Το χρυσό μετάλλιο του Κώστα Κεντέρη στο Σίδνεϊ

H Ελλάδα αποτελεί τη χώρα που γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά και εκείνη όπου ξεκίνησαν τη σύγχρονη διαδρομή τους το 1896.

Όσο αδιαμφισβήτητο είναι αυτό, άλλο τόσο είναι και το γεγονός ότι ο στίβος χαρακτηρίζεται ο βασιλιάς της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης του πλανήτη.

Η παράδοση της Ελλάδας, πάντως, στους αγώνες ταχύτητας δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα καλή, ακόμα κι αν η αναβίωση των Αγώνων γιορτάστηκε με το χρυσό μετάλλιο του Σπύρου Λούη στο αγώνισμα του Μαραθωνίου.

Έπρεπε να φτάσει το 1992 για να κατακτήσει η Βούλα Πατουλίδου το χρυσό μετάλλιο στα 110μ. εμπόδια στη Βαρκελώνη, ελέω πτώσης της Γκέιλ Ντίβερς, αλλά στις 28 Σεπτεμβρίου 2000 στο Σίδνεϊ ήταν ο Κώστας Κεντέρης αυτός που επανέφερε τη «γαλανόλευκη» στον χάρτη των διακρίσεων.

Το Sport-Retro.gr θυμάται μία από τις πιο ένδοξες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων: το χρυσό μετάλλιο του Μυτιληνιού σπρίντερ.

***

Γεννημένος στις 11 Ιουλίου 1973, ο Κώστας Κεντέρης άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό (100, 200, 400μ. και άλμα εις μήκος) από την ηλικία των 10 ετών.

Αφετηρία από τον σύλλογο της περιοχής που μεγάλωσε, τον Αρίωνα Μυτιλήνης, με τον οποίο στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδας στα 400μ. για τρεις σερί χρονιές (1991, 1992, 1993), ενώ το 1993 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες της Ναρμπόν με χρόνο 47,79, προτού μετακομίσει στον Ολυμπιακό το 1997.

Ο Χαρίλαος Βασιλάκος και η αμφιλεγόμενη πρωτιά του Σπύρου Λούη

Από το 1994 εμφάνισε πρόβλημα τραυματισμού, συγκεκριμένα θλάση κοιλιακών-προσαγωγών, το οποίο αποτέλεσε πισωγύρισμα στην καριέρα του, με αποτέλεσμα να μην διεκδικήσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, αλλά και να μην έχει την ανάλογη πορεία στα υπόλοιπα διεθνή και εγχώρια μίτινγκ.

Το 1999 αποφασίζει να γυρίσει σελίδα στην καριέρα του, καθώς αλλάζει προπονητή και τον αναλαμβάνει ο Χρήστος Τζέκος, έπειτα από τη συνεργασία που είχε αρχικά με τον Γρηγόρη Κοντό για εννέα χρόνια και εν συνεχεία με τον Πλούταρχο Σαρασλανίδη, προπονητή της Βούλας Πατουλίδου στην επιτυχία του 1992.

Όταν συνήλθε από τον τραυματισμό του, ο Κεντέρης άρχισε να καταγράφει αξιοπρόσεκτες εμφανίσεις και να μπαίνει για τα καλά στον χάρτη του παγκοσμίου στίβου.

Το 1999 ήταν «χάλκινος» στα 400μ. στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο (πάλαι ποτέ Bruno Zauli Cup) στο Παρίσι, ενώ το 2000 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 200μ. και στη σκυταλοδρομία 4×100 στην ίδια διοργάνωση στο Γκέιτσχεντ.

«Για την πατρίδα». Ο θρίαμβος του Κώστα Κεντέρη στο Μόναχο

Αν και είχε αποκτήσει πλέον τη φήμη ενός αθλητή που μπορούσε να ανέβει στο βάθρο, ο Κεντέρης θεωρείτο αουτσάιντερ στο Σίδνεϊ, αφού αυτή ήταν η πρώτη του παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ακόμα και οι απουσίες του Μάικλ Τζόνσον, νικητή της κούρσας των 200μ. στην Ατλάντα, αλλά και του Μόρις Γκριν, ο οποίος ήταν ο εν ενεργεία παγκόσμιος πρωταθλητής, δεν ήταν αρκετές για να δώσει κάποιος παραπάνω πιθανότητες στον Έλληνα πρωταθλητή, ασχέτως αν με επίδοση 20.25 ήταν ο γρηγορότερος Ευρωπαίος σπρίντερ της εποχής.

Στον προκριματικά ήταν έβδομος στο σύνολο με χρόνο 20.57, αλλά στα προημιτελικά ανέβηκε τρίτος με χρόνο 20.14 και, παράλληλα, κατέγραψε νέο πανελλήνιο ρεκόρ.

Συγκεκριμένα, τερμάτισε ένα μόλις δευτερόλεπτο πίσω από τον Ντάρεν Κάμπελ (Μ. Βρετανία) που ήταν πρώτος και τον Τζον Κάμπελ (ΗΠΑ) που με ελάχιστα δέκατα διαφορά ήταν δεύτερος.

Η πρόκριση στον τελικό ήρθε με χρόνο 20.20 και τον Κεντέρη να κατατάσσεται πάλι τρίτος στη συνολική κατάταξη, αλλά να δείχνει ότι βρίσκεται σε θέση να πραγματοποιήσει την έκπληξη.

Η κούρσα άρχισε με τον 27χρονο να είναι πέμπτος μετά τα πρώτα 100μ., όταν και αποφάσισε να πραγματοποιήσει τη μεγάλη του αντεπίθεση, παρά τον κόντρα άνεμο -0.6.

Το άρθρο του Φιλίππου Συρίγου για τα «συν» και τα «πλην» των Ολυμπιακών Αγώνων

Ο Κεντέρης ανέπτυξε φρενήρη ρυθμό και… κάλπασε προς το χρυσό μετάλλιο, το οποίο και κατέκτησε με επίδοση 20.09 (νέο πανελλήνιο ρεκόρ), αφήνοντας δεύτερο τον Ντάρεν Κάμπελ με χρόνο 20.14 και τρίτο τον Άτο Μπόλντον από το Τρινιντάντ & Τομπάγκο με χρόνο 20.20.

«Από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Σίδνεϊ, πίστευα ότι κανείς δεν είναι καλύτερος από μένα. Πέρσι στη Σεβίλλη είχα δει τον Μόρις Γκριν και κατάλαβα ότι δεν υστερούσα σε προσόντα. Τώρα ήταν η σειρά μου. Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου.

Στα τελευταία μέτρα δεν θυμάμαι αν σήκωσα τα χέρια μου, αλλά ήξερα ότι το χρυσό μετάλλιο είναι δικό μου. Στον αγώνα δεν φοβήθηκα κανέναν, μπήκα και πάλεψα σε όλες τις κούρσες. Άλλωστε αυτό ήταν και το πλάνο μου, να βελτιώνομαι από κούρσα σε κούρσα μέχρι τον τελικό.

Αφιερώνω τη νίκη μου στην Ελλάδα και, αν είναι δυνατόν, το χρυσό μου μετάλλιο να αποτελέσει μικρό βάλσαμο στον πόνο όσων έχασαν τους ανθρώπους τους στο ναυάγιο (σ.σ. «Εξπρές Σάμινα»). Ευχαριστώ τον Θεό», δήλωσε αμέσως μετά την κούρσα της ζωής του ο Κώστας Κεντέρης.

Ήταν μία από τις μεγαλύτερες στιγμές της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς o «γιος του ανέμου» έγινε μόλις ο πρώτος Ευρωπαίος σπρίντερ, ύστερα από τον Πιέτρο Μενέα το 1980 στη Μόσχα, που κατακτούσε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στα 200μ.

Διαχρονικά, ο Κώστας Κεντέρης ήταν μόλις ο τέταρτος μαζί με τους Βαλερί Μπορζόφ το 1972 στο Μόναχο και τον Λίβιο Μπερούτι το 1960 στη Ρώμη.

Το ασημένιο μετάλλιο της Τασούλας Κελεσίδου στο Σίδνεϊ

Στη συνέχεια πήρε μέρος και στο αγώνισμα της σκυταλοδρομίας 4×100, όμως, η ελληνική ομάδα δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό από τη στιγμή που κατέλαβε την 9η θέση της γενικής κατάταξης.

Αυτό το γεγονός, όμως, ούτε στο ελάχιστο δεν επισκίασε εκείνο τον θρίαμβο του Κώστα Κεντέρη, ο οποίος έκανε υπερήφανη την Ελλάδα με την τεράστια επιτυχία του.

Τα σπουδαία για τον «γιο του ανέμου» συνεχίστηκαν για άλλα τέσσερα χρόνια, ώσπου η καριέρα του τελείωσε ουσιαστικά το 2004, εν μέσω μυστηρίου και υποψίας σκανδάλου ντόπινγκ πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.