O Βιμ Σουρμπίρ του θρυλικού Άγιαξ και της τρανής εθνικής Ολλανδίας στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο
Μία εμβληματική φυσιογνωμία του ολλανδικού ποδοσφαίρου, ο Βιμ Σουρμπίρ, φιλοξενήθηκε στη σαββατιάτικη (18/11) εκπομπή του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στον «ΣΠΟΡ FM 94,6».
Μεταξύ άλλων, ο πάλαι ποτέ δεξιός μπακ του Άγιαξ και των «οράνιε» συνέκρινε τον Ρίνους Μίχελς με τον Ερνστ Χάπελ, σχολίασε το παρόν και, βέβαια, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στον θρυλικό Γιόχαν Κρόιφ.
Αναλυτικά:
Ποιο είναι το πρόβλημα της σημερινής εθνικής Ολλανδίας;
«Πρώτον και κυριότερο, η νοοτροπία, η οποία υπάρχει στην ομάδα και που έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζουν οι ποδοσφαιριστές την εθνική. Δεύτερον, παράγοντες που θέλουν να αλλάζουν τους προπονητές δεν στηρίζουν την προσπάθεια και η βασική τους επιθυμία είναι να δείχνουν πως αυτοί έχουν το γενικό πρόσταγμα».
Υπήρξες μέλος της τρανής εθνικής Ολλανδίας το 1974 και το 1978 με δύο τεράστιες προσωπικότητες για προπονητές: τον Ρίνους Μίχελς και τον Ερνστ Χάπελ. Μία σύγκριση;
«Εγώ επειδή συνεργάστηκα περισσότερα χρόνια με τον Μίχελς, ομολογώ πως περισσότερο δεμένος ήμουνα με αυτόν. Αυτόν ήξερα από τον Άγιαξ, αυτός μας ανέβασε όλους στην πρώτη ομάδα, αυτός μας έμαθε τα πάντα. Ο Χάπελ επειδή είχε δουλέψει παλιότερα στη Φέγενορντ είχε καλύτερη σχέση με αυτούς που προέρχονταν από εκεί κι από το Βέλγιο, όπου επίσης είχε δουλέψει με επιτυχία. Ήταν πιο αυταρχικός από τον Μίχελς».
Είσαι από τους ανθρώπους που άλλαξαν την ιστορία του ποδοσφαίρου με την κατάργηση των θέσεων την εποχή του μεγάλου Άγιαξ και της εθνικής Ολλανδίας. Τι διαφορές βλέπεις με σήμερα;
«Ήταν το στυλ που έχει τη σφραγίδα του Μίχελς με το επονομαζόμενο «total football». Εκείνο που δεν αρκούσε πια να παίζεις καλό ποδόσφαιρο με την μπάλα στα πόδια, αλλά κυρίως όταν δεν την είχες, να μπορούσες να κυκλοφορήσεις για να παίξεις και άλλους ρόλους.
Αυτό σήμερα το κάνει υπέροχα ο Γκουαρδιόλα. Βλέπω τη Μάντσεστερ Σίτι, γιατί παρακολουθώ πολύ αγγλικό ποδόσφαιρο, να παίζει με ένα υπέροχο τρόπο και να κάνει, ο Ντε Μπρόινε για παράδειγμα, τα πάντα. Αυτό έκανε πιο πριν και η Μπαρτσελόνα. Στην ομάδα της δεκαετίας του 1970 ο Χάαν έπαιζε σε κάθε θέση».
Στη σημερινή εθνική Ολλανδίας, οι παίκτες είναι τακτικά επαρκείς. Τεχνικά όμως;
«Μια χαρά είναι οι παίκτες που έχουμε, αλλά ως άτομα και όχι ως σύνολο! Αυτό είναι δουλειά του προπονητή να τους κάνει να το καταλάβουν, αλλά όταν έχεις 3 μήνες τον έναν, 13 μήνες τον άλλο, 5 μήνες τον τρίτο, δεν μπορεί να γίνει σοβαρή δουλειά. Οι ομάδες είναι το σύνολο και όχι μονωμένοι ποδοσφαιριστές, αλλά είμαι αισιόδοξος πως η Ολλανδία θα στρώσει σύντομα».
Κλείνω με μία ερώτηση για τον άνθρωπο με τον οποίο ήσουνα πολύ κοντά, ο καλύτερός του φίλος. Τι ήταν τελικά αυτό που έκανε τον Γιόχαν Κρόιφ να ξεχωρίζει;
«Ο Γιόχαν ήταν πραγματικά μοναδικός, όχι απλά ξεχωριστός. Ήταν ένας γεννημένος ηγέτης, ήταν μία προσωπικότητα, όχι γιατί ήταν καλός παίκτης μόνο, αλλά γιατί ήξερε να βγαίνει μπροστά. Αγαπούσε και τους άλλους παίκτες, κάτι που δεν ξέρω αν κάνουν σήμερα οι άλλοι σταρ!
Μας έλειψε πολύ στην Αργεντινή το 1978 όπου πλησιάσαμε πιο πολύ στο να πάρουμε τον τίτλο και από το 1974, όταν για μερικά εκατοστά το σουτ του Ρένζενμπρινκ πήγε στο δοκάρι. Πιστεύω αν είχαμε τον Κρόιφ θα το είχαμε πάρει! Αλλά και στις δύο περιπτώσεις παίξαμε με τη χώρα που διοργάνωνε το Μουντιάλ».
***
Λίγα λεπτά μετά τον Βιμ Σουρμπίρ, το Sport-Retro.gr είχε την τιμή να καταγράψει την καθιερωμένη του παρουσία στην εκπομπή του Χρήστου Σωτηρακόπουλου, μέσω του αρχισυντάκτη της ιστοσελίδας Μάνου Ανδρουλάκη.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα