NBA All-Star Game: Οι τελευταίοι των μπασκετικών… σκλάβων

Είναι ποτέ δυνατόν ένα ματς μηδαμινού ενδιαφέροντος στη Βοστώνη των ΗΠΑ να εξελιχθεί σε σημείο ορόσημο για το επαγγελματικό μπάσκετ; Είναι όταν δίνει την ευκαιρία στους αθλητές-σκλάβους της εποχής να διεκδικήσουν όσα τους αναλογούν…

Από την απαρχή της διοργάνωσης και το πρώτο jump ball που πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαρτίου 1951, το All-Star Game του NBA έδειχνε πως αποτελεί ένα γεγονός τελείως «ξένο» σε σχέση με την καθημερινή ρουτίνα της Λίγκας.

Εντούτοις, σαν σήμερα πριν από 55 ολόκληρα χρόνια (14/1/1964), ο συγκεκριμένος ετήσιος θεσμός θα έμενε στην ιστορία ως η πλέον αξιομνημόνευτη αθλητική επανάσταση του «Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ».

Το 1964, ο μαγικός κόσμος του NBA αγνοούσε ακόμα την αστραφτερή χρυσόσκονη που εν τέλει τον έλουσε το μαγικό ραβδί του χρόνου.

Η ανάπτυξη του σπορ στις ΗΠΑ δεν ήταν η -κατά πολλούς- αναμενόμενη, ενώ ο θλιβερά χαμηλός αριθμός των εννέα (!) ομάδων, καθιστούσε τον ανταγωνισμό στα όρια του…ουτοπικού.

Η ύπαρξη σημαντικών αστέρων λίγο μόνο μπορούσε να γλυκάνει την πικρία που άφηνε το κομψό πλην ανούσιο περιτύλιγμα ενός αθλήματος που έμοιαζε πιο κοντά στον γκρεμό παρά στην άνθιση.

Απόρροια όλων αυτών ήταν η αντιμετώπιση των σπουδαίων αθλητών που άφηναν τον ιδρώτα τους στο παρκέ ως… ξεθωριασμένες φιγούρες.

Ατιμωτικοί μισθοί (7.500 δολάρια τον χρόνο), πλήρης έλλειψη γυμναστών και εξαντλητικό πρόγραμμα που περιελάμβανε back-to-back παιχνίδια σε διάστημα μικρότερο των 20 ωρών, ήταν μόνο μερικές από τις συνθήκες που μετέτρεπαν τους αθλητές σε… ανειδίκευτους εργάτες!

Η ύπαρξη του NBPA (National Basketball Players Association) ελάχιστα φαίνεται πως απασχολούσε τους καθ΄ ύλην αρμόδιους της κωμικοτραγικής κατάστασης που επικρατούσε.

Από το «θα πεθάνει;» ο Μάτζικ βρέθηκε στη Χαβάη με… ελληνική παρέα

Χαρακτηριστικότερη απόδειξη όσων προαναφέρθηκαν ήταν η συμπεριφορά που έτυχαν οι εκπρόσωποι της συγκεκριμένης ένωσης, όταν λίγες εβδομάδες πριν από το All-Star Game «τόλμησαν» να κανονίσουν ένα ραντεβού με τον τότε κομισάριο Γουόλτερ Κένεντι, προκειμένου να εκφράσουν τα παράπονα και τις απολύτως λογικές απαιτήσεις τους.

Όπως αποκάλυψε ο τότε πρόεδρος του NBPA Τομ Χάινσον, oι αντιπρόσωποι της ένωσης δεν ήρθαν ποτέ σε κατ΄ ιδίαν επαφή με τον κομισάριο διότι εκείνος δεν τους έκανε δεκτούς, παρά το γεγονός πως η συνάντηση είχε κανονιστεί μέρες πριν!

«Καταφτάσαμε στο κτίριο έτοιμοι μαζί με τα αιτήματά μας, όμως εκείνος μας άφησε να περιμένουμε επί ώρες σε έναν διάδρομο χωρίς ποτέ να μας καλέσει στο γραφείο του», ανέφερε χαρακτηριστικά η μετέπειτα θρυλική φιγούρα των Μπόστον Σέλτικς, στην καλύτερη δυνατή αποτύπωση της υπεροχής που -πίστευαν- πως είχαν οι «εγκέφαλοι» του προβλήματος.

Η μέρα που οι Μπόστον Σέλτικς τίμησαν τον θρυλικό Ρεντ Άουερμπαχ

Το ποτήρι είχε πλέον ξεχειλίσει. Οι συμμετέχοντες του 14ου All-Star Game στα χρονικά του NBA καταλάβαιναν πως το «Boston Garden» στην πρωτεύουσα της πολιτείας της Μασαχουσέτης, δεν αποτελούσε μόνο την έδρα τέλεσης της σπουδαιότερης μπασκετικής ιεροτελεστίας, αλλά τον τόπο της δικής τους ξεχωριστής «εξέγερσης».

Το ημερολόγιο έγραφε 14 Ιανουαρίου 1964, όταν οι 20 εκπρόσωποι του κορυφαίου πρωταθλήματος του πλανήτη αποφάσισαν να κλειδωθούν στα αποδυτήρια του γηπέδου της Βοστώνης, αρνούμενοι να αγωνιστούν, μέχρι οι ιθύνοντες να ικανοποιήσουν τα πρωτοφανή αιτήματά τους.

Η συγκεκριμένη κίνηση αποτελούσε για την πλειοψηφία των παρατηρητών μια ζαριά γεμάτη ανείπωτο ρίσκο, καθώς το NBA αποτελούσε ακόμα τη Λίγκα της οποίας τα γκέμια της δημοσιότητας κρατούσαν όσοι βρίσκονταν εκτός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ.

Συνεπώς, τα ιερά τέρατα της πορτοκαλί θεάς βρέθηκαν αντιμέτωπα με ένα θεωρητικά ακλόνητο φαβορί, όμως, αυτή η, κατά γενική ομολογία, βουτιά στο κενό είχε έναν άσο στο τσεπάκι της…

Εκείνο το απόγευμα, η απουσία των συγκεκριμένων αστέρων δεν θα γινόταν αισθητή μόνο στις 13.464 ψυχές που είχαν κατακλύσει το «Boston Garden».

Η διαφαινόμενη γιορτή του μπάσκετ θα είχε τηλεοπτική κάλυψη για πρώτη φορά στη ιστορία του θεσμού.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, πιθανή ακύρωση του αγώνα θα σήμανε την ολική καταστροφή του «προϊόντος» που τόσο ένθερμα προσπαθούσε να πλασαριστεί στην καθημερινότητα των Αμερικανού πολίτη.

Οι καταστροφικές συνέπειες σε περίπτωση μη διεξαγωγής του αγώνα έδινε στους «επαναστάτες» το ιδανικό πάτημα για να επιτύχουν τους σκοπούς τους, εντούτοις, οι αρχικές τους προσπάθειες δεν χαρακτηρίζονταν από ιδιαίτερη ομοψυχία.

Ο «επόμενος Άλεν Άιβερσον» καθόρισε το μέλλον του ΛεΜπρόν Τζέιμς

Στον χώρο των αποδυτηρίων η ένταση ήταν διάχυτη ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της πλέον αξιοπρόσεκτης «απεργίας».

Με μπροστάρη τον σπουδαίο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν, οι 9 από τους 20 παίκτες δήλωσαν αντίθετοι στις προθέσεις των υπολοίπων συναδέλφων τους, σκεπτόμενοι τον αρνητικό αντίκτυπο που θα είχε μια τέτοια εξέλιξη για την ίδια τους την καριέρα.

Mπομπ Σορτ – Έλτζιν Μπέιλορ

Τον επικείμενο «εμφύλιο» αποσόβησε άθελά του ένα μέλος του αντίπαλου! Λίγα λεπτά πριν από την επίσημη ώρα έναρξης της αναμέτρησης, ο Μπομπ Σορτ (ιδιοκτήτης των Λος Αντζελες Λέικερς) πραγματοποιεί το πιο σωτήριο λάθος της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας…

Μεταβαίνει εν εξάλλω στα αποδυτήρια και εξαπολύει απειλές προς τους σταρ της ομάδας του Τζέρι Γουέστ και Έλτζιν Μπέιλορ.

«Αν δεν βγείτε να παίξετε, να ξέρετε πως είστε τελειωμένοι», τους διαμηνύει, με τον Μπέιλορ να του απαντάει στα… γαλλικά.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη λειτούργησε ευεργετικά για την «αύρα» του δωματίου, καθώς ένωσε μέχρι και την πιο απαισιόδοξη ψυχή σε αυτόν τον άνισο αγώνα.

«Έρχονταν και μας έλεγαν πως με αυτά που κάναμε σκοτώναμε το άθλημα. Γνωρίζαμε πως το παιχνίδι θα μεταδιδόταν στην τηλεόραση, όμως αυτό που κάναμε ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Όταν υπόσχεσαι κάτι σε κάποιον, επιβάλλεται να το τηρήσεις και να συζητήσεις μαζί του», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο Όσκαρ Ρόμπερτσον. Όπερ και εγένετο…

Με τον χρόνο να κυλάει εναντίον τους, οι ιδιοκτήτες των ομάδων βρέθηκαν ενώπιον των πράξεων τους. Μπροστά στο φάσμα της απόλυτης καταστροφής για ένα πρωτάθλημα που βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη, αποφάσισαν να κάνουν δεκτά όλα τα αιτήματα των παικτών, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο!

O Κρις Πολ έκανε airball αξίας… 61 πόντων

Η συγκεκριμένη εξέλιξη περιείχε κέρδη κατά πολύ σπουδαιότερα από το γεγονός πως το παιχνίδι διεξήχθη κανονικά και χάρη στην αυτοθυσία 20 ανθρώπων, το σύγχρονο μπάσκετ βρίσκεται σε σημείο να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες των πρωταγωνιστών του.

Από τον φόρο πολυτελείας και τα διάφορα μπόνους μέχρι την ίδια την οικονομική ελευθερία του παίκτη, γεγονός διόλου δεδομένο εκείνες τις εποχές.

Εν κατακλείδι, η 14η ημέρα του Ιανουαρίου του 1964 έμεινε χαραγμένη στη μνήμη των φίλων του αθλήματος, όχι για την νίκη της Ανατολής επί της Δύσης με 111-107, χάρη στην εξαιρετική εμφάνιση του Ρόμπερτσον, αλλά γιατί άνοιξε το δύσβατο μονοπάτι της επαγγελματικής ανεξαρτησίας για κάθε καλαθοσφαιριστή που σέβεται τον εαυτό του.

Οι πρωτεργάτες αυτής της αλλαγής «δεν ακολούθησαν ποτέ το πλήθος», πολύ απλά «γιατί ήθελαν το πλήθος να ακολουθήσει εκείνους».

Δεν επαναπαύτηκαν στα ήδη κεκτημένα τους επειδή ήξεραν πως «πρέπει να είσαι πρόθυμος να κάνεις ό,τι δεν κάνουν οι άλλοι, για να έχεις ό,τι δεν έχουν οι άλλοι».

Εν τέλει, τεχνικά σίγουρα δεν ήταν καλύτεροι από τις γενιές που τους διαδέχτηκαν, ήταν όμως σίγουρα διαφορετικοί, διότι χωρίς αυτή τη διαφορετικότητα δεν θα είχε καταφθάσει ποτέ το «αύριο» του παγκοσμίου μπάσκετ.

Γιάννης Γιανναράκης

Σπουδαστής Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ

Διαβάστε ακόμα
Σχόλια
Loading...
error: Content is protected !!