Ο 18χρονος Αλεσάντρο Νέστα έσπασε το πόδι του Πολ Γκασκόιν

Κώστας Μπράτσος 19 Μαρ, 2018

Ο Αλεσάντρο Νέστα, ο οποίος γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου του 1976, υπήρξε ο καλύτερος αμυντικός των τελευταίων δεκαετιών στην Ιταλία. Δεν θα μπορούσε να μην είναι τέτοιος, αφού διέθετε εκτός από το ταλέντο, και την ψυχοσύνθεση εκείνη που τον κατέστησε τόσο σπουδαίο ποδοσφαιριστή.

Το έδειξε μόλις στα 18 του, λίγες ημέρες αφότου πραγματοποίησε επαγγελματικό ντεμπούτο με τη Λάτσιο, σε μία απλή, καθιερωμένη προπόνηση. Το έδειξε καταστρέφοντας την καριέρα ενός εκ των πιο ποιοτικών Άγγλων ποδοσφαιριστών, ίσως του αγαπημένου στο Νησί.

Εκείνος επιβίωσε από το ψυχολογικό βάρος της αγωνιστικής εξουδετέρωσης της πιο ακριβής μεταγραφής στην ιστορία της ομάδας. Ο Πολ Γκασκόιν όχι…

Απέρριψε τη Ρόμα για να πάει στη Λάτσιο

Από μικρός έδειξε το χαρακτήρα του, όταν έπαιζε ποδόσφαιρο από τα 7 του στην ομάδα της γειτονιάς, την Τσινετσιτά. Ο σύλλογος ήταν συνδεδεμένος με τη Ρόμα και όταν ο πρώην διεθνής μπακ των “τζιαλορόσι” και τότε σκάουτ, Φραντσέσκο Ρόκα, τον ανακάλυψε, έκανε αμέσως την εισήγηση στην ομάδα.

Ο Ρόκα απευθύνθηκε στον πατέρα του Νέστα, φανατικό οπαδό της Λάτσιο ο οποίος είχε μεταδώσει το “μικρόβιο” και στον γιο του. Η πρόταση απορρίφθηκε, με την ελπίδα ότι οι “λατσιάλι” θα ακολουθούσαν το παράδειγμα της “αιώνιας εχθρού”. Όπερ και εγένετο, αφού μετά από μερικούς μήνες, ο μικρός Νέστα κατέληξε στα τμήματα υποδομής της Λάτσιο σε ηλικία 9 ετών.

Λίγα χρόνια αργότερα, σε μία προσπάθεια της… φύσης για εξισορρόπηση των καταστάσεων, ένας συνομήλικός του “απέφυγε” τη συμφωνημένη μετακίνηση στη Λάτσιο, αφού οι γονείς του πείστηκαν από τους ανθρώπους της Ρόμα να ενταχθεί στους “τζιαλορόσι” από τη Λοντιτζιάνι όπου ανήκε μέχρι το 1989. Το όνομά του; Φραντσέσκο Τότι…

Και εγένετο “Γκάζα”

Το ίδιο έτος που ο Νέστα εντάχθηκε στις ακαδημίες της Λάτσιο και από επιθετικός και μέσος σιγά σιγά καταστάλαζε στη θέση του κεντρικού αμυντικού, το 1985, ένας άλλος νεαρός και ταλαντούχος ποδοσφαιριστής, πραγματοποιούσε το επαγγελματικό ντεμπούτο του σε ηλικία 17 ετών, στη Μεγάλη Βρετανία.

Ο Πολ Γκασκόιν είχε δείξει για πέντε χρόνια το ταλέντο του στις ακαδημίες της Νιούκαστλ και πλέον είχε φτάσει η ώρα ο Τζακ Τσάρλτον να του δώσει την πρώτη ευκαιρία, ως αλλαγή απέναντι στην ΚΠΡ, τον Απρίλιο του 1985.

Μετά από τέσσερις σεζόν με εμφανίσεις στην πρώτη ομάδα, είχε αναδειχθεί κορυφαίος νεαρός παίκτης της χρονιάς και μέλος της καλύτερης ενδεκάδας της χρονιάς το 1987-1988 και η μεταγραφή ήταν αναπόφευκτη. Παρότι συμφώνησε σε όλα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (ήθελε Λίβερπουλ, αλλά πρόταση από την κυρίαρχη ομάδα της εποχής δεν ήρθε ποτέ), κατέληξε στην Τότεναμ, όπου εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους παίκτες της χώρας.

Όταν το 1992 πήρε μεταγραφή στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, τη Serie A, προερχόταν από τέσσερις σεζόν στο “Γουάιτ Χαρτ Λέιν” που συνοδεύτηκαν από την κατάκτηση ενός Κυπέλλου Αγγλίας, από τις εκπληκτικές εμφανίσεις του, από την παρουσία του στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1990 όπου λίγο έλειψε να οδηγήσει την Αγγλία στον τελικό, αλλά και από πολλά ψυχολογικά ζητήματα που επηρέασαν την αγωνιστική σταθερότητά του, από προβλήματα με το αλκοόλ και από μία ρήξη χιαστού (και ένα κάταγμα επιγονατίδας μετά από καυγά σε νυχτερινό κέντρο) που τον έθεσε νοκ άουτ όλη τη σεζόν 1991-1992.

Το δεύτερο σκέλος δεν εμπόδισε τον ιταλικό σύλλογο να καταρρίψει το ρεκόρ μεταγραφής του και να τον αγοράσει για 15.000.000.000 λιρέτες, περίπου 7.500.000 ευρώ. Σε μία εποχή που το ιταλικό ποδόσφαιρο μεταδιδόταν τηλεοπτικά μανιωδώς στην Αγγλία, η παρουσία του κορυφαίου παίκτη της χώρας εκείνη την εποχή, προκάλεσε πανικό.

Αγωνιστικά, όμως, ο Γκασκόιν δεν κατάφερε να αντεπεξέλθει, αφού δεν προσαρμόστηκε ποτέ στις απαιτήσεις της Ιταλίας. Η έλλειψη πειθαρχίας, η απουσία τακτικής γνώσης και φυσικά οι εξωαγωνιστικοί “δαίμονές” του τον κατέστησαν μία καλτ φιγούρα, αγαπητή από όλους, αλλά όχι ποδοσφαιρικά στο ίδιο επίπεδο με τις απαιτήσεις της εποχής. Οι φίλοι της Λάτσιο τον λάτρεψαν, πάντως, αφού το πρώτο τέρμα του με την ομάδα ήταν το γκολ της ισοφάρισης 1-1 σε ντέρμπι με τη Ρόμα τον Νοέμβριο του 1992.

Το ντεμπούτο του 17χρονου Νέστα

Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε η αρχή του 1994 να βρει και τους δύο σε ανοδική πορεία. Ο Νέστα προαλειφόταν για την πρώτη ομάδα, την ώρα που ο “Γκάζα”, ο οποίος άρχισε της σεζόν 1993-1994 χωρίς πλήρες 90λεπτο τους πρώτους τρεις μήνες εξαιτίας κακής φυσικής κατάστασης, συνέβαλε γα μέγιστα για τη νίκη 3-1 επί της Γιουβέντους, τον Δεκέμβριο του 1993.

Η πρόσληψη στην εθνική Αγγλίας του Τέρι Βέναμπλς, του προπονητή του στην Τότεναμ, βοήθησε τα μέγιστα ώστε να βελτιωθεί η ψυχολογική κατάσταση του Άγγλου, που είχε έναν τεχνικό να τον καταλαβαίνει και να ασχολείται ξεχωριστά μαζί του, σε αντίθεση με τον Ντίνο Τζοφ στη Λάτσιο που δεν του επιφύλασσε ιδιαίτερη μεταχείριση.

Στις 13 Μαρτίου 1994, σε έναν αγώνα στο “Φρίουλι” όπου ο Γκασκόιν ήταν τραυματίας κι απουσίαζε από την αποστολή, η Ουντινέζε υποδέχθηκε τη Λάτσιο. Μέχρι το 38ο λεπτό, οι δύο ομάδες είχαν σκοράρει από δύο φορές και το παιχνίδι κυλούσε χωρίς νέο τέρμα. Ο Τζοφ το πήρε απόφαση κι επιδίωξε να κρατήσει την ισοπαλία, αντικαθιστώντας στο 78′ έναν επιθετικό, τον Πιερλουίτζι Καζιράγκι, με έναν στόπερ, τον Νέστα.

Μία εβδομάδα πριν ενηλικιωθεί, ο Νέστα έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Λάτσιο και βοήθησε ώστε να παραμείνει μέχρι τέλους το 2-2 στο Ούντινε.

Έχασε προπόνηση γιατί ήταν στην Αγγλία

Ο νεαρός Ιταλός έδειξε ότι ήρθε για να μείνει στο προσκήνιο, δεν συνέβαινε το ίδιο και με τον Γκασκόιν, όμως. Λίγο πριν από το παιχνίδι με την Ουντινέζε, σε ένα επεισοδιακό Derby della Capitale με αντίπαλο τη Ρόμα, ο Άγγλος επιχείρησε να κάνει ένα άγριο τάκλιν στον Βάλτερ Μπονατσίνα, το οποίο απέφυγε ο μέσος των “τζιαλορόσι”. Αμέσως μετά, πήρε την εκδίκησή του και με ένα κυνικό και καλά υπολογισμένο τάκλιν, παρέσυρε τον αντίπαλό του και τον έθεσε νοκ άουτ για λίγες μέρες.

Ο Γκασκόιν πήρε άδεια και ταξίδεψε στην Αγγλία, ωστόσο έχασε μια προπόνηση όταν αποφάσισε να παραμείνει στην πατρίδα του μια μέρα παραπάνω κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του. Ο σύλλογος τον τιμώρησε με πρόστιμο και το σχίσμα μεταξύ των δύο πλευρών έγινε ακόμα πιο βαθύ.

“Τους είπα, όταν χρειάζομαι κάποιες μέρες εκτός προπονήσεων, δεν είναι επειδή μισώ τη Λάτσιο ή θέλω να φύγω από την Ιταλία, είναι επειδή θέλω να ψαρέψω λίγο ή να χαλαρώσω. Άλλοι παίκτες δεν βιώνουν την πίεση που έχω εγώ. Μερικές μέρες κλαίω και σκέφτομαι ‘είμαι ένα νεαρό παιδί, ένα νεαρό παιδί δεν πρέπει να τα περνάει όλα αυτά’. Δέχομαι τεράστια πίεση και μερικές φορές δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω. Κρύβομαι πίσω από το γεγονός ότι προσπαθώ να είμαι αστείος. Όμως στο τέλος της ημέρας, μπορώ να είμαι σοβαρός άνθρωπος”, δήλωνε ο “Γκάζα”.

Όταν ο Νέστα έσπασε το πόδι του Γκασκόιν

Ήταν Πέμπτη 7 Απριλίου, όταν ο Γκασκόιν είχε επιστρέψει στις προπονήσεις και μαζί του με την πρώτη ομάδα γυμναζόταν κι ο Νέστα. Ο Τζοφ είχε δώσει εντολή για ένα προπονητικό διπλό 5Χ5, με τον Άγγλο να μην έχει “καθαρό” μυαλό και να παίζει άγρια. Δύο φορές, μάλιστα, επιχείρησε να ανακόψει τον νεαρό αντίπαλό του με σκληρό μαρκάρισμα, ωστόσο ο Νέστα δεν φοβήθηκε και συνέχισε να αγωνίζεται. Η τρίτη φορά ήταν κι η “φαρμακερή”.

“Όταν προκάλεσα τον τραυματισμό του Πολ Γκασκόιν ήμουν 18 ετών, στην αρχή των προπονήσεών μου με την πρώτη ομάδα. Μου έκανε μερικά σκληρά φάουλ, ωστόσο, ως νεαρός, δεν τολμούσα να πω λέξη και συνέχισα να αγωνίζομαι. Κάποια στιγμή, τον είδα να τρέχει προς εμένα και αυτήν τη φορά μπήκα κι εγώ δυνατά στην προσπάθειά μου και κατέληξα να του σπάσω κνήμη και περόνη”, διηγείται ο Νέστα.

Ο Άγγλος φέρεται να γλίστρησε καθώς έτρεχε για την μπάλα και να έχασε την ισορροπία του στο τάκλιν, με συνέπεια ο Νέστα να πετύχει τον συμπαίκτη του και όχι την μπάλα. Από την πρώτη στιγμή έγινε κατανοητή η ζημιά, με συνέπεια τόσο ο Γκασκόιν όσο και ο Νέστα να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, για διαφορετικό λόγο ο καθένας.

“Προκλήθηκε μεγάλο χάος, υπήρξαν φίλαθλοι και δημοσιογράφοι εκεί, αλλά κανείς δεν κατηγόρησε εμένα. Ο πρώτος που ήρθε να με παρηγορήσει και να με εμψυχώσει, βλέποντάς με πόσο είχα φοβηθεί, ήταν ο προπονητής Ντίνο Τζοφ”, προσθέτει ο Νέστα.

Στο προπονητικό κέντρο βρισκόταν η μνηστή του, Σέριλ, και ο πατέρας του, Τζον. Ο Γκασκόιν τραυματίστηκε στις 17:10 και το ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο Σαν Τζιάκομο κι από εκεί σε ιδιωτική κλινική έφτασε 20 λεπτά αργότερα. Ήταν συντετριμμένος και φώναζε “καταστράφηκα”.

“Δεν κατάλαβα τι συνέβη”

Την ίδια στιγμή, ο Νέστα δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβη. “Πήγα να κλοτσήσω προς την εστία και ξαφνικά βρέθηκα στο έδαφος. Δεν κατάλαβα τίποτα. Λυπάμαι πολύ, αλλά δεν έχω καμία ευθύνη στην ιστορία αυτή”, δήλωνε αμέσως μετά από το περιστατικό. Ο συμπαίκτης του Ντιέγκο Φουζέρ υποστήριζε ότι “ήθελα να κλάψω, αφού δεν είχα δει ποτέ τέτοιο σκηνικό”.

Ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας, Φερνάντο Όρζι, υποστήριξε: “Το τάκλιν του Γκασκόιν δεν ήταν καθόλου κακό, ωστόσο η ατυχία και η κατάρα τον κυνηγάνε και ήταν πρωτόγνωρο να δω το πόδι του σε τόσο άσχημη κατάσταση”.

Όσο για τον Τζοφ, ο οποίος στο τέλος της σεζόν θα αναλάμβανε πρόεδρος της ομάδας, δήλωσε: “Δεν υπάρχει ειρήνη για εμάς. Ήμουν εκεί, ήμουν στον αγωνιστικό χώρο, ήταν μία φυσιολογική αγωνιστική μονομαχία. Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν σοβαρός τραυματισμός. Αρχίσαμε τη σεζόν με πολλά προβλήματα και την τελειώσαμε ακόμη χειρότερα. Έγιναν τα πάντα και αυτό ήταν το τελευταίο και πιο βαρύ”.

Ο γιατρός της Λάτσιο, Κλάουντιο Μπαρτολίνι, έθεσε σε τοπική αναισθησία το λαβωμένο πόδι το απόγευμα της ίδιας μέρας. Την επομένη, ο Γκασκόιν ταξίδεψε στο Λονδίνο για να τον χειρουργήσει ο γιατρός που τον θεράπευσε μετά από τις προ τριετίας δύο επεμβάσεις στο ίδιο πόδι, το δεξί. Ο Τζον Μπρόουετ τον χειρούργησε στο νοσοκομείο “Princess Grace”, με τη σεζόν να χάνεται για τον Άγγλο, αλλά όχι και το Μουντιάλ, αφού το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του είχε αποκλειστεί ήδη από τους προκριματικούς ομίλους.

Ο Γκασκόιν του έδωσε ένα κιτ ψαρέματος

Η Λάτσιο, η οποία φέρεται να δικαιούτο αποζημίωση ύψους 10.000.000.000 λιρετών από την ασφάλεια του Γκασκόιν, έκανε πράξη τα λόγια των ανθρώπων της την ημέρα του τραυματισμού και στήριξε έναν παίκτη με τον οποίο είχε χαθεί κάθε σημείο επαφής. Ήταν δίπλα του καθ’ όλη τη διάρκεια της αποθεραπείας και ο νέος προπονητής, Ζντένεκ Ζέμαν, τον περίμενε να επιστρέψει τη νέα σεζόν. Οι δυο τους δεν τα πήγαν ποτέ καλά, ο Τσέχος δεν τον πίστεψε και δεν του έδωσε πολλές ευκαιρίες και από το 1995, η καριέρα του Γκασκόιν πήρε την κατιούσα.

Υποβιβάστηκε σε επίπεδο, παίζοντας (αρκετά καλά) μία τριετία στους Ρέιντζερς και ακολούθησαν πορείες σε Μίντλεσμπρο, Έβερτον, Μπέρνλι, Γκάντσου Τιάνμα (Κίνα) και Μπόστον Γιουνάιτεντ που εύκολα μπορούν να λησμονηθούν.

Ο Νέστα, από την πλευρά του, εκτοξεύθηκε μετά από εκείνη τη σεζόν. Πραγματοποίησε ακόμα μία εμφάνιση στο πρωτάθλημα, τη νέα σεζόν είχε μόλις 11, ωστόσο από το 1995-1996 έγινε βασικός στο κέντρο άμυνας της Λάτσιο και ακολούθως της Μίλαν. Κατάφερε να κατακτήσει με το “σπαθί” του το προσωνύμιο “Υπουργός Άμυνας”, έπαιξε δίπλα σε “ιερά τέρατα” όπως ο Πάολο Μαλντίνι, ο Αλεσάντρο Κοστακούρτα, ο Καφού και άλλοι, ωστόσο κατάφερε να διακριθεί εξίσου.

Μοναδικό “μελανό” σημείο οι τραυματισμοί. Μπορεί να μην ήταν τόσο μεγάλοι όσο εκείνος που προκάλεσε στον Γκασκόιν, ωστόσο του στέρησαν τις νοκ άουτ φάσεις στα Μουντιάλ 1998 και 2002. Το 2006 ήταν ο καλύτερος παίκτης της εθνικής Ιταλίας στη φάση των ομίλων μέχρι τον τραυματισμό του στο τελευταίο παιχνίδι με την Τσεχία και δεν έπαιξε ξανά, αν και η “σκουάντρα ατζούρα” έφτασε μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου. Στα προκριματικά του Euro 2008 αποσύρθηκε από την ομάδα μετά από μόλις ένα παιχνίδι και αρνήθηκε την κλήση του Ρομπέρτο Ντοναντόνι για την τελική φάση ώστε να αποθεραπευτεί πλήρως, όπως συνέβη και με την κλήση του Μαρτσέλο Λίπι για το Μουντιάλ 2010, για τον ίδιο λόγο.

Η καριέρα του, πάντως, ήταν ονειρεμένη, κάτι που εν μέρει οφείλεται και στον Γκασκόιν, σύμφωνα με τον ίδιο τον Άγγλο. “Οι φίλοι της Λάτσιο με αγαπούσαν και ήθελαν να σκοτώσουν τον Νέστα, αλλά τους είπα να τον αφήσουν ήσυχο”, υποστήριξε ο “Γκάζα”, ο οποίος απέδειξε με πράξεις ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα με τον Νέστα, όπως θυμάται και ο Ιταλός.

“Όταν ο Πολ επέστρεψε από το χειρουργείο στο πόδι του, με ενθάρρυνε λέγοντας ότι δεν ήταν λάθος μου και μου έδωσε πέντε ζευγάρια παπούτσια και ένα κιτ ψαρέματος. Δεν έχω ιδέα γιατί, αλλά αυτός είναι ο Πολ”!