O Γκεόργκε Χάτζι θεωρείται από πολλούς ο πιο σπουδαίος παίκτης που έχει βγάλει η Ρουμανία, όμως αυτοί οι «πολλοί» σίγουρα κατοικούν εκτός της συγκεκριμένης χώρας.

Πιθανώς αν μπορούσαν να βρεθούν με κάποιον μαγικό τρόπο σε ένα καφενείο του Βουκουρεστίου ή ακόμα καλύτερα της πόλης Πιτέστι θα άκουγαν τους ηλικιωμένους θαμώνες να διαφωνούν κάθετα μαζί τους και να λένε ιστορίες για ένα φοβερό «δεκάρι» που έκανε ότι ήθελε με τη μπάλα στα πόδια τη δεκαετία του 70’.

Ο Νικολάε Ντομπρίν ή «χήνα», όπως ήταν το παρατσούκλι του, ήταν γέννημα θρέμμα της πόλης Πιτέστι, πρωτεύουσας της επαρχίας Άρτζες στη Ρουμανία, η οποία ήταν γνωστή για τις φυλακές της που αποτελούσαν φόβο και τρόμο στα χρόνια της παντοδυναμίας του κομμουνιστή δικτάτορα Νικολάε Τσαουσέσκου.

Το πρώτο καμάρι της πόλης, η οποία στέκει δίπλα από τον ποταμό Άρτζες, είναι οι δημοκρατικές καταβολές της που έχουν ρίζες από τον 19ο αιώνα – δεν είναι τυχαίο ότι εκεί φιλοξενούνται και δύο από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια της χώρας.

Το δεύτερο είναι η Άρτζες Πιτέστι, η επαρχιακή ομάδα που μπήκε σφήνα στους μεγάλους της πρωτεύουσας τη δεκαετία του 1970 και κατάφερε να στεφθεί δύο φορές πρωταθλήτρια Ρουμανίας.

Τίποτα απ’ όλα αυτά, όμως, δεν θα είχε συμβεί χωρίς την παρουσία εκείνου του φοβερού «δεκαριού» που γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1947

Ο Νικολάε Ντομπρίν άρχισε την επαγγελματική του καριέρα μόλις στα 14 του χρόνια και έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα με τη φανέλα της Πιτέστι (σ.σ. ονομαζόταν ακόμα Ντινάμο) την 1η Ιουλίου 1962 στο ματς κόντρα στη Στίντα Κλουζ.

Ο «πρίγκιπας του Πιτέστι»

Οι φίλαθλοι της Άρτζες Πιτέστι λάτρεψαν τον τοπικό ήρωα με την αέρινη ντρίμπλα, τα φοβερά τελειώματα και τις «αλήτικες» εμπνεύσεις που εξέθεταν τους αντιπάλους, χαρακτηριστικά με τα οποία έφερε στην πόλη τους δύο πρωταθλήματα Ρουμανίας (1972, 1979).

Το δεύτερο πρωτάθλημα, μάλιστα, σφραγίστηκε με επικράτηση επί της Ντινάμο Βουκουρεστίου (4-3) και τον Ντομπρίν να πετυχαίνει το νικητήριο γκολ στο τελευταίο λεπτό.

Ο άσος των «vulturii alb-violeți» (μτφρ. «άσπροι-μωβ αετοί» εκτέλεσε τον γκολκίπερ Ιοάν Ανιτσέι, στέλνοντάς τη μπάλα με έναν δεξί κεραυνό πρώτα στο δοκάρι πριν αυτή καταλήξει στα δίχτυα.

Ο Ντομπρίν πανηγύρισε έξαλλα με τους συμπαίκτες του και τους φιλάθλους της Άρτζες στις εξέδρες, ενώ ο Ανιτσέι κοίταζε απορημένος την μπάλα που μόλις είχε μαζέψει από τα δίχτυα του.

Ο λόγος, όπως είπε ο ίδιος αργότερα, ήταν ότι η μπάλα είχε γραμμένο πάνω της το εξής μήνυμα από τον σκόρερ: «Ασ’ την εκεί, εξάλλου δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να τη σταματήσεις».

Υπόθεση Χάτζι: Το ραντεβού Βαρδινογιάννη-Τσαουσέσκου, ο… Γιώργος Χατζής και ο Κοσκωτάς

Ήταν άλλος ένας τρόπος που είχε εφεύρει ο πανούργος μεσοεπιθετικός για να κάνει πλάκα στους αντιπάλους του και να μπαίνει στην καρδιά των φιλάθλων της Άρτζες, ακόμα και λίγο πριν να κλείσει την καριέρα του.

Επί 22 χρόνια θα έπαιζε μόνο για την ομάδα της γενέτειράς του, αρνούμενος κατ’ επανάληψη να μεταγραφεί στην Ντινάμο Βουκουρεστίου και την Ουνιβερσιτατέα Κραϊόβα.

Έκανε μόνο ένα μικρό διάλειμμα ενός έτους τη σεζόν 1981-82, όταν πήγε στην Ταργκόβιστε, ενώ συνολικά στην καριέρα του πραγματοποίησε 408 εμφανίσεις και σημείωσε 111 γκολ.

Ανάμεσα σε όλα αυτά, όμως, υπάρχει καταγεγραμμένο το μεγαλύτερο παράσημο και η χειρότερη στιγμή της καριέρας του ταυτόχρονα.

Ένα σημείο που όλα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί διαφορετικά και σήμερα ο Ντομπρίν να συγκαταλέγεται στους πιο σπουδαίους Ευρωπαίους άσους.

«Όχι» στην ομάδα του Φράνκο

Έπειτα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1972, η Άρτζες Πιτέστι θα συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Στον 1ο γύρο απέκλεισε εύκολα την Αρίς από το Λουξεμβούργο με δύο νίκες (συνολικό σκορ 6-0) και τον Ντομπρίν να σημειώνει 4 γκολ σε αυτά τα δύο παιχνίδια.

Στον 2ο γύρο, όμως, η κληρωτίδα έφερε απέναντι στους Ρουμάνους την πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης και όλα προμήνυαν ότι η σειρά θα μετατραπεί σε τυπική διαδικασία. Αλίμονο.

Με μπροστάρη τον Ντομπρίν, ο οποίος σημείωσε ένα γκολ και ετοίμασε άλλο ένα, η Άρτζες επικράτησε 2-1 επί ρουμανικού εδάφους και έβαλε δύσκολα στους «μερέγκες» εν όψει της ρεβάνς.

H αδικία της Ρεάλ, η απονομή του Φράνκο στην Μπαρτσελόνα, τα μπουκάλια και η αποκάλυψη του διαιτητή

Στον επαναληπτικό έγινε ξανά σκληρή μάχη, όπου η Ρεάλ πήρε τελικά την πρόκριση με 3-1, όμως ο Ντομπρίν έκανε άνω-κάτω την αντίπαλη άμυνα και προκάλεσε στον Σαντιάγο Μπερναμπέου, την επιθυμία να τον πάρει στη Μαδρίτη.

Στα 2.000.000 δολάρια ήταν η πρόταση του θρυλικού Ισπανού παράγοντα, αλλά ο παίκτης δεν είχε τη δικαιοδοσία να απαντήσει μόνος του, καθώς χρειαζόταν την άδεια του καθεστώτος.

Ο Μπερναμπέου ήθελε τόσο πολύ τον παίκτη που ζήτησε ιδιωτική ακρόαση από τον Τσαουσέσκου και του πρότεινε ακόμα και χρηματική δωρεά στην πόλη του Πιτέστι, ωστόσο ο δικτάτορας ήταν ανένδοτος.

Η «περίεργη» παράδοση του Παναθηναϊκού με Ρουμάνους ποδοσφαιριστές

Χαρακτήρισε τον Ντομπρίν «εθνικό θησαυρό που δεν μπορεί να εκποιηθεί», ενώ τόνισε πως ενδεχόμενη θετική του απάντηση θα δημιουργούσε ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο, αναλογικά με την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την εποχή στις δύο χώρες.

Δεν παρέλειψε επίσης να προσθέσει πως ακόμα και αν απαντούσε θετικά, δεν θα το έκανε για την ομάδα που είχε την υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο.

Ο Ντομπρίν είχε καταφέρει, πάντως, να αποδείξει ότι ανήκε στο υψηλότερο επίπεδο, εν αντιθέσει με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, όπου ήταν στην αποστολή, αλλά δεν έπαιξε ούτε λεπτό εξαιτίας της ρήξης του με τον ομοσπονδιακό τεχνικό Άντζελο Νικουλέσκου.

Συνολικά με την εθνική Ρουμανίας αγωνίστηκε 48 φορές και σημείωσε 6 γκολ, ωστόσο αυτό που είχε σημασία ήταν ότι δεν είχε καταφέρει να το εξαργυρώσει με μία μεταγραφή σε κορυφαία ομάδα.

Η Ρεάλ έκλεψε τον Φερνάντο Ιέρο από την Ατλέτικο για μερικά ρολόγια

«Δεν μπορώ να εγκαταλείψω τους συμπαίκτες μου»

Στις 15 Δεκεμβρίου 1972, ο «Πρίγκηπας του Πιτέστι», όπως τον αποκαλούσαν πλέον, έδωσε τη μοναδική του παράσταση με την ολόλευκη φανέλα της Ρεάλ, ως καλεσμένος στο φιλικό ματς των «μερέγκες» με την Μπελενένσες προς τιμήν του θρυλικού αρχηγού Χέντο και της συμπλήρωσης 25 ετών από την ανέγερση του «Σαντιάγο Μπερναμπέου».

Μάγεψε τους 70.000 φιλάθλους που βρίσκονταν στο γήπεδο, καθώς απάρτισε καταπληκτικό δίδυμο με τον Εουσέμπιο και τότε ο Μπερναμπέου έκανε την ύστατη προσπάθεια να τον πείσει να μην επιστρέψει ποτέ στη Ρουμανία.

Ήταν η σειρά του Ντομπρίν να δώσει αρνητική απάντηση με τη φράση: «Δεν μπορώ να εγκαταλείψω κατ’ αυτόν τον τρόπο τους συμπαίκτες μου».

O «Mότσαρτ των γηπέδων» που σκόραρε κατά του Ναζισμού ονομαζόταν Ματίας Ζίντελαρ

Ο Νικολάε Ντομπρίν, ο οποίος μεταξύ άλλων ανακηρύχθηκε επίσης τρεις φορές Καλύτερος Ποδοσφαιριστής (1966, 1967, 1971), έκλεισε την καριέρα του το 1983, αγωνιζόμενος για τελευταία φορά στις 14 Ιουνίου κόντρα στην Μπιχόρ για το πρωτάθλημα.

Η συνέχεια τον βρήκε προπονητή της Άρτζες Πιτέστι σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις (1982-1985, 1998-1999, 2001), προτού αποβιώσει από καρκίνο των πνευμόνων στις 26 Οκτωβρίου 2007.

Τη μέρα του θανάτου του η Ρουμανία κήρυξε εθνικό πένθος με σύμφωνη γνώμη του Τούντορ Πέντιουκ (δήμαρχος Πιτέστι) και του πρωθυπουργού Τραϊάν Μπασέσκου, ενώ μετά θάνατον στέφθηκε Ιππότης από το κράτος.

Στο επόμενο ματς με την Άλμπα Ιούλια, κάτω από τις φανέλες τους, οι παίκτες της Άρτζες φορούσαν μπλούζες που απεικόνιζαν τον Ντομπρίν, ενώ όλοι έφεραν μαύρο περιβραχιόνιο.

Η κηδεία του κορυφαίου Ρουμάνου άσου της δεκαετίας του 1970 τελέστηκε στο γήπεδο της ομάδας που υπηρέτησε όλη του τη ζωή και από το 2003 φέρει το όνομα «Νικολάε Ντομπρίν».

Η εκτέλεση του Σάντορ Σουτς

Την τελετή παρακολούθησαν πάνω από 5.000 άνθρωποι, ανάμεσά τους οι Νικουλάε Ντίκα και Άντριαν Μούτου, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν τον παίκτη που, αρχικά τουλάχιστον, η δικτατορία εμπόδισε να γράψει ιστορία.

Τον ίδιο άνθρωπο που αποφάσισε να παραμείνει ο ήρωας μίας πόλης 100.000 κατοίκων, παρά να αγωνίζεται κάθε Κυριακή μπροστά σε 120.000 κόσμο…