Νταβίντ Ζινολά: Ο «δολοφόνος της Γαλλίας», ο «εγκληματίας» που κόστισε το Mundial 1994

Κώστας Μπράτσος 25 Ιαν, 2018

Τα 51α γενέθλια του Νταβίντ Ζινολά, στις 25 Ιανουαρίου 2018, τον βρίσκουν όπως και τα 28α: σε μία μόνιμη κόντρα με τον Ζεράρ Ουγέ. Ακόμα κι αν χρειάστηκε ηλεκτροσόκ για να παραμείνει στη ζωή εκείνη την αποφράδα 19η Μαΐου του 2016, όταν υπέστη καρδιακή ανακοπή, το τετραπλό bypass δεν εξευμένισε τα πάθη.

Ο larger than life Γάλλος, που αναγνωρίστηκε περισσότερο στην Αγγλία από ότι την πατρίδα του, ντρίμπλαρε τον θάνατο, κάτι που… λησμόνησε να κάνει απέναντι στους Βούλγαρους αντιπάλους του, στο φινάλε του προκριματικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994, μία φάση που θα τον κατατρύχει για πάντα.

Το Sport-Retro.gr εξηγεί γιατί ο πρώην εξτρέμ της Παρί Σεν Ζερμέν, της Νιούκαστλ και της Τότεναμ αποτελεί το “μαύρο πρόβατο” του γαλλικού ποδοσφαίρου.

Έφτασε στην κορυφή με την Παρί

Μετά από τρεις σεζόν στην Τουλόν, όπου πήρε το “βάπτισμα του πυρός” στα 18 του και δύο στη Ρασίνγκ Παρί, πάντοτε ως βασικός, ο Ζινολά κατέληξε στην Μπρεστ το 1990, την πρώτη σεζόν στη Ligue 1 και τη δεύτερη στη Ligue 2.

Από εκεί, στα μέσα της σεζόν 1991-1992, τον άρπαξε η Παρί Σεν Ζερμέν, η οποία, με τον πακτωλό χρημάτων τον οποίο προσέφερε ο τηλεοπτικός κολοσσός “Canal+” που τύγχανε να είναι και ιδιοκτήτης του συλλόγου, προσπαθούσε να αγοράσει την “αφρόκρεμα” της χώρας.

Παίκτες όπως οι Ζοέλ Μπατς, Ρισάρ Ντιτρουέλ, Πολ Λε Γκεν, Ρικάρντο Γκόμες, Αντουάν Κομπουαρέ, Πασκάλ Νουμά, Λοράν Φουρνιέ, άρχισαν να κάνουν τη διαφορά στη Γαλλία, για λογαριασμό μιας ομάδας που μέχρι τότε είχε ένα πρωτάθλημα, δύο κύπελλα και σκάρτα 25 χρόνια ιστορίας.

Οκτώ σεζόν αργότερα, η Παρί Σεν Ζερμέν είχε προσθέσει ένα πρωτάθλημα, τρία κύπελλα, δύο Coupe de la Ligue, δύο Trophée des Champions, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων στην τροπαιοθήκη της και μετρούσε και τρεις σερί συμμετοχές σε ημιτελικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων πριν από την κατάκτηση του πρώτου διεθνούς τροπαίου της.

Η συνεισφορά του Ζινολά στο να καταστεί εγχώρια υπερδύναμη μία ομάδα που ιδρύθηκε το 1970 ήταν τεράστια. Δεν είναι τυχαίο που τον Δεκέμβριο του 1993 κατέκτησε τον τίτλο του “Γάλλου Ποδοσφαιριστή του Έτους” από το “France Football”, το γαλλικό περιοδικό που απένεμε και τη “Χρυσή Μπάλα”, ενώ στο τέλος της σεζόν 1993-1994, όπου στέφθηκε πρωταθλητής με την Παρί, κέρδισε την αντίστοιχη ατομική διάκριση από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών της Γαλλίας.

Μόνο που το φθινόπωρο του 1993 και όσα ακολούθησαν, δεν φέρνει ευχάριστες αναμνήσεις στον Ζινολά, αφού εκείνη τη χρονική περίοδο η εθνική Γαλλίας υπέστη ένα ανεπανάληπτο πατατράκ, χάνοντας δύο σερί φορές στο γήπεδό της από κατώτερους αντιπάλους και πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων την πρόκριση στην τελική φάση Μουντιάλ για δεύτερη σερί φορά.

Το Ισραήλ έκανε τη ζημιά

Ήταν Οκτώβριος του 1993 όταν οι “τρικολόρ”, με τον Ουγέ στον πάγκο και τους Λοράν Μπλαν, Εμανουέλ Πετί, Ντιντιέ Ντεσάμπ, Μαρσέλ Ντεσαγί, Ζαν Πιερ Παπέν, Γιουρί Τζορκαέφ, Μπισέντε Λιζαραζού, Ερίκ Καντονά και φυσικά Ζινολά στο ρόστερ τους, περίμεναν στο “Παρκ ντε Πρενς”, μπροστά σε 32.700 θεατές, το Ισραήλ.

Οι Ισραηλινοί ήταν ουραγοί του 6ου προκριματικού γύρου της ευρωπαϊκής ζώνης, δίχως νίκη και με μόλις δύο ισοπαλίες σε επτά αγώνες. Η Γαλλία ήταν πρωτοπόρος και με μία ισοπαλία εξασφάλιζε μία από τις δύο θέσεις του ομίλου που οδηγούσαν στα γήπεδα των ΗΠΑ. Φευ…

Οι φιλοξενούμενοι, που πάντως είχαν “κόψει” βαθμό και στη Βουλγαρία (2-2), προηγήθηκαν στο 21ο λεπτό με τον Ρονέν Χαραζί.

Οι “τρικολόρ” αποκατέστησαν την τάξη πριν από τη λήξη του ημιχρόνου με τους Φρανκ Σοζέ και Ζινολά, ωστόσο στο τελευταίο δεκάλεπτο ήρθαν τα πάνω κάτω και με τους Εγιάλ Μπέρκοβιτς και Ρόιβεν Ατάρ και το Ισραήλ σημείωσε μία από τις πιο σημαντικές νίκες στην ιστορία του (3-2).

Οι “μουρμούρες” άρχισαν να δίνουν και να παίρνουν στη Γαλλία, ειδικά από τη στιγμή που η Σουηδία εξασφάλισε το ένα από τα δύο “εισιτήρια” στα δύο τελευταία παιχνίδια της στον προκριματικό όμιλο.

Παρ’ όλα αυτά, ο “τελικός” στο ίδιο γήπεδο, απέναντι στη Βουλγαρία, έδινε ακόμα μία ευκαιρία στους παίκτες του Ουγέ. Οι συνθήκες ίδιες: μία ισοπαλία και πρόκριση, αφού οι Βαλκάνιοι θα παρέμεναν πίσω από τη γαλλική ομάδα.

Η σέντρα που οδήγησε στον αποκλεισμό

Το γκολ του Καντονά στο 31ο λεπτό “ακυρώθηκε” από την απάντηση του Εμίλ Κοσταντίνοφ έξι λεπτά αργότερα. Το παιχνίδι βρισκόταν στην κόψη του ξυραφιού για περίπου 50 λεπτά, αλλά οι Γάλλοι έδειχναν να κρατάνε την πρόκριση με αυτήν την ισοπαλία.

Στο 69ο λεπτό, ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Γαλλίας αποφασίζει να αποσύρει τον αρχηγό Παπέν και να βάλει στη θέση του τον Ζινολά, ο οποίος πριν από τον αγώνα είχε εκφράσει δυσαρέσκεια που βρίσκεται στον πάγκο, με τους Παπέν και Καντονά βασικούς.

Στο 90ό λεπτό, οι γηπεδούχοι κερδίζουν φάουλ κοντά στο δεξί κόρνερ της Βουλγαρίας. Ο Βενσάν Γκουαρίν το εκτελεί με κοντινή πάσα στον Ζινολά, ο οποίος αντί να προχωρήσει προς το σημαιάκι για να κερδίσει χρόνο, τρέχει προς τη γραμμή του άουτ και βγάζει σέντρα.

Στην περιοχή της Βουλγαρίας υπάρχουν μόνο παίκτες των φιλοξενουμένων κι ένας Γάλλος. Η μπαλιά του Ζινολά όχι μόνο δεν έχει στόχο τον συμπαίκτη του, αλλά φεύγει πολύ μακριά και προσγειώνεται κατευθείαν στα πόδια του Εμίλ Κρεμενλίεφ.

Ο μετέπειτα μπακ του Ολυμπιακού την προώθησε στον Λιούμποσλαβ Πένεφ κι αυτός τη σήκωσε για τον Κοσταντίνοφ που έκανε κίνηση στην περιοχή από δεξιά. Ο εξτρέμ της Πόρτο έκανε καλό κοντρόλ και με ένα δυνατό δεξί σουτ, για το οποίο σήκωσε και τα δύο πόδια από το έδαφος, νίκησε τον Μπερνάρ Λαμά, γράφοντας το 1-2, με το ρολόι να γράφει 89:58.

Οι σκηνές που ακολούθησαν ανατριχιαστικές. Ο Ουγέ δεν μπορούσε να το πιστέψει, ούτε ο βοηθός του, Εμέ Ζακέ, ο οποίος πέντε χρόνια μετά θα οδηγούσε τη Γαλλία στην κατάκτηση του Μουντιάλ. Ο Ντεσαγί τραβούσε τα μαλλιά του, ο Ντεσάμπ έκλαιγε, ο Μπλαν που δεν κατάφερε να κόψει με τάκλιν τον Κοσταντίνοφ, βρισκόταν γονατισμένος στον αγωνιστικό χώρο.

Η Γαλλία βρισκόταν ξανά εκτός Μουντιάλ, με τον ποδοσφαιρικό ορισμό της “αυτοχειρίας” και θα επέστρεφε στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση χαριστικά, το 1998, στο τουρνουά που θα διοργάνωνε η ίδια. Τα χειρότερα θα έρχονταν για τον Ζινολά…

“Δολοφόνος της ομάδας”, “διέπραξε έγκλημα”

Ο Ουγέ ξεσπάθωσε μετά από τον αγώνα, έχοντας ως βασικό στόχο τον 26χρονο εξτρέμ της Παρί Σεν Ζερμέν. “Η περιπέτεια τελείωσε πολύ σύντομα. Τριάντα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη ήμασταν εκεί, αλλά δεχθήκαμε πισώπλατη μαχαιριά στο χειρότερο δυνατό χρονικό σημείο.

Ο διαιτητής είχε τη σφυρίχτρα στο στόμα του όταν ο Ζινολά κέρδισε το φάουλ στο σημαιάκι του κόρνερ, αλλά μετά πάει και βγάζει μια σέντρα 60 μέτρων, αντί να κρατήσει την μπάλα. Αυτό επέτρεψε στη Βουλγαρία να μας χτυπήσει στην αντεπίθεση”.

Ο Γάλλος προπονητής δεν έμεινε εκεί. Όπως εξιστόρησε λίγα χρόνια αργότερα μέσω της αυτοβιογραφίας του “David Ginola: Le Magnifique – The Autobiography”, ο Ζινολά παρακολούθησε μία “αδυσώπητη λεκτική επίθεση” από τον Ουγέ την επόμενη μέρα.

“Ο Ουγέ με κατηγόρησε για ‘δολοφονία’ της υποψηφιότητας της Γαλλίας να προκριθεί στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994. Το ‘έγκλημά’ μου ήταν να βάλω παραπάνω δύναμη σε μία σέντρα που στόχευε τον Ερίκ Καντονά, κατά τη διάρκεια του τελευταίου προκριματικού αγώνα μας, εναντίον της Βουλγαρίας στο Παρίσι στις 17 Νοεμβρίου 1993”.

Συνεχίζοντας στο βιβλίο του, ο Ζινολά ανακαλεί στη μνήμη τα γεγονότα μία ημέρα μετά: “Την επόμενη μέρα, έλαβα ένα τηλεφώνημα στο σπίτι από έναν δημοσιογράφο, ο οποίος μου είπε ότι έπρεπε να ανοίξω την τηλεόραση αμέσως.

Ο Ουγέ έλεγε πράγματα όπως ‘το γεγονός ότι ένας παίκτης ράγισε, ήταν σαν μια σταγόνα οξέος. Ο Νταβίντ Ζινολά είναι ο δολοφόνος της ομάδας. Εκτόξευσε έναν πύραυλο στην καρδιά του γαλλικού ποδοσφαίρου και διέπραξε έγκλημα εναντίον της ομάδας”.

Τη γνώμη αυτή ασπάστηκε και ο γαλλικός Τύπος, ο οποίος αποκαλούσε τον Ζινολά “εκτελεστή του γαλλικού ποδοσφαίρου” τις επόμενες ημέρες. Ο πρόεδρος της γαλλικής λίγκας, Νοέλ λε Γκρα, στήριξε τον Ουγέ, λέγοντας ότι θα ήταν ντροπή να απολυθεί και ότι θα εξαντλούσε το συμβόλαιό του, που έληγε τον επόμενο Ιούλιο, μετά από το Μουντιάλ 1994 που δεν θα πήγαινε.

“Ειλικρινά, ολόκληρη η εθνική επιτροπή βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Είναι σαν μία μεγάλη ιστορία τρόμου”, τόνισε. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Ζαν Φουρνέ Φαγιάρ, υποστήριξε ότι δεν είχε σκοπό να προχωρήσει σε παραίτηση.

Η εφημερίδα “France-Soir” πραγματοποίησε την πιο σκληρή κριτική από όλες τις υπόλοιπες, αφού ενέπλεξε την εθνική ομάδα με το σκάνδαλο της Μαρσέιγ και του Μπερνάρ Ταπί.

“Εάν η εθνική ομάδα αποτελεί βιτρίνα του γαλλικού ποδοσφαίρου, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία για τα προσφερόμενα αγαθά. Καταπονημένο από σκάνδαλα και δειλία, υποβαθμισμένο από εγκληματίες και θαμμένο κάτω από βουνά χρημάτων, το ποδόσφαιρο σύρεται στην ντροπή”.

Όσο για τον Ουγέ, έκανε λόγο για τα πάνω και τα κάτω του επαγγέλματος, όταν ρωτήθηκε εάν θα εγκαταλείψει το πόστο του. “Το συμβόλαιό μου λήγει στο τέλος του 1994. Θα επιστρέψω στη δουλειά”, δήλωνε με περίσσια αυτοπεποίθηση.

“Θα στραγγαλίσω τον Ζακέ”

Η απομάκρυνσή του ήταν αναπόφευκτη. Καταλληλότερος διάδοχος κρίθηκε ο μέχρι πρότινος βοηθός του, ο Ζακέ, δημιουργός της εκπληκτικής Μπορντό στη δεκαετία του ’80, με τον… παρανοϊκό πρόεδρο Κλοντ Μπεζ. Ο Ζακέ εξακολουθούσε να καλεί τον Ζινολά στις αποστολές, ωστόσο τον χρησιμοποιούσε σποραδικά, συνήθως ως αλλαγή.

Με τον καιρό εκτοπίστηκε και ο Καντονά από την ενδεκάδα, παρότι πραγματοποιούσε εντυπωσιακές εμφανίσεις στην Αγγλία με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έστω κι αν τον Ιανουάριο του 1995 είχε το περιστατικό με τον φίλαθλο της Κρίσταλ Πάλας.

Τον Δεκέμβριο του 1995, πλέον ως αστέρι της διεκδικήτριας της Premier League, Νιούκαστλ, ο Ζινολά μίλησε για όλα αυτά σε συνέντευξή του στην “Independent”: “Δεν πηγαίνω σπίτι να κλαίω μπροστά στα παιδιά μου γι’ αυτό. Στη Γαλλία πολύς κόσμος λέει ότι ο Ζινολά πρέπει να παίζει, όπως συμβαίνει και στην Αγγλία με τους Λες Φέρντιναντ και Ματ Λε Τισιέ”.

“Νομίζω ότι στο μέλλον θα αγωνιστώ ξανά για τη Γαλλία, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν με επιλέγει. Ίσως έχει προσωπικό πρόβλημα μαζί μου. Δεν είναι ότι με έχουν ξεχάσει εδώ. Το αντίθετο, έχω καλύτερη εικόνα, επειδή η Νιούκαστλ τα πηγαίνει τόσο καλά, όμως όχι για τον προπονητή, όπως φαίνεται”.

Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, η Γαλλία είχε υποδεχθεί ξανά το Ισραήλ, για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1996, κι εκείνη τη φορά είχε κάνει το χρέος της, επικρατώντας με 2-0 χάρη στα γκολ των Τζορκαέφ και Λιζαραζού. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός των Ισραηλινών, Σλόμο Σαρφ, στάθηκε στην απουσία του Ζινολά, όπως υποστηρίζει ο Γάλλος.

“Μετά από τον αγώνα της Γαλλίας με τον Ισραήλ, ο Ισραηλινός προπονητής είπε ότι δεν μπορούσε να πιστέψει πως δεν ήμουν στη γαλλική ομάδα.

Άνθρωποι όπως ο Γιόχαν Κρόιφ (σ.σ. ο οποίος είχε επιχειρήσει να τον πάρει στην Μπαρτσελόνα, όπως και ο Φάμπιο Καπέλο στη Μίλαν το 1994), ο Κέβιν Κίγκαν, ο Φραντς Μπέκενμπαουερ και ο σερ Στάνλεϊ Μάθιους έχουν πει ότι είμαι ένας φανταστικός παίκτης, αλλά ίσως ο Γάλλος ομοσπονδιακός είναι καλύτερος από αυτούς, όχι; Το ίδιο και με τον Καντονά. Κι οι δύο πρέπει να είμαστε στην εθνική, αλλά ίσως ο προπονητής διαφωνεί”.

“Αυτήν τη σεζόν υπάρχει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι μόνο δύο χρόνια μακριά, στην πατρίδα μου. Θέλω να παίξω για τη Γαλλία, αγαπάω τη Γαλλία. Είμαι πολύ πατριώτης και φοράω τον κόκορα στην καρδιά. Θέλω να δώσω τα πάντα για τη χώρα μου”.

Όταν ρωτήθηκε για το τι μπορεί να συμβεί, ο Ζινολά, μεταξύ σοβαρού κι αστείου έκανε πως στραγγάλιζε κάποιον. “Αυτό”, είπε και συνέχισε: “Όχι, όχι. Αστειευόμουν. Εάν συνεχίσω να παίζω έτσι και η Νιούκαστλ κερδίσει ένα τρόπαιο φέτος, τότε ο προπονητής πρέπει να με επιλέξει για τη Γαλλία. Ειδάλλως, δεν θα είναι φυσιολογικό”.

“Ο κόσμος της Γαλλίας με σέβεται περισσότερο τώρα που είμαι στην Αγγλία, από τότε που ήμουν πίσω στη Γαλλία. Το ίδιο με τον Καντονά. Αναγνωρίζεται ως σπουδαίος παίκτης, αλλά μόνο από τη στιγμή που έφυγε από τη Γαλλία. Έτσι είναι η γαλλική νοοτροπία.

Όταν κάνεις κάτι καλό και δείχνεις καλή εικόνα για τη χώρα σου στο εξωτερικό, ο κόσμος λέει ότι είσαι σπουδαίος. Αλλά όταν ο Καντονά έκανε φασαρία, τότε όλοι πίσω λένε ότι είσαι σκατά. Δεν έχεις σεβασμό στη Γαλλία. Αλλά στη Νιούκαστλ, αναγνωρίζεσαι ως κάτι σπουδαίο”.

“Άσχημο που πήραμε το Μουντιάλ”

Η τελευταία εμφάνιση του Ζινολά με τους “τρικολόρ” ήρθε ως αλλαγή στο 10-0 επί του Αζερμπαϊτζάν για τα προκριματικά του Euro 1996. Από τις 6 Σεπτεμβρίου του 1995, έναν χρόνο μετά από την ανάδειξή του ως κορυφαίο παίκτη της σεζόν στη Γαλλία και λίγους μήνες αφού έφτασε πολύ κοντά στο να οδηγήσει τη Νιούκαστλ στην αποκαθήλωση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν κρίθηκε σκόπιμο από τους Γάλλους να αγωνιστεί ξανά με το εθνόσημο στο στήθος.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, η απουσία του δεν επηρέασε την εθνική Γαλλίας. Τουναντίον, με προπονητή τον Ζακέ και τη νέα “φουρνιά” των Ζινεντίν Ζιντάν, Τιερί Ανρί, Νταβίντ Τρεζεγκέ, Λιλιάν Τιράμ να προστίθεται στις “παλιές καραβάνες”, οι Γάλλοι έφτασαν μέχρι το… νταμπλ, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, την ώρα που ο Ζινολά ολοκλήρωνε την καριέρα του στην Αγγλία.

Σε μία συνέντευξή του μετά από την κατάκτηση του Μουντιάλ, ο Γάλλος εξτρέμ εξήγησε την ψυχολογική κατάστασή του μέσα σε λίγες κουβέντες: “Ήταν φανταστικό για τους Γάλλους, αλλά από την άλλη, σε προσωπικό επίπεδο, ήταν πολύ άσχημο”.

“Μέχρι τον θάνατό μου θα μιλούν γι’ αυτό”

Ο Ουγέ δεν συγχώρεσε ποτέ τον Ζινολά για το λάθος του το 1993, παρότι ο τελευταίος ήθελε να τα αφήσει όλα πίσω του.

Θεωρούσε ότι θα μπορούσε να οδηγήσει εκείνος τη Γαλλία στην κορυφή του κόσμου για πρώτη φορά, τέσσερα χρόνια νωρίτερα, στα γήπεδα των ΗΠΑ.

Γι’ αυτόν τον λόγο, σε κάθε συνέντευξή του που άγγιζε το επίμαχο θέμα, εκτόξευε αιχμές για τον άλλοτε παίκτη του.

Στις αρχές Ιουνίου του 2010 και λίγο πριν αναλάβει την τελευταία δουλειά του ως προπονητής, τον πάγκο της Άστον Βίλα, ο Ουγέ εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή και κατακεραύνωσε εκ νέου τον Ζινολά, ο οποίος δεν άντεξε.

“Εν έτει 2010, 17 χρόνια μετά, όταν βλέπεις το ίδιο πρόσωπο να συνεχίζει στην τηλεόραση να μιλάει για εκείνο το συμβάν, όπου μου συμπεριφέρθηκαν σαν εγκληματία γιατί έκανα βαθιά σέντρα, λυπάμαι, βρίσκω ότι ξεπερνά τα όρια. Αρκετά. Μέχρι τον θάνατό μου θα μιλούν για μένα κι αυτό!

Εάν εκείνη την περίοδο ο Ζεράρ Ουγέ δεν έλεγε αυτά που είπε, δεν θα μιλούσαν για μένα τώρα. Επηρεάζει την προσωπική ζωή μου, τα παιδιά μου, επηρεάζει πολλά πράγματα. Δεν αντέχεται. Τώρα αρκετά. Το σιχάθηκα. Αποφάσισα να κινηθώ νομικά”, δήλωσε ο Ζινολά.

Οι κατηγορίες Ουγέ για Παρί – Μαρσέιγ

Έναν χρόνο αργότερα, ο Ουγέ συνεισέφερε σε ένα βιβλίο προπονητικής με τίτλο “Secrets de coachs”, μέσω του οποίου επιτέθηκε ξανά στον Ζινολά. Στο βιβλίο, ο έμπειρος προπονητής στέκεται στην απόδοση του Ζινολά στο παιχνίδι με τη Βουλγαρία και στον ρόλο που είχε στο σχίσμα στα αποδυτήρια μεταξύ παικτών της Παρί Σεν Ζερμέν και της Μαρσέιγ, των δύο κραταιών δυνάμεων του γαλλικού ποδοσφαίρου εκείνη την εποχή.

“Η Παρί παίζει στο ‘Παρκ ντε Πρενς’. Η αντίπαλος της Παρί είναι η Μαρσέιγ. Όταν λέει (σ.σ. ο Ζινολά) ότι ο Παπέν και ο Καντονά δεν πρέπει να αγωνίζονται και ότι εκείνος πρέπει να παίζει στη θέση τους… Είναι μπάσταρδος, επειδή κάθε φορά που ο Παπέν ή ο Καντονά άγγιζαν την μπάλα, αποδοκιμάζονταν”, έγραψε ο Ουγέ για τους αγώνες της Γαλλίας που διεξάγονταν στο “Παρκ ντε Πρενς”, όπως αυτός με τη Βουλγαρία.

Μάλιστα, υποστηρίζει ότι ο Ζακέ τον εμπόδισε να διώξει τον Ζινολά για εκείνα τα σχόλια για τους συμπαίκτες του: “Έκανα λάθος που δεν τον έδιωξα. Ο Εμέ με απέτρεψε από το να το κάνω”. “Χωρίς αυτόν (σ.σ. τον Ζινολά), θα είχαμε προκριθεί”, προσθέτει.

Τον πήγε στα δικαστήρια

“Ο Νταβίντ είναι απολύτως εξοργισμένος. Ο Ουγέ πρέπει να σταματήσει να μιλάει καθ’ αυτόν τον τρόπο. Να σταματήσει να διαχωρίζει τον Νταβίντ”, ήταν η απάντηση του εκπροσώπου του Ζινολά στο “BBC”.

Λίγο καιρό αργότερα, ο Φλοριάν Σαντσέζ που ετοίμασε τα κείμενα του βιβλίου, παραδέχθηκε: “Δύο χρόνια νωρίτερα, ο Ουγέ κριτίκαρε τον Ζινολά στη γαλλική τηλεόραση.

Ο Νταβίντ του έδειξε κίτρινη κάρτα τότε και τον προειδοποίησε να μην το συνεχίσει. Τώρα, του δείχνει κόκκινη κάρτα”.

Ο Ζινολά προσέφυγε στα δικαστήρια, κατηγορώντας τον πρώην προπονητή του για δυσφήμιση, ωστόσο η υπόθεσή του δεν είχε τύχη, αφού το γαλλικό δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς του τον Απρίλιο του 2012.

Κόντρα και στα ραδιόφωνα

Ο Ουγέ δεν ησύχασε. Τον Οκτώβριο του 2015, μίλησε στο γαλλικό ραδιόφωνο “RMC” και ασχολήθηκε με το… αγαπημένο θέμα του: “Όλοι τραβήξαμε το μαρτύριό μας, όλοι υποφέραμε, όχι μόνο εκείνος. Έκανε λάθος πάσα κόντρα στη Βουλγαρία, είναι ένα δεδομένο του αγώνα, αλλά όταν είσαι εκτός κλίματος ομάδας, παίζεις άσχημα”.

“Πριν από τον αγώνα, είπε στον Τύπο ότι έπρεπε να αγωνίζεται στη θέση του Ερίκ Καντονά και του Ζαν Πιερ Παπέν. Ακόμα και κατά τη διάρκεια του τελευταίου αγώνα του με την εθνική ομάδα, είπε στα αποδυτήρια ότι ως παίκτης της Νιούκαστλ έπρεπε να είναι βασικός κι όχι αναπληρωματικός”.

Λίγο αργότερα, ο Ζινολά πήρε τηλέφωνο τον ραδιοφωνικό σταθμό, ζητώντας να παρουσιάσει το ζήτημα από τη δική του σκοπιά: “Αυτά είναι ψέματα. Ποτέ δεν είπα ότι έπρεπε να παίζω αντί του Καντονά και του Παπέν. Αυτό που είπα το 1995 ήταν ότι στην Αγγλία ποτέ δεν με αποδοκίμασαν, ενώ στη Γαλλία, στη χώρα που αγαπάω, με αποδοκιμάζουν λόγω τέτοιων ανθρώπων”.

“Δεν θα επιτρέψω σε έναν άνθρωπο όπως αυτός να καταστρέφει όλα όσα έκανα. Έδειξε αδυναμία εκείνα τα χρόνια. Είναι ωραίο να λέει ότι ο Ζινολά είναι εγκληματίας, αλλά στο ποδόσφαιρο κερδίζεις με έντεκα παίκτες, χάνεις με έντεκα παίκτες, αλλά αυτό το παιχνίδι φαίνεται πως το έχασα μόνος μου. Πρέπει να σταματήσει αυτό. Έχω παιδιά πια. Φαίνεται ότι σας αρέσει. Δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που έκλαψαν το 1994;”

Συνεχίζεται…