Έξι παρατάσεις και “φτωχό” σκορ παρά τις 75 βολές! Ο αγώνας μπάσκετ με τη μεγαλύτερη διάρκεια

Sport-Retro.gr 6 Ιαν, 2018

Η πρώτη εβδομάδα του 1951 και πιο συγκεκριμένα η 6η Ιανουαρίου επεφύλασσε έναν αγώνα μπάσκετ που έγραψε Ιστορία για την απίστευτη διάρκεια και όχι μόνο.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 67 χρόνων από την διεξαγωγή του μεγαλύτερου χρονικά αγώνα, το Sport-Retro.gr ξεσκόνισε τα αρχεία του ΝΒΑ και σας το παρουσιάζει.

*******

Στην “Έτζερτον Παρκ Αρένα” οι Ρότσεστερ Ρόγιαλς υποδέχτηκαν τους Ιντιανάπολις Ολίμπιανς , υπό το βλέμμα 3.790 θεατών, αριθμός που τώρα φαντάζει μικρός αλλά το 1951 ήταν ικανοποιητικός.

Πριν από τη συνάντηση αυτή, οι γηπεδούχοι μετρούσαν 19 νίκες και 10 ήττες, ενώ οι φιλοξενούμενοι από την Ιντιάνα είχαν καταγράψει 15 νίκες και 16 ήττες.

Το τέλος των πρώτων 12 λεπτών βρήκε προηγούμενους τους Ολίμπιανς με 20-10, εν συνεχεία οι Ρόγιαλς ανέβασαν την απόδοσή τους και με ένα επιμέρους 23-18 έκλεισαν την ψαλίδα στο 33-38, η τρίτη περίοδος έληξε 53-57 και η κανονική διάρκεια 65-65.

Ο χορός των παρατάσεων και το buzzer-beater

Βαθιά ανάσα και… αρχή με την πρώτη παράταση που έληξε… 2-2, συνέχεια με τη δεύτερη που δεν είχε σκορ (!), ενώ και το 2-2 της τρίτης δεν ήταν φυσικά αρκετό για να αναδείξει νικητή.

Η τέταρτη παράταση επίσης δεν είχε πόντο, εν αντιθέσει με την πέμπτη που ήταν πιο… παραγωγική (4-4) και διαμόρφωνε το συνολικό σκορ σε 73-73.

Ήδη αυτός ο αγώνας είχε γραφτεί στην Ιστορία ανεξαρτήτως έκβασης, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ οι δύο ομάδες έφτασαν στην έκτη παράταση (!) για να λύσουν τις διαφορές τους.

Ακόμα κι εκείνη όδευε ολοταχώς για ένα ακόμη 0-0, όμως ο άσος των φιλοξενούμενων Ραλφ Μπέαρντ σημείωσε το νικητήριο για την ομάδα του καλάθι 1” πριν από τη λήξη!

Ο μαραθώνιος αγώνας των 78 λεπτών είχε τελειώσει με τελικό σκορ μόλις 73-75, ενώ σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του NBA, οι βολές που εκτελέστηκαν ήταν 75 τα σουτ 34!

Οι έξι παρατάσεις αποτελούν ρεκόρ μέχρι και σήμερα στο κορυφαίο μπασκετικό πρωτάθλημα του κόσμου, δεδομένου ότι το ματς Συρακούσες Νάσιοναλς-Άντερσον Πάκερς (24/11/1949) χρειάστηκε… μόνο πέντε για να βγάλει το τελικό 125-123.

Ο ίδιος αριθμός επιπλέον πενταλέπτων καταγράφηκε και σε ένα πιο πρόσφατο ματς, όταν στις 9 Νοεμβρίου 1989 οι Μιλγουόκι Μπακς επικράτησαν με το… τρομακτικό 155-154 των Σουπερσόνικς στο Σιάτλ.

Επιθέσεις 24”

Από το αξέχαστο αυτό ματς του 1951 προκύπτει ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο για την εξέλιξη του μπάσκετ και το οποίο σχετίζεται φυσικά με τις αργές επιθέσεις.

Ο Χάρβεϊ Φρόμαν στα τέλη του 1980 έγραψε την βιογραφία του Ρεντ Χόλτσμαν, άσου των Ρότσεστερ Ρόγιαλς, ο οποίος είχε αγωνιστεί στα 76 από τα 78 λεπτά.

Σύμφωνα με το βιβλίο του εν λόγω δημοσιογράφου, ο παίκτης του είχε πει ότι εκείνος ο αγώνας ήταν ο ένας από τους δύο της σεζόν 1950-51 που έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου στη διοργανώτρια αρχή ως προς το θέαμα που προσέφερε το άθλημα.

Αυτές οι σκέψεις ήταν που οδήγησαν λίγα χρόνια αργότερα τη θέσπιση των επιθέσεων 24 δευτερολέπτων, κανονισμός που υφίσταται μέχρι και σήμερα.

Χωρίς υπερβολή, αυτός ο χρονικός περιορισμός έμελλε να λειτουργήσει ευεργετικά και να συμβάλλει στο χτίσιμο του αστραφτερού πρωταθλήματος του ΝΒΑ.

Ρόγιαλς όπως… Κινγκς

**Δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας για το ματς**

Ποιοι είναι όμως οι Ρότσεστερ Ρόγιαλς και γιατί δεν θυμίζουν τίποτα από το σημερινό ΝΒΑ; Καταρχήν, η ίδρυση του κλαμπ πηγαίνει στο μακρινό 1923 με όνομα Ρότσεστερ Σίγκραμς, ήταν ημιεπαγγελματική και έδρευε στην ομώνυμη πόλη της Νέας Υόρκης.

Το 1945… προάχθηκε σε επαγγελματική στο National Basketball League (NBL) ως Ρότσεστερ Ρόγιαλς και, μάλιστα, κατέκτησε τον τίτλο στην παρθενική της χρονιά, προτού μεταφερθούν στην έτερη λίγκα (Βasketball Association of America) το 1948.

Βέβαια αυτό κράτησε μόλις μια χρονιά΄, καθώς την επόμενη (1949) η ΒΑΑ απορρόφησε την ΝΒL και το αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης ήταν φυσικά να γεννηθεί το ΝΒΑ.

Οι Ρογιαλς κατέκτησαν το πρωτάθλημα του 1951, τη σεζόν δηλαδή που ηττήθηκαν στο προαναφερθέν… αιώνιο ματς με τους Ολίμπιανς, ωστόσο το μέλλον τους δεν ήταν γραφτό να συνδυαστεί με το μικρό Ρότσεστερ, καθώς δεν εξασφαλιζόταν οικονομική βιωσιμότητα.

Κατά συνέπεια, αρχικά μεταφέρθηκαν στο Σινσινάτι του Οχάιο το 1957 για να γίνουν οι Σινσινάτι Ρόγιαλς, ενώ το 1972 μετακινήθηκαν στο Κάνσας Σίτι αγωνιζόμενοι αρχικά εκεί και ακολούθως στην Ομάχα και την Νεμπράσκα ως Κάνσας Σίτι Κινγκς.

Εντούτοις, οι οικονομικοί αριθμοί δεν έβγαιναν παρά τις αλλεπάλληλες αλλαγές, οπότε η ομάδα μετακόμισε το 1985 στο Σακραμέντο, όπου αγωνίζεται μέχρι σήμερα ως Σακραμέντο Κινγκς.

Ομάδα με παίκτες-ιδιοκτήτες και σκάνδαλο

Όπως προαναφέρθηκε, οι δυο λίγκες (ΝΒL-BAA) βρίσκονταν διαρκώς σε έντονη διαμάχη, αφού η μία προσπαθούσε να αρπάξει ομάδες από την άλλη.

Σε αυτό το πλαίσιο η ΝΒL προέβη σε μια πρωτόγνωρη κίνηση, καθώς προσέφερε σε τελειόφοιτους πανεπιστημίων τη δυνατότητα να γίνουν ιδιοκτήτες ομάδας αρκεί να διάλεγαν την ΝΒL από την ΒΑΑ.

Ραλφ Μπέαρντ (αριστερά) και Άλεξ Γκρόζα (τρίτος από αριστερά) ανακρίνονται από τους Τζέιμς Κάναβαν και Τζακ Ντόιλ σε δικηγορικό γραφείο

Συνεπώς, πέντε τελειόφοιτοι του Πανεπιστημίου του Κεντάκι, οι Αλεξ Γκρόζα, Ραλφ Μπέαρντ, Γουάλας Τζόουνς, Κλιφ Μπάρκερ και Τζο Χόλαντ, απέκτησαν τους Ιντιανάπολις Ολίμπιανς.

Οι τέσσερις πρώτοι, μάλιστα, αποτέλεσαν βασικούς συντελεστές για το χρυσό μετάλλιο των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1948.

Ωστόσο, ύστερα από μόλις τρία χρόνια ήρθε η καταστροφή, καθώς στις 19 Οκτωβρίου 1951 οι Αλεξ Γκρόζα και Φρανκ Μπέαρντ κατηγορήθηκαν ότι έστηναν τις διαφορές των αγώνων όσο φοιτούσαν ακόμη στο πανεπιστήμιο (σ.σ. και είχαν κατακτήσει δύο πρωταθλήματα).

Οι δύο παίκτες-ιδιοκτήτες παραδέχτηκαν ότι λάμβαναν από 300 έως 700 δολάρια, όχι όμως για να χάνουν ματς, αλλά μόνο για να “κανονίζουν” την τελική διαφορά του σκορ.

Η ποινή τους ήταν διά βίου αποκλεισμός από το νεοσύστατο τότε ΝΒΑ, ενώ η ομάδα της Ιντιανάπολις μην αντέχοντας το σοκ αποσύρθηκε από το πρωτάθλημα δύο χρόνια αργότερα.

Μέχρι τη σεζόν 1966-1967, ήτοι 13 χρόνια μετά το σκάνδαλο, η πολιτεία της Ιντιάνα δεν είχε εκπρόσωπο στο ΝΒΑ και τότε δημιουργήθηκαν οι περίφημοι Πεισερς που συμμετέχουν ανελλιπώς μέχρι σήμερα στο πρωτάθλημα.

Δεν πρόλαβαν το αεροπλάνο!

Λόγω των έξι παρατάσεων στον αγώνα με τους Ρότσεστερ Ρόγιαλς, οι Ολίμπιανς έχασαν το τρένο για το Σικάγο όπου επρόκειτο να δώσουν τον επόμενο αγώνα τους!

Αναγκάστηκαν να μεταβούν στο Ντιτρόιτ και από εκεί να πετάξουν με πτήση τσάρτερ για το Ιλινόις, όμως δυστυχώς γι’ αυτούς το αεροπλάνο μπορούσε να μεταφέρει μόνο 5 παίκτες.

Κατά συνέπεια, οι… πρόγονοι των Σακραμέντο Κινγκς αποφάσισαν να στείλουν τους βασικούς από αέρος και τους υπόλοιπους με τρένο, με συνέπεια οι αναπληρωματικοί να φτάσουν μετά τη λήξη του αγώνα με τους Σικάγο Μπλάκχοκς.

Αυτή ήταν η μοναδική αναμέτρηση της ιστορίας του ΝΒΑ που μια ομάδα “κατέβηκε” με μόλις 5 διαθέσιμους άσους και, μάλιστα, μετά απ’ αυτό η Λίγκα θεσμοθέτησε πως ο απαιτούμενος αριθμός θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 8 παίκτες.

Μικρά-μικρά…

Στις 2 σεζόν που αγωνίστηκαν οι Ιντιανάπολις Ρόγιαλς πριν από το σκάνδαλο, ήταν αρκετά επιτυχημένοι, με αποκορύφωμα τον τίτλο της δυτικής περιφέρειας (39-25 το ρεκόρ) τη σεζόν 1949-50.

Οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου Αλεξ Γκρόζα και Φρανκ Μπέαρντ πρόλαβαν να παίξουν στο πρώτο All-Star Game του ΝΒΑ και, μάλιστα, συμπεριλήφθηκαν σε μία από τις πεντάδες που άρχισαν τον αγώνα.

Η αρχική ποινή τους προέβλεπε αποκλεισμό για 3 χρόνια, ωστόσο ο Μόρις Πόντολοφ, κομισάριος του ΝΒΑ, τη μετέτρεψε σε ισόβιο αποκλεισμό.

Οι λευκοί παίκτες αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία της εποχής και μόλις το 1946 οι Ρότσεστερ Ρόγιαλς υπέγραψαν συμβόλαιο με τον μαύρο Γουίλιαμ ‘Ντόλι’ Κινγκ.

Σύμφωνα με πηγές της εποχής οι σημερινοί Σακραμέντο Κινγκς ήταν μόλις η μία από τις δύο συνολικά ομάδες που το έκαναν εκείνη τη σεζόν, ενώ στο μπέισμπολ, ο πρώτος μαύρος (Τζάκι Ρόμπινσον) εμφανίστηκε μια χρονιά αργότερα.

Το παρατσούκλι Ρόγιαλς προήλθε από έναν διαγωνισμό που διοργάνωσε το 1944 η μεγαλύτερη εφημερίδα του Ρότσεστερ και νικητής του ήταν ο 15χρονος Ρίτσαρντ Πάεθ με τη συγκεκριμένη πρόταση.