Ήταν 24 Οκτωβρίου 2007 όταν ο πρωταθλητής Ολυμπιακός αντιμετώπιζε για μία ακόμα φορά στην ευρωπαϊκή του ιστορία τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν αποτινάξει από πάνω τους την κατάρα του «διπλού» που δεν ερχόταν επί μία δεκαετία στο Champions League, αφού είχαν επικρατήσει 3-1 της Βέρντερ στη Βρέμη.
Οι παίκτες του Τάκη Λεμονή, πάντως, παρατάχθηκαν σε ένα γήπεδο, το θρυλικό «Σαντιάγο Μπερναμπέου», που παραδοσιακά η ομάδα τους μόνο καλές αναμνήσεις δεν είχε.
Εν τέλει, δεν πήραν θετικό αποτέλεσμα, αλλά το 4-2 δεν λέει την αλήθεια για την ίσως καλύτερη εκτός έδρας εμφάνιση που πραγματοποίησε ποτέ ελληνική ομάδα στη διοργάνωση, αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος του αντιπάλου, αλλά και όσα προέκυψαν κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
Photostory: Η κατάληψη του Μονακό από τους φίλους του Ολυμπιακού
Η σεζόν που έσπασε η κατάρα
Η ευρωπαϊκή σεζόν 2007-08 του Ολυμπιακού έχει μείνει στη μνήμη των φιλάθλων της ομάδας ως μία από τις καλύτερες που πραγματοποίησε ποτέ.
Δεν ήταν η πιο πετυχημένη αναφορικά με την πορεία του στο Champions League (σ.σ. 10 χρόνια νωρίτερα είχε φτάσει στα προημιτελικά), ήταν όμως εκείνη που για πρώτη φορά μετά το 1998-99 πέρασε τον όμιλο.
Η απώλεια του Ριβάλντο, ο οποίος είχε μετακομίσει στην ΑΕΚ, «ισοφαρίστηκε» με τις αποκτήσεις των Λομάνα Λούα Λούα, Ντάρκο Κοβάτσεβιτς και Λουσιάνο Γκαλέτι.
Η χρονιά στην Ευρώπη, πάντως, άρχιζε με χαμηλά το κεφάλι, καθώς οι αντίπαλοι ήταν ισχυροί (Ρεάλ Μαδρίτης, Λάτσιο, Βέρντερ Βρέμης), σε μία εποχή που ο Ολυμπιακός προερχόταν από κακές στιγμές με σαφώς υποδεέστερους αντιπάλους.
Επιπλέον, τα προηγούμενα δύο χρόνια είχε τερματίσει τελευταίος στους ομίλους τη διοργάνωσης και, βέβαια, η κατάρα των μη εκτός έδρας νικών κρατούσε ακόμα για τα καλά.
Πρώτο ματς με τη Λάτσιο στο άδειο «Γ. Καραϊσκάκης», λόγω τιμωρίας από τα επεισόδια της προηγούμενης σεζόν στο ματς με τη Ρόμα, καλό ξεκίνημα, 1-0 με τον Γκαλέτι, 1-1 λίγο αργότερα και η ισοπαλία δυσκόλευε τα πράγματα με το καλημέρα.
Ο Παρ Σέτερμπεργκ «νίκησε» τον διαβήτη και κέρδισε όλους τους φιλάθλους
Η αισιόδοξη πρόβλεψη ότι με 4 βαθμούς σε δύο ματς η ομάδα θα είναι μια χαρά είχε πάει περίπατο και, πλέον, με 2 θα ήταν όλοι ευχαριστημένοι.
Βλέπετε η επόμενη υποχρέωση ήταν απέναντι στη Βέρντερ, η οποία εκείνη την εποχή αποτελούσε υπολογίσιμη δύναμη και διεκδικήτρια του τίτλου στην Bundesliga, δεδομένου ότι το ματς διεξαγόταν στη Γερμανία. Δηλαδή εκτός έδρας, με ό,τι σήμαινε αυτό για τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη…
Η επικράτηση με 3-1 και, μάλιστα, με ανατροπή, χάρη στα γκολ των Ιεροκλή Στολτίδη, Χρήστου Πατσατζόγλου και Ντάρκο Κοβάτσεβιτς, έσπασε μία κατάρα δέκα ετών και έδωσε στους οπαδούς των «ερυθρολεύκων» μία νύχτα που θα θυμούνται για πάντα.
Γρουσούζικο… 13′
Επίσης, έβαλαν μια για πάντα στην καρδιά τους τον Τάκη Λεμονή, με τον οποίο πλέον στον πάγκο θα είχαν να μνημονεύουν και εκτός συνόρων επιτυχίες μετά από τις εγχώριες.
Η 3η αγωνιστική επεφύλασσε την ήττα εντός προγράμματος, όπως συνηθίζεται να λέγεται, καθώς Ρεάλ Μαδρίτης και εκτός έδρας δεν άφηναν πολλά περιθώρια για οτιδήποτε.
Η ημέρα που ο Πίτερ Οφορίκουε έγινε ο νεότερος σκόρερ του Champions League
Εξάλλου στην Ισπανία ο Ολυμπιακός είχε να θυμάται από συντριβές και διαιτητικές σφαγές μέχρι «πίκρες» του τελευταίου λεπτού, όπως αυτή στην ήττα με 2-1 το 2005.
Ο κοινός παρανομαστής όλων των παραπάνω παρουσιών της ομάδας του Πειραιά στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» ήταν ο παθητικός ρόλος που είχε μέσα στο ματς και η προσπάθεια να «κλέψει» οτιδήποτε καλό. Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς άλλωστε;
Όταν ο Ραούλ άνοιξε το σκορ μόλις στο 2ο λεπτό της αναμέτρησης της 24ης Οκτωβρίου, το μυαλό όλων πήγε στη συντριβή που ερχόταν.
Μία σκέψη που εδραιώθηκε παρά την ισοφάριση, με το υπέροχο γκολ του Γκαλέτι στο 7’, καθώς στο 13’ ο Βασίλης Τοροσίδης τράβηξε τον Ρουντ φαν Νίστελροϊ από τη φανέλα, σε τετ α τετ του τελευταίου, με αποτέλεσμα να αποβληθεί.
Ο Ολυμπιακός άντεξε για ένα ημίχρονο, όμως και πάλι όλοι περίμεναν την καταιγίδα του δευτέρου, που εν τέλει ήρθε, αλλά ήταν πιο «ερυθρόλευκη» απ’ όσο θα περίμενε και ο πιο αισιόδοξος από τους 4.000 οπαδούς του στις εξέδρες.
Αυτοί ξεσηκώθηκαν για τα καλά όταν στο 47ο λεπτό ο Ζούλιο Σέζαρ έβαλε τους φιλοξενούμενους μπροστά στο σκορ κατά της Ρεάλ στη Μαδρίτη και, μάλιστα, με παίκτη λιγότερο!
Η μεταγραφή του Γρηγόρη Γεωργάτου στην Ίντερ
Με ψηλά το κεφάλι
Οι «μερέγκες» αντέδρασαν και επιτέθηκαν κατά κύματα, ο Ρομπίνιο ισοφάρισε με κεφαλιά στο 68′, όμως ο Ολυμπιακός παρέμενε απειλητικός, δεν θύμιζε τον παλιό «κακό» του εαυτό και, κυρίως, οι αντίπαλοι έδειχναν να έχουν ξεχάσει ότι έπαιζε με 10 παίκτες σε όλο σχεδόν το ματς.
Στο 77’ ο Ρομπίνιο κέρδισε πέναλτι, αλλά ο Ρουντ φαν Νίστελροϊ σημάδεψε το τρίτο διάζωμα του γηπέδου και το 2-2 παρέμεινε, ενώ στο 80’ ο Ίκερ Κασίγιας έκανε μεγάλη απόκρουση σε σουτ του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς μετά από αντεπίθεση του Ολυμπιακού, ο οποίος φαινόταν ότι πήγαινε για τη νίκη.
Στο 83’ ο Ρομπίνιο, ο οποίος έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του με τη φανέλα της Ρεάλ και ταλαιπώρησε απίστευτα τον προσωπικό του αντίπαλο (Πατσατζόγλου), έβαλε ξανά μπροστά την ομάδα του.
Αντί να παραδοθεί, ο Ολυμπιακός ξαναβγήκε μπροστά με απίστευτο σθένος: Ευκαιρίες με Λιονέλ Νούνιες, Κριστιάν Ραούλ Λεντέσμα και αποκορύφωμα το γυριστό σουτ του Κοβάτσεβιτς στο 2ο λεπτό των καθυστερήσεων, που ο Κασίγιας έβγαλε με τρομερή δυσκολία!
Στην επόμενη φάση ο Χαβιέρ Μπαλμπόα μετά από αντεπίθεση έγραψε το τελικό 4-2 υπέρ της Ρεάλ, καθώς ολόκληρος ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά.
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (Μπερντ Σούστερ): Κασίγιας, Σαλγκάδο (64′ Ιγκουαΐν), Ράμος, Μέτσελντερ, Μαρσέλο, Γκάγκο, Γκούτι, Ρομπίνιο, Σνάιντερ (82′ Μπαλμπόα), Φαν Νίστελροϊ, Ραούλ (88′ Τόρες).
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Τάκης Λεμονής): Νικοπολίδης, Τοροσίδης, Άντζας, Σέζαρ, Ραούλ Μπράβο (75′ Ζεβλάκοβ), Λεντέσμα (87′ Νούνιες), Πατσατζόγλου, Στολτίδης, Γκαλέτι, Τζόρτζεβιτς, Λούα Λούα (72′ Κοβάτσεβιτς).
Ήταν ίσως η πιο «γλυκιά» ήττα που έχουν να θυμούνται οι «ερυθρόλευκοι» στην ευρωπαϊκή τους ιστορία ή, τουλάχιστον, από το 1997 όταν συμμετείχαν για πρώτη φορά στο Champions League.
Ο σεβασμός ήταν καθολικός, καθώς αν ο Ολυμπιακός έπαιρνε κάτι από αυτό το ματς, θα το είχε πετύχει αντιμετωπίζοντας στα ίσα την τεράστια αντίπαλό του, χωρίς να φοβάται τίποτα, ενώ έπαιζε και με παίκτη λιγότερο.
Ήταν ένα χαρακτηριστικό ματς της σεζόν που βγήκαν στο χορτάρι στοιχεία, τα οποία ο Ολυμπιακός δεν είχε δείξει ξανά στην Ευρώπη κι αυτός ίσως είναι ο λόγος που εκείνη η χρονιά μνημονεύεται μέχρι σήμερα.
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον Ολυμπιακό
***
Η συνέχεια περιλάμβανε «λευκή» ισοπαλία με τη Ρεάλ στο Φάληρο, σε ένα ματς που ο Τάσος Πάντος κατάφερε να σταματήσει τον Ρομπίνιο και, φυσικά, ένα ακόμα «διπλό», αυτή τη φορά στη Ρώμη ξανά με ανατροπή, που αποδείκνυε ότι οι «πέτρινες» ευρωπαϊκές μέρες ανήκαν πλέον στο παρελθόν.
Το θριαμβευτικό 3-0 επί της Βέρντερ Βρέμης την τελευταία αγωνιστική σφράγισε μία πρόκριση που περίμεναν χρόνια οι οπαδοί του Ολυμπιακού.
Μία πρόκριση που ήρθε μέσω της κάθαρσης για τα δεινά της εκτός έδρας παρουσίας των προηγούμενων ετών και, το κυριότερο, μία πρόκριση που επετεύχθη όχι με τον τρόπο που έπρεπε, αλλά με το στυλ παιχνιδιού που ήθελαν οι φίλοι των «ερυθρολεύκων».
Εν ολίγοις και εν κατακλείδι, με την άγνοια κινδύνου που χαρακτηρίζει το «στρίμωγμα» της Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στο «άντρο» της, αγωνιζόμενος με 10 παίκτες για 80 λεπτά…
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα