Η τελευταία θρυλική παράσταση του «Eυρωπαίου» Άρη περιείχε… ακετυλοσαλικυκό οξύ. Επιτεύχθηκε επί των «ασπιρίνων» της Μπάγερ Λεβερκούζεν στο άδειο Αλεξάνδρειο, αλλά δεν λειτούργησε σαν αντίδοτο για να διακοπεί η πτωτική πορεία που βρισκόταν σε εξέλιξη. Παρά την αναλαμπή της κατάκτησης του πρωταθλήματος στο φινάλε της χρονιάς.
Το Sport-Retro.gr ανοίγει τις πόρτες σ’ ένα κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδι που σημαδεύτηκε από το κορυφαίο παιχνίδι του Μπραντ Σέλερς με τα κίτρινα – ταύρος κανονικός.
***
Όταν τον Απρίλη του ’87 ο «Τελευταίος Αυτοκράτωρ» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι βραβευόταν με εννέα αγαλματίδια Όσκαρ, μεταξύ των οποίων «Καλύτερης Ταινίας» και «Σκηνοθεσίας», ο αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ, ήδη στην ακμή του, δεν είχε βρει ακόμη την πρώτη παρουσία του στην τελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Μετά ήρθαν η Γάνδη, το Μόναχο και η Σαραγόσα. Προτού ψάξει να συμπληρώσει το καρέ συμμετοχών την αμέσως επόμενη σεζόν (1990-91).
Στη μετά Ιωαννίδη εποχή οι «κίτρινοι» βίωναν μια μεταβατική περίοδο και όφειλαν να συνηθίσουν. Ο Νίκος Γκάλης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης παρέμεναν ακόμη εκεί. Όχι όμως ο Στόγιαν Βράνκοβιτς που έφυγε για το ΝΒΑ.
Αντί του «ξανθού», δε, είχε αναλάβει τα ηνία ο Σκοπιανός Λάζαρο Λέσιτς και τις θέσεις των ξένων είχαν καπαρώσει από τη μία ο Μπραντ Σέλερς και από την άλλη ο Γκόραν Σόμπιν.
Κίνγκστον-Άρης: Μία συγκλονιστική μάχη με δύο παρατάσεις
Ο Αμερικανός, Νο9 στο ντραφτ του 1986 (ίδια κλάση με Τάρπλεϊ, Μπέρι, Σάλεϊ, Σκάιλς, Μπάρλοου, Σαμπόνις, Ρόντμαν και… Παναγιώτη Φασούλα) και συμπαίκτης για μια 3ετία του Μάικλ Τζόρνταν, ήταν ένας παίκτης με κινήσεις τριαριού εγκλωβισμένος σε κορμί σέντερ.
Παρά τα 2μ12 κατέβαζε την μπάλα σαν πλέι μέικερ, έπαιζε μόνο με πρόσωπο στο καλάθι και σούταρε σταθερά από τα 4-5 μέτρα. Εκτός αν επρόκειτο να καρφώσει δυναμικά με το ένα χέρι.
Ο Κροάτης ήταν παίκτης για τις υπόλοιπες δουλειές, ένα παιδί που μοχθούσε στο παρκέ. Ήταν δις πρωταθλητής Ευρώπης με τη Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ, αλλά σταθερά στη σκιά των μεγάλων αστέρων της (Κούκοτς, Ράτζα, Περάσοβιτς, Σάβιτς, Ιβάνοβιτς).
Το πρόβλημα δεν ήταν τόσο η επιλογή του δεύτερου ξένου όσο η φθορά μιας ομάδας που είχε ζήσει τα πάντα και άρχιζε να μοιάζει με γίγαντα που διαθέτει γυάλινα πόδια, διότι η διοίκηση Μιχαηλίδη δεν ενέπνεε πλέον την οικονομική ασφάλεια του παρελθόντος, ενώ υπήρχαν ελλείψεις στη front line.
Το πικρό «φεύγω» του Νίκου Γκάλη ειπώθηκε με 184 λέξεις
Το ξεκίνημα ήταν παραπλανητικό
Η ευρω-σεζόν άρχισε με την άνετη πρόκριση στην προημιτελική φάση, στη φάση του μοναδικού ομίλου δηλαδή, και ο Άρης θα διεκδικούσε για άλλη μια φορά το εισιτήριο για την τελική τετράδα (στο Παρίσι).
Έπρεπε, όμως, ν’ αφήσει πίσω τέσσερις από τις Μπαρτσελόνα, Γιουγκοπλάστικα, Σκαβολίνι Πέζαρο, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Λεβερκούζεν, Λιμόζ, Κίνγκστον Κινγκς.
Οι «κίτρινοι» ευνοήθηκαν από το πρόγραμμα του πρώτου γύρου και με 5/5 νίκες στο κατάμεστο «Παλέ» είχαν την προνομιούχο δεύτερη θέση, πίσω από την Μπαρτσελόνα. Αρκούσαν στο δεύτερο μισό της διαδρομής τρεις νίκες που θα σφράγιζαν άλλη μία μεγάλη επιτυχία τους.
Η μεταγραφή του Παναγιώτη Γιαννάκη στον Άρη
Μόνο που η ήττα από τους Κίνγκστον Κινγκς, με καλάθι στην εκπνοή (97-96), και το επεισοδιακό 110-93 από τους «μπλαουγκράνα» στη Θεσσαλονίκη φανέρωσαν τις χτυπητές αδυναμίες μιας ομάδας που θα έπρεπε κάθε φορά να επιβεβαιώνει πως ανταποκρίνεται στις υψηλές προσδοκίες όλης της μπασκετικής Ελλάδας. Ακόμη κι αν η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει να μετράει οδεύοντας προς το τέλος.
Η βαριά ήττα από την παρέα του Σαν Επιφάνιο, του Ορτίς και του Νόρις συνδυάστηκε με ποινή αποκλεισμού της έδρας για τρεις αγώνες και υψηλό πρόστιμο εξαιτίας της επίθεσης που δέχθηκε η αποστολή των Καταλανών με αντικείμενα, κατά τη διάρκεια της διακοπής ρεύματος που συντελέστηκε πριν από το φινάλε της αναμέτρησης.
Γρήγορα μια ασπιρίνη
Το επόμενο παιχνίδι του Άρη στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν απέναντι στη Μπάγερ Λεβερκούζεν. Μην ψάχνετε να βρείτε τότε την Άλμπα ή την Μπάμπεργκ. Πόσο μάλλον τη δυνατή πλέον Μπάγερν.
Από το 1985 ως το 1996 οι «ασπιρίνες» κατέκτησαν 9 πρωταθλήματα και ήταν ομολογουμένως η κραταιά δύναμη του γερμανικού μπάσκετ.
VIDEO: Το τελευταίο ματς του Νίκου Γκάλη με την Εθνική Ελλάδας
Μάλιστα εκείνη τη σεζόν είχαν ισχυροποιηθεί με την παρουσία του Κρίστιαν Βελπ (προτού χάσει τα μαλλιά του), που είχε επιστρέψει από το ΝΒΑ (Σίξερς, Σπερς, Γουόριορς) και μετρούσαν τέσσερις νίκες στα πρώτα εννέα παιχνίδια του ομίλου.
Τον Άρη μάλιστα στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία τον είχαν λυγίσει με 98-89 χάρη στον οίστρο του ανερχόμενου αστέρα Χένινγκ Χάρνις (χωρίς την κορδέλα στο μαλλί).
Τρελαμένος ο κόσμος
Ο Άρης δεν ήθελε μόνο τη νίκη, αλλά και το +10 για να αισθάνεται ήσυχος. Οι συνθήκες δεν ήταν υπέρ του. Οι λύσεις ήταν λιγοστές και ο Λέσιτς, που τελούσε υπό διαρκή αμφισβήτηση, έπρεπε να σχεδιάσει ένα πλάνο με 6 παίκτες όλους κι όλους.
Στους βασικούς Γιαννάκη – Γκάλη – Σόμπιν – Λυπηρίδη – Σέλερς προσθέστε και τον Αγγελίδη. Συνδυαστικά ήρθε το άδειο γήπεδο και η άγνοια κινδύνου των φιλοξενούμενων, οι οποίοι δεν είχαν να χάσουν τίποτα απ’ αυτό το ματς.
Στον πάγκο τους ήταν ο πανούργος Ντιρκ Μπάουερμαν, αργότερα θα γινόταν γνωστός στο ελληνικό κοινό, τόσο γιατί προπόνησε στα μέρη μας όσο και ως εθνικός προπονητής των «πάντσερ» του Ντιρκ Νοβίτσκι.
Ντοκουμέντο: Το πρώτο ματς του Νίκου Γκάλη με την Εθνική ομάδα
Τότε ήταν ένας άσημος 34χρονος Γερμανός κόουτς, με πλούσιο μαλλί και όψη Γερμανού επαρχιώτη (από το Ομπερχάουζεν) που άνετα θα μπορούσε να κάνει διακοπές στη Θεσσαλονίκη, αναζητώντας τον ελληνικό ήλιο Φλεβάρη μήνα.
Κόσμο εντός γηπέδου ο Άρης δεν είχε. Είχε όμως εκτός. Πάνω από 2.000 είχαν μαζευτεί στον περιβάλλοντα χώρο του «Παλέ», ευελπιστώντας πως θα βρεθεί ο τρόπος να εισέλθουν. «Δεν μπορώ να δω την αγάπη μου, τη μεγάλη», έλεγε ένας εξ αυτών στην κάμερα του Mega Channel, που είχε τα δικαιώματα της μετάδοσης, προτού ένας άλλος πως «τη ζωή θα έδινα για τον Άρη.
Αυτό που γίνεται δεν είναι σωστό». Ο τρίτος της… κάμερας χαρακτήριζε τον την ελληνική ομάδα «αρρώστια», εκφράζοντας τη στεναχώρια του για την απαγόρευση εισόδου.
Η απαγόρευση ωστόσο τηρήθηκε στο έπακρο και μόλις 105 διαπιστευμένοι εξασφάλισαν θέση εντός των τειχών. Εξ αυτών ο αείμνηστος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Ντίνος Κοσμόπουλος και κάποιοι λίγοι εκδηλωτικοί που προσπαθούσαν να… ξεπαγώσουν το κλίμα και να «ζεστάνουν» την κρύα ατμόσφαιρα.
Το πρώτο μπασκετικό ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρης έληξε 14-12 και είχε διαιτητική σκιά!
Με 70 πόντους στο πρώτο μισό
Ευτυχώς για τον Άρη ο Μπραντ Σέλερς και ο Γκόραν Σόμπιν έκαναν τρομερή δουλειά στο ξεκίνημα του αγώνα.
Δεν χρειάστηκε καν η συνεισφορά του Νίκου Γκάλη για να διαμορφωθεί το 21-9 με 9/12 σουτ εντός πεδιάς και ακολούθως το 28-19, σημείο στο οποίο ο «γκάνγκστερ» είχε μόλις 5 πόντους με 3/3 βολές. Είχε βέβαια και 4 ασίστ.
Για τον Αμερικάνο ψηλό ενδεχομένως να ήταν ένα έξτρα κίνητρο το γεγονός πως στο Μέλαθρο ήταν παρών άνθρωπος των Πίστονς, που ήθελε να τον παρακολουθήσει αγωνιζόμενο. Ίσως γι’ αυτό δεν έπαψε να καρφώνει στο αντίπαλο καλάθι.
Το 1ο Κύπελλο, το 1ο νταμπλ του Άρη. Ο Μιχάλης Ρωμανίδης στο Sport-Retro.gr
Μέχρι και ο Λευτέρης Σούμποτιτς, που (φορώντας πολιτικά και γυαλιά) κρατούσε στατιστικά από τα δημοσιογραφικά θεωρεία έχασε το μέτρημα από τις φορές που ο πρώην «ταύρος» πήρε το δεξιό διάδρομο και τέλειωσε αιωρούμενος φάσεις με το τεράστιο χέρι του.
Οι λιγοστοί Γερμανοί της εξέδρας, με προσκλήσεις εννοείται, ζητούσαν «defence, defence» σε κάθε επίθεση του Άρη. Μάταια όμως. Στο 11’30” το σκορ ήταν 40-25, αργότερα ήρθε το 54-35 και το 61-41 με τρίποντο του Γιαννάκη, πριν από το 70-56 στο 20′, με 14/18 βολές και 22/34 δίποντα από τους πρωταθλητές Ελλάδας!
Σταθερά διψήφια η διαφορά
Πόσο ν’ αλλάξει μια τέτοια εικόνα στο δεύτερο μισό ενός αγώνα; Όχι εύκολο από τη στιγμή που οι επιθέσεις διαρκούσαν 30 δευτερόλεπτα. Βέβαια ο ρυθμός ήταν καταιγιστικός και οι επιθέσεις εναλλάσσονταν η μία την άλλη.
Παρ’ όλα αυτά ο Άρης δεν έπαψε να έχει τον έλεγχο, ακόμη κι όταν η Λεβερκούζεν έκλεισε την απόσταση κι έφτασε στο -10 (84-74). Ο Νίκος Γκάλης είχε ξεπεράσει πολύ αθόρυβα τους 25 πόντους, η βραδιά ωστόσο ανήκε στον Σέλερς.
Ο «τρελός Ιταλός» και ο Πάσπαλι με το… ένα πόδι. Το πιο μάγκικο Κύπελλο στην Ελλάδα
Ήταν η πιο παραγωγική του στην ευρω-σεζόν και μία από τις πιο σπουδαίες της καριέρας του. Αυτός διαμόρφωσε το 91-74 και έχοντας υπερβεί τους 30 πόντους με 12/14 μέσα από τη γραμμή του τριπόντου έφερε τον Άρη πάνω από τους 100, 9 λεπτά πριν από το φινάλε!
Πού σταμάτησε; Στους 34 με ποσοστά για Όσκαρ Α’ Ανδρικού. Κι ας είχε ο Νίκος Γκάλης 41. Έχασε ωστόσο την προτελευταία βολή του μετά από 17 εύστοχες στη σειρά – συνολικά (18/19), διαμορφώνοντας το τελικό 133-117!
Διαιτητές: Σαντσίς (Ισπανία), Στιλ (Γαλλία)
ΑΡΗΣ (Λέσιτς): Γκάλης 41 (1), Γιαννάκης 18 (3), Σέλερς 34 (2), Σόμπιν 25, Λυπηρίδης 5, Αγγελίδης 8, Βουρτζούμης 2, Δοξάκης.
ΛΕΒΕΡΚΟΥΖΕΝ (Μπάουερμαν): Ουίλερ 19 (1), Τ. Τζόνσον 19 (1), Χάρνις 27 (1), Μπένκε 2, Κ. Τζόνσον 28 (2), Βελπ 14, Μπεκ 8, Ντόιστερ.
Εκτός νυμφώνος
Με τη νίκη του εκείνη ο Άρης έφτιαξε το ρεκόρ του σε 6-4. Έψαχνε δηλαδή δύο νίκες σε τέσσερα παιχνίδια για να ταξιδέψει στο Παρίσι. Βρήκε μόνο μία, στην έδρα της άνευ τύχης Λιμόζ (106-98).
Στο Σπλιτ όχι μόνο έχασε, αλλά συνετρίβη με 30 πόντους (93-63), ενώ στο Τελ Αβίβ (και όχι στις Βρυξέλλες παρά τον Πόλεμο στο Ιράκ) ηττήθηκε 101-89.
VIDEOS: Η επιστροφή του Ιωαννίδη, ο πρώτος τίτλος του Γκάλη, το ξεκίνημα του Άρη
Οι «κίτρινοι», με τον Μιχάλη Κυρίτση στον πάγκο τους πλέον, είχαν μία και μόνο ευκαιρία. Να επικρατήσουν της Σκαβολίνι στο Πέζαρο.
Λόγω του +1 στη Θεσσαλονίκη, δεν τους αρκούσε κάτι άλλο, μια ήττα με μικρή διαφορά ενδεχομένως. Δεν το έκαναν, ηττήθηκαν με το (κολακευτικό) 93-89 και τερμάτισαν πέμπτοι στον όμιλο! Πίσω από Μπαρτσελόνα, Γιουγκοπλάστικα, Σκαβολίνι και Μακάμπι.
Ο «Τελευταίος Αυτοκράτορας» είχε μόλις ρίξει αυλαία! Ξέχωρα, αν διατήρησε τα πρωτεία στο πρωτάθλημα με δραματικό τρόπο. Όλα είχαν τελειώσει…
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα