Ο «τρελός Ιταλός» και ο Πάσπαλι με το… ένα πόδι. Το πιο μάγκικο Κύπελλο στην Ελλάδα

Δεν τον αποκαλούν τυχαία «αυτοκράτορα» του ελληνικού μπάσκετ, ασχέτως αν στην πορεία ο Παναθηναϊκός σάρωσε εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους.

Μέχρι την 1η Φεβρουαρίου 1998, ο Άρης είχε κατακτήσει 10 πρωταθλήματα, 6 Κύπελλα Ελλάδας, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων και, βέβαια, το Κύπελλο Κόρατς της προηγούμενης χρονιάς στην Προύσα κόντρα στην Τόφας, με τον αείμνηστο Τσαρλς Σάκλεφορντ να διαπρέπει.

Κανένας από τους παραπάνω -τουλάχιστον εγχώριους- τίτλους, όμως, δεν ξεπερνά σε ηρωισμό, σε μαγκιά αν θέλετε, εκείνον της παρέας του Ζάρκο Πάσπαλι, του Μάριο Μπόνι, του Παναγιώτη Λιαδέλη, του Νάσου Γαλακτερού, του Ντίνου Αγγελίδη και του υπηρεσιακού προπονητή Χρήστου Μαγκώτσιου.

Tο Sport-Retro.gr θυμάται το τεράστιο κατόρθωμα του Άρη με τη νίκη στον τελικό Κυπέλλου επί της ΑΕΚ, αλλά και όσα είχαν συμβεί πριν από την 1η Φεβρουαρίου 1998.

 

Αρχή με φιλοδοξίες

Ο Άρης προερχόταν από έξι χρόνια «ξηρασίας» στις εγχώριες διοργανώσεις, αλλά το όνομά του διατηρείτο σε υψηλά επίπεδα χάρη στο Κύπελλο Κυπελλούχων του 1993 και το «νωπό» Κύπελλο Κόρατς του 1997.

Με την έλευση παικτών όπως ο Ζάρκο Πάσπαλι και ο Τίιτ Σοκ, ο σύλλογος της Θεσσαλονίκης έβαζε ψηλά τον πήχη, παρά το γεγονός ότι τόσο εκείνοι όσο και οι Χοσέ Πικουλίν Ορτίς, Mάριο Μπόνι είχαν πατήσει για τα καλά τα πρώτα –άντα.

Προπονητής της ομάδας στο ξεκίνημα της σεζόν ήταν ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου, βοηθός του Κώστα Πολίτη στο Eurobasket του 1987 και ομοσπονδιακός από τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς μέχρι τον Ιούλιο του 1994 με κορυφαία διάκριση το ασημένιο μετάλλιο στο Eurobasket του 1989.

 

«Σύννεφα» στο Αλεξάνδρειο

Ο Πάσπαλι αρχίζει εντυπωσιακά τη σεζόν σε Α1 (22 πόντοι κόντρα στην Ολύμπια Λάρισας) και Κύπελλο Κόρατς (26 πόντοι κόντρα στη Μανρέσα), ενώ δίνει ρεσιτάλ στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Αλίμονο…

Σταδιακά, τα διοικητικά προβλήματα στον σύλλογο που έμαθε μπάσκετ στους Έλληνες φιλάθλους αυξήθηκαν και οι φιλοδοξίες για διακρίσεις έδωσαν τη θέση τους στις ελπίδες για επιβίωση.

Ο Κιουμουρτζόγλου αποχώρησε, όπως και οι Ορτίς-Σοκ, ενώ όσοι πήραν την απόφαση να παραμείνουν στον Άρη αγωνίζονταν απλήρωτοι.

Υπηρεσιακός, πλέον, είχε αναλάβει ο Χρήστος Μαγκώτσιος, μέλος του τεχνικού τιμ από το 1996 και βοηθός του Λευτέρη Σούμποτιτς, όταν κατακτήθηκε το Κύπελλο Korać.

 

Η πρώτη «βόμβα»

Στις 31 Ιανουαρίου 1998, ο Άρης των χιλίων προβλημάτων υποδέχθηκε -ως φιλοξενούμενος- την ανερχόμενη δύναμη του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναθηναϊκό του δικού του παιδιού Λευτέρη Σούμποτιτς.

Οι «πράσινοι» ορέγονταν τον πρώτο τίτλο της σεζόν, δεδομένου ότι η ΑΕΚ είχε νικήσει τον τότε πρωταθλητή Ευρώπης και κάτοχο του τρεμπλ Ολυμπιακό στον προηγούμενο ημιτελικό του Final 4 της Θεσσαλονίκης.

Ο Άρης, όμως, απέδειξε ότι οι πρόσφατες νίκες του στην Α1 κόντρα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ δεν ήταν τυχαίες, μπήκε φορτσάτος από το πρώτο τζάμπολ και πήρε γρήγορα σημαντική διαφορά, η οποία έφτασε μέχρι τους 21 πόντους (20-41)!

Η απουσία του Πάσπαλι (σ.σ. μέχρι τότε είχε λείψει από μόλις δύο ματς στην καριέρα του στην Ελλάδα) δεν έπαιξε κανένα ρόλο και παρά τη, φυσιολογική, αντεπίθεση του «τριφυλλιού», το προβάδισμα παρέμενε «κίτρινο».

Ένα αξιοσημείωτο στατιστικό του α’ ημιχρόνου (έληξε 43-26 υπέρ της ομάδας του Μαγκώτσιου) ήταν ότι ο Παναθηναϊκός μάζεψε 10 επιθετικά ριμπάουντ έναντι μόλις 3 του αντιπάλου του.

Με τον Λιαδέλη να σταματά στους 31 πόντους και τους Μπόνι-Γαλακτερό-Αγγελίδη να συμβάλλουν στην επίθεση, ο Άρης έφτασε στον θρίαμβο με 83-68 και προκρίθηκε στον τελικό της 1^ης Φεβρουαρίου.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Λευτέρης Σούμποτιτς): Αλβέρτης 6, Καλαϊτζής 4, Κοχ 5, Παταβούκας, Οικονόμου, Σκοτ 15, Χούπμαν, Ράτζα 26, Χριστοδούλου 12.

ΑΡΗΣ (Χρήστος Μαγκώτσιος): Λιαδέλης 31, Χρυσανθόπουλος 1, Σιούτης 2, Γαλακτερός 12, Ναχάρ 6, Αγγελίδης 10, Φλώρος, Όρτμαν 7, Μπόνι 14.

Οι απόγονοι του Γκάλη και του Γιαννάκη

Έξι χρόνια μετά το τελευταίο Κύπελλο, ξανά με αντίπαλο την ΑΕΚ και πέντε έπειτα από την ύστατη παρουσία σε τελικό, ο Άρης ετοιμαζόταν για μία ακόμη μάχη.

Ο προληπτικός Γιάννης Ιωαννίδης επέστρεψε στο γνώριμο Αλεξάνδρειο, προκειμένου να ξορκίσει την κατάρα των χαμένων Final 4, όμως λογάριαζε χωρίς τη… μαύρη εμφάνιση του αντιπάλου, εκείνη δηλαδή που είχε κατακτήσει τα δύο, μέχρι τότε, Ευρωπαϊκά Κύπελλα της Ιστορίας  του.

Ο Άρης παρατάχθηκε με τραυματία τον Πάσπαλι στο τελευταίο, όπως αποδείχθηκε, ματς της εν Ελλάδι καριέρας του, αλλά και τον Μπόνι, ο οποίος είχε αναβάλει για δεύτερη φορά την αποχώρησή του.

«Μείνε για το Κύπελλο», του είχαν ζητήσει πριν από το Final 4 οι οργανωμένοι οπαδοί κι εκείνος, ο «τρελός Ιταλός», δακρυσμένος, αποφάσισε να αποσύρει την προσφυγή, να χαρίσει το, εξαψήφιο, ποσό που του χρωστούσε η διοίκηση του Λευτέρη Χατζόπουλου και να προετοιμαστεί για τη μεγάλη μάχη.

Ένας έρανος του «Super 3» και μερικές προσφορές επώνυμων υποστηρικτών του συλλόγου έδωσαν μία ανάσα στους παίκτες, ένας εκ των οποίων δεν είχε ρεύμα στο σπίτι του!

Όλα αυτά, όμως, δεν είχαν καμία σημασία μπροστά στην ψυχή του ήρωα Μαγκώτσιου, όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Ντίνος Αγγελίδης και των παικτών του.

Η ΑΕΚ μπήκε καλύτερα στον τελικό και αν δεν υπήρχε ο, MVP της διοργάνωσης, Λιαδέλης θα είχε πάρει μεγαλύτερη από 11 πόντους διαφορά, ενώ το α’ ημίχρονο έληξε 34-36 με 14 πόντους του 23χρονου τότε άσου.

Όλο σχεδόν το β’ ημίχρονο κύλησε με την «Ένωση» να έχει το προβάδισμα, τον Πάσπαλι να αγωνίζεται με… ένα πόδι και τον Άρη των 5-6 «ψημένων» άσων να παλεύει για την ανατροπή.

Στα 43,1’’ πριν από τη λήξη, ο Πάσπαλι έβαλε σε θέση οδηγού τους «κίτρινους» (67-65) με διπλή προσπάθεια (έχασε το εύκολο λέι-απ, σκόραρε με φόλοου και τράβηξε τα μαλλιά του από την παραλίγο γκάφα).

Ύστερα, ο Χοσέ Λάσα αστόχησε σε τρίποντο, ο Μπόνι πήρε το ριμπάουντ, ο Γουίλι Άντερσον υπέπεσε στο πέμπτο του φάουλ και λίγες στιγμές αργότερα ο «τρελός Ιταλός» ευστόχησε στη μία από τις δύο βολές που εκτέλεσε (εκείνο το βράδυ σκόραρε μόνο από τη γραμμή της φιλανθρωπίας).

Η πλάστιγγα είχε γείρει υπέρ των γηπεδούχων, ιδίως όταν ο μοιραίος Λάσα αστόχησε σε λέι-απ, ο Κλαούντιο Κολντεμπέλα έκανε φάουλ και ο Γιάννης Σιούτης αποδείχθηκε ψύχραιμος κατά το ήμισυ (69-65), με 18,6’’ να απομένουν για τη λήξη.

Τα χαμένο τρίποντο του Κολντεμπέλα αποτέλεσε το «κύκνειο άσμα» για την ΑΕΚ και ο Άρης, με τελικό σκορ 71-68, κατέκτησε το 7ο Κύπελλο της χρυσής Ιστορίας του.

ΑΡΗΣ (Χρήστος Μαγκώτσιος): Λιαδέλης 22, Χρυσανθόπουλος 3, Πάσπαλι 12, Σιούτης 15, Γαλακτερός 3, Ναχάρ 3, Αγγελίδης 5, Φλώρος, Όρτμαν, Μπόνι 8.

ΑΕΚ (Γιάννης Ιωαννίδης): Κολντεμπέλα 2, Λάσα 13, Πρέλεβιτς, Άντερσον 18, Χατζής 14, Λάρσεν, Κακιούζης 4, Τσακαλίδης 6, Άντερσεν, Αλεξάντερ 11.

 

«Πόρτα» σε παράγοντες

Ερωτηθείς μετά το τέλος του τελικού, κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών, τι παραπάνω θα γινόταν αν πληρώνονταν οι παίκτες, ο Γιάννης Σιούτης απάντησε: «Ακόμη καλύτερα».

Ενδεικτικό της τεράστιας επιτυχίας του Άρη ήταν ότι στο τέλος της σεζόν κατέλαβε τη μέχρι τότε χειρότερη θέση της Ιστορίας του (10η) στην Α1 Ανδρών.

Μέχρι να συμβεί αυτό, όμως, τα «λιοντάρια» του Χρήστου Μαγκώτσιου έγιναν ένα με τον κόσμο, ο Πάσπαλι εθεάθη να πανηγυρίζει με πρησμένο πόδι, ο Μπόνι έδωσε ρυθμό με το τύμπανο των οργανωμένων και ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο οποίος είχε μία παρεξήγηση με τον Άντερσον προς το φινάλε του ματς και ήταν έξαλλος με τη διαιτησία, ξέσπασε σε έναν χαρτοφύλακα!

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παίκτες του Άρη δεν επέτρεψαν σε παράγοντες να εισέλθουν στα αποδυτήρια, κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών, αφού όπως έλεγαν χαρακτηριστικά: «Τι να έρθουν να κάνουν; Να δουν το Κύπελλο; Πού ήταν τόσο καιρό;»

Πράγματι, το Κύπελλο αυτό ανήκε στους, εναπομείναντες, άσους του Χρήστου Μαγκώτσιου. Σε αυτούς και στον υπέροχο κόσμο, ισχυρή μερίδα του οποίου (περίπου 4.000 άνθρωποι) αψήφισε τη βροχή και το κρύο για να στήσει ένα τρελό πάρτι στον Λευκό Πύργο.

BONUS: Η επιστροφή του Μάριο Μπόνι στο Αλεξάνδρειο