Αν προσπαθήσει κάποιος να απαριθμήσει πόσοι μεγάλοι παίκτες έχουν φορέσει την φανέλα της Γιουβέντους, απολύτως φυσιολογικά θα χάσει το μέτρημα.
Από τον Γκαετάνο Σιρέα και τον Ομάρ Σίβορι μέχρι τον Άλεξ Ντελ Πιέρο και τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν, από ξένους που δεν «έπιασαν» όπως ο Ίαν Ρας και ο Τιερί Ανρί, μέχρι αυτούς που άφησαν εποχή όπως ο Πάβελ Νέντβεντ, ο Ζινεντίν Ζιντάν ή ο Έντγκαρ Ντάβιντς.
Ανάμεσα σε όλους αυτούς υπάρχει και μία μέση περίπτωση, όσον αναφορά στην καταγωγή του, που ορισμένοι κάνουν το λάθος να ξεχνούν.
Αρκετά Ιταλός για να κατανοεί τις ιδιαιτερότητες της Serie A και να βγάζει την ανάλογη φινέτσα, ταυτόχρονα όμως αρκετά Αργεντινός για να βράζει το αίμα του όσο έπρεπε και να δίνει έναν αέρα «τρέλας» στη Γιουβέντους, όποτε το απαιτούσαν οι συνθήκες ή έκρινε ο ίδιος ότι το απαιτούσαν.
Ο Μάουρο Καμορανέσι έγινε 42 ετών και το Sport-Retro.gr θυμάται μερικές σκόρπιες και, συνάμα, σπουδαίες στιγμές της καριέρας του.
Η εξάμηνη θητεία του Τιερί Ανρί στη Γιουβέντους που κανείς δεν θυμάται
Ξεκίνημα ως περιπλανώμενος
Ο Μάουρο Χερμάν Καμορανέσι Σέρα, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1976 στην πόλη Tαντίλ της Αργεντινής.
Είδε το πρώτο φως της ζωής λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Μαρ Ντελ Πλάτα όπου έδρευε και η πρώτη ομάδα της καριέρας του, η Κλουμπ Ατλέτικο Αλντοσίβι, στις ακαδημίες της οποίας ανδρώθηκε και έπαιζε επαγγελματικά ποδόσφαιρο για πρώτη φορά στη ζωή του.
Μετά από μόλις μία σεζόν στην πρώτη ομάδα πήρε τον δρόμο της ξενιτιάς και υπέγραψε με τη μεξικανική Σάντος Λαγκούνα τον Ιανουάριο του 1996.
Οι οπαδοί τον λάτρεψαν αμέσως, ενώ λόγω του παρουσιαστικού και του δυνατού παιχνιδιού του πήρε το παρατσούκλι «El Cholo» που δίνεται στο Μεξικό σε όσους είναι μέλη συμμοριών.
Ωστόσο, η παρουσία του εκεί ήταν σύντομη και μετά από μόλις 13 εμφανίσεις και ένα γκολ αποχώρησε για να ενταχθεί στη Μοντεβιδέο Γουόντερερς, όπου όμως δεν πήρε πολύ χρόνο συμμετοχής και αποχώρησε το καλοκαίρι του 1997 για να επαναπατριστεί.
Αν και οπαδός της Ρίβερ Πλέιτ από παιδί, ο Καμορανέσι δεν είχε τραβήξει το ενδιαφέρον των «μιγιονάριος» και υπέγραψε με την Μπάνφιλντ.
Εκείνη ήταν και η σεζόν που απογείωσε την καριέρα του, καθώς σημείωσε 16 γκολ σε 38 εμφανίσεις και καθιερώθηκε στο μυαλό όλων ως ένας πολλά υποσχόμενος δεξιός εξτρέμ.
Τελικά δεν στέριωσε ούτε στην Μπάνφιλντ και μετά από μόλις μία σεζόν πήρε ξανά τον δρόμο της ξενιτιάς, αυτή τη φορά για χατίρι της Κρους Ασούλ, όπου σε δύο χρόνια έβαλε 21 γκολ και το καλοκαίρι του 2000 τράβηξε το βλέμμα των ανθρώπων της Ελλάς Βερόνα.
Ο Καμορανέσι μετακόμισε στην Ιταλία και έγινε κομμάτι ενός ταλαντούχου συνόλου, το οποίο περιλάμβανε παίκτες όπως ο Άντριαν Μούτου, ο Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο, ο Μάσιμο Όντο και ο Σεμπάστιαν Φρέι.
Την πρώτη του χρονιά με τους «τζιαλομπλου» σημείωσε 4 γκολ σε 22 εμφανίσεις και συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε η ομάδα να κερδίσει τη σωτηρία της αν και χρειάστηκαν αγώνες μπαράζ κόντρα στη Ρετζίνα.
Στη δεύτερη σεζόν του η ομάδα υποβιβάστηκε, αλλά ο ίδιος έκανε εξαιρετική σεζόν, ενώ ήταν πρωταγωνιστής σε ένα από τα λίγα καλά παιχνίδια που έκανε η Βερόνα μέσα στη σεζόν.
Στο εντός έδρας ματς κόντρα στη Γιουβέντους για τη 10η αγωνιστική, το οποίο έληξε ισόπαλο με σκορ 2-2, ο Καμορανέσι ταλαιπώρησε αφάνταστα την άμυνα των «μπιανκονέρι» και έβαλε το δεύτερο γκολ της ομάδας του, αναγκάζοντας τον Μαρσέλο Λίπι να αρχίσει τις ερωτήσεις για εκείνον…
«Αφιερωμένο στα παιδιά από τη γειτονιά!»
Το καλοκαίρι του 2002 ντύθηκε στα ασπρόμαυρα, καθώς η Γιουβέντους κατέβαλε το ποσό των 3.000.000 ευρώ για την απόκτηση του 50% των δικαιωμάτων του, ενώ στο τέλος της επόμενης σεζόν θα έδινε άλλα 5.000.000 και θα τον έκανε εξ’ολοκλήρου δικό της.
Με το καλημέρα πήρε φανέλα βασικού, καθώς αφενός μεν εντυπωσίασε με την παρουσία του στα φιλικά και αφετέρου δε η άφιξή του συνέπεσε με τον τραυματισμό του Τζιανλούκα Τζαμπρότα, ο οποίος αγωνιζόταν στη δεξιά πλευρά της επίθεσης.
Η ανταπόκρισή του στις απαιτήσεις της νέας του ομάδας ήταν τόσο άμεση που όταν ο Τζαμπρότα επέσρεψε, ο Λίπι προσπάθησε να βρει τρόπο για να τον χωρέσει στην ενδεκάδα, με αποτέλεσμα ο Ιταλός να κάνει τελικά δεύτερη καριέρα ως ένα από τα καλύτερα αριστερά μπακ στον πλανήτη.
Ο Καμορανέσι ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια του προπονητή του, αφού με την ίδια ευκολία που συνεργαζόταν επιθετικά με τον Πάβελ Νέντβεντ και τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, έκανε και πιο εύκολο το έργο του Έντγκαρ Ντάβιντς, γυρνώντας να βοηθήσει και σαν ένας ακόμα «κόφτης» όποτε το απαιτούσαν οι συνθήκες.
Ο Αργεντινο-ιταλός εξτρέμ βρήκε στο Τορίνο τη… Μέκκα του, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (σ.σ. τα δύο αφαιρέθηκαν από τη Γιουβέντους μετά το σκάνδαλο Calciopolis), δύο Coppa Italia, ενώ έφτασε μέχρι και τον τελικό του Champions League to 2003, όταν η «γηραιά κυρία» ηττήθηκε από τη Μίλαν.
«Ήταν τα περισσότερα χρόνια που έχω παραμείνει σε μία ομάδα και αυτό από μόνο του κάτι δείχνει. Το να παίξω για τη Γιουβέντους ήταν η καλύτερη ποδοσφαιρική εμπειρία της ζωής μου και με έκανε καλύτερο σαν παίκτη. Αναμφίβολα ήταν τα πιο ξεχωριστά χρόνια της καριέρας μου», δήλωσε αργότερα ο Καμορανέσι.
Το 2006 κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο με τη «σκουάντρα ατζούρα», καθώς ένας προπάππους του με το όνομα Λουίτζι είχε μεταναστεύσει από την Αργεντινή το 1873 και αυτό το γεγονός του είχε επιτρέψει να αποκτήσει ιταλική υπηκοότητα.
Ακολούθησε δηλαδή τον δρόμο που χάραξαν οι Ομάρ Σίβορι και Λούις Μόντι, επίσης Αργεντινοί, αλλά και παίκτες της Γιουβέντους στο παρελθόν.
Κατά τη διάρκεια του τουρνουά, μάλιστα, είχε δεχτεί έντονη κριτική επειδή δεν τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο της Ιταλίας πριν από τα ματς, μέχρι να βγει ο ίδιος και να δηλώσει ότι απλά δεν ήξερε τα λόγια.
Ιταλία 1982: Το παραμύθι του Ρόσι που δεν είχε δράκο
«Άκουσα πολλά για ότι δεν τραγουδούσα τον εθνικό ύμνο. Να ενημερώσω ότι από 10 ετών έχω σταματήσει να τραγουδώ και τον αργεντίνικο. Φαντάζομαι τώρα που πήρα το Παγκόσμιο Κύπελλο θα σταματήσουν να με ζαλίζουν. Έχουν ακουστεί πολλά για το γεγονός ότι επέλεξα την Ιταλία αλλά η αλήθεια είναι απλά ότι τότε ο Τραπατόνι με κάλεσε δύο μήνες νωρίτερα από τον Μπιέλσα. Eίμαι Αργεντινός και θεωρώ ότι χωρούσα στην ομάδα αλλά ποτέ δεν πείραξε το ότι ήρθαν έτσι τα πράγματα. Έπαιξα με αξιοπρέπεια για τα χρώματα της Ιταλίας, τα οποία είναι στο αίμα μου. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να μου στερήσει κανείς», δήλωσε ο Καμορανέσι λίγο μετά τον θρίαμβο, ενώ μάλιστα στάθηκε μπροστά στις κάμερες φωνάζοντας στα ισπανικά: «Αφιερωμένο στα παιδιά από τη γειτονιά!»
«Μπιανκονέρο» ως το τέλος…
Το ίδιο καλοκαίρι απέρριψε προτάσεις από τη Βαλένθια και τη Λίβερπουλ και στο τέλος αν και είχε συμφωνήσει σχεδόν με τη Λυόν δηλώνοντας ότι δεν θέλει να παίξει στη σε χαμηλότερη κατηγορία, πείστηκε να μείνει μαζί με τους Ντελ Πιέρο, Νέντβεντ, Μπουφόν και Τρεζεγκέ στο καράβι, όταν η Γιουβέντους υποβιβάστηκε λόγω Calciopolis, στη Serie B. Δήλωσε μάλιστα αστειευόμενος ότι «Τουλάχιστον θα έχω ελεύθερες τις Κυριακές» ενώ στη.συνέχεια πρόσθεσε «Θεωρώ ότι αν φταίξαμε κάπου, τιμωρηθήκαμε για αυτό. Πλέον έχω όρεξη να παίξω ποδόσφαιρο και δεν τα σκέφτομαι όλα αυτά»
Το ντεμπούτο της Γιουβέντους στη Serie B ήταν σκληρό και αποτυχημένο
Ξεκινώντας με ποινή αφαίρεσης 18 βαθμών (μετά από ένσταση μειώθηκαν στους 9), οι «μπιανκονέρι» ανέβηκαν για πρώτη φορά στην κορυφή στις 9 Δεκεμβρίου μετά το ματς της 15ης αγωνιστικής κόντρα στη Βερόνα.
Ήταν μία δύσκολη νίκη με 1-0 και τον «γόρδιο δεσμό» είχε λύσει ο Μάουρο Καμορανέσι, ο οποίος εκτέλεσε την παλιά του ομάδα.
Η μαθηματική άνοδος ήρθε με τη νίκη 3-1 κόντρα στη Λέτσε στις 14 Απριλίου, όταν πάλι ο Καμορανέσι σημείωσε ένα σπάνιας ομορφιάς γκολ και δημιούργησε άλλο ένα.
Μάλιστα, στο συγκεκριμένο ματς έκανε μία κίνηση που ο ιταλικός Τύπος παρομοίασε με αυτές που κάποτε έκανε ο θρυλικός (και αείμνηστος) Γιόχαν Κρόιφ.
Έμεινε στο Τορίνο για άλλα τρία χρόνια και αποχώρησε το 2010, όταν πια οι τραυματισμοί δεν του επέτρεπαν να αποδίδει στα ίδια στάνταρ όπως παλιά.
Ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας Μπέπε Μαρότα, ο οποίος είχε αναλάβει το δύσκολο έργο να πει στον παίκτη ότι δεν θα συνεχιζόταν η συνεργασία τους, δήλωσε αργότερα στο «Tuttosport»: «Είχα άγχος που έπρεπε να μιλήσω σε έναν παίκτη όπως ο Μάουρο και να του πω ότι δεν υπολογίζεται πια.
Ένιωσα ανακούφιση όταν μου είπε πως κατανοεί αυτή την απόφαση και απερίγραπτη συγκίνηση όταν πρόσθεσε πως αν αυτό χρειάζεται η Γιουβέντους για να γίνει ξανά πρωταθλήτρια, αυτό θα κάνει»
Προβλήματα θυμού και απόσυρση
Η συνέχεια τον βρήκε να αγωνίζεται χωρίς επιτυχία στη Στουτγκάρδη, προτού επιστρέψει στην Αργεντινή για λογαριασμό της Λανούς, όπου άρχισαν να εμφανίζονται με πιο έντονο τρόπο τα προβλήματα θυμού που είχε σε όλη του την καριέρα.
Σε μία περίπτωση αποβλήθηκε σε ματς απέναντι στη Ράσινγκ Κλουμπ τον Οκτώβριο του 2011 για σκληρό φάουλ πάνω στον Πατρίσιο Τοράνσο και αντί να αποχωρήσει από τον αγωνιστικό χώρο, γύρισε και τον κλώτσησε στο κεφάλι, ενώ ήταν πεσμένος στο έδαφος!
«Ο Μάουρο Καμορανέσι πρέπει να επισκεφτεί ψυχίατρο», είπε μετά τη λήξη του συγκεκριμένου αγώνα ο 36χρονος σήμερα άσος της Ουρακάν.
Του επιβλήθηκε φυσικά μεγάλη ποινή αποκλεισμού, ενώ το 2012 τον θυμήθηκε και ένας γνωστός από τα παλιά, ο Ρομπέρτο Πίσι, ο οποίος είχε βρεθεί αντιμέτωπος με τον Καμορανέσι όταν αυτός αγωνιζόταν ακόμα στην Αλντοσίβι το 1994.
Συγκεκριμένα, κατέθεσε και κέρδισε μήνυση για τον τραυματισμό που του είχε προκαλέσει ο Αργεντινο-ιταλός και είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφεί το αριστερό του γόνατο (σ.σ. έβαλε τέλος στην καριέρα του). Το αποτέλεσμα; Ο Καμορανέσι να του καταβάλλει 38.000 ευρώ.
Στο 0:20 του βίντεο η επίμαχη φάση
Τελικώς επέστρεψε στα γήπεδα το 2012 για λογαριασμό της… Ράσινγκ με τη φανέλα της οποίας έπαιξε και το τελευταίο του ματς στις 16 Μαρτίου 2014, όταν η ομάδα του ηττήθηκε 2-0 από τη Νιούελς Ολντ Μπόις, με τον παλιό του συμπαίκτη Νταβίντ Τρεζεγκέ να σημειώνει μάλιστα το δεύτερο γκολ.
Ο Μάουρο Καμορανέσι, ο οποίος έπαιξε δίπλα σε τόσο μεγάλους παίκτες που πολλές φορές κάνουν κάποιους να ξεχνούν το όνομά του, αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι του ιταλικού ποδοσφαίρου και φυσικά της Γιουβέντους.
Αυτό αποδεικνύεται, εξάλλου, και από το γεγονός ότι το 2011 ψηφίστηκε από τους οπαδούς ανάμεσα στους 50 κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών που φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας.
Όπως είπε και ο ίδιος: «Αυτό σημαίνει πολλά για εμένα. Εκατοντάδες παίκτες έπαιξαν για τη Γιουβέντους κι εγώ επιλέχθηκα ως ένας από τους 50 κορυφαίους. Το να ξέρω μάλιστα ότι επιλέχθηκα από τον κόσμο είναι η πιο μεγάλη αναγνώριση που είχα ποτέ, καθώς σημαίνει ότι κάτι έκανα καλά όλα αυτά τα χρόνια. Νιώθω περήφανος και συγκινημένος».
https://www.youtube.com/watch?v=FDcpnQq39kc
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα