Η ποδοσφαιρική ιστορία του Σαμουέλ Ετό είναι πολύ παράξενη. Συγκαταλέγεται στους κορυφαίους Αφρικανούς όλων των εποχών, είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής με δύο διαδοχικές κατακτήσεις Champions League με διαφορετικές ομάδες, όμως στην καριέρα του γνώρισε μία σειρά από απορρίψεις.
Αρκετές ήταν οι ομάδες που δεν τον είχαν και δεν τον ήθελαν, αλλά και αυτές που τον είχαν και δεν τον ήθελαν, με αποτέλεσμα να τον διώξουν.
Μία εξ αυτών ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης, την οποία ο Καμερουνέζος επιθετικός «τιμώρησε» πολύ σκληρά και μάλιστα στην κορύφωση της εποχής των «galacticos», των οποίων θα μπορούσε να είναι κι αυτός μέλος…
Τα κείμενα του Sport-Retro.gr για την Ισπανία
Ήταν παράνομος και τον απέρριψαν στη Γαλλία
Ο Σαμουέλ Ετό γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1981 στη φτωχογειτονιά Ενκόν της πρωτεύουσας Γιαουντέ και νεαρός απέκτησε το προσωνύμιο «μικρός Μιλά», από τον κορυφαίο παίκτη που είχε βγάλει η πατρίδας του μέχρι τότε, Ροζέ Μιλά.
Πέρασε τα πρώτα ποδοσφαιρικά χρόνια του στην Κάτζι Σπορτς Ακάντεμι, μέχρι το 1996 να τον βρει στη Γαλλία, όπου έμεινε 9 μήνες δίχως χαρτιά και ανά πάσα στιγμή κινδύνευε με απέλαση! Παρά τις δοκιμές σε Χάβρη, Σεντ Ετιέν, Κάννες, κανείς γαλλικός σύλλογος δεν του έδειξε εμπιστοσύνη, με συνέπεια να ταξιδέψει στην Ισπανία.
Εκεί βρήκε περισσότερες ανοιχτές πόρτες, αφού το μέτρο των Β ομάδων των Ισπανών, τους άφηνε περιθώριο για ρίσκα με εκκολαπτόμενους ποδοσφαιριστές. Αυτό το στοίχημα έβαλε και η Ρεάλ Μαδρίτης, όταν ενέταξε τον 15χρονο Καμερουνέζο στο δυναμικό της δεύτερης ομάδας της, το 1996.
Έκανε ντεμπούτο από σπόντα
Ως ανήλικος, ο Ετό μπορούσε να προπονηθεί μόνο με τη Ρεάλ Μαδρίτης Β και οι πενιχρές απολαβές των 200 δολαρίων τον οδήγησαν αρκετές φορές σε σκέψεις πλήρους αλλαγής επαγγελματικής κατεύθυνσης.
Εξάλλου, γνωρίζει πολύ καλά πως τα πράγματα δεν πηγαίνουν πάντα βάσει προγράμματος. Ο πατέρας του ήταν λογιστής, όμως όταν έχασε τη δουλειά του, η μητέρα του χρειάστηκε να βγει στην αγορά για να πουλάει ψάρια, ώστε να αναθρέψει τα 6 παιδιά της οικογένειας.
Παρ’ όλα αυτά, με τον Ετό δεν χρειάστηκε κάτι τέτοιο. Μάλιστα, μία ημέρα πριν γίνει 16 ετών, στις 9 Μαρτίου 1997, έκανε ντεμπούτο με την ανδρική ομάδα της εθνικής Καμερούν, στη συντριβή με 0-5 από την Κόστα Ρίκα για φιλική αναμέτρηση.
Το καλοκαίρι του 1997 βρήκε την ευκαιρία του, έστω και από σπόντα. Η Ρεάλ Μαδρίτης Β υποβιβάστηκε στην Segunda División B, κατηγορία όπου δεν επιτρέπονταν οι μη κοινοτικοί παίκτες, με συνέπεια να παραχωρηθεί δανεικός στη Λεγανές της Segunda División.
Μετά από 30 εμφανίσεις και 4 γκολ σε πρωτάθλημα και κύπελλο, επέστρεψε στη Ρεάλ Μαδρίτης τη σεζόν 1998-1999 και μάλιστα πραγματοποίησε το ντεμπούτο του, ωστόσο τον Ιανουάριο του 1999 παραχωρήθηκε δανεικός στην Εσπανιόλ. Έπαιξε σε μόλις έναν αγώνα κυπέλλου και επέστρεψε στη Μαδρίτη.
Ραούλ, Μοριέντε και Ανελκά τον έστειλαν στη Μαγιόρκα
Η σεζόν 1999-2000 άρχισε με τον Ετό να κάνει ντεμπούτο στο Champions League, κόντρα στη Μόλντε (στον όμιλο του Ολυμπιακού). Με τους Ραούλ, Φερνάντο Μοριέντες και Νικολά Ανελκά μπροστά του στην ιεραρχία, αναπόφευκτα έφυγε από το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και παραχωρήθηκε δανεικός στη Μαγιόρκα για το 2ο μισό της σεζόν.
Μετά από 6 γκολ και 4 ασίστ σε 13 αγώνες πρωταθλήματος, για την ομάδα που την προηγούμενη σεζόν είχε τερματίσει στην 3η θέση και είχε φτάσει στον (τελευταίο) τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου ηττήθηκε από τη Λάτσιο, οι μετοχές του εκτοξεύθηκαν.
Η Μαγιόρκα έσπασε το ρεκόρ μεταγραφής συλλόγου, δαπανώντας 7 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει τα μισά οικονομικά δικαιώματα του 20χρονου επιθετικού το καλοκαίρι του 2000. Υπό τις οδηγίες του Λουίς Αραγονές από τον πάγκο, ο Καμερουνέζος έλαμψε το 2000-2001 με 11 γκολ και 4 ασίστ στο πρωτάθλημα, οδηγώντας τη Μαγιόρκα στην 3η θέση ξανά και στο Champions League (όπου αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στους ομίλους).
Τη νέα χρονιά ο Ετό σημείωσε ελάχιστα τέρματα, διόλου περίεργο αφού ήταν η χειρότερη σεζόν της Μαγιόρκα από τη στιγμή που ανέβηκε κατηγορία το 1997. Μόλις 6 γκολ, 3 αλλαγές προπονητή (η σεζόν άρχισε με τον Μπερντ Κράους, που αμέσως μετά πήγε στον Άρη) και 16η θέση.
Η Μαγιόρκα του Ιμπαγάσα και του Ριέρα
Ο Γκρεγκόριο Μανθάνο ανέλαβε για το 2002-2003 και έβαλε τις βάσεις για μία νέα, εξαιρετική χρονιά. Ο Ετό άρχισε να «πυροβολεί» και βρήκε συμπαραστάτη στον δανεικό από την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια Βάλτερ Παντιάνι, ο οποίος δεν έβρισκε χώρο στους Γαλιθιάνους με τους Ρόι Μακάι και Ντιέγκο Τριστάν.
Στην ομάδα υπήρχε και ο Αργεντινός αρχηγός Αριέλ Ιμπαγάσα που οργάνωνε άψογα το παιχνίδι της Μαγιόρκα, καθώς και ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ισπανίας εκείνη την εποχή, ο Άλμπερτ Ριέρα, που «όργωνε» το γήπεδο από αριστερά.
Στην άμυνα δέσποζε η μορφή ενός τοπικού ήρωα που είχε επιστρέψει μετά από μία μεγάλη καριέρα με την Μπαρτσελόνα, του Μιγκέλ Άνχελ Ναδάλ, θείου του Ράδα Ναδάλ, ενώ στο τέρμα βρισκόταν ο Λέο Φράνκο, ο οποίος τα επόμενα χρόνια με τα γάντια της Ατλέτικο Μαδρίτης θα εξελισσόταν σε σπουδαίο τερματοφύλακα.
Οι galacticos με τα πολλά άσχημα αποτελέσματα
Το ταλέντο της ομάδας ήταν περίσσιο, όπως και η αστάθειά της. Η Μαγιόρκα νίκησε μέσα στο «Καμπ Νόου» την Μπαρτσελόνα, όμως υπέστη 7 εντός έδρας ήττες, 3 εκ των οποίων με 4 ή περισσότερα τέρματα διαφορά. Μία εξ αυτών ήταν το 1-5 από τη Ρεάλ Μαδρίτης τον Δεκέμβριο του 2002, με τον Ετό να πετυχαίνει το μοναδικό τέρμα των γηπεδούχων.
Εκείνη η νίκη της Ρεάλ ήρθε μετά από το 0-0 στο clasico κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο «Καμπ Νόου» και οφείλεται σε δύο γκολ του Ρονάλντο, δύο του Ραούλ και ένα του Γκούτι. Ο Βραζιλιάνος επιθετικός θα κατακτούσε τη Χρυσή Μπάλα εκείνες τις μέρες και ήταν η καλοκαιρινή μεταγραφή του Φλορεντίνο Πέρεθ, στην εποχή των galacticos.
Είχαν προηγηθεί οι Λουίς Φίγκο και Ζινεντίν Ζιντάν, ενώ στο ρόστερ υπήρχαν οι Ραούλ, Ρομπέρτο Κάρλος, Ίκερ Κασίγιας, Φερνάντο Ιέρο, Ιβάν Ελγκέρα, Στιβ Μακμάναμαν, Μοριέντες, Σαντιάγκο Σολάρι, Κλοντ Μακελελέ, Θέσαρ Σάντσεθ, Εστεμπάν Καμπιάσο (μετέπειτα του Ολυμπιακού), Φλάβιο Κονσεϊσάο (μετέπειτα του Παναθηναϊκού) και πολλοί ακόμα.
Παρ’ όλα αυτά, πριν από τη νίκη στη Μαγιόρκα, οι «μερένγκες» είχαν μόλις 4 νίκες στις πρώτες 11 αγωνιστικές της σεζόν και έδειχναν ότι χρειάζονταν χρόνο για να γίνουν ομάδα από τον Βιθέντε ντελ Μπόσκε.
Η νίκη στις Βαλεαρίδες Νήσους οδήγησε σε ένα νικηφόρο σερί 6 αγώνων στο πρωτάθλημα. Το σερί διακόπηκε στο επόμενο ντέρμπι της Ρεάλ, με αντίπαλο την Ατλέτικο αυτήν τη φορά (2-2).
Ο επόμενος αγώνας ήταν κι αυτός ισόπαλος, με τη Μαγιόρκα ξανά, αλλά στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» για τον πρώτο προημιτελικό του Copa del Rey. Ο Χαβιέρ Πορτίγιο άνοιξε το σκορ στο 12′, αλλά ο Ναδάλ ισοφάρισε στο 57′, αφήνοντας τα πάντα ανοιχτά ενόψει ρεβάνς.
Η Ρεάλ ήρθε ισόπαλη και στον επόμενο αγώνα της, στην έδρα της Αθλέτικ Μπιλμπάο (1-1), ενώ το ίδιο συνέβη και στον επόμενο αγώνα πρωταθλήματος, φέρνοντας 2-2 με την Εσπανιόλ στη Βαρκελόνη. Ενδιάμεσα, όμως, είχε επέλθει καταστροφή…
Πάρτι του Ετό στη ρεβάνς
Στις 29 Ιανουαρίου 2002, η Μαγιόρκα υποδέχθηκε τη Ρεάλ στον δεύτερο προημιτελικό του Copa del Rey. Η Μπαρτσελόνα είχε αποκλειστεί ήδη από τον θεσμό, μετά από την ήττα της ομάδας του Λουίς φαν Χάαλ από τη Νοβέλδα με 2-3, σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του κυπέλλου, με αποτέλεσμα η Ρεάλ να είναι… υποψιασμένη για το τι μπορούσε να πάθει.
Στον πρώτο αγώνα, ο Ντελ Μπόσκε χρησιμοποίησε τον Ρονάλντο και τον Ρομπέρτο Κάρλος στο βασικό σχήμα, με τους Ραούλ και Φίγκο να μπαίνουν ως αλλαγή από τους galacticos. Στον δεύτερο αγώνα, έβαλε από την αρχή τον Ζιντάν και τον Ραούλ, όμως ούτε αυτοί αποδείχθηκαν αρκετοί.
Πριν από τη σέντρα, ο Ετό πέρασε από τον πάγκο της Ρεάλ και χαιρέτισε έναν έναν τους αναπληρωματικούς και το προπονητικό επιτελείο, με τελευταίο τον Ντελ Μπόσκε, τον άνθρωπο που τον άφησε να φύγει και να πάει στη Μαγιόρκα μόνιμα το καλοκαίρι του 2000. Λίγο αργότερα, δεν δίστασε να μπήξει βαθιά το μαχαίρι στις πληγές του Ισπανού προπονητή.
Το πρώτο γκολ ήρθε μόλις στο 7′ από έναν αμυντικό, τον Φερνάντο Νίνιο, σε κεφαλιά που έβγαλε παίκτης της Ρεάλ μέσα από το τέρμα. Στη συνέχεια, ο Καμερουνέζος επιθετικός έχασε μία τεράστια ευκαιρία, όταν σε τετ α τετ πέρασε τον Θέσαρ, αλλά κατέληξε με την μπάλα άουτ.
Στο 30′, όμως, μία μαγική ασίστ του Ιμπαγάσα έφερε τον Ετό ξανά προ του Ισπανού τερματοφύλακα και αυτήν τη φορά δεν λάθεψε. Ο Αργεντινός είχε κι αυτός μια καλή στιγμή λίγο αργότερα και στο 35′ άλλη μία απίθανη συνεργασία των γηπεδούχων έφερε τον Ετό σε κενή εστία να κάνει το 3-0.
Ο Ντελ Μπόσκε παρέδωσε τα «όπλα« στην ανάπαυλα, όταν κράτησε στον πάγκο τον Ζιντάν και έβαλε στη θέση του τον Σολάρι. Η Μαγιόρκα δεν σταμάτησε. Ο Ριέρα είχε δοκάρι με την έναρξη του 2ου μέρους και στην εξέλιξη της φάσης ο Ετό έπαιξε το 1-2 με τον Ιμπαγάσα κι έβγαλε την ασίστ στον Παντιάνι για το 4-0.
Ο Ριέρα είχε ακόμα μία πολύ καλή ευκαιρία, ο Ετό συνέχισε να τρομοκρατεί την άμυνα των φιλοξενουμένων, όμως το σκορ παρέμεινε ίδιο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή.
Κατέκτησε το κύπελλο με δύο γκολ του Ετό
Η Μαγιόρκα όχι μόνο πέταξε εκτός θεσμού τη Ρεάλ, αλλά προκρίθηκε και από τον ημιτελικό, νικώντας τη Λα Κορούνια μέσα στο «Ριαθόρ», με ήρωα τον… παίκτη της Ντεπορτίβο, τον Παντιάνι (3-2 στη Γαλικία, 1-1 στη Μαγιόρκα)!
Στον τελικό δε, που διεξήχθη 4 μήνες αργότερα, νίκησε με 3-0 την έτερη έκπληξη της διοργάνωσης, την Ουέλβα του Λούκας Αλκάραθ (αργότερα προπονητή του Άρη), χάρη σε δύο γκολ του Ετό (το άλλο ο Παντιάνι) και κατέκτησε το δεύτερο τρόπαιο στην ιστορία της και τελευταίο μέχρι τώρα (πρώτο το Supercopa του 1998).
Μόνο που ενδιάμεσα, πρόλαβε να ταπεινώσει για ακόμα μία φορά τη Ρεάλ Μαδρίτης, αυτήν τη φορά μέσα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και μάλιστα παραλίγο να της στερήσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος!
Ο Ετό «τελείωσε» τον Ιέρο από τη Ρεάλ
Ήταν η 32η αγωνιστική της Primera Division, με τη Ρεάλ να βρίσκεται στην κορύφη της βαθμολογίας, αλλά σε απόσταση αναπνοής από Ρεάλ Σοθιεδάδ και Λα Κορούνια. Η Μαγιόρκα βρισκόταν στο μέσο της βαθμολογίας και δεν είχε ιδιαίτερες ελπίδες για κάτι παραπάνω.
Οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν νωρίς στο σκορ με τον Ρονάλντο και είχαν ορισμένες καλές στιγμές να «κλειδώσουν» τη νίκη από το 1ο ημίχρονο. Δεν το έπραξαν και τιμωρήθηκαν πολύ σκληρά στη συνέχεια.
Στο 2ο μέρος, μόλις στο 47′, ο Παντιάνι ισοφάρισε σε 1-1, μετά από λάθος του Μίτσελ Σαλγκάδο. Ένα λάθος του Ζιντάν λίγο αργότερα έδωσε την ευκαιρία στον Ετό να κλέψει την μπάλα, να δώσει την κατάλληλη στιγμή στον Ριέρα, ο οποίος από κοντά έκανε την ανατροπή.
Στο 62′, ο Ετό βρέθηκε με την μπάλα στα πόδια και 4 παίκτες γύρω του, εκμεταλλεύτηκε όμως το ξεπέταγμά του και από διαγώνια θέση έκανε το 1-3, με το 11ο τέρμα του στη σεζόν. Έξι λεπτά αργότερα, μία σέντρα του Άλβαρο Νόβο και μία παρεμβολή του Ρομπέρτο Κάρλος έφερε το 1-4.
Ο Μανθάνο δεν χρειαζόταν άλλο τον Καμερουνέζο στον αγωνιστικό χώρο και τον αντικατέστησε. Οι φίλαθλοι της Ρεάλ, σε μία από τις σπάνιες φορές που συμβαίνει κάτι τέτοιο, σηκώθηκαν από τα καθίσματά τους και χειροκρότησαν έναν αντίπαλο, στην πραγματικότητα έναν πρώην δικό τους. Η συντριβή δεν είχε ολοκληρωθεί, όμως. Νέα ασίστ του Ιμπαγάσα και ο Καρλίτος στο 90ό λεπτό διαμόρφωσε το τελικό 1-5.
Δεν ήταν απλά μια εντός έδρας συντριβή για τη Ρεάλ. Ήταν η πρώτη εντός έδρας ήττα μετά από 49 αγώνες πρωταθλήματος. Τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο, πριν από 914 ημέρες, το ημερολόγιο έδειχνε 1η Νοεμβρίου και η… Μαγιόρκα του Αραγονές και του Ετό είχε επισκεφτεί το «Μπερναμπέου» και είχε νικήσει με 2-0, χάρη σε γκολ του Ιμπαγάσα και του Καρλίτος.
Επιπλέον, αυτή η εμφάνιση έφερε και το τέλος μιας «σημαίας» του συλλόγου. Την επόμενη μέρα, οι εφημερίδες της Μαδρίτης έκαναν λόγο για «τελειωμένο» Ιέρο και επέπληξαν ακόμα και τον Ρομπέρτο Κάρλος για την εμφάνισή του. Ο αρχηγός της Ρεάλ αποχώρησε στο τέλος της σεζόν για την Αλ Ραγιάν…
Πήγε στην Μπαρτσελόνα και έβριζε τη Ρεάλ
Η Ρεάλ έπεσε στην 3η θέση μετά από αυτήν την ήττα, με την Λα Κορούνια να περνάει πρώτη και τη Ρεάλ Σοθιεδάδ δεύτερη. Οι «μερένγκες» ανέκαμψαν, όμως, και με 4 νίκες στα τελευταία 6 παιχνίδια, μεταξύ των οποίων το 4-0 στην έδρα της Ατλέτικο, ανακατέλαβαν την πρώτη θέση και κατέκτησαν το πρωτάθλημα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ευφορίας, ο Πέρεθ ετοιμαζόταν για μία μεγάλη μεταγραφή, στο πλαίσιο της προσπάθειας επανεκλογής του στον προεδρικό θώκο. Ήταν του Ντέιβιντ Μπέκαμ, αφού ο παίκτης που τον ταπείνωσε δις την προηγούμενη σεζόν, δεν κρίθηκε αρκετός για το πρότζεκτ των galacticos.
Ο Καμερουνέζος είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο πως «είμαι ασχημότερος από τον Μπέκαμ, αλλά καλύτερος ποδοσφαιριστής». Το απέδειξε τα επόμενα χρόνια, όπως επιβεβαίωσε και ο Μανθάνο. «Ο Σαμουέλ είναι ακόμα νεαρός και μπορεί να πετύχει όσα και ο Άγγλος», είχε επισημάνει τότε ο Ισπανός προπονητής.
Πέτυχε πολλά περισσότερα και όχι μόνο στη Μαγιόρκα, παρότι παραμένει μέχρι σήμερα ο αρχισκόρερ της στην Primera Division με 54 τέρματα. Μάλιστα, ο πάντα αθυρόστομος Ετό, είχε δηλώσει γι’ αυτό το επίτευγμά του: «Το αφιερώνω σε όσους με αγαπούν. Οι υπόλοιποι να πάνε να γ….».
Το ίδιο αθυρόστομος εμφανίστηκε το καλοκαίρι του 2005, όταν στο πλαίσιο των εορτασμών της Μπαρτσελόνα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, άρχισε να φωνάζει «Madrid, cabrón, saluda al campeón» («Ρεάλ, π…., χαιρέτα τους πρωταθλητές»).
Ήταν παίκτης των Καταλανών από το καλοκαίρι του 2004, όταν η Ρεάλ επιχείρησε να επαναγοράσει τα δικαιώματα του Ετό, αλλά μετά από διαπραγματεύσεις, ο παίκτης κατέληξε στο «Καμπ Νόου» για 24.000.000 ευρώ.
Τα τέρματά του οδήγησαν την Μπαρτσελόνα στην κορυφή της Ισπανίας για πρώτη φορά μετά από 6 χρόνια «ανομβρίας» και έβαλαν τις βάσεις για τη «χρυσή εποχή» των Καταλανών, μαζί με τον Ροναλντίνιο, τον Ντέκο και τους υπόλοιπους σπουδαίους παίκτες της ομάδας.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα