 41′ και το 46′ είχε ήδη βρεθεί σε σημείο να κάνει τους πάντες να παραμιλούν.

Το κερασάκι στη τούρτα μπήκε 11 λεπτά πριν από το σφύριγμα της λήξης, με τον Γκούναρ να σταματά στα 7 γκολ και το συνολικό σκορ του αγώνα να κλείνει τελικώς στο 9-1 υπέρ των μετέπειτα πρωταθλητών Σουηδίας.

Ύστερα από τη λήξη του ματς, το κοινό το οποίο βρισκόταν στο γήπεδο, κάτω υπό καταρρακτώδεις συνθήκες προσέφερε ένα μεγαλειώδες «standing ovation», όπου αδιαμφισβήτητα άξιζε στον Νόρνταλ για την αξέχαστη αυτή εμφάνισή του.

Το επίτευγμά του ήταν διπλό: Ισοφάρισε το ρεκόρ που κρατούσε από το 1943 ο Άρνε Γέρτσον στον αγώνα Μάλμε-Χάλμσταντ, επίδοση που κανένας άλλος παίκτης δεν έχει ξαναπετύχει ή ξεπεράσει μέχρι σήμερα στη Σουηδία.

Από την ημέρα εκείνη και μετά η καριέρα του Γκούναρ Νόρνταλ απογειώθηκε, γεγονός το οποίο μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό τόσο από τα στατιστικά που κατέγραψε όσο και από τους τίτλους (προσωπικούς και συλλογικούς) τους οποίους προσέθεσε στην τροπαιοθήκη του.

Συνολικά, σκόραρε 124 γκολ σε 118 εμφανίσεις, ενώ όπως προαναφέρθηκε, έφτασε στην κατάκτηση 4 συνεχόμενων πρωταθλημάτων Σουηδίας με τη Νόρπεκινγκ (1945, 1946, 1947, 1948) και τις ίδιες χρονιές αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ.

Η ιστορική μεταγραφή

Οι θυσίες, οι κόποι και φυσικά όσα πέτυχε έφεραν την ανάλογη επιβράβευση, αφού η Μίλαν κερδίζει τη μεγάλη και πολύ δύσκολη μάχη με τη Γιουβέντους για την απόκτησή του το 1949, δίνοντας του τη τεράστια ευκαιρία να δοκιμάσει για πρώτη φορά στη ζωή του τις τύχες σε ένα σπουδαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, μακριά από την πατρίδα του.

Η μετακίνησή του στους «ροσονέρι» δεν ήταν μονάχα γι’ αυτόν τον λόγο ιστορική. Ο Νόρνταλ ήταν ουσιαστικά ο πρώτος Σουηδός που έφερε την ταμπέλα «επαγγελματίας», όμως ταυτόχρονα πήρε το μεγάλο ρίσκο να πει αντίο στην εθνική ομάδα της πατρίδας του, καθώς σε αυτή επιτρεπόταν να αγωνίζονται μονάχα ερασιτέχνες.

Το πλήγμα για την ομοσπονδία ήταν μεγάλο, αφού μαζί με τους Γκούναρ Γκρεν και Νιλς Λίντχολμ, μετέπειτα συμπαίκτες του στη Μίλαν, έκανε πράγματα και θαύματα.

Πάντως, η τριπλέτα «Γκρε-Νο-Λι», όπως την αποκαλούσαν, οδήγησε αργότερα τη Σουηδία στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου (1948), ένα ανεπανάληπτο κατόρθωμα για την χώρα.

Η απάντησή του στην πρόταση της Μίλαν ήταν θετική από την πρώτη στιγμή, όμως μερικούς μήνες αργότερα παραδέχτηκε πως η προσαρμογή του ήταν ιδιαίτερα δύσκολη.

«Ήταν λες και βρισκόμουν σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Ο φόβος μου για το αν θα τα καταφέρω μπορώ να πω πως ήταν μεγάλος, όμως τον έχω ξεπεράσει πια», ήταν τα χαρακτηριστικά του λόγια.

Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στο νικηφόρο (3-2) ματς της Μίλαν με την Προ Πάτρια, ενώ έκλεισε την πρώτη του σεζόν με 16 γκολ σε 15 αγώνες και τη διοίκηση του ιταλικού συλλόγου να σπεύδει πρόωρα να του ανανεώσει για άλλα 2,5 χρόνια το συμβόλαιό του.

Στους «ροσονέρι» άφησε εποχή, βρίσκοντας 210 φορές σε 257 συμμετοχές τα αντίπαλα δίχτυα (σε 6 σεζόν), κατακτώντας παράλληλα 2 πρωταθλήματα και παίζοντας καταλυτικό ρόλο στο να αναγεννηθεί η ομάδα και να βγει από τα 44 χρόνια ξηρασίας δίχως Scudetto. Επιπλέον, έλαβε το βραβείο του πρώτου σκόρερ τις σεζόν 1950, 1951, 1953, 1954 και 1955.

Κρέμασε τα παπούτσια και έγινε προπονητής

Το τέλος της μυθικής του καριέρας ήρθε το 1958 όταν μετά από δυο χρονιές στη Ρόμα (1956-1958), όπου και σημείωσε 15 γκολ σε 34 αγώνες, αποφάσισε νιώθοντας κουρασμένος, αλλά και ταυτόχρονα γεμάτος, να κρεμάσει τα παπούτσια του.

Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι σήμερα παραμένει πρώτος σκόρερ της Ιστορίας της Μίλαν με 210 γκολ σε 257 εμφανίσεις στη Serie Α, ενώ επίσης κατέχει την τρίτη θέση με 225 γκολ πίσω από τους Σίλβιο Πιόλα με 275 και φυσικά τον Φραντσέσκο Τότι με 227.

Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ασχολήθηκε για 21 χρόνια με την προπονητική (1959-1980), επιστρέφοντας αυτήν τη φορά στους πάγκους των Ρόμα, Νόρπεκινγκ, Ντέγκερφορς, της ΑΪΚ Στοκχόλμης και άλλων συλλόγων της χώρας του.