Ο Γκεόργκε Χάτζι υπήρξε αδιαμφισβήτητα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Ρουμανίας. Δεν είναι τυχαίο που ονομάστηκε «Μαραντόνα των Καρπαθίων», αφού μεσουράνησε περίπου την ίδια περίοδο με τον σπουδαίο Αργεντινό, έχοντας ένα παρεμφερές ποδοσφαιρικό στιλ.
Ο επιθετικός μέσος που ηγήθηκε της εκπληκτικής Ρουμανίας του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994, που αγωνίστηκε σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα και που οδήγησε τη Γαλατάσαραϊ στην κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA, διαθέτει στο βιογραφικό του και μία πολύ σκοτεινή μεταγραφή, εφάμιλλη των ετών διακυβέρνησης του Νικολάε Τσαουσέσκου στη χώρα του.
Η Στεάουα Βουκουρεστίου τον… δανείστηκε μόνο για ένα παιχνίδι τον Ιανουάριο του 1987 από μία μόνιμη αντίπαλό της στη διεκδίκηση του τίτλου και δεν τον επέστρεψε ποτέ μέχρι το καλοκαίρι του 1990, όταν και τον πούλησε στη Ρεάλ. Ο στρατός, η ομοσπονδία και ο Τσαουσέσκου φρόντισαν γι’ αυτό.
Τα κείμενα του Sport-Retro.gr για τη Ρουμανία
Μετέτρεψε τη Σπορτούλ σε διεκδικήτρια τίτλου
Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1965 στο Σάτσελε, κοντά στην Κοστάντσα, με συνέπεια να αρχίσει τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματά του στις ακαδημίες της Φαρούλ. Το 1980 επελέγη από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας να μετακινηθεί στην Λουτσαφαρούλ Βουκουρεστίου, μία ομάδα στην οποία πήγαιναν οι καλύτεροι νεαροί παίκτες της χώρας, ως μία άτυπη εθνική παίδων, για να αναπτύξουν ακόμα περισσότερο το ταλέντο τους, κάτω από καλύτερες συνθήκες.
Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Κοστάντσα με τη δικαιολογία των σπουδών (πρακτικά για να αποφύγει μεταγραφή στη… Στεάουα) και αγωνίστηκε στη Φαρούλ, με την οποία έκανε ντεμπούτο στην πρώτη κατηγορία σε ηλικία 17 ετών, τη σεζόν 1982-1983. Από τις 11 Σεπτεμβρίου 1982, όταν και πρωτοέπαιξε με τη Φαρούλ, μέχρι το τέλος της σεζόν είχε 7 γκολ σε 18 αγώνες πρωταθλήματος, δείχνοντας το απεριόριστο ταλέντο του, τόσο σε δημιουργικό επίπεδο όσο και σε εκτελεστικό.
Η Σπορτούλ Στουντέντσεσκ Βουκουρεστίου δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και πήρε τον παίκτη πριν τον αρπάξουν άλλες, πιο ευνοημένες ομάδες του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Η επιλογή αποδείχθηκε «λίρα εκατό», με τον Χάτζι να συμβάλλει στα «χρυσά χρόνια» του συλλόγου και να τον οδηγεί στις καλύτερες θέσεις της ιστορίας του στο πρωτάθλημα, σε τελικό Κυπέλλου Ρουμανίας και σε ευρωπαϊκές συμμετοχές.
Μόλις στη δεύτερη σεζόν του στον σύλλογο, όταν προωθήθηκε στο γήπεδο, από τα 2 γκολ σε 31 αγώνες πρωταθλήματος έφτασε τα 20 σε 30 και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της κατηγορίας.
Έναν χρόνο αργότερα, το 1985-1986, είχε 31 γκολ σε ισάριθμους αγώνες και διατήρησε τον τίτλο, οδηγώντας τη Σπορτούλ στη 2η θέση, την καλύτερη που τερμάτισε ποτέ, πίσω μόνο από την πρωταθλήτρια Στεάουα. Η επόμενη σεζόν, όμως, θα ήταν επεισοδιακή.
Το κυβερνητικό σχέδιο για ευρωπαϊκές διακρίσεις
Το 1978, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας, αντιστράτηγος Ίον Κομάν, ένας πολύ καλός παίκτης του τένις και με μεγάλη αγάπη για τον αθλητισμό, άρχισε να εκφράζει τις ιδέες του για τη βελτίωση της απόδοσης των ρουμανικών ομάδων στις διεθνείς διοργανώσεις και μεταξύ άλλων της Στεάουα, μιας ομάδας που μεσουρανούσε εντός των συνόρων τη δεκαετία του ’70.
Όταν διορίστηκε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της κυβέρνησης το 1982, συναντήθηκε με την CNEFS (Consiliului National pentru Educatie Fizica si Sport), την ανώτατη αθλητική αρχή του καθεστώτος, με όλους τους ιδιοκτήτες και προπονητές των ποδοσφαιρικών συλλόγων της πρώτης κατηγορίας, ώστε να οργανωθεί ένα οικουμενικό πλάνο με απώτερο σκοπό την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου τα επόμενα χρόνια.
«Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε σοβαρά μία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Η Ουνιβερσιτάτεα Κραϊόβα, η Ντινάμο Βουκουρεστίου, η Άρτζες Πιτέστι και ίσως η Στεάουα πρέπει να στηριχθούν για να αναδειχθούν», δήλωσε αρχικά ο Κομάν.
Διόλου τυχαία η επιλογή των συλλόγων. Η Ουνιβερσιτάτεα έμπαινε στη δεύτερη καλή εποχή της (η εποχή της «Craiova Maxima»), η Ντινάμο ήταν η πρωταθλήτρια από το 1980 μέχρι το 1983 και η Άρτζες ζούσε τα χρόνια του Νικολάε Ντόμπριν.
Η Στεάουα βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο και την περίοδο της κυριαρχίας της Ντινάμο, βρέθηκε σε κακή κατάσταση, ωστόσο λόγω της ιστορίας της και των διασυνδέσεων με τον στρατό, δεν γινόταν να μείνει εκτός νυμφώνος.
«Αν οργανωθούμε καλά, σε μερικά χρόνια μπορούμε να κατακτήσουμε το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Σαν μιλάω ειλικρινά, είμαι φίλαθλος της Στεάουα, όμως τώρα που καθορίζω την πολιτική γραμμή όλων των αθλημάτων στη Ρουμανία, θα φερθώ σε όλους το ίδιο. Είναι σημαντικό να θριαμβεύσει μία ρουμανική ομάδα, ανεξαρτήτως του ονόματός της».
Ο Κομάν έκανε πράξη τα λόγια του με πολιτικές παρεμβάσεις, όπως αποδείχθηκε με την περίπτωση της Ουνιβερσιτάτεα, που μετά από τις πρώτες επιτυχίες της, οι υπόλοιποι σύλλογοι επιχείρησαν να αρπάξουν τους ταλαντούχους παίκτες της.
«Ο Ζόλταν Κρίσαν ήθελε να πάει στην Οραντέα, ο Αουρέλ Τσικλεάνου στην Σπορτούλ, η Ντινάμο ήθελε τους Ίλιε Μπαλάτσι και Ροντιόν Τσαματάρου, η Στεάουα ενδιαφερόταν για τον Νικολάε Ουνγκουρεάνου και τον Σίλβιου Λουνγκ. Τότε, έδωσα διαταγή να απαγορευτούν οι μεταγραφές προσωρινά», θυμάται ο Κόμαν.
Διατηρώντας τον κορμό και τη συνοχή τους, οι ομάδες της Ρουμανίας άρχισαν να πετυχαίνουν τον στόχο της κυβέρνησης. Η Ουνιβερσιτάτεα έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA 1982-1983 (η πρώτη ρουμανική ομάδα που έφτασε σε τόσο προχωρημένη φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης, αποκλείστηκε με δύο ισοπαλίες από την Μπενφίκα), η Ντινάμο έναν χρόνο αργότερα έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όπου αποκλείστηκε από τη μετέπειτα κάτοχο Λίβερπουλ.
Ο στρατηγός που… καταστρατήγησε τη διαταγή του
Την ώρα που ο Κομάν φρόντιζε για την αναδιοργάνωση του ποδοσφαίρου ως γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής πλέον, ο στρατηγός Κονσταντίν Ολτεάνου που τον διαδέχθηκε στη θέση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας τον Μάρτιο του 1980, φρόντιζε για την ανασύνταξη της Στεάουα.
Αν και ο ίδιος δεν γνώριζε πολλά από τον αθλητισμό όπως ο προκάτοχός του, παραδέχθηκε σε συνέντευξή του ότι «το περιβάλλον του Τσαουσέσκου μου είπε ‘κοίτα, το αφεντικό άκουσε ότι η Στεάουα δεν κερδίζει πλέον, πρόσεχε γιατί αυτό είναι μία σημαντική δοκιμασία’».
Η Στεάουα είχε περιέλθει σε άσχημη κατάσταση στις αρχές του ’80 και οι παίκτες δεν είχαν ούτε κατάλληλα παπούτσια να φορέσουν. Ένα από τα πρώτα μέτρα του σκιώδη επικεφαλής του συλλόγου (αφού ανεξαρτήτως προέδρου επρόκειτο για την ομάδα του στρατού) ήταν να την καταστήσει… νόμιμη. «Τους είπα, αν θέλετε να ξαναχτιστεί η ομάδα, πρέπει να τα κάνουμε όλα σωστά. Δεν μου αρέσει να κλέβω τον έναν ή τον άλλον παίκτη και να έχουμε σκάνδαλα», ήταν η… προφητική δήλωση.
Ο Ολτεάνου απευθύνθηκε στον επί 20 χρόνια γραμματέα της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας και παλιά δόξα της Στεάουα, Ίον Αλεκσαντρέσκου, ώστε να αναλάβει αυτό το πρότζεκτ. Ο Αλεκσαντρέσκου υπάκουσε, ανέλαβε διάφορα διοικητικά πόστα στον σύλλογο και συνδύασε το όνομά του με τα «χρυσά» χρόνια της δεκαετίας του ’80.
Στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης κόντρα στην Μπαρτσελόνα
Μετά από πολλά πέρα δώθε στον πάγκο του συλλόγου, η επιστροφή στην κορυφή ήρθε με προπονητή τον Έμεριχ Γένεϊ (μετέπειτα προπονητή του Πανιωνίου) τη σεζόν 1984-1985, μετά από 7 σεζόν «ξηρασίας».
Ως πρωταθλήτρια Ρουμανίας, τη νέα χρονιά η Στεάουα αγωνίστηκε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όπου με παίκτες όπως Χέλμουτ Ντουκαντάμ, ο Μίοντραγκ Μπελοντέντιτσι, ο Λάσλο Μπόλονι (μετέπειτα προπονητής στον ΠΑΟΚ), ο Μάριους Λάκατους, ο Βίκτορ Πιτσούρκα, ο Γκάμπι Μπάλιντ και άλλοι έφτασε μέχρι τον τελικό του τουρνουά, όπου υπέταξε την Μπαρτσελόνα στα πέναλτι!
Η Στεάουα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, σε έναν ανεπανάληπτο ποδοσφαιρικό θρίαμβο για τη Ρουμανία, όμως οι διεθνείς τίτλοι δεν θα σταματούσαν εκεί.
Ως κάτοχος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών είχε το δικαίωμα να συμμετάσχει στο Διηπειρωτικό Κύπελλο κόντρα στην κάτοχο του Copa Libertadores, Ρίβερ Πλέιτ, και στο Super Cup Ευρώπης, κόντρα στην κάτοχο του Κυπέλλου Κυπελλούχων, Ντινάμο Κιέβου.
Η αξεπέραστη επιτυχία εκείνου του Μαΐου 1986 προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις. Ο Γένεϊ έφυγε για την εθνική Ρουμανίας όπου σχημάτισε προπονητικό δίδυμο με τον Μιρτσέα Λουτσέσκου, ενώ αρκετοί παίκτες έβαλαν για τα καλά στο μυαλό τους την ιδέα της διεθνούς μεταγραφής.
Το ταξίδι στο Τόκιο τον Δεκέμβριο του 1986 με τον Άνχελ Ιορντανέσκου (πρώην παίκτης του ΟΦΗ, μετέπειτα προπονητής Εθνικής Ελλάδας) στον πάγκο για τον αγώνα κόντρα στη Ρίβερ Πλέιτ δεν είχε την κατάληξη που θα επιθυμούσαν.
Οι Αργεντινοί του Νέρι Πουμπίδο, του Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες (ακολούθως του Ολυμπιακού), του Όσκαρ Ρουζέρι και του Νέστορ Γκοροσίτο πήραν τη νίκη με 1-0 και στέρησαν ένα σπουδαίο τρόπαιο από τους Ρουμάνους.
Η Στεάουα χρειαζόταν επειγόντως ενίσχυση
Ο αγώνας για το Super Cup Ευρώπης ήταν προγραμματισμένος για τις 24 Φεβρουαρίου 1987 στο «Λουί Ντε» του Μονακό, ωστόσο η Στεάουα αντιμετώπιζε αρκετά αγωνιστικά προβλήματα, όπως και στους δύο προηγούμενους τελικούς (στη Σεβίλλη δεν αγωνίστηκε ο τιμωρημένος Τουντορέλ Στόικα, στο Τόκιο ο τραυματίας Μπόλονι).
Η φόρμα του Μιχαΐλ Μαζεράου (μετέπειτα της Παναχαϊκής) ήταν πολύ κακή και οι αποχωρήσεις των Μαρίν Ράντου και Στέφαν Πέτκου δεν αναπληρώθηκαν επαρκώς από παίκτες όπως ο Κονσταντίν Πιστόλ, ο Νίτσα Τσιρεάσα και ο Γκέοργκε Τσαουσίλα που το 1993 πέρασε και δεν ακούμπησε στον ΠΑΟΚ.
Επιπροσθέτως, ο Μπόλονι βάσει συμβολαίου μπορούσε να πάρει μεταγραφή ανά πάσα στιγμή, ενώ ο Στόικα και ο Πιτσούρκα ήταν άνω των 30 και δεν μπορούσαν να έχουν την ίδια αντοχή σε όλες τις υποχρεώσεις της ομάδας.
Το «παραθυράκι» που βρήκε η Στεάουα για να τον κλέψει
Ήταν εμφανές ότι κάνοντας παράλληλα πορεία πρωταθλητισμού, η ομάδα χρειαζόταν μεταγραφική ενίσχυση. Παρότι οι μεταγραφές που θα… διέλυαν αντίπαλες ομάδες απαγορεύονταν, υπήρχε μία εξαίρεση για την οποία φρόντισε ο Κομάν το καλοκαίρι του 1983.
Ένας νέος κανονισμός που υιοθετήθηκε από την ομοσπονδία της χώρας προέβλεπε ομάδες οι οποίες συμμετείχαν σε ευρωπαϊκά κύπελλα ή στο Βαλκανικό Κύπελλο, είχαν τη δυνατότητα να προβούν στη μεταγραφή ενός παίκτη από ομάδα της πρώτης κατηγορίας που δεν συμμετείχε σε διεθνείς διοργανώσεις, ομάδα της δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας, αλλά με τη γραπτή συναίνεση του ποδοσφαιριστή.
Ο κανονικός σύλλογος του παίκτη δεν τον έχανε σε μόνιμη βάση και ο σύλλογος που έπαιρνε τον παίκτη όφειλε να δανείσει στον άλλον σύλλογο έναν παίκτη από τη δεύτερη ομάδα του, με τη σύμφωνη γνώμη της ομοσπονδίας.
Ο 21χρονος Χάτζι, πρώτος σκόρερ της κατηγορίας τα τελευταία δύο χρόνια, βρέθηκε ξανά στο στόχαστρο της Στεάουα, 4 χρόνια αφότου αναγκάστηκε να υπογράψει (φοβούμενος ακόμα και για τη ζωή του) στον σύλλογο παρά τη θέλησή του. Τότε, επειδή ήταν ανήλικος, η μεταγραφή ακυρώθηκε μετά από προσπάθειες των γονιών του. Τώρα, τα πάντα είχαν αλλάξει.
Η Στεάουα ζήτησε άδεια από τον Νίκου Τσαουσέσκου
Η Σπορτούλ, η ομάδα του Χάτζι, ήταν συνάμα και η ομάδα που υποστήριζε ο Νίκου Τσαουσέσκου, ο μικρός γιος και με εκρηκτικό χαρακτήρα του δικτάτορα της Ρουμανίας. Ως ομάδα, δεν αποτελούσε μεγάλο μέγεθος, ωστόσο βελτίωσε το στάτους της λόγω των καλών παικτών που συνυπήρξαν εκείνη την εποχή και φυσικά λόγω του Χάτζι.
Τη σεζόν 1986-1987, η περσινή δευτεραθλήτρια Σπορτούλ άρχισε πολύ άσχημα στο πρωτάθλημα και ο Χάτζι, ο οποίος παρακολούθησε τον θρίαμβο της Στεάουα από την τηλεόραση του σπιτιού του και είδε δύο πρώην συμπαίκτες του στην Λουτσαφαρούλ, τους Μπάλιντ και Λάκατους, να σηκώνουν το τρόπαιο, συνειδητοποίησε ότι για να φτάσει στο «ταβάνι» του, έπρεπε να πάει στην Στεάουα με την πρώτη ευκαιρία.
Ο πρόεδρος της Στεάουα, Νικολάε Γκαβρίλα, έκανε αρκετές προσφορές στην Σπορτούλ για τον νεαρό διεθνή μεσοεπιθετικό. Σε μία εξ αυτών, ο ομόλογός του της Σπορτούλ, Μακ Ποπέσκου, απηυδισμένος απάντησε μονολεκτικά, σε μία κόλλα χαρτί Α4: «ΟΧΙ».
Τον φθινόπωρο του 1986, ο Γκαβρίλα επισκέφτηκε τον Νίκου Τσαουσέσκου, Υπουργό της Κομμουνιστικής Νεολαίας τότε, για να ζητήσει να μεσολαβήσει για τη μεταγραφή του Χάτζι. «Τι θέλετε, πρόεδρε; Ήρθατε να κλέψετε;», ήταν η ατάκα υποδοχής του Τσαουσέσκου στον Γκαβρίλα. «Μπορείτε, σύντροφε;», απάντησε ατάραχος ο Γκαβρίλα. «Ελάτε, ελάτε μέσα. Τι θα πιείτε; Έχουμε τα πάντα».
Ο Γκαβρίλα εξήγησε ότι η Στεάουα ήθελε τον Χάτζι τουλάχιστον για ένα παιχνίδι, το Super Cup Ευρώπης κόντρα στη Ντινάμο Κιέβου. Ο Τσαουσέσκου πείστηκε και κάλεσε τον Χάτζι να τον ρωτήσει τι θα ήθελε ο ίδιος. «Θέλω να πάω στην Στεάουα», αποκρίθηκε ο νεαρός.
Με τον νόμο του 1983, η Στεάουα μπορούσε να αρπάξει τον Χάτζι απλά με μία γραπτή δήλωση του παίκτη, ακόμα και δίχως τη συγκατάθεση της Σπορτούλ. Όταν η τελευταία αποκλείστηκε στον 2ο γύρο του Κυπέλλου UEFA από την Γκενκ, υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για την ενεργοποίηση του συγκεκριμένου κανονισμού.
Μπορεί να αποκλείστηκε και η Στεάουα πρόωρα από το Κύπελλο Πρωταθλητριών (από την Άντερλεχτ), ωστόσο είχε ακόμα μπροστά της ευρωπαϊκή διοργάνωση, το Super Cup Ευρώπης, οπότε μπορούσε να ζητήσει οποιονδήποτε παίκτη ήθελε από τη Σπορτούλ κι εκείνη να τον παραχωρήσει.
Το πραγματικό πρόβλημα, πάντως, όλο αυτό το διάστημα, δεν ήταν ποτέ ο κανονισμός, αλλά οι επιθυμίες του Νίκου Τσαουσέσκου, ο οποίος ποτέ δεν ήθελε να χάνει και μία τέτοια απώλεια του «διαμαντιού» στο στέμμα της ομάδας του θα έμοιαζε με προσωπική ήττα.
Ακόμα και ο Βαλεντίν Τσαουσέσκου, επίσης γιος του δικτάτορα Νικολάε, ο οποίος βρισκόταν στο οργανόγραμμα της Στεάουα χωρίς σαφή ρόλο και δεν ασχολήθηκε καθόλου με την πολιτική, αρνήθηκε να μεσολαβήσει για τη μεταγραφή του Χάτζι, για να μην ταράξει τον αδερφό του.
Πήρε τη μεταγραφή και σημείωσε το γκολ της νίκης
Ο Νίκου Τσαουσέσκου πείστηκε ότι για το καλό του ρουμανικού ποδοσφαίρου, ο Χάτζι έπρεπε να βοηθήσει τη Στεάουα να σηκώσει το τρόπαιο και επέβαλε στην Σπορτούλ να δώσει κι αυτή τη συγκατάθεσή της για τη μεταγραφή του Ρουμάνου παίκτη στη Στεάουα μόνο για τον αγώνα του Μόντε Κάρλο στις 24 Φεβρουαρίου 1987.
Σύμφωνα με την επιστολή που απεστάλη στην CNEFS, μεταξύ 5 Φεβρουαρίου και 16 Φεβρουαρίου 1987 ο Χάτζι θα πήγαινε στις προπονήσεις της Σπορτούλ. Στις 15 Φεβρουαρίου ο παίκτης θα συμμετείχε στο φιλικό με τη Φιορεντίνα στη Φλωρεντία που είχε κανονιστεί πριν από το αίτημα της Στεάουα.
Μεταξύ 17 Φεβρουαρίου και 25 Φεβρουαρίου θα έκανε προπονήσεις με τη Στεάουα, συνοδεία ενός εκπροσώπου της Σπορτούλ και στις 26 Φεβρουαρίου θα ήταν παρών πίσω στις προπονητικές εγκαταστάσεις της Σπορτούλ.
Ο Χάτζι όντως ταξίδεψε στην Ιταλία για τον αγώνα με τη Φιορεντίνα και μία εβδομάδα αργότερα σημείωσε το μοναδικό γκολ στη νίκη 1-0 της Στεάουα επί της Ντινάμο Κιέβου του Βαλερί Λομπανόβσκι, του Όλεγκ Μπλαχίν, του Αλεκσέι Μιχαϊλιτσένκο, του Ίγκορ Μπελάνοβ, του Αλεκσάντρ Ζαβάροβ, του Βασίλι Ρατς, του Όλεγκ Κουζνέτσοβ και του Ανατόλι Ντεμιανένκο μεταξύ άλλων.
Τον έπεισε η… σύζυγος του Γκαβρίλα
Κάπου εδώ αρχίζει το μπλέξιμο. Ο Χάτζι αντιμετωπίζεται ως εθνικός ήρωας, αφού προσέδωσε αίγλη στην ίδια την πατρίδα του με αυτήν τη νίκη επί του «καμαριού» της Σοβιετικής Ένωσης. Ταυτόχρονα, αντιλήφθηκε ότι μπορεί να ανταπεξέρθει στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό επίπεδο, όπως αυτό της Στεάουα.
Την ίδια στιγμή, έπρεπε να επιστρέψει στη Σπορτούλ, η οποία βρισκόταν στην 8η θέση της βαθμολογίας και μόλις είχε αλλάξει προπονητή, με τον Μιρτσέα Ραντουλέσκου να παίρνει τα «ηνία».
Μετά από την επιστροφή από το Μόντε Κάρλο, ο ίδιος ο Γκαβρίλα αναλαμβάνει να μεταφέρει τον Χάτζι με το αυτοκίνητό του στη γενέτειρα Κοστάντσα. Συνεπιβάτης ήταν και η σύζυγος του Γκαβρίλα, η οποία ήταν συμπατριώτισσα του Χάτζι.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, η σύζυγος του Γκαβρίλα άρχισε να κάνει ερωτήσεις στον Χάτζι. «Δεν θέλεις να μείνεις στην Στεάουα;». «Ναι, όμως υποσχέθηκα στον κύριο Ραντουλέσκου ότι θα τον συναντήσω στην προπόνηση και με περιμένει». «Μα Γκίκα, κάθε προπονητής θέλει το καλύτερο για τους παίκτες του».
Σε αυτό το σημείο παρενέβη ο Γκαβρίλα: «Γκίκα, θέλεις να μείνει στην Στεάουα;» Μετά από μερικά δευτερόλεπτα περισυλλογής, η απάντηση ήταν μονολεκτική: «Ναι».
Η ομοσπονδία έκανε μόνη της τη μεταγραφή
Σε αυτό το σημείο άρχισαν οι υπόγειες διεργασίες για τη μεταγραφή. Οι διοικούντες τη Στεάουα κάλεσαν τον Ποπέσκου για να τα βρουν στα της μόνιμης μεταγραφής, ωστόσο ο πρόεδρος της Σπορτούλ ήταν αμετακίνητος στο να μην παραχωρήσει το «χρυσωρυχείο» του.
Την επομένη της επιστροφής του Χάτζι στη Ρουμανία, επισκέφθηκε τα γραφεία της Στεάουα και από εκεί πήγε στα γραφεία της ομοσπονδίας. Ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες της κυβέρνησης ήταν ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Μιρτσέα Ανχελέσκου, ο οποίος διέταξε ο Χάτζι να δηλωθεί ως παίκτης της Στεάουα.
Ο υπεύθυνος γι’ αυτές τις εργασίες, Μιρτσέα Σέζαρ Ιονέσκου, εξέφρασε τον δισταγμό του. «Δεν μπορούμε να δηλώσουμε τον Χάτζι στη Στεάουα. Έχει δελτίο στην Σπορτούλ και δεν θέλει να τον αφήσει». Ο Ανχελέσκου, υπό τον φόβο της οργής του στρατού, του είπε ότι όλα ήταν εντάξει. «Πήγαινε, βγάλε φωτογραφίες, φτιάξε νέο δελτίο και κατέγραψε τη μεταγραφή».
Ο Ποπέσκου προσπάθησε να αντιδράσει, όμως ο Νίκου Τσαουσέσκου δεν τον βοήθησε να αποτρέψει τη μεταγραφή. Ο εκρηκτικός γιος του δικτάτορα της χώρας εμφάνισε σπάνια λογική σκέψη και δεν ήθελε να έρθει σε κόντρα με τον αδερφό του, Βαλεντίν, ειδικά από τη στιγμή που ήταν επιθυμία του Χάτζι να φύγει για την Στεάουα.
Ο Νίκου Τσαουσέσκου προτίμησε να επιτρέψει αυτήν τη μετακίνηση ώστε να ισχυροποιηθεί περαιτέρω η Στεάουα και να προσφέρει νέες διεθνείς επιτυχίες στη χώρα, η οποία πλέον άρχισε να αποτελεί υπολογίσιμη δύναμη στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Η Σπορτούλ ουσιαστικά βρέθηκε προ τετελεσμένου. Αν και κυνήγησε την υπόθεση δικαστικά, δικαιώθηκε όταν πλέον ήταν πολύ αργά. Το 1996, το δικαστήριο επιδίκασε 450.000 δολάρια στην Σπορτούλ από τη μεταγραφή του Χάτζι στη Ρεάλ το 1990. Η Φαρούλ, η πρώτη ομάδα του Χάτζι, κέρδισε από την υπόθεση 250.000 δολάρια και 3 παίκτες της Στεάουα, τους Μάριους Μίτου (μετέπειτα της Ξάνθης και του Πανθρακικού), Μάριαν Αλιούτα και Μπουτσούρ Μπογκντάν.
Πήρε 3 πρωταθλήματα δίχως ήττα
Ο Χάτζι μετακόμισε μόνιμα στη Στεάουα (αν και αρχικά υπήρχε σενάριο που ήθελε να υπάρχει δανεισμός για 6 παιχνίδια πρωταθλήματος) τον Ιανουάριο του 1987 και μέχρι το καλοκαίρι του 1989 δεν γνώρισε άλλη ήττα στο πρωτάθλημα!
Η Στεάουα κατέκτησε 3 σερί τίτλους δίχως ήττα με τον Χάτζι στο ρόστερ, πραγματοποίησε ένα αήττητο σερί 104 νικών που συνιστά ακόμα και σήμερα παγκόσμιο ρεκόρ, σήκωσε και 3 κύπελλα εκτός από ισάριθμα πρωταθλήματα και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1988 και μέχρι τον τελικό το 1989 (ήττα από τη Μίλαν).
Η σεζόν 1989-1990, η σεζόν της ρουμανικής επανάστασης που έφερε την αποκαθήλωση των Τσαουσέσκου, βρήκε τη Στεάουα να χάνει τον τίτλο από την Ντινάμο για έναν βαθμό μετά και από το εκπληκτικό 6-4 στο κύπελλο και στο τέλος της χρονιάς, με τα σύνορα ανοιχτά πλέον, ο Χάτζι πήρε τη μεταγραφή στη Ρεάλ.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα