Τι κοινό έχουν ο Βίνι Τζόουνς, ο Ρόι Κιν και ο νευρικός Ερίκ Καντονά; Εύκολη απάντηση. Σημάδεψαν το αγγλικό ποδόσφαιρο και για μη αγωνιστικές επιδόσεις. Ο λόγος φυσικά για τον εκρηκτικό έως και βίαιο πολλές φορές χαρακτήρα τους.

Κι αν στην περίπτωση του βασιλιά Ερίκ, τα ποδοσφαιρικά επιτεύγματα υπερτερούν κατά πολύ, ο Βίνι Τζόουνς εξαργύρωσε το προφίλ του σκληρού και βίαιου, με καριέρα στον κινηματογράφο.

Όσο για τον Κιν έμεινε στον ιστορία, πέρα από ηγετική φιγούρα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ως ο άνθρωπος που δεν είχε σε τίποτα να τελειώσει ακόμα και καριέρες αν του την έδινε πολύ στα νεύρα ο αντίπαλος.

Ανάμεσα σε όλους αυτούς υπάρχει και η ιδιαίτερη περίπτωση του Ντάνκαν Φέργκιουσον, του θρυλικού επιθετικού της Έβερτον, που διεθνώς είναι λιγότερο προβεβλημένη αλλά δεν υστερεί σε τίποτα ούτε σε κλωτσοπατινάδες (μάλλον εκεί υπερτερεί), αλλά ούτε και ποδοσφαιρικά.

To Sport-Retro.gr θυμάται σημαντικές πτυχές της ζωής και της καριέρας του βετεράνου Σκωτσέζου, ανήμερα της αποφυλάκισής του πριν από 23 χρόνια (24/11/1995).

Ο Ίαν Ρας υποστήριζε την Έβερτον, αλλά έγινε συνώνυμο της Λίβερπουλ

Από την κορυφή στη φυλακή

Ο Ντάνκαν Κάουαν Φέργκιουσον γεννήθηκε στο Στέρλινγκ της Σκωτίας στις 27 Δεκεμβρίου 1971 και η ομάδα που άρχισε την καριέρα του ήταν η Νταντί Γιουνάιτεντ.

Με ύψος 1,93μ., ο νεαρός επιθετικός θα αποδεικνυόταν ιδανικός για το βρετανικό ποδόσφαιρο εκείνης της εποχής, αν θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τα προσόντα του.

Αυτό ακριβώς έκανε από την παρθενική του σεζόν, ενώ το πρώτο του γκολ σημειώθηκε στην παράταση ενός ματς Κυπέλλου με την Ιστ Φάιφ στις 29 Ιανουαρίου 1990 και τον έκανε εξ αρχής αγαπητό στους φίλους της ομάδας.

Ο Μο Τζόνστον έγινε ο πρώτος Καθολικός που αγωνίστηκε στη Ρέιντζερς

Έπειτα από τρία χρόνια στο Νταντί, τα οποία συνοδεύθηκαν από 86 εμφανίσεις και 34 γκολ, ήρθε η πρόταση των πανίσχυρων εκείνη την εποχή Ρέιντζερς.

Ομάδα, μάλιστα, κόντρα στην οποία είχε πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του με την Νταντί Γιουνάιτεντ στις 10 Νοεμβρίου 1990 στο «Άιμπροξ».

Ο Φέργκιουσον, ο οποίος είχε ήδη χριστεί διεθνής, έγινε το καλοκαίρι του 1993 η ακριβότερη μεταγραφή στη Βρετανία, καθώς οι «προτεστάντες» κατέβαλαν 4.000.000 λίρες για να τον αποκτήσουν.

Η θητεία, όμως, του νεαρού επιθετικού στη Γλασκώβη έμελλε να αποδειχθεί σύντομη και ταραχώδης.

Στη μοναδική του σεζόν με τους Ρέιντζερς κατέκτησε το πρωτάθλημα Σκωτίας, αν και σημείωσε, συνολικά στη σεζόν, μόλις πέντε γκολ στα 22 ματς που αγωνίστηκε, αλλά το highlight της χρονιάς για τον ίδιο ήταν άλλο.

Στις 16 Απριλίου 1994 οι «προτεστάντες» νίκησαν 4-0 τους Ρέιθ Ρόβερς, σε ένα ματς που ο Φέργκιουσον έβαλε το δεύτερο και τελευταίο του γκολ με τη φανέλα τους.

Σε μία αψιμαχία, όμως, με τον αμυντικό των φιλοξενούμενων Τζον Μακ Στέι, ξέφυγε από τα όρια, του έδωσε κουτουλιά και του έσπασε τη μύτη.

Ο διαιτητής δεν είδε τίποτα και συνεπώς δεν τον απέβαλε, αλλά ο Μακ Στέι υπέβαλε μήνυση και ο Φέργκιουσον καταδικάστηκε σε 3 μήνες φυλάκισης.

Κεφαλιές αέρους-εδάφους…

Ο θηριώδης σέντερ φορ, βλέπετε, είχε ως δυνατό σημείο του το κεφάλι. Το πρόβλημα ήταν ότι το χρησιμοποιούσε παντού και πάντα.

Το 1990 κουτούλησε έναν ψαρά που τσακώθηκαν, ενώ έπιναν μαζί μπύρες σε μία παμπ στην επαρχιακή πόλη Ανστράδερ και τη γλίτωσε με επίπληξη.

Λίγους μήνες αργότερα, μία αντίστοιχη κουτουλιά δέχθηκε ένας αστυνομικός και το πρόστιμο στον Σκωτσέζο επιθετικό ήταν 125 λίρες για «αντίσταση κατά της αρχής».

Το 1993 ήρθε η σειρά ενός οπαδού των Ρέιντζερς σε μία πιάτσα ταξί, επειδή… τόλμησε να σχολιάσει την απόδοση του Φέργκιουσον και θεώρησε ότι θα γλίτωνε επειδή ήταν με πατερίτσες.

Εκείνος, μάλιστα, είχε την… τιμητική του, αφού ο ποδοσφαιριστής δεν χρησιμοποίησε μόνο το κεφάλι, αλλά… υπερθεμάτισε με κλωτσιές και γροθιές. Το αποτέλεσμα; Ο Φέργκιουσον τιμωρήθηκε με 200 λίρες πρόστιμο συν 3 μήνες φυλάκιση με έναν χρόνο αναστολή.

Το περιστατικό Μακ Στέι έφτασε τον κόμπο στο χτένι και ο Σκωτσέζος άσος πήγε στις φυλακές Μπαρλίνι, προκειμένου να εκτίσει τρίμηνη ποινή.

Λόγω αυτού καθυστέρησε να ενταχθεί και στην Έβερτον, η οποία είχε υποβάλλει πρόταση για δανεισμό του στους Ρέιντζερς.

Ο «προβληματικός Ντάνκαν» ή «μεγάλος Ντανκ», όπως τον χαρακτήρισαν αργότερα οι φίλαθλοι των «ζαχαρωτών», είχε μόλις βρει το λιμάνι του κι εκείνοι με τη σειρά τους έναν καλτ ήρωα.

Ο Φέργκιουσον άρχισε να «βομβαρδίζει» τις αντίπαλες άμυνες και τον Φεβρουάριο του 1995 ανακηρύχθηκε παίκτης του μήνα στην Premier League.

Η Έβερτον, τότε, αποφάσισε να τον αποκτήσει με μεταγραφή και το τέλος της πρώτης του χρονιάς στο Λίβερπουλ τον βρήκε κάτοχο του FA Cup.

Αυτός έμελλε να αποδειχθεί ο τελευταίος τίτλος τόσο της καριέρας του, όσο και των «ζαχαρωτών» μέχρι σήμερα (πέρασαν ήδη 23 χρόνια).

Οι κορυφαίοι τελικοί FA Cup του Γιάννη Διακογιάννη

Τα… περιστέρια ήθελαν Έβερτον

Ο Φέργκιουσον εξελίχθηκε γρήγορα σε αγαπημένο παίκτη της κερκίδας λόγω του θάρρους, του θράσους, αλλά και της απόδοσής του, ενώ αργότερα πήρε και το περιβραχιόνιο της ομάδας.

Η δεύτερη σεζόν, πάντως, δεν εξελίχθηκε τόσο καλά όσο η πρώτη, καθώς ταλαιπωρήθηκε από κήλη, πρόβλημα που εμφανίστηκε κι άλλες φορές στην καριέρα του.

Τίτλους μπορεί να μην κατέκτησε ο Σκωτσέζος επιθετικός με τις πολλές περιπέτειες στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, αλλά κατέχει μυθικά ρεκόρ.

Το φοβερό του κεφάλι, εκτός από τη φυλακή, τον έβαλε και στο πάνθεον, αφού στις 28 Δεκεμβρίου 1997, στη νίκη της Έβερτον επί της Μπόλτον με 3-2, έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Premier League που έκανε χατ-τρικ μόνο με κεφαλιές!

https://www.youtube.com/watch?v=cTdX-A2hqnA

Μαρκ Βίντουκα: Το «καγκουρό» από την Κροατία

Το τέλος της καριέρας του, μάλιστα, το 2006, τον βρήκε να έχει σημειώσει 69 γκολ σε 269 εμφανίσεις στην Premier League και να αποτελεί μέχρι σήμερα τον κορυφαίο Σκωτσέζο σκόρερ όλων των εποχών στο αγγλικό πρωτάθλημα.

Ενδιάμεσα, συγκεκριμένα τη διετία 1998-2000, ο Ντάνκαν Φέργκιουσον αγωνίστηκε στη Νιούκαστλ που πλήρωσε 8.000.000 λίρες για να τον αποκτήσει από την Έβερτον.

Ήταν μία απρόβλεπτη πώληση που δυσαρέστησε τους φιλάθλους, αλλά και τον Γουόλτερ Σμιθ, προπονητή της ομάδας εκείνη την εποχή, ο οποίος μάλιστα υποστήριζε πως δεν ήξερε τίποτα περί της συγκεκριμένης κίνησης, μέχρι που έγινε γνωστή από τον Τύπο.

Ο «μεγάλος Ντανκ» αποχαιρέτησε τους φίλους της Έβερτον με ένα γράμμα δύο σελίδων, όπου δήλωνε συγκινημένος και σοκαρισμένος, ενώ τόνιζε ότι μία μέρα θα επέστρεφε στην ομάδα και το Λίβερπουλ που αγαπούσε σαν το σπίτι του.

Τα ίδια λένε όλοι θα πει κάποιος, αλλά ακόμα κι εδώ υπήρξε μία εκκεντρική και απίστευτη ιστορία, ασχέτως αν ο Φέργκιουσον ήταν τραχύς, βίαιος κι αντιδημοσιογραφικός.

Ο ήρωας της ιστορίας έχει μία αδυναμία κι αυτή δεν είναι άλλη από τα περιστέρια (τα εξέτρεφε από την εποχή που βρισκόταν ακόμη στη Σκωτία και τα έπαιρνε μαζί του όπου κι αν πήγαινε).

Όταν πήγε στο Νιούκαστλ αποφάσισε να τα ελευθερώσει, σε μία κίνηση που ίσως έδειχνε ότι δεν θα θεωρούσε ποτέ σπίτι του την πόλη της βορειοανατολικής Αγγλίας. Τι έκαναν αυτά; Πέταξαν και πήγαν στο παλιό του διαμέρισμα στο Λίβερπουλ!

Εκεί δηλαδή όπου γύρισε κι ο ίδιος το 2000, αφού οι τραυματισμοί και η μη προσαρμογή του, δεν τον άφησαν να δημιουργήσει μαζί με τον Άλαν Σίρερ το επιθετικό δίδυμο που όλοι περίμεναν.

Στην επιστροφή του, βέβαια, στα «ζαχαρωτά» έπρεπε να δείξει εκ νέου ποιος είναι το αφεντικό στα αποδυτήρια και στην πόλη – το έκανε με τον πιο εμφατικό τρόπο και στις δύο περιπτώσεις.

Φόβος και τρόμος… διαρρηκτών

Αρχικά στην ομάδα, όπως θυμήθηκε χρόνια αργότερα ο τότε συμπαίκτης του Κίρον Ντάιερ: «Ο Ντάνκαν Φέργκιουσον είναι ο πιο τρομακτικός άνθρωπος που έχω δει ποτέ. Με ένα βλέμμα δολοφονικό το οποίο δεν ήθελες να πέσει πάνω σου.

Το 2000 μαζί τον Φέργκιουσον είχε έρθει στην ομάδα ο Αλεσάντρο Πιστόνε, με τον οποίο ήταν μαζί και στη Νιούκαστλ. Σε ένα προπονητικό διπλό, ο Ντάνκαν διαμαρτυρήθηκε στον Πιστόνε επειδή έκανε πολλά λάθη κι αυτός γύρισε και του είπε ‘βούλωσέ το Ντάνκαν’. Ο Ντανκ τότε σταμάτησε να τρέχει για την μπάλα και τον κοίταξε με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο».

Ο Τζενάρο Γκατούζο έγινε ο «Μποσμάν των Ιταλών» για να τρώει ξύλο από τον Γκασκόιν

Η συνέχεια δόθηκε στα αποδυτήρια, όπου σύμφωνα με τον Ντάιερ: «Ο Φέργκιουσον μπήκε μέσα και είπε στον Πιστόνε ‘έλα έξω, μην με αναγκάσεις να το πω δεύτερη φορά’.

O Ιταλός στάθηκε ακίνητος και τρομαγμένος, ώσπου ο Φέργκιουσον του είπε ‘την επόμενη φορά που θα μου πεις να το βουλώσω, θα σου ανοίξω το κεφάλι’. Θυμάμαι τα δακρυσμένα μάτια του Πιστόνε, είχε τρομοκρατηθεί». 

Στα επόμενα χρόνια, πάντως, συνεργάστηκαν άψογα και δεν υπήρξε θέμα μεταξύ τους ποτέ ξανά, ενώ το 2005 παραλίγο να βρεθούν με την Έβερτον στους ομίλους του Champions League, αλλά η Βιγιαρεάλ είχε αντίθετη άποψη στα προκριματικά.

Θα πρέπει να αναφερθούν και τα περιστατικά διάρρηξης της κατοικίας του, αρχής γενομένης από το 2001 όταν οι επίδοξοι ληστές είχαν την ατυχία να πέσουν πάνω του.

Όταν η αστυνομία έφτασε, ο ένας είχε καταφέρει να ξεφύγει, αλλά παρέλαβε τον άλλον, ο οποίος νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο για τρεις ημέρες, ενώ το 2003 που κάποιος άμαθος προσπάθησε το ίδιο, ο «Ντανκ» τον έστειλε στο κρεβάτι του πόνου για μία εβδομάδα…

 

«Ωραία γροθιά, ε;»

Ο Φέργκιουσον αποσύρθηκε από τη δράση το 2006, χρονιά που πρόλαβε να αποβληθεί για άλλη μία φορά αφού γρονθοκόπησε τον Πολ Σάρνερ της Γουίγκαν.

Ήταν η 8η αποβολή του στην Premier League, «επίδοση» που τον καθιστά ρέκορντμαν της κατηγορίας μέχρι σήμερα μαζί με τον Πατρίκ Βιεϊρά.

Ο Σκωτσέζος επιθετικός τιμωρήθηκε φυσικά με πρόστιμο 5.000 λίρες και περιορίστηκε στη δήλωση: «Ωραία γροθιά πάντως, ε;».

Στο τελευταίο του ματς με τα «ζαχαρωτά» στο «Γκούντισον Παρκ» στις 7 Μαΐου 2006, έχασε πέναλτι κόντρα στη Γουέστ Μπρομ, αλλά πήρε το… ριμπάουντ από την απόκρουση του Τόμας Κούστσακ και σκόραρε το τελευταίο γκολ της καριέρας του.

«Σας ευχαριστώ όλους που υπήρξατε μία δεύτερη οικογένεια για εμένα», είπε όταν αποχώρησε από την ομάδα και επέλεξε να μετακομίσει με την οικογένειά του στη Μαγιόρκα.

Η καταστροφική σεζόν του Μάρκο Ματεράτσι στην Έβερτον

Το 2015 η Έβερτον τον τίμησε για τη προσφορά του με φιλικό παιχνίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου παρουσιάστηκε επίσημα και ο Γουέιν Ρούνεϊ, ο οποίος επέστρεψε στην ομάδα που τον ανέδειξε.

Πέντε χρόνια μετά την αποχώρησή του από τη δράση πάντως, ο Φέργκιουσον επικοινώνησε με τον προπονητή του Ντέιβιντ Μόιζ για να ζητήσει συγγνώμη που δεν του έσφιξε το χέρι μετά το τελευταίο του ματς κι έλυσαν έτσι μία μικρή παρεξήγηση που είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους.

Σε εκείνη τη συνομιλία, μάλιστα, ο βετεράνος Σκωτσέζος επιθετικός ρώτησε αν θα μπορούσε να εργαστεί εθελοντικά στις ακαδημίες της Έβερτον.

Η ομοσπονδία της πατρίδας του δεν τον στήριξε σε αυτήν του την προσπάθεια, κίνηση που ο ίδιος χαρακτήρισε «εκδικητική» λόγω της καταδίκης του το 1995.

Τελικά ο Φέργκιουσον έλαβε τα απαραίτητα διπλώματα της UEFA και από το 2014 ανήκει στο τεχνικό επιτελείο της Έβερτον, εξασφαλίζοντας ότι όσο υπάρχει εκείνος δεν θα λείψει ούτε ο τσαμπουκάς, ούτε η έμπνευση.

«Για εμένα αποτέλεσε έμπνευση. Έχει μία άγρια πλευρά, αλλά δεν γίνεται να είναι κακός ένας άνθρωπος που αγαπά τα περιστέρια», είχε δηλώσει εξάλλου ο μουσικός και ποδοσφαιρόφιλος Όσμο Τάπιο Ραϊχάλα.

Ο Φινλανδός είχε συνθέσει και κυκλοφορήσει το 2005 την «9η Συμφωνία του Μπαρλίνι» (σ.σ το όνομα των φυλακών που είχε εγκλειστεί το 1995), προς τιμήν του «προβληματικού», αλλά και «μεγάλου» Ντάνκαν Φέργκιουσον.