Γαλλία 1998: Τότε και τώρα

Ζινεντίν Ζιντάν, Λοράν Μπλαν, Ντιντιέ Ντεσάμπ, Μαρσέλ Ντεσαϊγί, Λιλιάν Τιράμ, Φαμπιάν Μπαρτέζ, Μπισέντε Λιζαραζού, Εμανουέλ Πετί, Κριστιάν Καρεμπέ…

Μερικοί από τους σπουδαίους Γάλλους άσους που υπό τις οδηγίες του Εμέ Ζακέ κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.

Με αφορμή την πρόκριση στον τελικό της εφετινής διοργάνωσης, το Sport-Retro.gr παραθέτει τα πεπραγμένα των άσων εκείνης της φουρνιάς μετά την εκπληκτική αυτή πορεία, καθώς και πού βρίσκονται τώρα.

Φαμπιάν Μπαρτέζ

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 ήταν η πρώτη διοργάνωση που συμμετείχε ως βασικός, στην ηλικία των 27 ετών. Κράτησε την εστία του απαραβίαστη 5 φορές, δέχτηκε μόλις 2 γκολ και έλαβε το βραβείο «Λεβ Γιασίν» που απονέμεται στον καλύτερο τερματοφύλακα. Όταν αποχώρησε από τη δράση έβγαλε τα γάντια του τερματοφύλακα και έβαλε εκείνα του… οδηγού, καθώς ακολούθησε καριέρα στον μηχανοκίνητο αθλητισμό με τη Ferrari. Το 2010 είχε κι ένα σύντομο πέρασμα από την εθνική Γαλλίας ως προπονητής τερματοφυλάκων.

 

Μπερνάρ Λαμά

Η ήρεμη δύναμη των αποδυτηρίων στη διοργάνωση. Είχε χάσει τη θέση του κάτω από τα δοκάρια εξαιτίας τραυματισμών, θεμάτων με τη δικαιοσύνη για χρήση ναρκωτικών και φυσικά λόγω Φαμπιάν Μπαρτέζ. Αφού αποσύρθηκε από τη δράση προσπάθησε ανεπιτυχώς να γίνει μάνατζερ, έπειτα κάθισε στον πάγκο της εθνικής Κένυας για δύο μήνες το 2006 και αποχώρησε λόγω έλλειψης επαγγελματισμού στην ομοσπονδία της χώρας. Τελευταία είναι ο πρόεδρος μίας εταιρείας που εμπορεύεται εμφιαλωμένο νερό και εδρεύει στην Γουιάνα, η οποία είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του.

Μπερνάρ Λαμά: Ο γκολκίπερ που δεν φορούσε γάντια και βρέθηκε θετικός σε χρήση κάνναβης

 

Λιονέ Σαρμπονιέ

Ο τρίτος τερματοφύλακας εκείνης της ομάδας, δεν έπαιξε λεπτό όπως ο Λαμά. Ήταν για χρόνια βασικός τερματοφύλακας της Οσέρ, ενώ αγωνίστηκε και στους Ρέιντζερς πριν να κλείσει την καριέρα του το 2002 στη Λοζάνη. Παρέμεινε στο ποδόσφαιρο και εργάστηκε για διάφορες ομάδες ως προπονητής, αλλά και τεχνικός διευθυντής. Οδήγησε την Κ17 Ταϊτής στην κατάκτηση του OFC Nations Cup (Κύπελλο Ωκεανίας). Πέρασε ακόμα από την εθνική Ινδονησίας ως τεχνικός διευθυντής, από το τεχνικό επιτελείο της εθνικής Μαδαγασκάρης και τώρα εργάζεται ως προπονητής της Σανγκά Μπαλεντέ στο Κονγκό.

 

Βενσάν Καντελά

Ο Γάλλος αριστερός μπακ-χαφ είχε γενικά περιορισμένο χρόνο συμμετοχής στους «μπλε», καθώς η παρουσία του συνέπεσε με αυτή του Μπισέντε Λιζαραζού. Το 1998 αγωνίστηκε μόλις σε ένα ματς, αυτό με τη Δανία στην τελευταία φάση των ομίλων. Έκλεισε την καριέρα του το 2007. Από τότε έχει ασχοληθεί με διάφορες δραστηριότητες. Συμμετείχε στην ιταλική εκδοχή της ταινίας «Shaolin Soccer», καθώς και στο ιταλικό «Dancing with the Stars». Παράλληλα διατηρεί δικό του αμπελώνα και εμπορεύεται κρασί, διοργανώνει φιλανθρωπικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες, ενώ συχνά βρίσκεται καλεσμένος σε τηλεοπτικά πάνελ αθλητικών εκπομπών στην Ιταλία, όπου κατοικεί μόνιμα με την οικογένειά του.

 

Λοράν Μπλαν

Τεράστια η συμβολή του στην κατάκτηση του τροπαίου καθώς πέτυχε το καθοριστικό «χρυσό» γκολ κόντρα στην Παραγουάη στη φάση των «16». Αγωνίστηκε σε 5 ματς αλλά ήταν απών από τον τελικό, καθώς δέχτηκε μία αμφιλεγόμενη κόκκινη κάρτα στον ημιτελικό με την Κροατία σε μία μονομαχία με τον Σλάβεν Μπίλιτς. Από το 2007 ασχολείται με την προπονητική, κατέγραψε διακρίσεις με την Μπορντό, κάθισε στον πάγκο της εθνικής Γαλλίας και της Παρί Σεν Ζερμέν, ενώ από το καλοκαίρι του 2016 αναζητά τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.

 

Μαρσέλ Ντεσαϊγί

Ο κεντρικός αμυντικός, με καταγωγή από την Γκάνα, είναι ένας από τους παίκτες θρύλους των «μπλε» και αποτελεί σημείο αναφοράς για εκείνη τη φοβερή φουρνιά. Αγωνίστηκε και στα 7 ματς το 1998, ενώ αποβλήθηκε στον τελικό κόντρα στη Βραζιλία, χωρίς να αποβεί μοιραίος για την ομάδα του. Η τεράστια καριέρα του Ντεσαϊγί περιλαμβάνει ομάδες, όπως η Μίλαν, η Τσέλσι και η Μαρσέιγ. Παράλληλα, άρχισε να ασχολείται με φιλανθρωπικές δράσεις, είναι πρεσβευτής της UNICEF στην Γκάνα, όπου κατοικεί μόνιμα και έχει ιδρύσει ακαδημία ποδοσφαίρου. Τέλος, είναι σχολιαστής του BBC στις κορυφαίες διοργανώσεις.

Ο Μαρσέλ Ντεσαϊγί «έχασε» έναν αδερφό και βρήκε έναν άλλον. Το όνομά του; Ντιντιέ Ντεσάμπ

 

Λιλιάν Τιράμ

Ένας από τους ήρωες εκείνης της πορείας, με τα δύο γκολ που έβαλε στον ημιτελικό κόντρα στην Κροατία – τα μοναδικά σε 149 εμφανίσεις του με την εθνική (ρέκορντμαν). Αγωνίστηκε σε 6 ματς το 1998 και ήταν το βασικό δεξί μπακ της ομάδας. Ως παίκτης ήταν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος, είχε εκφραστεί ανοιχτά κατά του Νικολά Σαρκοζί, ενώ είχε πάρει μέρος και στις βίαιες διαδηλώσεις του 2005 στα γαλλικά προάστια. Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε εξ’ ολοκλήρου με τον πολιτικό ακτιβισμό, συμμετείχε σε καμπάνιες κατά του ρατσισμού, υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, ενώ είναι και πρεσβευτής της UNICEF από το 2010.

 

Φρανκ Λεμπέφ

Ήταν ο άνθρωπος που κλήθηκε να καλύψει το κενό του Λοράν Μπλαν στον τελικό με την Βραζιλία και τα κατάφερε περίφημα. Όταν κρέμασε τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του, ασχολήθηκε με την υποκριτική που ήταν το παιδικό του όνειρο. Είχε ήδη εμφανιστεί εξάλλου στην ταινία «Taking Sides» το 2001. Φοίτησε σε δραματική σχολή στο Χόλιγουντ, έπαιξε στην ερασιτεχνική ομάδα της περιοχής μαζί με τον Βίνι Τζόουνς και μετά σε διάφορα θεατρικά έργα στη Γαλλία, λαμβάνοντας μάλιστα βραβείο ερμηνείας το 2014.  Παράλληλα εργάζεται ως σχολιαστής στο ESPN και αρθρογραφεί στο «Telefoot».

 

Μπισέντε Λιζαραζού

Ο βασ(κ)ικός αριστερός μπακ της ομάδας υπήρξε σημείο αναφοράς σε εκείνη τη σπουδαία φουρνιά ποδοσφαιριστών. Αγωνίστηκε σε 6 ματς και έβαλε ένα γκολ. Έμεινε στην ιστορία ως ο μόνος “ξένος” που φόρεσε τη φανέλα της Αθλέτικ Μπιλμπάο, ενώ είχε και μία ανεπίσημη συμμετοχή με την εθνική της Χώρας των Βάσκων το 1993. Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε με το βραζιλιάνικο ζίου-ζίτσου, όπου το 2009 στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στην κατηγορία φτερού. Του αρέσει επίσης το σερφ, ενώ από το 2013 άρχισε να εργάζεται ως σχολιαστής αγώνων σε ραδιόφωνο και τηλεόραση στη Γαλλία.

 

Ντιντιέ Ντεσάμπ

O αρχηγός εκείνης της ομάδας έλειψε μόλις από ένα ματς στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Έπαιξε σε διάφορες ομάδες αλλά συνέδεσε την καριέρα του κυρίως με τη Μαρσέιγ και τη Γιουβέντους. Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε άμεσα με την προπονητική, οδήγησε τη Μονακό στον τελικό του Champions League το 2004, ανέλαβε τη Γιουβέντους στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας της (Serie B), πέρασε από τη Μαρσέιγ και από το 2012 βρίσκεται στον πάγκο της εθνικής Γαλλίας. Το 2016 έχασε από την Πορτογαλία στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Τώρα;

 

Εμανουέλ Πετί

https://www.youtube.com/watch?v=JclM3m-RS4I

Ο μακρυμάλλης μέσος που έβαλε το κερασάκι στην τούρτα στον τελικό κόντρα στη Βραζιλία. Είχε 6 συμμετοχές και 2 γκολ. Αρκετά χρόνια μετά άφησε υπόνοιες ότι ενδεχομένως να ήταν όλα προσχεδιασμένα, αναφερόμενος στο περίφημο περιστατικό με τον Ρονάλντο, ενώ σε συνέντευξή του το 2014 χαρακτήρισε τους Γάλλους «δειλό έθνος» και ότι υπό γερμανική κυριαρχία η κατάσταση στη χώρα θα ήταν καλύτερη! Επιπλέον, εργάζεται ως αναλυτής αγώνων για το βρετανικό κανάλι ITV, είναι πρεσβευτής του Παγκοσμίου Κυπέλλου Αστέγων και από το 2016 αποτελεί τον Γάλλο πρεσβευτή της χρηματιστηριακής διαδικτυακής πλατφόρμας ufx.com.

 

Κριστιάν Καρεμπέ

Ο άσος από τη Νέα Καληδονία ήταν σε κακή ψυχολογική κατάσταση εκείνη την περίοδο, καθώς η Ρεάλ Μαδρίτης σκόπευε να τον τοποθετήσει στη μεταγραφική της λίστα παρά την κατάκτηση του Champions League, εντούτοις κατέγραψε 4 συμμετοχές. Άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Ολυμπιακό, φόρεσε τη φανέλα του για 3 χρόνια και από το 2013 είναι σύμβουλος στρατηγικής του. Υπήρξε παρουσιαστής τηλεοπτικής εκπομπής στη γαλλική τηλεόραση, ενώ είναι μέλος της φιλανθρωπικής πρωτοβουλίας 54 αθλητών από όλο τον κόσμο, η οποία ονομάζεται «Πρωταθλητές για την Ειρήνη».

 

Ζινεντίν Ζιντάν

Γιος Αλγερινών μεταναστών. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ο ηγέτης της ομάδας, ο άνθρωπος που αφυπνίστηκε την κατάλληλη στιγμή μετά την ανόητη αποβολή στο ματς με τη Σαουδική Αραβία, ο παιχταράς που αποκαθήλωσε τη Βραζιλία στον τελικό του «Σταντ ντε Φρανς». Τι κάνει τώρα; Βαδίζει στα χνάρια του Γιόχαν Κρόιφ. Εκτός από κορυφαίος ποδοσφαιριστής συγκαταλέγεται ήδη στους πιο επιτυχημένους προπονητές, με τρεις κατακτήσεις Champions League σε ισάριθμα χρόνια θητείας σε πάγκο επαγγελματικής ομάδας!

Η ημέρα που συναντήθηκα με τον Ζινεντίν Ζιντάν

https://www.youtube.com/watch?v=Te-5RN8NxXU

 

Ρομπέρ Πιρές

Γιος Πορτογάλου και Ισπανίδας, που μέχρι το καλοκαίρι του 1998 έπαιζε στη Μετς. Έδωσε στον Λοράν Μπλαν την ασίστ για το γκολ επί της Παραγουάης στη φάση των «16» και δύο χρόνια αργότερα τροφοδότησε τον Νταβίντ Τρεζεγκέ για το νικητήριο γκολ επί της Ιταλίας στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Αποσύρθηκε το 2011, επανήλθε στα 41 τη σεζόν 2014-15 για λογαριασμό της ινδικής Γκόα. Τώρα προσπαθεί να αποκτήσει ρόλο συνδετικού κρίκου μεταξύ παικτών και προπονητή στην Άρσεναλ.

 

Πατρίκ Βιεϊρά

Γεννημένος στη Σενεγάλη, ο παππούς του υπηρέτησε στον γαλλικό στρατό εξ ου και η απόκτηση της υπηκοότητας από το πρώτο φως της ζωής. Θα έπρεπε να προφέρεται Βιέιρα, επειδή πρόκειται για το πορτογαλικό επίθετο της μητέρας του που κατάγεται από το Πράσινο Ακρωτήρι. Λαμπρή καριέρα σε Άρσεναλ, Γιουβέντους, Ίντερ, πέρασμα από τη Μίλαν, ολοκλήρωση σε Μάντσεστερ Σίτι. Έκανε την ασίστ στο 3-0 του Εμανουέλ Πετί επί της Βραζιλίας στον τελικό του 1998. Στις 11 Ιουνίου ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Νις.

 

Μπερνάρ Ντιομέντ

Βασικός σε 3 ματς (vs Σαουδική Αραβία, Δανία, Παραγουάη), αγωνιζόμενος στις πτέρυγες. Συνολικά φόρεσε 8 φορές τη φανέλα των «μπλε», ενώ και σε συλλογικό επίπεδο δεν κατάφερε να παίξει σε υψηλό επίπεδο. Στα 26 του μεταπήδησε στη Λίβερπουλ του Ζεράρ Ουγιέ έναντι του ποσού των 3.000.000 λιρών, έκανε 2 συμμετοχές σε μία τριετία, έπειτα είχε μία γεμάτη σεζόν στην Αζαξιό, λίγο από Κρετέιγ και Κλερμόν… Αυτά. Τώρα κοουτσάρει την Κ19 της Γαλλίας και έχει δική του ποδοσφαιρική ακαδημία.

 

Γιούρι Τζορκαέφ

Γάλλος πατέρας, Αρμένισσα μητέρα. Πολυετές στέλεχος της εθνικής Γαλλίας με 82 συμμετοχές και 28 γκολ από το 1993 μέχρι το 2002. Το 1998 ήταν η χρονιά με τις περισσότερες (18) και, βέβαια, ήταν βασικός στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μετά από θητεία σε γαλλικές ομάδες, Ίντερ, Καϊζερσλάουτερν, Μπόλτον και Μπλάκμπερν, έκλεισε την καριέρα του στους Νιου Γιορκ Ρεντ Μπουλς. Έκτοτε έριξε το βάρος στην αγροτική ανάπτυξη της Αρμενίας, ενίσχυσε τη συριο-αρμενική κοινότητα και ίδρυσε έναν οργανισμό στη Νέα Υόρκη που ενισχύει παιδιά μέσω του ποδοσφαίρου.

 

Αλέν Μπογκοσιάν

Αρμενικής καταγωγής, απέρριψε τις προτάσεις για να ενταχθεί στη συγκεκριμένη εθνική ομάδα. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 αντικατέστησε τον Κριστιάν Καρεμπέ στον τελικό με τη Βραζιλία. Τραυματίστηκε μία ημέρα πριν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 και έχασε την ευκαιρία να κατακτήσει το δεύτερο μεγάλο τρόπαιο. Επί 4 χρόνια υπήρξε μέλος του τεχνικού επιτελείου των «μπλε», ενώ ανήκει στο τιμ των τεχνικών διευθυντών της ομοσπονδίας. Όταν η Γαλλία αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων, εκείνος και ο Τζορκαέφ ευχαρίστησαν προσωπικά τον πρόεδρο Ζακ Σιράκ.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας

 

Στεφάν Γκιβάρς

Ο επιθετικός με το περίεργο επίθετο (Guivarc’h), με τις σπουδαίες σεζόν σε Γκινγκάμπ (1991-95), Ρεν (1996-97) και Οσέρ (1997-98) και με το Νο9 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Ο κλασικός παίκτης που είτε έβγαινε είτε έμπαινε αλλαγή δεν έβρισκε δίχτυα, σε μία εθνική ομάδα που πήρε πολλά (και) στο επιθετικό σκέλος από αμυντικούς (βλ. Λιλιάν Τιράμ, Λοράν Μπλαν). Έκτοτε η καριέρα του πήρε την κατιούσα, αποσύρθηκε μόλις στα 31 του, γύρισε στη γενέτειρα (Κονκαρνό) και άνοιξε επιχείρηση που πουλά πισίνες.

 

Νταβίντ Τρεζεγκέ

Μεγαλωμένος στο Μπουένος Άιρες από Αργεντινούς γονείς. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων του 1997 πλάι στους Τιερί Ανρί, Βιλί Σανιόλ, Βιλιάμ Γκαλάς κ.ά. Ο Εμέ Ζακέ προτίμησε νεαρούς όπως εκείνος, ο Ανρί και ο Βιεϊρά, αντί φτασμένων άσων τύπου Νταβίντ Ζινολά. Ο υψηλόσωμος επιθετικός έβαλε ένα γκολ, κόντρα στη Σαουδική Αραβία, αλλά το πιο σπουδαίο το άφησε για τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2000, όπου σκόραρε το «χρυσό» γκολ κατά της Ιταλίας στην παράταση. Αποσύρθηκε τον Ιανουάριο του 2015 και εντάχθηκε στο τμήμα management της Γιουβέντους.

 

Τιερί Ανρί

https://www.youtube.com/watch?v=09dM1_Iy0HM

Ακόμη ένας παίκτης με καταγωγή από αλλού (Γουαδελούπη και Μαρτινίκα), ακόμη ένας πιτσιρικάς που θάμπωσε τον Ζακέ. Δεν ήταν ακόμη ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό, αλλά ολοκλήρωσε το τουρνουά με 3 γκολ (πρώτος σκόρερ). Δεν έπαιξε στον τελικό λόγω της αποβολής του Μαρσέλ Ντεσαϊγί. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 έβαλε το γκολ της ισοφάρισης στον ημιτελικό με την Πορτογαλία και αναδείχθηκε MVP σε τρία ματς, συμπεριλαμβανομένου του τελικού με την Ιταλία. Τώρα εργάζεται στο τεχνικό τιμ της εθνικής Βελγίου και βίωσε την πίκρα του αποκλεισμού από τους συμπατριώτες του.

 

Κριστόφ Ντιγκαρί

Προερχόμενος από σεζόν σε Μίλαν και Μπαρτσελόνα, ο Κριστόφ Ντιγκαρί κατέγραψε τρεις «λειψές» συμμετοχές και έβαλε ένα γκολ στη διοργάνωση. Έλαβε μέρος σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις από το 1996 μέχρι το 2002 και, κατά κύριο λόγο, πανηγύρισε σπουδαίες διακρίσεις. Αποσύρθηκε το 2005 και επί 10 χρόνια υπήρξε σχολιαστής του τηλεοπτικού σταθμού Canal+. Τώρα εκτελεί χρέη συμβούλου στον γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό RMC και, μάλιστα, αρχικά ήταν πολύ απαισιόδοξος για την πορεία των «μπλε» στα ρωσικά γήπεδα.