Διεθνή

Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα ξυπνούσε στις 3 το πρωί για να δουλέψει σε εργοστάσιο γλυκών, έχοντας εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο. Πέντε χρόνια αργότερα, σήκωνε το Παγκόσμιο Κύπελλο 2002 ως βασικός και κυριολεκτικά αναντικατάστατος, στο πλευρό του Ρονάλντο και του Ριβάλντο.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα επέστρεψε στη δράση στις 4 Οκτωβρίου 1992, μετά από 15 μήνες τιμωρίας για χρήση κοκαΐνης. Όχι στη Νάπολι, αλλά στη Σεβίλλη του Ντιέγκο Σιμεόνε, του Ντάβορ Σούκερ και του Κάρλος Μπιλάρδο, όχι ως ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, αλλά ως υπέρβαρος.

Αρκετά Ιταλός για να κατανοεί τις ιδιαιτερότητες της Serie A και να βγάζει την ανάλογη φινέτσα, ταυτόχρονα όμως αρκετά Αργεντινός για να βράζει το αίμα του όσο έπρεπε και να δίνει έναν άλλον αέρα στη Γιουβέντους. Ο Μάουρο Καμορανέσι γίνεται 42 ετών και το Sport-Retro.gr παραθέτει μερικές σκόρπιες ιστορίες της καριέρας του.

O ημιτελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων μεταξύ Τότεναμ και Μπαρτσελόνα το μακρινό 1982 έμεινε στην Iστορία για τους λάθους λόγους, καθώς αντί για σεμινάριο ποδοσφαίρου παραδόθηκε σεμινάριο... κατς που προκάλεσε κατακραυγή για τους Ισπανούς. Το Sport-Retro.gr θυμάται μία από τις πιο ντροπιαστικές αναμετρήσεις των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Μία δικαιολογημένη αντίδραση με αδικαιολόγητο τρόπο, κατακραυγή από τις ποδοσφαιρικές αρχές, αλλά αγάπη, κατανόηση και σεβασμός από συμπαίκτες/αντιπάλους, καθώς και μία υποδοχή ήρωα στην επιστροφή του. Την 1η Οκτωβρίου 1995 ο Ερίκ Καντονά έγινε ξανά βασιλιάς του Μάντσεστερ μετά από σχεδόν έναν χρόνο τιμωρίας.

Δύο χρόνια πριν χάσει τους περιβόητους τρεις τίτλους σε έντεκα μέρες, η Λεβερκούζεν ήθελε μία ισοπαλία απέναντι σε μία αδύναμη και αδιάφορη ομάδα για να κατακτήσει το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Ο Μίχαελ Μπάλακ φρόντισε να μην τα καταφέρει...

Μετά από δύο σερί "Χρυσές Μπάλες", ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε έψαχνε την κορυφή και σε ομαδικό επίπεδο το 1982, ωστόσο απέτυχε εξαιτίας χαμένων ευκαιριών του στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Έκτοτε, τον πήρε η κάτω βόλτα...

Η Δε Στρόνγκεστ κατέκτησε το πρωτάθλημα Βολιβίας το 1974, όταν πέντε χρόνια νωρίτερα είχε χάσει όλο το ρόστερ της σε ένα αεροπορικό δυστύχημα που έμεινε στην ιστορία ως η χειρότερη αθλητική τραγωδία της χώρας.

Ο Πάολο Ρόσι χάρισε ένα ολόκληρο Παγκόσμιο Κύπελλο στην εθνική Ιταλίας. Το έπος του 1982, όμως, είναι ίσως η μοναδική αγωνιστική στιγμή για την οποία έμεινε στην ιστορία. Εκείνα τα έξι τέρματα, εκείνο το χατ τρικ κόντρα στη Βραζιλία του jogo bonito, επισκίασαν οτιδήποτε άλλο. Αν υπήρχε κάτι τέτοιο...

Το καλοκαίρι του 1994 ένας αδύνατος 17χρονος με πεταχτά δόντια πανηγυρίζει με τους μεγαλύτερους ηλικιακά συμπαίκτες του την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα των ΗΠΑ. Μερικούς μήνες νωρίτερα, στις 23 Μαρτίου, είχε πραγματοποιήσει την παρθενική του συμμετοχή στην εθνική Βραζιλίας. Ο λόγος για τον Ρονάλντο Λουίς Ναζάριο ντε Λίμα.