Το 1997 ήταν το έτος Χακάν Σουκούρ

20 Αυγούστου 1997. Στο «Αλί Σαμί Γεν», μπροστά σε 9.710 ζευγάρια μάτια, η Τουρκία χρειάζεται μόνο νίκη επί της Ουαλίας για να διατηρήσει τις αμυδρές ελπίδες πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1998.

Για καλή της τύχη, στον αγωνιστικό χώρο βρίσκεται ο καλύτερος επιθετικός της Τουρκίας και ένας από τους πιο δεινούς σκόρερ του κόσμου, εκείνη τη χρονιά.

Ο Χακάν Σουκούρ άνοιξε το σκορ μόλις στο 5ο λεπτό. Στο 82ο είχε σημειώσει καρέ και έδινε τη θεαματική νίκη στην πατρίδα του με 6-4. Ήταν το 1997. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά…

Απέτυχε σε Ιταλία και σε… γάμο

Η αυγή του 1997 βρήκε τον Σουκούρ σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Είχαν περάσει δέκα σεζόν από τη στιγμή που πραγματοποίησε επαγγελματικό ντεμπούτο με τη Σακάριασπορ. Είχε κάνει αίσθηση αρχικά στη Μπούρσασπορ και στη συνέχεια στη Γαλατάσαραϊ, στην πρώτη θητεία του εκεί.

Όταν το 1995 έφυγε για την Τορίνο, αποτέλεσε ουσιαστικά πρέσβη της χώρας του. Δεν είναι τυχαίο πως μόλις άρχισε να αισθάνεται νοσταλγία για την πατρίδα, αμέσως οι συμπατριώτες του συγκέντρωσαν τοπικά εδέσματα και του τα έστειλαν αεροπορικώς.

Το 1995, μάλιστα, ήταν κι η χρονιά του πρώτου γάμου του, με την 20χρονη φοιτήτρια Εσρά Ελμπιρλίκ. Γάμος που έγινε με την πίεση της πρωθυπουργού Τανσού Τσιλέρ προς την νεαρή και την οικογένειά της, γάμος που τέλεσε ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, γάμος που είχε ως μάρτυρα του γαμπρού (κάτι σαν κουμπάρος) τον Φετουλάχ Γκιουλέν, γάμος που μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση, αφού επρόκειτο για τον «ταύρο του Βοσπόρου», όπως ήταν το παρατσούκλι του.

Η περιπέτεια στην Ιταλία διήρκεσε όσο και ο γάμος του, περίπου τέσσερις μήνες. Τον Οκτώβριο του 1995 ο Γκρέιαμ Σούνες τον πήρε πίσω στην Πόλη, όπου ο Σουκούρ ξαναβρήκε την ερωτική επαφή του με τα αντίπαλα δίχτυα. Σε 25 αγώνες πρωταθλήματος σημείωσε 16 γκολ, σε 32 σε όλες τις διοργανώσεις πέτυχε 18. Η χρονιά ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του κυπέλλου και με τον ίδιο στην κορυφαία ενδεκάδα της σεζόν.

Γεννήθηκε ο «βασιλιάς»

Το καλοκαίρι του 1996, αναλαμβάνει προπονητής της Γαλατάσαραϊ για πρώτη φορά στην καριέρα του (αισίως έφτασε τις τέσσερις) ο προπονητής του Σουκούρ στην εθνική Τουρκίας μέχρι τότε και σπουδαίος λίμπερο μέχρι πριν από μία δεκαετία στον σύλλογο, Φατίχ Τερίμ.

Η χρονιά κυλάει περίφημα για τον Τούρκο επιθετικό, παρότι άρχισε να σκοράρει από την 5η αγωνιστική. Στις 27 Οκτωβρίου 1996, στην εκτός έδρας νίκη με 8-1 επί της Αλτάι, στο 23ο λεπτό σκοράρει για 9η φορά στο πρωτάθλημα και φτάνει τα 100 γκολ στη Süper Lig. Τα γκολ διαδέχονται το ένα το άλλο και γρήγορα αρχίζει να αποκτά το παρατσούκλι «Kral» από τον Τύπο, «βασιλιάς».

Η χρονιά ολοκληρώνεται με την άνετη κατάκτηση του πρωταθλήματος, αφού η Γαλατάσαραϊ συγκεντρώνει 82 βαθμούς και η Μπεσίκτας 74, με τη Φενέρμπαχτσε έναν λιγότερο. Οι πρωταθλητές σκόραραν 90 φορές, 38 εκ των οποίων ο Σουκούρ, με συνέπεια να χριστεί πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος για «παρθενική» (από τις τρεις σερί) φορά στην καριέρα του.

Κέρδισε τον Ρονάλντο, έχασε το «Παπούτσι»

Μάλιστα, με τα 38 τέρματά του στη σεζόν ισοφάρισε την επίδοση που κατείχε ο θρύλος του τουρκικού ποδοσφαίρου, Μετίν Οκτάι, από τη σεζόν 1962-1963. Μόνο ο Ταντζού Τσολάκ, το 1987-1988, είχε καταφέρει να σκοράρει περισσότερες φορές, αφού με τα 39 τέρματά του διατηρεί μέχρι σήμερα το τουρκικό ρεκόρ.

Αυτά τα 38 τέρματα έθεσαν σοβαρή υποψηφιότητα για το «Χρυσό Παπούτσι», στην πρώτη σεζόν που άρχισαν να χρησιμοποιούνται συντελεστές πρωταθλημάτων, ανάλογα με τη βαρύτητά τους. Ο Σουκούρ συγκέντρωσε 57 πόντους στην κατάταξη και ο μετέπειτα διάδοχός του στη Γαλατάσαραϊ, Μάριο Ζαρντέλ, συγκέντρωσε 60 πόντους, παρότι σημείωσε μόλις 30 γκολ για την Πόρτο. Νικητής στέφθηκε ο Ρονάλντο με 68 πόντους, αφού στη μοναδική σεζόν του στην Μπαρτσελόνα σημείωσε 47 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις και 34 στο πρωτάθλημα.

Με τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι και την προηγούμενη σεζόν, ο Σουκούρ θα κατακτούσε κι αυτήν τη διάκριση, αλλά ακόμα κι έτσι έγινε ο πρώτος Τούρκος που φτάνει σε τόσο υψηλή θέση μετά από τον Τσολάκ, που το 1987-1988 είχε κατακτήσει το «Χρυσό Παπούτσι», ενώ είχε και μία 3η θέση.

Πρώτος σκόρερ στο σούπερ καπ

Στις 31 Μαΐου 1997, η Γαλατάσαραϊ έδωσε το τελευταίο παιχνίδι της στη σεζόν, για το Cumhurbaşkanlığı Kupası, το σούπερ καπ της χώρας που διεξαγόταν αμέσως μετά από το τέλος της σεζόν. Η «τσιμπόμ» συμμετείχε ως πρωταθλήτρια, αφού στο κύπελλο είχε αποκλειστεί από τη φάση των 16, τον πρώτο γύρο όπου συμμετείχε, σε ένα συγκλονιστικό εκτός έδρας παιχνίδι με την Γκεντσλερμπιρλιγί. Ο αγώνας στην Άγκυρα έληξε ισόπαλος 1-1 κι οι δύο ομάδες έλυσαν τις διαφορές τους στα πέναλτι, με τους γηπεδούχους να επικρατούν με 17-16!

Η Γαλατάσαραϊ επέστρεψε στο γήπεδο «Ankara 19 Mayıs» της Γκεντσλερμπιρλιγί για το σούπερ καπ απέναντι στην κυπελλούχο Κοτσαέλισπορ, σε ακόμα έναν συγκλονιστικό αγώνα. Στο 59′ ο Ουμίτ Νταβαλά έβαλε μπροστά στο σκορ τους πρωταθλητές, όμως ο Ρόμαν Νταμπρόβσκι ισοφάρισε στο 90′ για τους κυπελλούχους. Τη λύση έδωσε ο Σουκούρ στο 116′ της παράτασης με πέναλτι, φτάνοντας τα πέντε τέρματα στον θεσμό (σημείωσε χατ τρικ το προηγούμενο καλοκαίρι κόντρα στη Φενέρμπαχτσε), με συνέπεια να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του τουρνουά.

Πρώτος σκόρερ στην εθνική Τουρκίας

Τα επιτεύγματά του στη σεζόν οδήγησαν σε προτάσεις από την Μπάγερν και την Ατλέτικο και σε ενδιαφέρον από άλλους συλλόγους. Η Γαλατάσαραϊ δεν είχε διάθεση να αποχωριστεί ξανά το αστέρι της και ο Σουκούρ θα συνέχιζε στο «Αλί Σαμί Γεν».

Το καλοκαίρι του 1997 χρειάστηκε να ταξιδέψει στα βάθη της Ασίας, αφού στο πλαίσιο της παράδοσης του Χονγκ Κονγκ από τη Μεγάλη Βρετανία στην Κίνα, η FIFA διοργάνωσε φιλικό παιχνίδι και ο Σουκούρ βρισκόταν στην ομάδα της μικτής κόσμου.

Όταν έφτασε η 20ή Αυγούστου, τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τον Σουκούρ. Ούτε η Ουαλία, στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998. Με τον αγώνα να διεξάγεται στο γήπεδο της Γαλατάσαραϊ, ο Σουκούρ ούτως ή άλλως είχε ψυχολογικό πλεονέκτημα.

Μόλις στο 5ο λεπτό άνοιξε το σκορ και στο 8′ ο Σαφέτ Ακιούζ έκανε το 2-0. Οι Ουαλοί έκαναν την ανατροπή στο ημίωρο με τους Νέιθαν Μπλέικ, Ρόμπι Σάβατζ και Ντιν Σόντερς, ωστόσο ο Σουκούρ ισοφάρισε στο 37′ σε 3-3. Ο Άντι Μέλβιλ έβαλε ξανά μπροστά τους φιλοξενουμένους στο 52′, αλλά ο Ογούζ Τσετίν έκανε το 4-4 δέκα λεπτά αργότερα. Στη συνέχεια, ανέλαβε δράση ο Σουκούρ, που με δύο τέρματα διαμόρφωσε το τελικό 6-4.

Έναν μήνα αργότερα, η Τουρκία αντιμετώπιζε εκτός έδρας το Σαν Μαρίνο. Η νίκη ήταν μονόδρομος και εύκολη, όμως το 5-0 ήταν σημαδιακό. Ο Σουκούρ σκόραρε στο 74ο λεπτό και με αυτό το γκολ έφτασε τα 22 στην καριέρα του με το εθνόσημο, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Λεφτέρ Κιουτσιουκαντωνιάδη, του εμβληματικού επιθετικού της Φενέρμπαχτσε και της εθνικής Τουρκίας με τις ελληνικές ρίζες, που έπαιξε και στην ΑΕΚ το 1964, ενώ το επόμενο έτος διετέλεσε προπονητής στο Αιγάλεω.

Πρώτος σκόρερ στον κόσμο

Η σεζόν 1997-1998 άρχισε με τον ίδιο τρόπο που άρχισε και η προηγούμενη. Μπορεί στα πρώτα παιχνίδια να μην σκόραρε, αυτήν τη φορά λόγω τραυματισμού, ωστόσο στη συνέχεια «πυροβολούσε» κατά ριπάς, με αποκορύφωμα τα δύο γκολ κόντρα στη Μονακό στην Πόλη για το Champions League.

Έχοντας καθιερωθεί πια ως ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς στον κόσμο, κλήθηκε στις 13 Οκτωβρίου σε ακόμα ένα παιχνίδι μικτής κόσμου, αυτήν τη φορά προερχόμενης από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών, σε αγώνα διαμαρτυρία κατά του ρατσισμού. Το παιχνίδι διεξήχθη στη Μαδρίτη και ο Σουκούρ σημείωσε δύο τέρματα.

Το ταξίδι στην Ισπανία έμοιαζε και με ευκαιρία να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες για τη μεταγραφή του στη Ντεπορτίβο λα Κορούνια, η οποία είχε δείξει μεγάλο ενδιαφέρον. Όταν επέστρεψε στην Πόλη, συνέχισε να σκοράρει συνεχώς, με συνέπεια να ολοκληρώσει τον 1ο γύρο με 15 γκολ.

Το «μαγικό» 1997 έκλεισε με την απονομή του τίτλου του Κορυφαίου Σκόρερ σε πρώτη κατηγορία πρωταθλήματος του κόσμου από τον οργανισμό «International Football History and Statistics».

Από το ζενίθ στο ναδίρ

Η συνέχεια ήταν ανάλογη όσων συνέβησαν το 1997. Στις 12 Ιανουαρίου 1998 κατέφθασε πρόταση της Λα Κορούνια ύψους 8.000.000 δολαρίων, την οποία απέρριψε ο τουρκικός σύλλογος. Ο Σουκούρ έμελλε να βγάλει τη σεζόν στη Γαλατάσαραϊ, να κατακτήσει ξανά τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Τουρκία με 32 γκολ και να μείνει ακόμα δύο σεζόν. Στην πρώτη, στέφθηκε ξανά πρώτος σκόρερ, αν και με «μόλις» 19 τέρματα. Στην επόμενη, το 1999-2000, αφού πανηγύρισε το τέταρτο σερί πρωτάθλημα, σήκωσε στον ουρανό της Κοπεγχάγης το Κύπελλο UEFA.

Αυτή η επιτυχία αποτέλεσε ακόμα ένα διαβατήριο για την Ιταλία, αυτήν τη φορά για την Ίντερ του Ρονάλντο, του Κριστιάν Βιέρι και του Γρηγόρη Γεωργάτου. Ο ανταγωνισμός ήταν υψηλός και τον Ιανουάριο του 2002 βρέθηκε στην Πάρμα, προτού πατήσει σε ακόμα μία κορυφή.

Εκείνο το καλοκαίρι, ως αρχηγός της εθνικής Τουρκίας, έφτασε μέχρι την 3η θέση του πλανήτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας. Μπορεί σε επτά αγώνες να σκόραρε μόλις μία φορά (και να τσακώθηκε με τους συμπαίκτες του), όμως αυτό το τέρμα στον μικρό τελικό κόντρα στη Νότια Κορέα ήταν το γρηγορότερο στην ιστορία της διοργάνωσης, μόλις στα 10,8 δευτερόλεπτα.

Στα 30 του, ο Σουκούρ έπιασε το απόλυτο. Έγινε ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός αστέρας της Τουρκίας, ένας κορυφαίος σκόρερ που κατέκτησε τα πάντα σε εγχώριο επίπεδο, συνέδεσε το όνομά του με τον μοναδικό μεγάλο διεθνή τίτλο της χώρας σε διασυλλογικό επίπεδο και οδήγησε την εθνική ομάδα του σε ημιτελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Στα 46 του, τίποτα δεν είναι ίδιο. Αυτομόλησε στις ΗΠΑ, κυνηγημένος από τον άλλοτε πολιτικό σύντροφό του, Ερντογάν, παρότι διετέλεσε βουλευτής με το κόμμα του προέδρου της γειτονικής χώρας. Πλέον ζει στο Πάλο Άλτο του Σαν Φρανσίσκο και είναι ιδιοκτήτης… φούρνου, μακριά από τη χώρα που δόξασε και δοξάστηκε σαν «βασιλιάς».