Στις 22 Ιανουαρίου του 2006 ο Κόμπι Μπράιαντ κυνήγησε το απόλυτο ρεκόρ! Τριψήφιο αριθμό πόντων, όπως ο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν, δεν πρόλαβε να πετύχει στον εντός έδρας αγώνα με τους Ράπτορς, καθώς ο χρόνος έληξε.

Διέβη ωστόσο την πόρτα της «αιωνιότητας», διότι είναι ο μοναδικός που, προηγουμένως ή έκτοτε, πλησίασε τόσο πολύ τη μυθική επίδοση του «Stilt».

Το Sport-Retro.gr αφιερώνει ένα κείμενο στο «εξωγήινο» κατόρθωμα ενός αυτόφωτου αστέρα του παγκόσμιου μπάσκετ.

***

Black Mamba. Ένα από τα πιο επικίνδυνα φίδια του ζωικού βασιλείου. Απαντάται στην Αφρική, φτάνει σε μήκος από τα 2.5 ως 4.5 μέτρα, όντας το δεύτερο μεγαλύτερο μετά τη βασιλική κόμπρα, και το ισχυρό δηλητήριό του είναι τοξικό και θανατηφόρο.

Ό,τι ακριβώς ήταν τη βραδιά της 22ας Ιανουαρίου του 2006 ο Κόμπι Μπράιαντ, με το αντίστοιχο προσωνύμιο (που λίγα χρόνια πριν είχε αυτοβούλως επιλέξει για τον εαυτό του), μια και μ’ ένα «δάγκωμα» 81 πόντων «εξόντωσε» τους ανυπεράσπιστους Τορόντο Ράπτορς.

Η μέρα που ο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν σκόραρε 100 πόντους σε ένα ματς

Αντίδοτο δεν βρέθηκε στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα στο Λος Άντζελες, κατά τη διάρκεια του οποίου ο σταρ των Λέικερς σημείωσε τους 55 εξ αυτών.

Τελικό σκορ 122-104 για την ομάδα του Φιλ Τζάκσον, ο οποίος αντικατέστησε τον Μπράιαντ στα 4.2 δεύτερα προτού ακουστεί η κόρνα λήξης προκειμένου ν’ αποθεωθεί από τους 18.997 θεατές στο «Staples Center» που επαναλάμβαναν με παλλόμενο ρυθμό και την ίδια συχνότητα τρία και μόνο γράμματα. Ούτε ονόματα ούτε συνθήματα. Μονάχα «M-V-P, M-V-P».

 

Ξεπέρασε τους πάντες. Πλην ενός…

Εκείνο το βράδυ ο Κόμπι Μπράιαντ είχε καταφέρει κάτι που ουδείς άλλος είχε πετύχει στην ιστορία: αφενός να υπερβεί το φράγμα των 80 πόντων αφετέρου να κυνηγήσει αυτό που ο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν είχε πετύχει 16.032 ημέρες νωρίτερα (2 Μαρτίου 1962 ως παίκτης των Φιλαντέλφια Γουόριορς).

Μέχρι εκείνη την ημέρα μόλις τρεις παίκτες είχαν σκοράρει τουλάχιστον 70 πόντους σ’ ένα παιχνίδι και μεταξύ αυτών δεν ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν των 69.

Ήταν, αντιθέτως, ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον (1994, Σπερς), ο Έλτζιν Μπέιλορ (1961, Λέικερς) και ο Ντέιβιντ Τόμπσον (1978, Νάγκετς) – την 25η Μαρτίου του 2017 προστέθηκε ο Ντέβιν Μπούκερ των Σανς.

O Κρις Πολ έκανε airball αξίας… 61 πόντων

«Είναι δύσκολο να το περιγράψω. Είναι απ’ αυτά που απλώς συμβαίνουν», ανέφερε εκστασιασμένος ο σταρ των «λιμνανθρώπων» από τ’ αποδυτήρια, τη στιγμή που τον έλουζαν τα φλας των φωτογράφων και τα μικρόφωνα των reports κόντευαν να τον «πνίξουν».

Βέβαια, πολλά χρόνια μετά, σε μια επετειακή συνέντευξη του κατορθώματός του, έλεγε πως «υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν πως οι 80 πόντοι δεν είναι πιθανοί. Εγώ ποτέ δεν είχα όρια. Ποτέ μου δεν σκέφτηκα με αυτόν τον τρόπο. Πάντα θεωρούσα πως οι 80 πόντοι ήταν πιθανοί. Όπως οι 90 και οι 100. Αυτό το παιχνίδι ήταν μια απόδειξη του τι είσαι ικανός να πετύχεις».

NBA Legends: Μια… θρυλική στήλη

Τον «φρέναρε» ο Φιλ Τζάκσον

Ενδεχομένως να είχε δίκιο. Ενδεχομένως να είχε πατήσει στην κορυφή, να είχε αγγίξει το απόλυτο, αν ο Φιλ Τζάκσον δεν τον άφηνε για έξι λεπτά στον πάγκο κατά το πρώτο μισό του αγώνα.

Οι Λέικερς δεν έπαιζαν καλά σε αυτό το διάστημα και ο πολυνίκης κόουτς δοκίμαζε διάφορα σχήματα και στρατηγικές, χωρίς τον Μπράιαντ στο παρκέ.

«Ήμουν σε θέση να πετύχω 90 ή περισσότερους, θα μπορούσα να έχω 40 από το πρώτο ημίχρονο», συμπλήρωνε ο ήρωας της βραδιάς, ο οποίος τελείωσε τον αγώνα με 28/46 σουτ εντός πεδιάς, εκ των οποίων των 7/13 ήταν για τρεις πόντους, και 18/20 βολές.

Αυτές οι δύο χαμένες προσπάθειες από τη γραμμή τον σημάδεψαν περισσότερο. «Αστόχησα μετά από 62 εύστοχες. Είχα επίσης μερικά ανοικτά σουτ που τα έχασα. Υπήρξαν ευκαιρίες που τις ξόδεψα. Σίγουρα μπορούσα να φτάσω τους 100».

Την ίδια στιγμή πάντως που ο ίδιος σούταρε με 60.3%, όλοι οι άλλοι συμπαίκτες του ξεπέρασαν με το ζόρι το 30% (14/42), ενώ μόλις δύο απ’ αυτούς είχαν διψήφιο αριθμό πόντων (Σμους Πάρκερ, Κρις Μιμ).

Ο αλάνθαστος ρέκορντμαν Ντομινίκ Γουίλκινς

 

Το Bryant-time στο δεύτερο ημίχρονο

Αλήθεια είναι πως το παιχνίδι είχε πάντως περίεργη τροπή. Διότι κατά το πρώτο μισό της αναμέτρησης, όταν ο Μπράιαντ είχε σκοράρει μόλις 26 πόντους, οι Ράπτορς κρατούσαν τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης.

Μάλιστα μετά το 63-49 στο φινάλε της δεύτερης περιόδου, το Τορόντο απέκτησε διαφορά 18 πόντων (71-53)! Οι αποδοκιμασίες της εξέδρας για ό,τι έβλεπαν έκαναν τους φιλοξενούμενους να επαναπαυτούν. Πίστεψαν πως, με τέτοια εικόνα, είχαν ήδη ξεμπερδέψει. Άκρως λανθασμένη προσέγγιση.

Όπως και η τακτική επιλογή του κόουτς Μίτσελ ν’ αφήσει τον Μπράιαντ χωρίς νταμπλ-τιμ ενόσω ήταν στο παρκέ. Χωρίς δεύτερο παίκτη να προσφέρει άμυνας βοηθείας, μήπως και τον αναγκάσει να πασάρει την μπάλα.

Αφότου ο ηγέτης των Λέικερς βρήκε το χέρι του και μόνιμη σύνδεση με το αντίπαλο καλάθι, ήταν πια πολύ αργά για να ν’ αποτραπεί το «κακό». Είχε αποκτήσει τέτοιο ρυθμό στον καρπό του που η ορμή του παρέσυρε κάθε αντίπαλη προσπάθεια αντίστασης.

Είχε προηγηθεί, κατά την ανάπαυλα στ’ αποδυτήρια, ένα τέταρτο περισυλλογής και αυτοσυγκέντρωσης. Οι Λέικερς δεν ήταν η πιο δυνατή ομάδα της Δύσης, στόχο είχαν τα πλέι οφ, ωστόσο τους Ράπτορς που βρίσκονταν στα χαμηλά της Ανατολικής Περιφέρειας θα έπρεπε, εντός έδρας, να τους νικήσουν.

Ο Φιλ Τζάκσον έδειχνε ήρεμος, αλλά δεν ήταν. Καθόλου. Προσπαθούσε ν’ αφυπνίσει τους παίκτες του με στοχευμένες παρατηρήσεις σε σχέση με τις προσαρμογές στη διάρκεια του αγώνα, χλευάζοντάς τους για το γεγονός πως έχαναν με 14 πόντους από μια υποδεέστερη αντίπαλο.

Το ντεμπούτο του Μάικλ Τζόρνταν με τους Μπουλς έγινε (και ολοκληρώθηκε) από τύχη

Ο Μπράιαντ ούτε που έδωσε σημασία σε ό,τι έλεγε εκείνη τη στιγμή ο «Ζεν Μάστερ». Ήταν κάπου αλλού. «Βρισκόμουν σε μια άλλη διάσταση και δεν μ’ ένοιαζε τίποτα. Μόνο να γυρίσουμε το ματς», ομολόγησε πολλά χρόνια μετά.

Τι ακολούθησε; Ο Κόμπι πέτυχε τους 27 από τους 42 πόντους της ομάδας του στην τρίτη περίοδο και τους 28 από τους 31 στην τέταρτη, όντας το απόλυτο επιθετικό όπλο στα χέρια του Τζάκσον. Ο οποίος ούτε που διανοήθηκε να τον αποσύρει πριν εξασφαλιστεί η επίτευξη του μεγάλου στόχου.

«Τον βλέπαμε απλώς να σουτάρει», υποστήριξε ύστερα από το τέλος του αγώνα ο Κρις Μπος. «Έπαιρνε κάποια σουτ που δεν ήταν δυνατόν να μπουν, αλλά παραδόξως κατέληγαν στο καλάθι».

 

Ήξερε πότε θα είναι έτοιμος

Οι Λέικερς ανέτρεψαν την εις βάρος τους διαφορά, προσπέρασαν και επικράτησαν, κατακτώντας την 22η νίκη εκείνης της σεζόν. Σαν ο ο Κόμπι να είχε αποφασίσει ότι θα συμβεί τοιουτοτρόπως.

Ήταν ο εμπνευστής της ιδέας και ταυτόχρονα αυτός που την εικονοποίησε αποδίδοντας το αποτέλεσμα στο φιλοθεάμον κοινό. Το οποίο από τη αρνητική στάση και αμφισβήτηση είχε φτάσει στο άλλο άκρο, της αποθέωσης και της επιδοκιμασίας.

Ο Μπράιαντ είχε «γράψει την ιστορία» όπως ο ίδιος την είχε πλάσει στο μυαλό του. Είχε απορρίψει την προοπτική να συμβεί νωρίτερα. Όχι σ’ ένα παιχνίδι που είχε ήδη κριθεί.

Ήταν στις 20 Δεκεμβρίου 2005, 32 ημέρες πριν από τη «μαγική» βραδιά, όταν ο Κόμπι είχε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να εισέλθει στην ελίτ των 70άρηδων.

Είχε ήδη «φορτώσει» με 62 πόντους το καλάθι των Ντάλας Μάβερικς, όταν στο φινάλε της τρίτης περιόδου οι Λέικερς προηγούνταν 95-61 – και φυσικά δεν κινδύνευαν. Ο Κόμπι ωστόσο δεν έπαιξε άλλο. Ήταν μια ξεκάθαρη επιλογή του.

Οι 60 πόντοι του Λάρι Μπερντ, η δυσαρέσκεια για το ματς και η φανέλα που δεν δόθηκε

Ο Μπράιν Σο, τότε βοηθός του Φιλ Τζάκσον, πήρε εντολή από τον «big boss» να ρωτήσει τον Μπράιαντ αν ήθελε να παίξει ακόμη λίγα λεπτά για να «γκρεμίσει» το φράγμα των 70 πόντων.

Όπως μαρτύρησε ο Σο, ο Κόμπι σήκωσε το κεφάλι για λίγο, κοίταξε προς το το φωτεινό πίνακα, είδε το σκορ και μ’ ένα νεύμα απάντησε «όχι».

«Εγώ τρελάθηκα εκείνη τη στιγμή διότι δεν έχεις πολλές τέτοιες ευκαιρίες σε μια καριέρα», ισχυρίστηκε το μέλος του staff των «λιμνανθρώπων», αλλά ο Μπράιαντ του ζήτησε να καλμάρει. «Θα το κάνω την επόμενη φορά. Θα το κάνω όταν θα είναι αναγκαίο, όταν θα μετράει», προσέθεσε και τον έδιωξε.

Να ‘ταν το ένστικτο του μεγάλου σκόρερ; Να ‘ταν η αυτοπεποίθηση του σταρ που ανάβλυζε απ’ όλο το κορμί του; Να ‘ταν μια ρισκαδόρικη πρόβλεψη ενός υπερόπτη παίκτη; Να ‘ταν η άγνοια κινδύνου ενός παιδιού που δεν λάτρεψε τίποτ’ άλλο περισσότερο από το ίδιο το παιχνίδι;

Επιλέξτε όποια απάντηση ταιριάζει στον καθένα σας. Σίγουρα όμως ήταν της μοίρας του γραφτό!