Η «Κάθε Κυριακή» για τρίτη… Κυριακή στο Sport-Retro.gr! Αυτή τη φορά στο «μικροσκόπιο» οι ομάδες που συμμετείχαν μία και μοναδική σεζόν στην Α’ Εθνική.
Από την Α.Ε. Νίκαια, τον Παγκορινθιακό και τον Μέγα Αλέξανδρο Κατερίνης, μέχρι τη Νάουσα των μετέπειτα πρωταθλητών Ευρώπης και τον Θρασύβουλο των Δημήτρη Μαυρογενίδη, Κώστα Μανωλά.
Ιδού:
Α.Ε. Νίκαια (1959-60)
Η Αθλητική Ένωση Νίκαια ιδρύθηκε το 1948 στη Νίκαια, αν και υπήρχε προπολεμικά από το 1926 ως «Άμυνα Πειραιώς» ή «Άμυνα Κοκκινιάς».
Το 1965 συγχωνεύθηκε με τον Άρη Νίκαιας δημιουργώντας τον Ιωνικό, συνεπώς η ομάδα επανιδρύθηκε με την ονομασία του 1948.
Τη δεκαετία του 1930 ήταν ένας από τους πιο δυνατούς πειραϊκούς συλλόγους, όπως μαρτυρά το γεγονός ότι κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Πειραιά, με ηγέτη τον Θεολόγο Συμεωνίδη, μετέπειτα θρυλικό και διεθνή άσο του Ολυμπιακού.
Το 1959 η Α.Ε. Νίκαια καταφέρνει μέσω των προκριματικών του Πανελληνίου Πρωταθλήματος να κερδίσει τη συμμετοχή της στη νεοσύστατη Α’ Εθνική.
Ξεχωρίζουν οι δύο ισοπαλίες με τον ΠΑΟΚ (1-1 στον Πειραιά, 0-0 στη Θεσσαλονίκη) και οι δύο εντός έδρας νίκες επί των άλλων δύο ομάδων που υποβιβάστηκαν, του Παγκορινθιακού με 3-0 και του Μέγα Αλέξανδρου Κατερίνης με 3-2.
Η Α.Ε. Νίκαια τερμάτισε τελευταία με τη χειρότερη άμυνα και επίθεση (20-73), ενώ στη συνέχεια, έπειτα από αρκετές ανακατατάξεις, συγχωνεύσεις και μετονομασίες, ο σύλλογος αγωνίζεται στα τοπικά πρωταθλήματα του Πειραιά.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Αλέκος Χατζησταυρίδης
ΡΟΣΤΕΡ: Μάλλης, Περλορέντζος, Ιντζόγλου, Λούμος, Νικολακάκος, Παγώνης, Πάντζαλης, Σκαραμαγκάς, Σπετσέρης, Τρικαλάκος, Φλωρέντζος, Αλευράς, Αναστασιάδης, Αντωνιάδης, Δημητριάδης, Λαουτάρης, Γιαγτζόγλου, Γιαννακός, Κοσμίδης, Μπάλκος, Σπαθάρης, Τσακιράκης, Χάνας
Μέγας Αλέξανδρος Κατερίνης (1959-60)
Ο Μέγας Αλέξανδρος Κατερίνης ιδρύθηκε το 1927 και αποτελεί πρόγονο του Πιερικού, της πιο γνωστής και επιτυχημένης ομάδας του νομού Πιερίας.
Στα ιδρυτικά του στελέχη βρίσκονταν ως επί το πλείστον οι αστοί της πόλης (ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι υπάλληλοι, δικηγόροι κ.λπ.).
Ο σύλλογος είχε αρχικά έντονη αντιπαλότητα με τον Όλυμπο Κατερίνης, ο οποίος «εκπροσωπούσε» την εργατική τάξη της πόλης.
Με την πάροδο του χρόνου άφησαν τις αντιπαλότητες στην άκρη κι από τη συγχώνευση αυτών των δυο σωματείων προήλθε ο Πιερικός (έτος ίδρυσης το 1961).
Ο Μέγας Αλέξανδρος αγωνίστηκε στο πρώτο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής μετά τη θεσμοθέτησή της ως ενιαίας κατηγορίας τη σεζόν 1959-60.
Τερμάτισε στην προτελευταία θέση (15η) με απολογισμό 4 νίκες, 9 ισοπαλίες και 17 ήττες, ενώ ο συντελεστής τερμάτων ήταν 27-60.
Παρά τον υποβιβασμό της, η ομάδα της Κατερίνης έκανε «ζημιές» σε βαριά ονόματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού νίκησε εντός έδρας τον ΠΑΟΚ και εκτός τον Ηρακλή, «έφερε» ισοπαλία εντός με τον Παναθηναϊκό και εκτός με την ΑΕΚ.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ: Άγγελος Τουλουμτζίδης (παίκτης-προπονητής, στον πάγκο κάθισε έως τις 18/1), Ρες Λέοπολντ (από 20/1)
ΡΟΣΤΕΡ: Γ. Αναστασιάδης, Θεοχ. Αναστασιάδης, Δρανδάκης, Μεταλλίδης, Θαν. Αναστασιάδης, Γκινίδης, Καρανταγλίδης, Ν. Καραφουλίδης, Δ. Καραφουλίδης, Κεφαλίδης, Θ. Κιζίρογλου, Μπίκας, Τόνας, Καραουλάνης, Β. Καραφουλίδης, Καρπούζας, Ορφανίδης, Ταξίδης, Αμανατίδης, Γ. Κιζίρογλου, Μπαλούκας, Μπάτσος, Τουλουμτζίδης, Τσίρος
Παγκορινθιακός (1959-60)
Ο Παγκορινθιακός ιδρύθηκε το 1958 έπειτα από τη συγχώνευση του Αχιλλέα Κορίνθου και του Ολυμπιακού Κορίνθου, καταγράφοντας ως πρώτη επιτυχία την επικράτηση επί του Ολυμπιακού Χαλκίδας στον 1ο προκριματικό όμιλο, με φόντο τη συμμετοχή στην Α’ Εθνική.
Στο μπαράζ κόντρα στον Παναιγιάλειο, νικητή του 2ου ομίλου, που είχε ως έπαθλο την παρουσία στο εθνικό πρωτάθλημα, ηττήθηκε 4-2 εκτός και 1-0 εντός.
Εν τέλει, όμως, ο Παγκορινθιακός έλαβε μέρος στο νεοσύστατο πρωτάθλημα της σεζόν 1959-60, λόγω αναδιάρθρωσης της μεγάλης κατηγορίας.
Πολλοί εξέφρασαν ενστάσεις για τη συμμετοχή του, κυρίως λόγω της έλλειψης γηπέδου, αφού η ομάδα έδινε τους αγώνες της στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων της Κορίνθου.
Παρ’ ότι νεοϊδρυθείς, άρα και νεοφώτιστος, ο Παγκορινθιακός υπό την τεχνική καθοδήγηση του Γαβρίλου Γαζή σημείωσε κάποιες μεγάλες νίκες.
Ξεχωρίζουν οι επικρατήσεις επί του Ολυμπιακού (στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος με 1-0 και σκόρερ τον Γιώργο Κόη), του Άρη και του Ηρακλή (εντός/εκτός) και οι «λευκές» ισοπαλίες με Άρη και ΠΑΟΚ.
Αυτές οι επιτυχίες, πάντως, δεν αρκούσαν για να τον κρατήσουν στην κατηγορία, καθώς τερμάτισε στη 14η θέση με 55 βαθμούς (9-7-14), 27 γκολ υπέρ και 45 κατά.
Ισοβάθμησε με τον Παναιγιάλειο, ο οποίος αποδείχθηκε ξανά κακός του δαίμονας, αφού στο μπαράζ της 30ής Ιουλίου στο Στάδιο Καραϊσκάκη για την παραμονή στην κατηγορία, ο Παγκορινθιακός ηττήθηκε 2-1 και υποβιβάστηκε.
Δύο παίκτες του Παγκορινθιακού βρέθηκαν στη λίστα του δημοσιογράφου & στατιστικολόγου Γιώργου Παγιωτέλη με τους καλύτερους της σεζόν: o μέσος Φάνης Τασίνος (έπαιξε για τρία χρόνια στην ΑΕΚ) στη βασική ενδεκάδα και ο αμυντικός Αλέκος Μήττας στους αναπληρωματικούς.
Μέχρι το 1963, ώσπου συγχωνεύθηκε με τον Άρη Κορίνθου για να γίνει ο ΑΠΣ Κορίνθου, έφτασε άλλη μια φορά κοντά στην άνοδο, το 1962, αλλά έμεινε πίσω ξανά από τον Παναιγιάλειο!
Ένα σωματείο με το ίδιο όνομα υπήρξε από το 1963 μέχρι το 1999, όταν ενώθηκε με την Κόρινθο για να δημιουργηθεί ο ΠΑΣ Κορίνθου, αλλά δεν είχε σχέση με τον αρχικό Παγκορινθιακό.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Γαβρίλος Γαζής
ΡΟΣΤΕΡ: Χατζής, Βικάτος, Γιαννακούλιας, Μήττας, Παπαφίλης, Τσαγκλής, Αδαμαντίδης, Λιόλιος, Νέζης, Κ. Νικολάου, Π. Νικολάου, Πατριαρχέας, Τασίνος, Βασιλόπουλος, Κόης, Κόλλιας, Μαντάς, Μιχαλάκης
Ατρόμητος Πειραιώς (1960-61)
Ο Ατρόμητος του Πειραιά ιδρύθηκε το 1926 στα Καμίνια με έντονο λαϊκό και εργατικό υπόβαθρο, όπως οι περισσότερες ομάδες της περιοχής.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής κι έπειτα, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Αποτελεί έναν από τους πιο ιστορικούς συλλόγους του Πειραιά, δεδομένου ότι ανέδειξε αρκετούς ποδοσφαιριστές, όπως ο εμβληματικός Γιώργος Σιδέρης.
Αρχικά η έδρα του ήταν το Στάδιο Καραϊσκάκη, ενώ και τα γήπεδα της Νίκαιας, της Νεάπολης, των Καμινίων και του Ρέντη του παρείχαν αγωνιστική στέγη.
Το 1960 οι «κυανόλευκοι» κατακτούν το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής και κερδίζουν την παρθενική τους συμμετοχή στην πρώτη κατηγορία.
Η ομάδα του Πειραιά σημείωσε μόνο δύο νίκες σε 30 αγωνιστικές και αυτές εντός έδρας επί των άλλων δύο που υποβιβάστηκαν μαζί της, του Παναιγιάλειου και του Θερμαϊκού.
Με 21 ήττες και 65 γκολ παθητικό, ο Ατρόμητος Πειραιώς κατέλαβε την τελευταία θέση στον βαθμολογικό πίνακα, ολοκληρώνοντας άδοξα τη μοναδική του παρουσία στην Α’ Εθνική.
Το 1983 ήταν η τελευταία φορά που υποβιβάστηκε από τη Β’ Εθνική και έκτοτε παλεύει μεταξύ Γ’ Εθνικής και τοπικών κατηγοριών.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ: Παναγιώτης Κορσιάνος (έως τέλη Δεκεμβρίου), Γιάννης Ιωάννου (από τον Ιανουάριο)
ΡΟΣΤΕΡ: Δημόπουλος, Κοψαχείλης, Αργουδέλης, Ιωνάς, Μπελούκας, Σκαραμαγκάς, Στριμπέλης, Τσαμάκος, Χόβρης, Αλέφαντος, Αναστασιάδης, Γαβαλάς, Γεωργακόπουλος, Κόρμπος, Μάμαλης, Τσατσαρίδης, Αμπατζόγλου, Αναγνωστόπουλος, Ανασόπουλος, Δροσόπουλος, Ζουγανέλης, Νομικός, Τουλτσινάκης
Θερμαϊκός (1960-61)
Ο Μουσικογυμναστικός Σύλλογος Σιδηροδρομικών Θεσσαλονίκης «Ο Θερμαϊκός» ιδρύθηκε το 1925 και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τα εργατικά συνδικάτα των απασχολούμενων στους σιδηροδρόμους.
Πρωτεργάτης υπήρξε ένα σημαίνον πρόσωπο της ευρύτερης περιοχής, ονόματι Μαλιγκούδης, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου επί τριάντα συναπτά έτη.
Τη σεζόν 1959-60 αναδεικνύεται πρωταθλητής στην ΕΠΣΜ, ενώ στη συνέχεια συμμετέχει στον Βόρειο Όμιλο της Β’ Εθνικής με τους νικητές των κατά τόπους πρωταθλημάτων Όλυμπο Κατερίνης, Ολυμπιακό Κοζάνης, Ασπίδα Ξάνθης, Ηρακλή Καβάλας, Απόλλωνα Σερρών, Ορφέα Ξάνθης και Μελιτέα Θεσσαλονίκης, όπου πανηγυρίζει την πρωτιά ανόδου στην Α’ Εθνική.
Τη σεζόν 1960-61, αρχικά με τον θρυλικό Κλεάνθη Βικελίδη στον πάγκο του, αγωνίστηκε για πρώτη και τελευταία φορά στην Α’ Εθνική, όπου κατέλαβε την προτελευταία (15η θέση) με συντελεστή τερμάτων 33-75.
Παρά τον άμεσο υποβιβασμό, ο Θερμαϊκός επικράτησε σε τρεις αγώνες – συγκεκριμένα με Εθνικό Πειραιώς & Φωστήρα εντός και με Παναιγιάλειο εκτός, ενώ παράλληλα «έφερε» οκτώ ισοπαλίες, με κορυφαίες εκείνες στην έδρα του κόντρα σε Παναθηναϊκό και Άρη.
Να σημειωθεί ότι στο ρόστερ του βρισκόταν ο μετέπειτα διεθνής διαιτητής Αντώνης Βασάρας (σ.σ. πατέρας του Κύρου), ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του αμυντικού και είχε σκοράρει μία φορά στο γήπεδο Χαριλάου.
Ο σύλλογος παρέμεινε για τέσσερα ακόμη χρόνια στη Β’ Εθνική, έως ότου διαλυθεί με πολιτική παρέμβαση του τότε καθεστώτος των Εθνικοφρόνων, λόγω του συνδικαλιστικού ρόλου που επιτελούσε.
Έπειτα από σύντομη παύση των αγωνιστικών του δραστηριοτήτων, ο Θερμαϊκός επανήλθε (και παραμένει) στα τοπικά πρωταθλήματα της Θεσσαλονίκης, όπου κατέκτησε δυο φορές το Κύπελλο της ΕΠΣΜ (1975-76, 1977-78).
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ: Κλεάνθης Βικελίδης (έως 12/12), Δημήτρης Τζαμτζής (από 12/12 έως 22/5), Κώστας Παπαγιαννάκης (υπηρεσιακός από 23/5)
ΡΟΣΤΕΡ: Δήμου, Μπαλάσης, Σωτηριάδης, Βασάρας, Βασιλειάδης, Δημητρακόπουλος, Ζλατάνος, Κυνηγόπουλος, Λυκισάς, Τσίγγαρης, Αλμπάνης, Βενετόπουλος, Γριμπελάκος, Ιωαννίδης, Νάκος, Αγγελίδης, Αθανασιάδης, Αντώναρος, Γκιουλέκας, Εμμανουηλίδης, Καραμπάτσος, Ξανθόπουλος, Ξυλάς, Σαράντης, Στεφανίδης, Στράντζαλης, Τοκμακίδης, Χατζηθεοδώρου
Ολυμπιακός Χαλκίδος (1963-64)
Οι «ερυθρόλευκοι» της Χαλκίδας με τον στεφανωμένο έφηβο ιδρύθηκαν το 1926, έπειτα από συγχώνευση των τοπικών ομάδων, Ηρακλή και Άρη.
Όλα ξεκίνησαν όταν ναυτικοί που έρχονταν στη Χαλκίδα από τον Πειραιά, ενημέρωσαν τους προέδρους των δύο συλλόγων για τη δημιουργία του Ολυμπιακού και τους παρότρυναν να πράξουν αναλόγως.
Πράγματι, άνθρωποι του Ηρακλή και του Άρη επισκέφθηκαν μερικούς από την πολυμελή οικογένεια των Ανδριανόπουλων, οι οποίοι τους έδωσαν δώρο μια φανέλα της ομάδας του «λιμανιού».
Το 1959 ο Ολυμπιακός Χαλκίδος έφτασε πολύ κοντά στην Α’ Εθνική, όμως η Προοδευτική του χάλασε τα σχέδια, προτού επιτύχει την άνοδο εν έτει 1963.
Στο Δημοτικό Στάδιο της πόλης λύγισε όλους τους ανταγωνιστές για την παραμονή στην κατηγορία, ενώ απέσπασε ισοπαλία από Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, συμπληρώνοντας συνολικά 6 νίκες, 6 ισοπαλίες και 3 ήττες.
Εκτός έδρας δε σημείωσε ούτε μία νίκη, στο τέλος της σεζόν ισοβάθμησε με τη Νίκη Βόλου, αλλά η χειρότερη διαφορά τερμάτων είχε ως αποτέλεσμα τον υποβιβασμό μαζί με το Αιγάλεω.
Το 1967 η ομάδα συγχωνεύθηκε με τον Εύριπο Χαλκίδος, έπειτα από απόφαση του δικτατορικού καθεστώτος, με αποτέλεσμα τη δημιουργία του Α.Ο. Χαλκίδος.
Έπειτα από τη λήξη της επταετίας, ο σύλλογος επανιδρύθηκε απορροφώντας παίκτες από τον Πρωτέα Χαλκίδος, το 1988 αγωνίστηκε για τελευταία φορά στη Γ’ Εθνική, ενώ τα τελευταία χρόνια λαμβάνει μέρος στην ΕΠΣ Ευβοίας.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Γιώργος Σεϊταρίδης
ΡΟΣΤΕΡ: Δημητρίου, Ντότσικας, Κακαβάς, Κούκουρας, Κωνσταντακόπουλος, Μοσχολιός, Πατρίκας, Δ. Τσάκαλος, Α. Τσάκαλος, Χειμώνας, Αγγελόπουλος, Αλέφαντος, Βαραμέντης, Βλάχος, Λίβας, Μαυρογιάννης, Χαραλάμπους, Γιαννακός, Διαμαντέλης, Μπρατσιώτης, Ποζίδης, Σιμιτζής
Α.Ο. Χαλκίς (1968-69)
Ο Αθλητικός Όμιλος Χαλκίς ιδρύθηκε το 1967 έπειτα από την προαναφερθείσα συγχώνευση που επέβαλε το δικτατορικό καθεστώς μεταξύ των δύο ομάδων της Χαλκίδας, δηλαδή του Ολυμπιακού και του Ευρίπου.
Ο Εύριπος είχε γεννηθεί το 1925, απόρροια ένωσης συνοικιακών συλλόγων, και συγκαταλέχθηκε στους συμμετέχοντες της παρθενικής χρονιάς της Β’ Εθνικής, εν έτει 1961.
Οι δύο ομάδες, Ολυμπιακός και Εύριπος, αγωνίζονταν μαζί στη Β’ Εθνική το 1967, όταν πάρθηκε η πολιτική απόφαση για τη συγχώνευσή τους.
Το νέο δημιούργημα του δικτατορικού καθεστώτος πανηγύρισε άμεσα την άνοδο στην Α’ Εθνική, κατακτώντας σχετικά εύκολα την 1η θέση του Νοτίου Ομίλου.
Ο Α.Ο. Χαλκίς υποβιβάστηκε άμεσα από το κορυφαίο εγχώριο επίπεδο, καθώς τερμάτισε μόνο πάνω από την τελευταία Α.Ε. Λεμεσού, η οποία γνώρισε 31 ήττες σε 34 αγώνες με 125 γκολ παθητικό.
Εντός έδρας παρουσίασε άκρως ανταγωνιστική εικόνα με 7 νίκες, 6 ισοπαλίες, 4 ήττες και θετικό συντελεστή τερμάτων (26-17), αλλά πλήρωσε την πολύ κακή συγκομιδή βαθμών μακριά από την Εύβοια (μόλις 2β.).
Στο γήπεδό του νίκησε τους Ηρακλή, ΟΦΗ, Πανιώνιο, Τρίκαλα, Βέροια, Βύζαντα και ΑΕΛ, ενώ δεν έχασε από ΠΑΟΚ, Άρη (ούτε στη Θεσσαλονίκη) και ΑΕΚ.
Έπειτα από 20 χρόνια οι «νερατζούρι» υποβιβάστηκαν στη Δ’ Εθνική, μετά από εναλλαγές σε Β’-Γ’ και τώρα αγωνίζονται στο πρωτάθλημα Ευβοίας.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ: Πάνος Μάρκοβιτς (έως 23/11, ανέλαβε ξανά στις 28/11, έφυγε οριστικά στις 31/1), Γιάννης Καρβελάς (από 17/2 έως 1/4), στο ενδιάμεσο (23-28/11, 1-17/2) και στο τέλος ο Αλέκος Ταμβάκης ως υπηρεσιακός
ΡΟΣΤΕΡ: Καγιάς, Πεπονής, Κ. Τοκπασίδης, Δεληγιάννης, Κακαβάς, Κουτσουδάκης, Δ. Τσακάλης, Α. Τσακάλης, Βασιλάκος, Βλάχος, Εμμανουηλίδης, Κουτσούμπης, Λίβας, Παππάς, Κουμπιάς, Κουρκουλιώτης, Μπρατσιώτης, Ρόγκας, Σιμιτζής, Β. Τοκπασίδης
Μακεδονικός (1982-83)
Ο Μακεδονικός, γέννημα προσφύγων από τη Νεάπολη Θεσσαλονίκης, ιδρύθηκε το 1928 και το 1947 έλαβε μέρος στην κορυφαία κατηγορία του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, προτού δηλαδή θεσμοθετηθεί η Α’ Εθνική.
Το 1982, με παίκτες όπως οι πρώην άσοι του ΠΑΟΚ Παναγιώτης Κερμανίδης και Χρήστος Τερζανίδης, κατέκτησε το πρωτάθλημα του Βορείου Ομίλου της Β’ Εθνικής, ανεβαίνοντας για πρώτη και τελευταία φορά στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Τη σεζόν 1982-83 δεν κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία, αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι εντός έδρας έμεινε αήττητος απέναντι στις ομάδες του πάλαι ποτέ ΠΟΚ (νίκησε 3-0 τον Παναθηναϊκό, 1-0 την ΑΕΚ κι «έφερε» 0-0 με τον Ολυμπιακό υπό το βλέμμα 9.422 θεατών).
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο σύλλογος της Νεάπολης θα παρέμενε στα μεγάλα σαλόνια, όμως ένεκα της αναδιάρθρωσης κατηγορίας με τη μείωση του αριθμού των ομάδων, υποβιβάστηκε αν και τερμάτισε 4ος από το τέλος (με 11 νίκες, 7 ισοπαλίες και 16 ήττες – ισόβαθμος με τον Πανιώνιο).
Στον μπαράζ με τους «κυανέρυθρους», ο Μακεδονικός ηττήθηκε 3-2 σε αναμέτρηση που φέρει την προσωπική σφραγίδα του φερέλπιδος τότε Δημήτρη Σαραβάκου (δύο γκολ), με αποτέλεσμα να αποχαιρετήσει την Α’ Εθνική.
Στον θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος, ο σύλλογος της Νεάπολης έχει πραγματοποιήσει εντυπωσιακές πορείες, αφού έχει φτάσει πέντε φορές στα προημιτελικά και μία στα ημιτελικά (1979-80), όπου αποκλείστηκε από τη μετέπειτα τροπαιούχο Καστοριά.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ: Βιορέλ Κράους (έως 14/4), Μιχάλης Μπέλλης (από 14/4)
ΡΟΣΤΕΡ: Αρβανιτίδης, Μποΐκογλου, Φανάρας, Ατματζίδης, Γαλάνης, Γιαννακούλας, Ευαγγέλου, Ηλιάδης, Κατσανίκας, Μπίκας, Ρήγας, Σιουγκάριν, Δράμπης, Κουρουτζίδης, Νικολούδης, Ρούσσος, Τερζανίδης, Τόμης, Καραμίχαλος, Κερμανίδης, Πένος, Τσιγκούλης
Νάουσα (1993-94)
Το 1962 ιδρύεται ο Φιλοπροοδευτικός Αθλητικός Σύλλογος Νάουσα, εν συντομία ΦΑΣ Νάουσα, προϊόν συγχώνευσης των Πανναουσιακού και Ολυμπιακού Νάουσας.
Σύντομα η ομάδα του νομού Ημαθίας άρχισε να αγωνίζεται στα τοπικά πρωταθλήματα, στελεχωμένη από τον ποδοσφαιρικό κορμό των δύο ομάδων.
Το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1970 και του 1980 βρίσκεται στη Β’ Εθνική, πλησιάζοντας κάποιες φορές (όπως το 1975) στην άνοδο.
Πέρασε και κάποιες δύσκολες στιγμές στη Γ’ Εθνική, αλλά το 1991 επέστρεψε πιο δυναμική από ποτέ στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του εγχώριου ποδοσφαίρου.
Βασιζόμενη στο τοπικό ταλέντο και με παίκτες που στην πορεία θα έγραφαν ιστορία, η Νάουσα αρχίζει να διεκδικεί την αναρρίχηση στα μεγάλα σαλόνια για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Το 1991-92 η άνοδος έφτασε πιο κοντά από ποτέ, αλλά το ισόπαλο 0-0 με τον ΠΑΣ στα Ιωάννινα, σε συνδυασμό με τη νίκη του Εδεσσαϊκού επί του Αιγάλεω, αφήνουν για άλλη μια χρονιά την ομάδα στη Β’ Εθνική.
Μάλιστα εκείνη την αγωνιστική εκτυλίχθηκε ένα συναρπαστικό… roller coaster συναισθημάτων, αφού και οι τέσσερις μονομάχοι (ΠΑΣ Γιάννινα, Νάουσα, Αιγάλεω, Εδεσσαϊκός) είχαν βαθμολογικό κίνητρο.
Οι φιλοξενούμενοι φιλοδοξούσαν να προβιβαστούν στην Α’ Εθνική και οι γηπεδούχοι να παραμείνουν στην κατηγορία, με την αναμέτρηση στο «Σίτι» να θυμίζει παρωδία και τους γηπεδούχους να χαρίζουν τη νίκη στους φιλοξενούμενους όταν αντιλήφθηκαν ότι δεν είχαν πια βαθμολογικό κίνητρο.
Την επόμενη χρονιά έρχεται η πρώτη πραγματικά μεγάλη στιγμή για μία φουρνιά σπουδαίων ποδοσφαιριστών, όπως ο Νίκος Κυζερίδης, ο Δημήτρης Μάρκος, ο Γρηγόρης Τρούπκος και οι Βασίλης Τσιάρτας, Βασίλης Λάκης, μετέπειτα κάτοχοι του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004 με την Εθνική ομάδα.
Σε συνδυασμό με τους παλιούς και έμπειρους του ρόστερ (Μιχάλης Αλεξιάδης, Σάββας Ιακωβίδης, Χρήστος Τσελιόπουλος, Γ. και Β. Κουρογεωργάκης, Χρήστος Χατζηδάκης, Θανάσης Γλώσσης κ.ά.), το σύνολο της ομάδας του Αλέκου Παπαδόπουλου, πάλαι ποτέ συμπαίκτη του Βασίλη Χατζηπαναγή στην Παχτακόρ, αποδεικνύεται ακαταμάχητο.
Στην πορεία της σεζόν αποχωρούν οι Μάρκος και Τσιάρτας για Παναθηναϊκό και ΑΕΚ αντίστοιχα, αλλά η πορεία δεν ανακόπηκε, αφού με 63 βαθμούς κατακτά το πρωτάθλημα της σεζόν 1992-93 και πανηγυρίζει την ιστορική άνοδο.
Πάντως, η πορεία στην Α’ Εθνική δεν κύλησε κατ’ ευχήν, ασχέτως αν στο ρόστερ προστέθηκαν παίκτες, όπως ο αδικοχαμένος Παναγιώτης Κατσούρης και τα αδέρφια Σαπάνη.
Η Νάουσα δυσκολεύεται πολύ απέναντι στους «μεγάλους» – ίσως πλήρωσε τον πολύ νεαρό μέσο όρο ηλικίας της ομάδας και την απειρία της.
Τερμάτισε τελευταία με μόλις 18 βαθμούς, δεχόμενη 76 γκολ έναντι 36 που σκόραρε, ενώ πανηγύρισε 5 νίκες σε 34 αγώνες, με μεγαλύτερη επικράτηση το 3-1 επί του Αθηναϊκού στον Βύρωνα.
Σε πολλούς αγώνες έπαιξε ανοιχτό και επιθετικό ποδόσφαιρο, πληρώνοντας το τίμημα, αλλά παράλληλα κερδίζοντας εύσημα για το θάρρος της, ενώ το παρόν τη βρίσκει στην Α’ ΕΠΣ Ημαθίας.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ: Αλέκος Παπαδόπουλος (έως 1/11), Ίβο Τζούλαμπιτς (από 2 έως 12/11), Κώστας Καραπατής (από 13/11 έως 23/1), Χρήστος Υφαντίδης (από 30/1)
ΡΟΣΤΕΡ: Βουρδογιάννης, Σφυντιλάς, Τσελιόπουλος, Βόσδου, Γλώσσης, Δημητριάδης, Ιακωβίδης, Πένεφ, Τρούπκος, Φασίδης, Χατζηδάκης, Αργυρίου, Γιόνοβιτς, Κατσούρης, Γ. Κουρογεωργάκης, Β. Κουρογεωργάκης, Λάκης, Νούσιας, Πασχάλης, Ριζόπουλος, Αλεξιάδης, Ζίβκοβιτς, Κυζερίδης, Σαπάνης, Σγουρός
Θρασύβουλος (2008-09)
Ο Θρασύβουλος ιδρύθηκε το 1938 στη Φυλή Αττικής και πήρε το όνομά του από τον αρχαίο Αθηναίο στρατηγό που είχε ως ορμητήριο το φρούριο της ευρύτερης περιοχής.
Το 1962 αναγνωρίστηκε επίσημα από το Πρωτοδικείο, αποκτώντας δικαίωμα συμμετοχής στις κατηγορίες της ΕΠΣ Αθηνών και μόλις το 1998 προβιβάστηκε για πρώτη φορά στη Δ’ Εθνική.
Τον Μάιο του 2008 οι «πράσινοι» της Φυλής πανηγύρισαν την άνοδο στη Super League για πρώτη φορά στην ιστορία τους, έπειτα από μια εξαιρετική πορεία στη Β’ Εθνική που τους βρήκε στη 2η θέση.
Από τη μοναδική του παρουσία στα μεγάλα σαλόνια έχει να θυμάται την εντός έδρας ισοπαλία 3-3 με την ΑΕΚ, όπου στο ημίχρονο βρισκόταν πίσω στο σκορ με 3-0, καθώς και τις δύο νίκες στην Κρήτη (2-1 τον Εργοτέλη, 3-1 τον ΟΦΗ).
Ο Θρασύβουλος τερμάτισε τελευταίος με 22 ήττες και 53 γκολ παθητικό, καταγράφοντας τις χειρότερες στατιστικές επιδόσεις της σεζόν, εν αντιθέσει με τον θεσμό του Κυπέλλου που επί εκείνη την περίοδο έκανε… παπάδες.
Τη σεζόν 2007-08 απέκλεισε, μεταξύ άλλων, τον ΠΑΟΚ (4-2) και την ΑΕΛ (1-0, 3-1), φτάνοντας μέχρι την ημιτελική φάση, όπου αποκλείστηκε με ψηλά το κεφάλι από τον μετέπειτα νταμπλούχο Ολυμπιακό.
Την αγωνιστική περίοδο 2009-10, όπως προαναφέρθηκε, ο Θρασύβουλος επανήλθε στη Β’ Εθνική, όμως στο Κύπελλο Ελλάδας έθεσε νοκ-άουτ την ΑΕΚ, επικρατώντας 1-0 στην παράταση με γκολ του Στάθη Καραμαλίκη, προτού αποκλειστεί στη φάση των «16» από τον Πανιώνιο.
Ο σύλλογος της Φυλής, ο οποίος στην πιο ξεχωριστή χρονιά της ιστορίας του διέθετε στο ρόστερ τον έμπειρο Δημήτρη Μαυρογενίδη και τον πιτσιρικά Κώστα Μανωλά, διατηρήθηκε στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία μέχρι το 2013 και τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται στην Α’ ΕΠΣΔΑ.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ: Σάκης Τσιώλης (έως τις 17/3), Ζόραν Γέβτοβιτς (από 17/3)
ΡΟΣΤΕΡ: Κωστάκης, Χριστόπουλος, Πεσάνια, Π. Βασιλείου, Σωτήρχος, Ν. Βασιλείου, Λιαπάκης, Δήμος, Μαρτορέλ, Μίχος, Μάρλον, Μαυρογενίδης, Ντε Κάστρο, Μπελεγρίνης, Γαργαρώνης, Μανωλάς, Χετεμάι, Ροκάστλ, Άλβες, Β. Τσιώλης, Τράικοβιτς, Ρόκας, Μαρκορά, Μπαριέντος, Κατσαδούρος, Σερέπας, Ασημάκης, Χλωρός, Κόζλεϊ, Φράγκος, Ουέλινγκτον, Σαλέμ, Αμπράμοβιτς, Παναγιωτάκος, Νάιτ, Πουλάκος, Καραμαλίκης, Κατσίκης
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα