Αν η εκτόξευση του ελληνικού μπάσκετ είχε ονοματεπώνυμο, τότε αυτό θα ήταν «Νίκος Γκάλης». Γνωστό, χιλιοειπωμένο, ελάχιστα αμφισβητούμενο.
Ήταν ο αθλητής που ήρθε από τις ΗΠΑ και με την πολύτιμη συνδρομή διοίκησης, Γιάννη Ιωαννίδη και άξιων συμπαικτών όπως ο Παναγιώτης Γιαννάκης, μετέτρεψε τον Άρη σε κυρίαρχο του «πορτοκαλί» σπορ.
Η αποχώρησή του το καλοκαίρι του 1992, λίγο πριν από τα 35α γενέθλιά του, προκάλεσε σούσουρο και το Sport-Retro.gr παραθέτει σχετικές πληροφορίες που «αλίευσε» από το περιοδικό «Τρίποντο».
Πρόκειται για το τεύχος της Τρίτης 23 Ιουνίου εκείνης της χρονιάς, ενώ το αφιέρωμα γίνεται με αφορμή τα 62α γενέθλια του Νίκου Γκάλη.
Το εξώφυλλο είχε «πρωταγωνιστή» τον Κώστα Παταβούκα και το βασικό θέμα ήταν η επικείμενη συμμετοχή της Εθνικής ομάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης.
«Χηρεύει το Νο6;»
Αυτός ήταν ο τίτλος στο σχετικό ρεπορτάζ του Παναγιώτη Καπάζογλου, ανταποκριτή του περιοδικού στη Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή.
Την Τετάρτη 17 Ιουνίου ο πρόεδρος των «κιτρίνων» Θεόφιλος Μητρούδης υποδέχθηκε στο γραφείο του τον θρύλο του ελληνικού μπάσκετ.
Ήδη είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν φήμες ότι αυτή η συνάντηση θα αποτελέσει την αρχή του τέλους μεταξύ των δύο πλευρών και, πράγματι, επιβεβαιώθηκαν.
Ο Μητρούδης πρότεινε στον «γκάγκστερ» να αποσυρθεί από τη δράση και να αναλάβει επικεφαλής των μικρών τμημάτων της ομάδας για την επόμενη πενταετία.
Ο Γκάλης αρνήθηκε κι έφυγε κλαίγοντας, ενώ κατά την αποχώρησή του ο πρόεδρος του Άρη κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις σε περίπου 50 φιλάθλους που είχαν συγκεντρωθεί.
«Θέλω να ξέρετε ότι εγώ στεναχωρήθηκα πιο πολύ για την αποχώρηση του Γκάλη. Όμως την πρόταση αυτή την έκανα γιατί τον εκτιμώ και τον σέβομαι σαν αθλητή και δεν ήθελα να τον υποτιμήσω με μία άλλου είδους πρόταση. Πιστεύω ότι μίλησα καθαρά και ανοικτά και αυτό νομίζω το εκτίμησε και ο ίδιος ο Γκάλης.
Δύο 35άρηδες δεν χωράνε στην ίδια ομάδα και ακόμη πιστεύω ότι τα ψηλά δέντρα πρέπει να μένουν όρθια και όχι να φθείρονται», δήλωσε μεταξύ άλλων με νόημα ο Μητρούδης.
Την επόμενη μέρα ο Γκάλης παραχώρησε συνέντευξη Τύπου με αφορμή το ξεκίνημα του καμπ που διοργάνωνε στη Χαλκιδική και δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην υπόθεση.
Αναλυτικά: «Σέβομαι την πρόταση του κ. Μητρούδη, όμως, ο πρόεδρος σε καμία περίπτωση δεν είναι αρμόδιος ν’ αποφασίσει για τη δική μου καριέρα. Δόξα τω Θεώ, είμαι αρκετά γερός και πιστεύω ότι μπορώ να παίξω για 2-3 χρόνια ακόμη.
Έχω αγαπήσει τον Άρη και τον κόσμο και το ίδιο με έχει αγαπήσει κι αυτός. Δεν θέλω να φύγω από τον Άρη κι αν γίνει κάτι τέτοιο, θα φύγω με το κεφάλι ψηλά, έχοντας στην πλάτη μου 14 τίτλους.
Από τη στιγμή που ο Άρης δεν με θέλει σαν παίκτη του και δεν είμαι αποφασισμένος να σταματήσω το μπάσκετ, θα πρέπει να ψάξω για άλλη ομάδα. Για λόγους δεοντολογίας είπα ότι δεν θα μιλήσω με καμιά άλλη ομάδα πριν συζητήσω με τον Άρη. Όπως και έγινε παρά το ότι πολλές ομάδες θέλησαν μέσω τρίτων να με πλησιάσουν.
Αυτή τη στιγμή, όμως, είναι πολύ νωρίς ακόμη να σκεφτώ οτιδήποτε, αφού δεν έχει σβήσει καν ο καπνός από τη φωτιά. Πρέπει να ολοκληρωθεί το θέμα με τον Άρη κι έπειτα θα έχω τον χρόνο να σκεφτώ. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη προτίμηση αν φύγω από τον Άρη ούτε και κάποιο πρόβλημα, αλλά θα ήθελα να μείνω στην Ελλάδα, αφού σαν έσχατη λύση υπάρχουν και προτάσεις από το εξωτερικό».
«Άνθρωποι που… σκότωσαν έναν θρύλο»
Οι εξελίξεις στο θέμα ώθησαν τον άνθρωπο που έφερε στην Ελλάδα τον Γκάλη, τον έφορο Γιώργο Τσιλιγκαρίδη, να συντάξει μια επιστολή.
Ιδού:
«Συγκλονίστηκα κυριολεκτικά όταν πληροφορήθηκαν την πρόταση-σοκ του Δ.Σ. Άρη. Στην αρχή πίστεψα ότι δεν άκουσα καλά την είδηση. Όταν όμως τη διασταύρωσα, τότε αισθάνθηκα θλίψη για τη συμπεριφορά ενός συλλόγου προς έναν μεγάλο του παίκτη. Κανένας δεν δικαιούται να φέρεται έτσι σ’ έναν θρύλο.
Ο Γκάλης είναι ένας θρύλος, δεν είναι ένας απλός παίκτης, είναι μια ολόκληρη εποχή, είναι ο παίκτης που συνένωσε τους μόνιμα διχασμένους Έλληνες το 1987 στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μπάσκετ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, είναι ο παίκτης που έδωσε διεθνές διαβατήριο στην Εθνική μας ομάδα μπάσκετ και μαζί με τα άλλα πανάξια παιδιά περιέφεραν τα ελληνικά χρώματα σ’ όλον τον κόσμο.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ν’ απαριθμήσει κανείς τη μεγάλη προσφορά του στο μπάσκετ αλλά και στην ελληνική νεολαία, που την απέσπασε από τους βλαβερούς χώρους και την οδήγησε στα γήπεδα. Ο Γκάλης έδωσε πολλά και θα συνεχίσει να δίνει, διότι η φυσική του αντοχή και ο συνετός τρόπος ζωής του επιτρέπουν να επιμηκύνει τον χρόνο παραμονής του στα γήπεδα.
Κανείς δεν δικαιούται να τον σταματήσει από την ενεργό δράση. Αυτό το δικαίωμα ανήκει μόνο στον ίδιο. Αν τώρα άλλοι λόγοι υπαγορεύουν αυτήν τη συμπεριφορά, τότε να μας το πουν. Εμείς δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι θα δούμε τον Νίκο Γκάλη, τη «σημαία» του Άρη με άλλη φανέλα και άλλα χρώματα.
Ας ξανασκεφτούν οι διοικούντες τον Άρη την όλη υπόθεση, γιατί αν επιμείνουν στην πρόταση, τότε θα κινδυνεύσουν να μείνουν στην ιστορία του συλλόγου ως άνθρωποι που «σκότωσαν» έναν θρύλο».
Στο πλευρό του Γκάλη στάθηκαν οι σύνδεσμοι φιλάθλων της ομάδας, οι οποίοι καυτηρίασαν έντονα τους χειρισμούς του Μητρούδη στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Περίπου 1.000 εξ αυτών συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία του Άρη και εξέφρασαν τη διαμαρτυρία τους για την τροπή που έδειχνε να παίρνει η υπόθεση.
Υπό τον φόβο των… Ιουδαίων, τα γραφεία κλειδώθηκαν και δυνάμεις των ΜΑΤ βρέθηκαν στο σημείο, χωρίς ωστόσο να χρειαστεί η επέμβασή τους.
Παράλληλα, το βράδυ της Παρασκευής 19 Ιουνίου, με πρωτοβουλία του πρώην προέδρου της ΠΑΕ Λάκη Ιωαννίδη, πραγματοποιήθηκε μία συνάντηση επιφανών Αρειανών.
Βίοι αντίθετοι με Γιαννάκη
Πλέον, η αποχώρηση Γκάλη από τον Άρη φάνταζε πιο ορατή από ποτέ και οι φήμες για κάθοδο σε Αθήνα ή Πειραιά έδιναν κι έπαιρναν.
Στο συγκεκριμένο τεύχος το περιοδικό «Τρίποντο» έκανε λόγο για πρόταση 390.000.000 δραχμών από τον Ολυμπιακό και επικείμενη συνάντηση με τον Γιάννη Ιωαννίδη.
Παράλληλα, οι πληροφορίες ανέφεραν ότι ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον παίκτη, προκειμένου να του εκφράσει την επιθυμία του περί συνεργασίας.
Ο Νίκος Βεζυρτζής, πρόεδρος του τότε πρωταθλητή ΠΑΟΚ, άφησε να εννοηθεί ότι η ομάδα του δεν θα μπει στον «χορό» της διεκδίκησης της υπογραφής του «γκάγκστερ», ο οποίος κρατούσε όπως πάντα κλειστά τα χαρτιά του.
Εν αντιθέσει, πάντως, με τον Γκάλη που όδευε προς την έξοδο, ο Παναγιώτης Γιαννάκης ερχόταν σε κατ’ αρχήν συμφωνία με τον Άρη.
Αρχικά, διακανονίστηκε το θέμα κάποιων οφειλών με την καταβολή επιταγών του Μητρούδη, ο οποίος αμέσως μετά έκανε πρόταση στον «δράκο».
Συγκεκριμένα, του προσέφερε τριετές συμβόλαιο με ετήσιες αποδοχές 180.000.000 δραχμές κι έπειτα, σε περίπτωση που αποφάσιζε να αποσυρθεί από τη δράση, άλλη μία συνεργασία δύο χρόνων από το πόστο του προπονητή.
Αν κυλούσε η επόμενη πενταετία με αυτά τα δεδομένα, τότε ο Γιαννάκης θα γινόταν πλουσιότερος κατά περίπου 900.000.000 δραχμές.
«Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο» είπε ο Γιαννάκης μετά τη συνάντηση, ενώ ο Μητρούδης ήταν πιο αισιόδοξος: «Έχουμε ουσιαστικά συμφωνήσει. Τα οριστικά συμβόλαια θα υπογραφούν μετά τη λήξη των υποχρεώσεων της Εθνικής και την επιστροφή της στην Ελλάδα».
Λίγες ημέρες αργότερα έφτασε στη Θεσσαλονίκη ένας εκπρόσωπος της εταιρείας «Καραντάνιαν», η οποία ενδιαφερόταν για την ανάληψη της χορηγίας του τμήματος μπάσκετ του Άρη, με όρο την παραμονή του Νίκου Γκάλη.
Αυτό το γεγονός έκανε μερικούς φιλάθλους των «κιτρίνων» να αναθαρρήσουν, όμως ο «γκάγκστερ» τήρησε κατά γράμμα τη δήλωσή του.
«Είναι θέμα ηθικό και δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω με τον Άρη» είχε πει λακωνικά και είχε αρχίσει να επεξεργάζεται τις προτάσεις από Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και Ηρακλή.
Τελικά εκείνος που απέσπασε την υπογραφή του Γκάλη ήταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος, ο οποίος είχε ορκιστεί να μετατρέψει το «τριφύλλι» σε αυτοκράτορα, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης…
Αντί επιλόγου ιδού τι έγραφε τότε ο αξέχαστος Φίλιππος Συρίγος για το «διαζύγιο» μεταξύ του Άρη και του Νίκου Γκάλη:
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα