Ο Ρεϊνάλντο αποκλείστηκε λόγω ομοφοβίας και η Βραζιλία έχασε το τρόπαιο του 1982

Το 1982 στη Βραζιλία υπήρχε ένας επιθετικός που αποτελούσε “αιχμή του δόρατος” σε μία κορυφαία ομάδα της χώρας όπως η Ατλέτικο Μινέιρο, ένας επιθετικός που πέντε χρόνια πριν είχε ολοκληρώσει τη σεζόν με 1,55 γκολ ανά αγώνα, ένας επιθετικός ο οποίος σημείωσε 28 γκολ στο πρωτάθλημα Βραζιλίας του 1977, επίδοση ρεκόρ που παρέμεινε απροσπέραστη για 20 χρόνια (την κατέρριψε ο Εντμούντο το 1997 με 29 γκολ), ένας επιθετικός που με 255 γκολ σε 475 αγώνες συνολικά στην καριέρα του στον σύλλογο παραμένει μέχρι σήμερα ο αρχισκόρερ του, ένας επιθετικός που αποτελεί τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία του ποδοσφαίρου μίας ολόκληρης βραζιλιάνικης περιφέρειας, του Μίνα Ζεράις.

Τα στοιχεία αυτά, όχι μόνο επαρκούσαν, αλλά επέβαλλαν τη θέση του Ρεϊνάλντο στην κορυφή της επίθεσης της εθνικής ομάδας εκείνης της περιόδου. Μόνο που ο κορυφαίος Βραζιλιάνος επιθετικός του 1982 δεν βρέθηκε στην αποστολή που ταξίδεψε στην Ισπανία με στόχο να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ο Τέλε Σαντάνα τον άφησε εκτός επιλογών. Τραυματισμός, παραμένει μέχρι σήμερα, τρεις δεκαετίες αργότερα, η επίσημη εξήγηση. Διότι ουδείς δεν θέλει να μπλεχθεί το όνομά του με το έτερο σενάριο, αυτό που τον θέλει “κομμένο” κατόπιν πολιτικής απόφασης λόγω… ομοφυλοφιλίας.

Ντεμπούτο στα 16, εθνόσημο στα 18

Ο Ρεϊνάλντο γεννήθηκε πριν από το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της πατρίδας του και πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο μετά από το τρίτο. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, η Βραζιλία πιστοποίησε τον ρόλο της ως υπερδύναμη του αθλήματος, ωστόσο με τον Πελέ και αρκετά αστέρια από τη διοργάνωση του 1970 να αποχωρούν, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κενό στην εθνική ομάδα.

Η Βραζιλία προερχόταν από την άσχημη -για τα δεδομένα της- εικόνα του 1974, όπου τερμάτισε μεν στην 4η θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά παρουσίασε ένα ποδόσφαιρο σκληρό και όχι τόσο επιθετικό, σε σχέση με το τουρνουά τέσσερα χρόνια νωρίτερα.

Τα θέματα του Sport-Retro.gr για το Παγκόσμιο Κύπελλο

Ο Οσβάλντο Μπραντάο ανέλαβε το “τιμόνι” της εθνικής ομάδας το 1975 και κάλεσε τον 18χρονο Ρεϊνάλντο στην αποστολή για το Copa America, δύο χρόνια μετά από το ντεμπούτο του με την Ατλέτικο Μινέιρο. Παρά το νεαρό της ηλικίας του Ρεϊνάλντο, ο προπονητής του δεν δίστασε να τον χρησιμοποιήσει ακόμα και στο παιχνίδι μέσα στο Ροσάριο κόντρα στην Αργεντινή, η οποία είχε στον πάγκο τον Σέσαρ Λουίς Μενότι και στο ρόστερ τον Μάριο Κέμπες, τον Χόρχε Βαλδάνο, τον Οσβάλντο Αρντίλες και άλλους παίκτες που αργότερα θα κατακτούσαν το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Η Βραζιλία απέκλεισε την “αλμπισελέστε” στη φάση των ομίλων, όμως αποκλείστηκε στα ημιτελικά από το Περού του Τεόφιλο Κουμπίγιας, που εν συνεχεία κατέκτησε το τουρνουά.

Πρώτο γκολ σε Παγκόσμιο Κύπελλο και 3η θέση

Ο Μπραντάο παρέμεινε για ακόμα δύο χρόνια στον πάγκο και τη θέση του πήρε το 1977 ο Κλάουντιο Κοουτίνιο, ο οποίος βλέποντας τον Ρεϊνάλντο να κάνει “μαγική” σεζόν με την Ατλέτικο Μινέιρο εκείνο το έτος, δεν γινόταν να μην τον συμπεριλάβει στα βασικά πλάνα του.

Ο άλλοτε γυμναστής του Μάριο Ζαγκάλο, ο οποίος ήταν πασίγνωστος για τις στρατιωτικές μεθόδους που μετερχόταν, πήρε μαζί του για το Παγκόσμιο Κύπελλο 1978 στην Αργεντινή τον Ρεϊνάλντο, ο οποίος ήδη είχε αποκτήσει δικό του παρατσούκλι: “βασιλιάς”. Μετά από τα 28 τέρματα στο πρωτάθλημα, οι φίλαθλοι αξιοποίησαν το πρώτο μέρος του ονόματός του, το “Ρέι” που σημαίνει “βασιλιάς”, αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι πρόκειται για τον κορυφαίο επιθετικό της χώρας.

Η ομάδα ήταν άκρως νεανική, αφού πλην του αρχηγού Ριβελίνο που είχε πατήσει τα 32, ουδείς άλλος παίκτης είχε περάσει τα 30, ενώ από τους επιθετικούς κανείς δεν ήταν πάνω από 27. Ο Ρεϊνάλντο βρήκε θέση στην ενδεκάδα και μάλιστα σημείωσε το πρώτο τέρμα της χώρας του στο τουρνουά, στο τέλος του 1ου ημιχρόνου στο 1-1 με τη Σουηδία. Ήταν το πρώτο από τα μόλις δύο που σημείωσε η Βραζιλία στην 1η φάση των ομίλων (0-0 με Ισπανία, 1-0 την Αυστρία), από όπου προκρίθηκε ως 2η.

Στη 2η φάση ομίλων, η Βραζιλία πήρε εκδίκηση από το Περού με 3-0, απέσπασε ισοπαλία 0-0 από τη διοργανώτρια Αργεντινή και νίκησε με 3-1 την Πολωνία. Ο Ρεϊνάλντο δεν αγωνίστηκε σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια και η Βραζιλία δεν προκρίθηκε στον τελικό, αφού η “αλμπισελέστε” βρήκε τα γκολ που χρειαζόταν στη νίκη της επί του Περού και πέρασε εκείνη στην ισοβαθμία, κατακτώντας το τρόπαιο στο τέλος απέναντι στην Ολλανδία.

Η Βραζιλία συνέχισε στον μικρό τελικό, όπου αντιμετώπισε την Ιταλία. Ο Ρεϊνάλντο πέρασε στο ημίχρονο, με τη “σελεσάο” να επικρατεί με 2-1 και τις δύο χώρες να δίνουν ραντεβού για την επόμενη διοργάνωση. Ραντεβού στο οποίο δεν θα βρισκόταν ο Ρεϊνάλντο και που, αν έδινε το “παρών”, ίσως η ιστορία του ποδοσφαίρου να ήταν διαφορετική…

Επέστρεψε στην εθνική λόγω Σαντάνα

Ο Κοουτίνιο παρέμεινε στον πάγκο και μετά από τη διοργάνωση, αλλά στο επόμενο Copa America, το 1979, προτιμούσε παίκτες όπως ο Ζίκο, ο Σόκρατες και ο Ζε Σέρζιο για την επίθεση. Ο Ρεϊνάλντο δεν συμμετείχε καθόλου στη διοργάνωση, η Βραζιλία τερμάτισε ξανά στην 3η θέση, αποκλείοντας στον όμιλο την (πρωταθλήτρια κόσμου) Αργεντινή, και προχώρησε σε ακόμα μία αλλαγή προπονητή.

Τα “σκήπτρα” πέρασαν στον Σαντάνα, τον υπεύθυνο για το ντεμπούτο του Ρεϊνάλντο στην Ατλέτικο Μινέιρο. Οι δυο τους πέρασαν μαζί δύο σεζόν στον σύλλογο μεταξύ 1973 και 1975, προτού ο Σαντάνα αποχωρήσει για Μποταφόγκο, Γκρέμιο και Παλμέιρας, μέχρι να αποδεχθεί την πρόταση της ομοσπονδίας να αναλάβει τη “σελεσάο”. Ήταν λογικό, η επανένωση να χαροποιήσει και τους δύο.

Μετά από δύο χρόνια απουσίας, ο Ρεϊνάλντο επέστρεψε στην εθνική ομάδα και αγωνίστηκε σε φιλικό με την ολυμπιακή ομάδα της Βραζιλίας το καλοκαίρι του 1980, όπου σημείωσε δύο τέρματα (7-1). Ακολούθησε ένα γκολ σε φιλικό στην Παραγουάη (νίκη 2-1), ενώ αγωνίστηκε και στη ρεβάνς εκείνου του αγώνα, στη νίκη με 6-0 στη Γκοϊάνια, χωρίς να σκοράρει.

Ο Ρεϊνάλντο είχε επιστρέψει για τα καλά στην εθνική ομάδα και έπαιξε και στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με αντίπαλο τη Βολιβία και τη Βενεζουέλα, παράλληλα με μερικές συμμετοχές ακόμα σε φιλικά παιχνίδια το 1981.

Έξι υποψήφιοι για μία θέση

Η παρουσία του ήταν αισθητή στο παιχνίδι της “σελεσάο” και προκαλούσε “πονοκεφάλους” στον Σαντάνα, που έπρεπε να κάνει επιλογή μεταξύ των διαφόρων επιθετικών της εποχής για τη μία θέση που περίσσευε στην κορυφή της επίθεσης. Ο Ρεϊνάλντο, ο οποίος από το 1978 είχε οδηγήσει την Ατλέτικο Μινέιρο σε τρεις σερί κατακτήσεις του πρωταθλήματος Μινέιρο και θα συνέχιζε μέχρι το 1983, ήταν η πρώτη επιλογή.

Ο Καρέκα, ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στην Γκουαρανί, βρισκόταν στα πρόθυρα της εθνικής ομάδας, όμως ήταν ακόμα 21 ετών και δεν είχε εμπειρία. Ο Νούνες ήταν πιο μεγάλος, είχε επιστρέψει από το Μεξικό και είχε αναλάβει τα γκολ της Φλαμένγκο, ωστόσο δεν είχε μεγάλη πορεία στην εθνική.

Ο Ρομπέρτο Ντιναμίτε, αν και μεγαλύτερος, είχε κάνει το διεθνές ντεμπούτο του λίγες ημέρες μετά από τον Ρεϊνάλντο και παρότι δεινός σκόρερ στα τοπικά πρωταθλήματα, ποτέ δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό. Ο Σερζίνιο ήταν ένας διαφορετικού τύπου επιθετικός, δυνατός και αργός, παίκτης περιοχής με καλό κεφάλι, ο οποίος επίσης σκόραρε κατά ριπάς στις εγχώριες διοργανώσεις και άρχισε να αγωνίζεται με τη Βραζιλία το 1979.

Υπήρχαν και δύο αουτσάιντερ στην κούρσα για τη φανέλα του βασικού: ο Μπαλτάζαρ της Γκρέμιο, τον οποίο ο Σαντάνα δοκίμασε κάποιες φορές το 1980, καθώς και ο Ρομπέρτο Σεαρένσε της Σπορτ Ρεσίφε, ο οποίος αγωνίστηκε στο φιλικό με τη Χιλή το 1981.

Οι διεθνείς Βραζιλιάνοι, πάντως, είχαν συγκεκριμένη άποψη για τον ποιον ήθελαν για τη γραμμή κρούσης δίπλα τους. “Στην ομάδα μου παίζει ο βασιλιάς”, δήλωνε ο Σόκρατες στο περιοδικό “Placar” τον Σεπτέμβριο του 1981. “Ο Ρεϊνάλντο είναι ο πιο έξυπνος, ο πιο τεχνίτης και ο πιο επικίνδυνος”, υπερθεμάτιζε ο Ζούνιορ. “Υπάρχει λόγος που συνεργάζομαι περισσότερο με τον Ρεϊνάλντο”, σημείωνε ο ηγέτης εκείνης της ομάδας, Ζίκο. “Όλοι έχουν τις αρετές τους. Η διαφορά είναι ότι ο Ρεϊνάλντο είναι ο Ρεϊνάλντο”, κατέληγε στο ίδιο κείμενο ο Έντερ.

Μάλιστα, στην ψηφοφορία μεταξύ 136 παικτών του πρωταθλήματος, ο Ρεϊνάλντο συγκέντρωσε το 50% των προτιμήσεων, με 69 ψήφους, δεύτερος ήρθε ο Σερζίνιο με 20, τρίτος ο Νούνες με 17 και ακολούθησε ο Μπαλτάζαρ με 11 και ο “βετεράνος” Νταντά Μαραβίλια με 8. Ακολούθησαν πέντε παίκτες με μία ψήφο, εκ των οποίων ο ένας ήταν ο Καρέκα που τον ψήφισε ο Ρεϊνάλντο!

Κομμουνισμός, ναρκωτικά, ομοφυλοφιλία

Αγωνιστικά έμοιαζε ο “εκλεκτός” από κάθε οπτική γωνία, ωστόσο το εξωαγωνιστικό σκέλος της επιλογής αποδείχθηκε πιο σημαντικό. Σε μία εποχή που η Βραζιλία βρισκόταν υπό δικτατορικό καθεστώς, υπήρχαν ορισμένα πράγματα που οι εξουσιαστές δεν μπορούσαν να τα ανεχθούν και που επηρέασαν την καριέρα του Ρεϊνάλντο περισσότερο και από την εγχείρηση στο γόνατο που έκανε στα 16 του.

Ο Ρεϊνάλντο ήταν γνωστός για τις κομμουνιστικές πεποιθήσεις του και αυτό δεν ήταν αποδεκτό από τον πολιτικό περίγυρο. Ως κομμουνιστής, το καθεστώς τον ταύτισε και με ναρκωτικά, παρότι δοκίμασε για πρώτη φορά πολύ αργότερα, αφότου ολοκλήρωσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής.

Η πιο σημαντική “αμαρτία” του Ρεϊνάλντο, όμως, ήταν οι παρέες του και δη η φιλία που ανέπτυξε με τον Τούτι Μαραβίλια, γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό του Μπέλο Οριζόντε και ομοφυλόφιλο. Η φιλία τους αποτέλεσε πηγή σκανδαλοθηρικών δημοσιευμάτων καθ’ όλη τη διάρκεια του 1981. Ο διεθνής επιθετικός κατηγορείτο για άσωτο βίο και για σεξουαλικές επαφές με ομοφυλόφιλους, κάτι που “πλήρωσε” στην ποδοσφαιρική ζωή του με αποκλεισμούς από την εθνική ομάδα.

“Αν κάνω σεξ με τον Τούτι διαπράττω αιμομιξία”

Στις 12 Μαΐου 1981, η Βραζιλία αντιμετώπισε την Αγγλία στο “Γουέμπλεϊ” και νίκησε με 1-0 με τον Ρεϊνάλντο παρόντα. Τρεις ημέρες αργότερα, σημείωσε ένα γκολ στη νίκη με 3-1 επί της Γαλλίας στο “Παρκ ντε Πρενς”. Η Βραζιλία ήταν ασταμάτητη, ωστόσο ο “βασιλιάς” σταμάτησε να υπολογίζεται στη συνέχεια, απουσιάζοντας από το φιλικό με τη Δυτική Γερμανία τέσσερις ημέρες αργότερα και από όλες τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της χώρας του από εκεί και έπειτα.

Το περιοδικό “Placar” για πρώτη φορά αφήνει υπόνοιες ομοφοβίας πίσω από τον αποκλεισμό του, ενώ ο Τούτι, στην εκπομπή του στο “Radio Capital”, ξεσπάει κάνοντας λόγο για “μία κοινωνία μολυσμένη με ψεύτικους ηθικολόγους”: “Είμαι ομοφυλόφιλος και φίλος του Ρεϊνάλντο, όπως είμαι φίλος με πολύ κόσμο. Όλα απλά, όλα ξεκάθαρα. Τα κεφάλια των ανθρώπων είναι βρώμικα”.

Όταν ρωτήθηκε ο ίδιος ο Ρεϊνάλντο για το ζήτημα, απάντησε με χιούμορ: “Αν κάνω σεξ με τον Τούτι, φίλοι μου, θα είναι το ίδιο με το να διαπράξω αιμομιξία”. Σε άλλες δηλώσεις του, ο Βραζιλιάνος επιθετικός υποστήριξε: “Αν βγω έξω με γυναίκες το βράδυ, είμαι άσωτος. Αν δεν βγω, πάει να πει ότι με γ@μ@νε. Τι να κάνω;”

Τραυματίστηκε αλλά επέστρεψε νωρίς

Στις 22 Ιανουαρίου 1982, το ίδιο μηνιαίο περιοδικό φώτισε αυτήν την ιδιαίτερη πτυχή της επιλογής επιθετικού για την εθνική Βραζιλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο, με ένα σχετικό θέμα του. “Από εκείνη την περίοδο (σ.σ. το δεύτερο μισό του 1981), ο Τέλε άρχισε να τον αποκλείει, μερικές φορές εξαιτίας της φιλίας του με ομοφυλόφιλους, μερικές φορές για τους καυγάδες του με τις κοπέλες του, μερικές φορές για τους δεσμούς του με το Κόμμα Εργατών”.

Ο ίδιος ο Σαντάνα είχε δηλώσει τον Νοέμβριο του 1981 για την απουσία του Ρεϊνάλντο από τις επιλογές του ότι “το μόνο πράγμα που γνωρίζει πώς να κάνει ο Ρεϊνάλντο είναι να παίζει ποδόσφαιρο, αλλά του βάζουν πράγματα στο κεφάλι και νομίζει ότι είναι διανοούμενος που πρέπει να βοηθήσει τους Ινδιάνους, τον Λούλα (σ.σ. εκ των ιδρυτών του Κόμματος Εργατών και μετέπειτα προέδρου της Βραζιλίας), τον Φρέι Μπέτο (σ.σ. ιερέας συνεργάτης του Λούλα και φίλος με τον Φιντέλ Κάστρο)”.

Για κακή τύχη του Ρεϊνάλντο, εκείνη την περίοδο αντιμετώπισε ένα ζήτημα τραυματισμού που τον έβγαλε εκτός φόρμας. Παρ’ όλα αυτά, επέστρεψε στα τέλη Φεβρουαρίου και αγωνίστηκε κανονικά στη 2η φάση του πρωταθλήματος, όπου η Ατλέτικο Μινέιρο τοποθετήθηκε στο “γκρουπ του θανάτου” μαζί με Κορίνθιανς, Φλαμένγκο και Ιντερνασιονάλ.

Συμμετείχε κανονικά σε όλα αυτά τα απαιτητικά παιχνίδια και μπορεί η ομάδα του να τερμάτισε στην 3η θέση και να έμεινε εκτός συνέχειας στη φάση των 16, ωστόσο ο ίδιος έδειχνε έτοιμος να επιστρέψει στην εθνική Βραζιλίας για το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της καριέρας του.

Το ψέμα του τραυματισμού

Ο Σαντάνα είχε διαφορετικά σχέδια και παρότι δεν είχε κατασταλάξει στην επιλογή του επιθετικού που θα χρησιμοποιούσε στο βασικό σχήμα, ο Ρεϊνάλντο δεν θα ήταν ο “εκλεκτός”. Η τελική επιλογή για την 22άδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1982 και το όνομα του επιθετικού της Ατλέτικο Μινέιρο δεν βρισκόταν στη λίστα.

Επίσημη αιτία ήταν ο τραυματισμός του που τον έφερνε πίσω σε σχέση με τον συναγωνισμό, άποψη στην οποία υπερθεματίζει μέχρι και με σύγχρονες συνεντεύξεις του ο γιος του Τέλε Σαντάνα, Ρενέ. “Ήταν έξι μήνες χωρίς να ακουμπήσει μπάλα”, υποστηρίζει, παρότι ο Ρεϊνάλντο είχε επιστρέψει στη δράση από τις 28 Φεβρουαρίου 1982, στον αγώνα κόντρα στην Ιντερνασιονάλ στο Μπέιρα Ρίο. Ακολούθησε το παιχνίδι με τη Φλάμενγκο στο “Μαρακανά” στις 7 Μαρτίου, η αναμέτρηση με την Κορίνθιανς στο “Μινεϊράο” στις 10 Μαρτίου, με τη Φλαμένγκο στο “Μινεϊράο” στις 14 Μαρτίου και με την Κορίνθιανς στο “Μορουμπί” στις 17 του ίδιου μήνα.

https://www.youtube.com/watch?v=qJUPPntLzA0

Ο Ρεϊνάλντο αγωνίστηκε σε όλα αυτά τα παιχνίδια, πριν από την ανακοίνωση της αποστολής, όμως ο Σαντάνα τον άφησε εκτός πλάνων. Αντ’ αυτού, προτίμησε τον Καρέκα ως βασικό, αλλά αυτός τραυματίστηκε μερικά 24ωρα πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο και η “σκυτάλη” πέρασε στον Σερζίνιο με τα γνωστά αποτελέσματα.

Ο “εκλεκτός” Σερζίνιο έγινε “μαύρο πρόβατο”

Η Βραζιλία, ίσως η πιο θεαματική στην ιστορία, σημείωσε 15 τέρματα σε πέντε αγώνες, εκ των οποίων τα 11 συναγωνίζονται για το βραβείο του πιο όμορφου στο τουρνουά της Ισπανίας. Μόνο που στη ρεβάνς του μικρού τελικού του 1978, στη 2η φάση ομίλων, ο “σεληνιασμένος” Πάολο Ρόσι σημείωσε χατ τρικ για την Ιταλία και η “σελεσάο” ηττήθηκε με 2-3, με συνέπεια να αποκλειστεί.

Ο κόσμος κατηγόρησε τον Βαλντίρ Πέρες για τις αδυναμίες του στο τέρμα και κυρίως τον Σερζίνιο για τα μόλις δύο τέρματα που σημείωσε και για την αποτυχία του να σταθεί στο επίπεδο του Ζίκο, του Σόκρατες, του Τονίνιο Σερέζο, του Έντερ, του Φαλκάο και των υπολοίπων παικτών.

Η Βραζιλία διέθετε έναν επιθετικό που μπορούσε να ανταπεξέρθει στις απαιτήσεις, ωστόσο τον χρησιμοποίησε ξανά, με προπονητή τον Εντού Αντούνες, τον Ιούνιο του 1984, σε φιλικό με αντίπαλο την Αγγλία στο “Μαρακανά” (ήττα 0-2), ολοκληρώνοντας το 1985 τη διεθνή καριέρα του με 14 γκολ σε 37 αγώνες. Αντιθέτως, ο μουντιαλικός επιθετικός του 1982 πλήρωσε τη γενική κατακραυγή και δεν κλήθηκε ποτέ ξανά στη “σελεσάο”, ολοκληρώνοντας τη διεθνή καριέρα του με οκτώ γκολ σε είκοσι αγώνες.

“Ήταν αγνή ομοφοβία”

Ο Ρεϊνάλντο “πλήρωσε” με αποκλεισμό την εξωαγωνιστική ζωή του και η Βραζιλία, όπως όλα δείχνουν, “πλήρωσε” με δικό της αποκλεισμό την απουσία του. Ο Σαντάνα δεν παραδέχθηκε ποτέ ότι η αιτία της απουσίας του Ρεϊνάλντο από την αποστολή ήταν κάτι άλλο πλην του τραυματισμού και του βίου του, ωστόσο οι συμπαίκτες του διαφωνούν.

“Μπύρα; Κι εγώ πώς πήγα στο Παγκόσμιο Κύπελλο; Έπινα σε μία μέρα όσα έπινε ο Ρέι σε έναν χρόνο. Δεν υπήρχε τίποτα άσωτο. Ήταν αγνή ομοφοβία”, δήλωνε στον δημοσιογράφο Ιντελμπέρ Αβελάρ χρόνια αργότερα ο σταρ εκείνης της ομάδας, Σόκρατες.

Περίπου 1,5 μήνα μετά από το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ισπανία, ο Ρεϊνάλντο επέστρεψε στην Ευρώπη, αυτήν τη φορά στη Γαλλία, όπου διέλυσε με την Ατλέτικο Μινέιρο την κυπελλούχο Γαλλίας Παρί Σεν Ζερμέν με 3-0. Ο Ρεϊνάλντο σημείωσε το τρίτο τέρμα των Βραζιλιάνων με όμορφο σόλο, που τράβηξε την προσοχή των Γάλλων δημοσιογράφων.

“Γιατί δεν πήγες στο Παγκόσμιο Κύπελλο;” τον ρωτούσαν χωρίς να γνωρίζουν όλα όσα είχαν συμβεί τους προηγούμενους μήνες πέρα από τον Ατλαντικό. Η απάντηση παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό τρεις δεκαετίες αργότερα…