Ο Ούντο Λάτεκ που μισούσε θανάσιμα ο Ότο Ρεχάγκελ για το 12-0 και το χαμένο πέναλτι – τίτλος στο 89′

Κώστας Μπράτσος 31 Ιαν, 2018

Αν μετρούσαν οι τίτλοι, τότε ο Ούντο Λάτεκ θα ήταν αδιαμφισβήτητα ο νικητής στην αναζήτηση του κορυφαίου προπονητή στη Γερμανία, αφού είναι ο πολυνίκης με οκτώ πρωταθλήματα. Ακόμα και χωρίς αυτήν την παράμετρο, όμως, παραμένει εκεί ψηλά, μαζί με την υπόλοιπη ελίτ της χώρας, τον Ότμαρ Χίτσφελντ, τον Γιούπ Χάινκες και… δυστυχώς γι’ αυτόν, τον Ότο Ρεχάγκελ.

Αμφότεροι κορυφαίοι τεχνικοί, με πολλά να τους ενώνουν, αλλά ακόμη περισσότερα να τους χωρίζουν. Ποτέ δεν έτρεφε συμπάθεια ο ένας για τον άλλον και οι κόντρες τους, εντός κι εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου, έμειναν στην ιστορία.

Όπως και η μονομαχία τους για εκείνον τον τίτλο του 1985-1986, ο οποίος κρίθηκε σε ένα χαμένο πέναλτι, που επιβεβαίωσε τον κανόνα της εποχής: ο Ρεχάγκελ τερμάτιζε πάντα δεύτερος, ο Λάντεκ ήταν πάντα από πάνω του.

Σαν σήμερα, στις 31 Ιανουαρίου 2015, ο γεννημένος στην Ανατολική Πρωσία Λάτεκ έφευγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών, ηττημένος από τη νόσο alzheimer. Νικητής, όμως, είχε αναδειχθεί προ πολλού…

Τους διέψευσε όλους στα 30 του

**Ο Χέλμουτ Σεν με τον βοηθό του, Ούντο Λάτεκ**

Η ζωή του Λάτεκ θυμίζει παραμύθι. Ως ποδοσφαιριστής δεν κατάφερε πολλά πράγματα, παρότι αγωνίστηκε και στο κορυφαίο επίπεδο πριν από τη δημιουργία της Bundesliga. Προτίμησε να ασχοληθεί με τις σπουδές του και να γίνει καθηγητής φυσικής αγωγής, όταν στα 30, ο πιο “φτασμένος” Χένες Βάισβαϊλερ εισηγήθηκε να ενταχθεί στο προπονητικό επιτελείο του Χέλμουτ Σεν, στην εθνική Γερμανίας. Αυτό συνέβη το 1965 κι έτσι έναν χρόνο αργότερα έδινε οδηγίες στον Φραντς Μπεκενμπάουερ για τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Αγγλίας.

Μπορεί το τέλος να μην ήταν αίσιο, όμως, τον Φεβρουάριο του 1970, ο “Κάιζερ” τον προσκάλεσε στην Μπάγερν εκ μέρους της διοίκησης της ομάδας, προς έκπληξη του κόσμου, γιατί επρόκειτο για προπονητή που δεν είχε αναλάβει ποτέ σύλλογο, αλλά και του ίδιου του Λάτεκ.

Όχι μόνο τα κατάφερε να απαντήσει μέσα από τη δουλειά του σε όλους τους επικριτές μιας τέτοιας επιλογής, αλλά όταν αποχώρησε είχε οδηγήσει την Μπάγερν σε τρία σερί πρωταθλήματα, κάτι πρωτοφανές στο γερμανικό ποδόσφαιρο, ενώ είχε καταστήσει τους Βαυαρούς πρωταθλητές Ευρώπης το 1973-1974, επίσης πρωτιά για τη Γερμανία.

Μία κακή εκκίνηση στην επόμενη σεζόν του κόστισε τη θέση, ωστόσο η Γκλάντμπαχ τον προσέλαβε στη θέση του Βάισβαϊλερ και ως προπονητής της έδωσε το πρώτο μεγάλο “χαστούκι” στον Ρεχάγκελ.

Το 12-0 στην Ντόρτμουντ του Ρεχάγκελ

Ήταν 29 Απριλίου 1978 και η Γκλάντμπαχ χρειαζόταν ένα θαύμα για να υποσκελίσει την Κολονία και να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Οι δύο ομάδες ήταν ισόβαθμες, ωστόσο τα “πουλάρια” έπρεπε να ανατρέψουν διαφορά δέκα τερμάτων για να πάρουν τον τίτλο.

Τελευταίος αντίπαλός τους η Ντόρτμουντ και μάλιστα όχι στο γήπεδό τους, αφού στο “Μπέκελμπεργκσταντιον” πραγματοποιούνταν εργασίες ανακαίνισης και το παιχνίδι διεξήχθη στο Ντίσελντορφ. Η ομάδα του Ρεχάγκελ, από την άλλη, βρισκόταν στο μέσο της βαθμολογίας, χωρίς ελπίδα ή φόβο για κάτι.

Ο Χάινκες, μεγάλο αστέρι στην επίθεση της Γκλάντμπαχ της εποχής, άνοιξε το σκορ πριν συμπληρωθεί το 1ο λεπτό αγώνα. Όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, είχε σημειώσει άλλα τέσσερα τέρματα, ο Έβαλντ Λίνεν είχε προσθέσει κι αυτός ένα, ενώ ο ηλεκτρονικός πίνακας έδειχνε ένα αδιανόητο σκορ: 12-0.

Την επόμενη μέρα, ο Ρεχάγκελ γελοιοποιήθηκε, με τον Τύπο να αλλάζει το επίθετό του σε “Torhagel”, όπου “tor” σημαίνει γκολ στα γερμανικά και “hagel” σημαίνει “χαλαζοθύελλα”. Όπως ήταν φυσικό, απολύθηκε από την Ντόρτμουντ και άργησε μέχρι να ξαναπατήσει στα πόδια του, κάτι που οφείλεται εν πολλοίς στον Λάτεκ κι αυτήν τη συντριβή.

Ούτε και ο τεχνικός της Γκλάντμπαχ πανηγύρισε, πάντως, παρότι αυτή η διαφορά παραμένει η μεγαλύτερη στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου μέχρι και σήμερα. Η Κολονία νίκησε με 5-0 τη Ζανκτ Πάουλι την τελευταία αγωνιστική (παρότι είχε “κολλήσει” στο 1-0 στο 1ο ημίχρονο) και κατέκτησε τον τίτλο με τρία γκολ καλύτερη διαφορά τερμάτων.

“Δεν έχουμε σχέσεις”

Τα χρόνια πέρασαν, ο Ρεχάγκελ βρήκε “καταφύγιο” στη Βέρντερ Βρέμης, ο Λάτεκ πέρασε από την Ντόρτμουντ για 1,5 χρόνο, μέχρι να χάσει από λευχαιμία τον 15χρονο γιο του, Ντιρκ, και να “δραπετεύσει” στην Ισπανία για να ξεχαστεί, αναλαμβάνοντας την Μπαρτσελόνα.

Το 1983 πήγε ξανά στην Μπάγερν και μπορεί στην πρώτη σεζόν της δεύτερης θητείας να τερμάτισε μόλις στην 4η θέση της Bundesliga, ωστόσο κατάφερε να βάλει ξανά από κάτω του, στην 5η θέση, τον Ρεχάγκελ.

Το μίσος παρέμενε άσβεστο, με τον Λάτεκ να ερωτάται για τη σχέση τους και να αποκρίνεται “δεν έχουμε” και τον Ρεχάγκελ να του επιτίθεται: “Ο Λάτεκ δεν συμπεριφέρεται καλά”.

Είχε πάντα το καλύτερο υλικό

Το τέλος του 1984-1985 βρήκε την Μπάγερν πρωταθλήτρια Γερμανίας και ξανά από πίσω της τη Βέρντερ, με τον Ρεχάγκελ να μην μπορεί να διανοηθεί πώς ο εχθρός του είχε φτάσει τα επτά πρωταθλήματα Γερμανίας και ο ίδιος δεν είχε κανένα.

Η εξήγηση που έδινε τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι προπονητές που δεν χώνευαν τον Λάτεκ, όπως ο Μαξ Μέρκελ, ήταν πως στην καριέρα του ο Λάτεκ έβρισκε πάντα υλικό αντάξιο των τίτλων που κατακτούσε. Η πεποίθηση αυτή δεν απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα.

Την πρώτη φορά που ανέλαβε την Μπάγερν, βρήκε έναν κορμό που αποτελείτο από τον Ζεπ Μάιερ στο τέρμα, τον Μπεκενμπάουερ στην άμυνα και τον Γκερντ Μίλερ στην επίθεση, ενώ ο ίδιος πήρε στην ομάδα δύο παίκτες που γνώριζε από την εθνική νέων της χώρας που προπονούσε, τον Ούλι Χένες και τον Πάουλ Μπράιτνερ.

Στη συνέχεια, στην Γκλάντμπαχ πλην του Χάινκες, είχε τους Άλαν Σίμονσεν, Μπέρτι Φογκτς, Ράινερ Μπόνχοφ, Ούλι Στίλικε και Χέρμπερτ Βίμερ, “υπερόπλα” της εποχής που μπορούσαν να οδηγήσουν σε αποκαθήλωση των τρεις σερί χρονιές πρωταθλητών Ευρώπης.

Όταν πήγε στην Μπαρτσελόνα, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων, βρήκε τους Μιγκέλι, Κάρλες Ρεσάκ, Κίνι, Μπερντ Σούστερ, πήρε μαζί του τον Σίμονσεν και έναν χρόνο αργότερα αποκτήθηκε ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Στην επιστροφή του στο Μόναχο βρήκε τους Κλάους Αουγκεντάλερ, Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε, Λόταρ Ματέους, Ζαν Μαρί Πφαφ και Ντίτερ Χένες.

“Θα μετρήσω μέχρι το 25.000”

Εξάλλου, ποτέ κανείς δεν τον επευφημούσε για τις τακτικές επί χόρτου. Το μεγάλο προσόν του ήταν να βοηθάει αυτούς τους αστέρες να βγάζουν το 100% στον αγωνιστικό χώρο και να τα έχει καλά μαζί τους, χρησιμοποιώντας τις παιδαγωγικές μεθόδους που έμαθε από το πανεπιστήμιο.

Θιασώτης του δόγματος “μαστίγιο και καρότο”, άφηνε τους παίκτες του να έχουν άποψη, υποστηρίζοντας πως “όπου υπάρχει τριβή, υπάρχει κι ενέργεια”. Ως παράδειγμα έφερνε τον Μπράιτνερ, λέγοντας ότι “εάν του πω να περάσει μέσα από έναν τοίχο, θα μου απαντήσει ‘γιατί; Μπορώ να περάσω από γύρω’. Ποτέ δεν ήθελα πειθήνια όργανα”.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της φιλοσοφίας του ήταν η στάση που είχε, μετά από μία ήττα της Μπάγερν που θα μπορούσε να προκαλέσει κατάρρευση της ομάδας. Μετά από το τέλος του αγώνα, απαγόρευσε στους παίκτες του να βγουν για ποτό, αν κι ο ίδιος ήταν αρκετά μεγάλος οπαδός της μπύρας. Οι παίκτες αψήφησαν τις εντολές του, βγήκαν έξω, ωστόσο ο Λάτεκ τους βρήκε στο μπαρ και τους ανακοίνωσε: “Λοιπόν, θα μετρήσω μέχρι το 25.000 κι εάν κάποιος είναι ακόμα εδώ, αλίμονό του”.

Ο τραυματισμός του Φέλερ και το “χέρι”

Το 1985-1986 βρήκε τους δύο προπονητές να κονταροχτυπιούνται ξανά μέχρι τέλους, για την κατάκτηση του meisterschale. Η Βέρντερ ήταν το μεγάλο φαβορί, η Μπάγερν δεν είχε πατήσει ούτε μία φορά στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα της σεζόν και μία αγωνιστική πριν από το τέλος, οι δύο ομάδες θα έλυναν τις διαφορές τους στη Βρέμη.

Η Βέρντερ ήταν δύο βαθμούς μπροστά, απόσταση ίση με το όφελος μιας νίκης εκείνη την περίοδο στη Γερμανία και μέχρι το 1994, όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά το… τρίποντο. Οι δύο προπονητές είχαν επιδοθεί σε έναν πόλεμο δηλώσεων όλο το προηγούμενο διάστημα, με σπόντες εκατέρωθεν. Ένα από τα αντικείμενα διαμάχης ήταν το εγκληματικό μαρκάρισμα του Αουγκεντάλερ στον Ρούντι Φέλερ στο παιχνίδι του 1ου γύρου, που κράτησε τον επιθετικό της Βέρντερ εκτός δράσης μέχρι τη ρεβάνς, αρκετούς μήνες αργότερα.

Ο Ρεχάγκελ συμπεριέλαβε τον Φέλερ στην αποστολή, ωστόσο δεν τον είχε στην αρχική ενδεκάδα. Το παιχνίδι ήταν αρκετά κακό, χωρίς πολλές ευκαιρίες ή φάσεις, παρότι η Βέρντερ είχε την καλύτερη επίθεση της κατηγορίας με 83 γκολ, η Μπάγερν τη 2η καλύτερη με 76, την ώρα που καμία άλλη ομάδα δεν είχε περάσει το “φράγμα” των 70 τερμάτων.

Η ώρα του Φέλερ ήρθε στο 78ο λεπτό για τον Ρεχάγκελ. Ο Γερμανός τεχνικός έριξε στη μάχη τον πρώτο σκόρερ της ομάδας τις προηγούμενες τρεις σεζόν, ο οποίος σε 11 αγώνες είχε 9 γκολ μέχρι να τραυματιστεί σοβαρά.

Έντεκα λεπτά αργότερα, διεκδικώντας μία βαθιά μπαλιά στην περιοχή της Μπάγερν, ο Φέλερ νίκησε τον Σέρεν Λέρμπι και πρόλαβε να βάλει το πόδι του, στην προσπάθεια να βγάλει σέντρα. Η μπάλα χτύπησε στο κεφάλι του Δανού μέσου, ωστόσο ο διαιτητής δεν το αντιλήφθηκε και θεώρησε ότι βρήκε στο χέρι, με συνέπεια να καταλογίσει πέναλτι.

Το πιο ιστορικό πέναλτι στη Γερμανία

Μετά από αρκετά λεπτά διαμαρτυριών, ο Μίχαελ Κούτσοπ έκανε αυτό που γνώριζε καλύτερα από τον καθένα, ετοιμαζόταν να σκοράρει με εκτέλεση πέναλτι. Όταν εντοπίστηκε η μπάλα από τις κερκίδες όπου την είχε στείλει ο βοηθός του Λάτεκ, Έγκον Κόορντες, ο Γερμανός αμυντικός την έστησε στη βούλα και τέθηκε αντιμέτωπος με τον Πφαφ.

Ο Κούτσοπ είχε σημείωσε γκολ και στις 22 εκτελέσεις που είχε αναλάβει στην προηγούμενη ομάδα του, τους Κίκερς Όφενμπαχ, ενώ τη σεζόν 1985-1986 είχε σκοράρει ήδη οκτώ φορές με πέναλτι, χωρίς να χάσει κανένα. Το μυστικό του θρυλείται πως ήταν ότι περίμενε τον αντίπαλο τερματοφύλακα να κινηθεί προς μία κατεύθυνση, στέλνοντας την μπάλα στην αντίθετη, ωστόσο σε αυτήν την περίπτωση ο Βέλγος τερματοφύλακας της Μπάγερν δεν κουνήθηκε, μένοντας στο κέντρο. Ο Κούτσοπ σούταρε δεξιά, πάνω στο κάθετο δοκάρι, με την μπάλα να περνάει άουτ, στους δεκάδες φίλους της Βέρντερ που είχαν περάσει τα κουλουάρ του στίβου στο “Βέζερσταντιον” και είχαν εγκατασταθεί πίσω από τις δύο εστίες.

“Ποτέ δεν θα ξεχάσω τον ήχο που έκανε η μπάλα όταν χτύπησε το δοκάρι”, έλεγε ο Κούτσοπ, που χάρισε το όνομά του στη Γερμανία σε όποιον ποδοσφαιριστή εκτελεί πέναλτι στο δοκάρι.

Τα μπουκάλια με τη σαμπάνια που περίμεναν στα αποδυτήρια δεν άνοιξαν ποτέ. Το 0-0 παρέμεινε μέχρι τέλους και η Βέρντερ με τον Ρεχάγκελ έχασαν την ευκαιρία να στεφθούν πρωταθλητές μία αγωνιστική πριν από το τέλος. Αποκαρδιωμένοι πλέον, στο φινάλε ηττήθηκαν από τη Στουτγκάρδη που αναζητούσε νίκη για μία θέση στην Ευρώπη, την ώρα που η Μπάγερν διέλυε την Γκλάντμπαχ με 6-0 στο Μόναχο.

Αμφότερες οι ομάδες τερμάτισαν με 49 βαθμούς, ωστόσο το γερμανικό δόγμα που θέλει τον Ρεχάγκελ να βγαίνει πάντα δεύτερος, εφαρμόστηκε για ακόμα μία φορά: +51 η διαφορά τερμάτων της Μπάγερν, +42 της Βέρντερ. Ακόμα ένας λόγος για να μισήσει τον Λάτεκ…