Ο Μίμης Δομάζος, κατά πολλούς ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, γιορτάζει σήμερα (22/1) τα 77α γενέθλιά του.

Η ασύγκριτη αξία του στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και η τεράστια φήμη που απέκτησε, συνέβαλαν στο γεγονός ότι ο φίλαθλος κόσμος γνωρίζει πολλές ιστορίες γύρω από το πρόσωπό του.

Σίγουρα έπαιξε ρόλο και η σχέση του με την εμβληματική παρουσία του ελληνικού πενταγράμμου, την αείμνηστη Βίκυ Μοσχολιού, η οποία υπήρξε σύζυγός του επί σειρά ετών.

Εν προκειμένω, το Sport-Retro.gr θέλησε να παρουσιάσει στους αναγνώστες του μία άγνωστη συνέντευξη από την εποχή που ο «στρατηγός» ήταν μόλις 19 ετών.

Τότε που μόλις είχε υπογράψει συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό και ετοιμαζόταν να συμβάλλει τα μέγιστα για τη γιγάντωσή του κατά την άκρως επιτυχημένη δεκαετία του 1960, με αποκορύφωμα φυσικά την πορεία μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

***

Ο Γιώργος Δόγας, δημοσιογράφος της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ», είχε κλείσει ραντεβού με τον 19χρονο, τότε, Δομάζο στο καφενείο που σύχναζε πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Εκεί ο νεαρός Μίμης συναντούσε τους παιδικούς του φίλους και έπαιζε μπιλιάρδο – τις ελάχιστες φορές που δεν κλωτσούσε μπάλα, είτε με την πράσινη φανέλα είτε στη γειτονιά.

«Θα κάνουμε βεντέτα την κ. Ουρανία;», ρώτησε με χιούμορ τον δημοσιογράφο, όταν εκείνος του ζήτησε μια διαφορετική συνέντευξη, με τη συμμετοχή της μητέρας του.

Όταν ο δημοσιογράφος έφτασε στο καφενείο, οι θαμώνες του είπαν: «Για τον Μίμη μας ήρθατε; Έφυγε πριν από λίγο για να ειδοποιήσει τη μητέρα του».

Ένας παιδικός φίλος του Δομάζου τον οδήγησε στην είσοδο μιας φρεσκοχτισμένης πολυκατοικίας, η θέα της οποίας ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το φτωχικό σπιτάκι όπου μέχρι πρότινος κατοικούσε ο παίκτης.

Ανέβηκαν στον 1ο όροφο της οδού Κόνιαρη 7, έστριψαν δεξιά και χτύπησαν το κουδούνι. Πίσω από την πόρτα ακουγόταν αυτό το τραγούδι. Εκείνη την εποχή ήταν το αγαπημένο του νεαρού άσου.

 

«Τον Μίμη μας, τον λατρεύουμε»

Ένα κομψό διαμέρισμα με πολυτελή επίπλωση αντίκρισε ο δημοσιογράφος και στον καναπέ υπήρχε η μασκότ του Μίμη: Ενας κούκλος με γαλάζια μάτια που φορούσε πράσινη ριγέ μπλούζα κι άσπρο παντελονάκι.

«Μια στιγμή να φωνάξω τη μάνα μου. Είναι στην παλιά μας «καλύβα», τους είπε ο 19χρονος ποδοσφαιριστής, ενώ λίγο αργότερα έφτασαν και δύο παράγοντες της Άμυνας Αμπελοκήπων, της ομάδας δηλαδή που πρωτόπαιξε μπάλα ο «στρατηγός».

«Τον Μίμη τον λατρεύουμε σαν παιδί μας. Είναι ένα κομμάτι απ’ την καρδιά μας, απ’ την ψυχή μας. Έχει τέτοια αισθήματα που μας έχει σκλαβώσει. Σπάνιο παιδί ο Μίμης», ανέφερε ο αντιπρόεδρος Νίκος Τετόρος.

«Εμείς τον βοηθήσαμε να φτάσει εκεί που βρίσκεται. Τον περιβάλλαμε με στοργή πατρική που τόσο του έλειπε. Του δείξαμε τον καλό δρόμο στον οποίον τον οδηγούσε η μητέρα του. Κι όταν είδαμε πια ότι δεν μπορούσαμε να του προσφέρουμε όσα άξιζε, τον βοηθήσαμε να ανέβει και να βρει μια καλύτερη ζωή.

Του δώσαμε ελευθέρα για τον Παναθηναϊκό και τώρα νιώθουμε μεγάλη ικανοποίηση που έφτασε τόσο ψηλά. Πονέσαμε που τον χάσαμε, μα ήταν γεννημένος για κάτι το καλύτερο», προσέθεσε ο σύμβουλος Γιώργος Ποτιανούδης.

Εν συνεχεία, οι δύο παράγοντες εκθείασαν τον Δομάζο, διότι, όπως είπαν, «το παιδί μας» ποτέ δεν απαρνήθηκε τους φίλους του, δεν θαμπώθηκε από τη δόξα και τα χρήματα, δεν άλλαξε τις παρέες του…

«Πιστέψτε πώς όταν νοίκιασε το διαμέρισμα, στεναχωρήθηκε που θα έφευγε από το φτωχόσπιτο και θα άφηνε τα γειτονόπουλα», υπογράμμισαν.

Λίγο αργότερα εμφανίστηκε ο Μίμης Δομάζος, κρατώντας από τον ώμο μια «συμπαθητική, ευγενική, καλοκάγαθη κυρία», όπως τη χαρακτήρισε ο δημοσιογράφος.

«Κ. Ουρανία, να πας να φορέσεις ένα καλό φόρεμα. Σε θέλω όμορφη. Άντε και τον ξεπέρασε τον «Λίνο» (σ.σ. Κώστας Λινοξυλάκης) στις πόζες», είπε ο νεαρός στη μητέρα του για να την πειράξει.

Αφού βγήκαν οι καθιερωμένες φωτογραφίες, ο Δομάζος και οι λοιποί παρευρισκόμενοι πέρασαν στο χολ, προκειμένου ο δημοσιογράφος να «ανακρίνει» τη μητέρα του.

«Κυρά Ουρανία, πρόσεξε τις ντρίμπλες του Δόγα. Μ’ έκαψες μάνα», της είπε αστειευόμενος ο «στρατηγός», προφανώς για να μην αποκαλύψει πολλά στη συνέντευξη.

 

Οι γονείς του Μίμη

Αρχικά, η αείμνηστη Ουρανία αναφέρθηκε στον πρώην άντρα της, τον πατέρα του Μίμη Δομάζου, με τον οποίον είχαν παντρευτεί περίπου 20 χρόνια πριν από τη συνέντευξη.

Ήταν αστίατρος, συνεπώς είχε σημαντική κοινωνική θέση εκείνη την εποχή, όμως δεν είχε σωστή συμπεριφορά απέναντι στη σύντροφό του.

«Γρήγορα έδειξε πως δεν ήταν ο άνθρωπος που έπρεπε. Δεν μου φερόταν καθόλου καλά. Δούλευα και τις απολαβές μου τις καρπωνόταν αυτός», έλεγε τότε η Ουρανία.

Η μητέρα του Δομάζου εργαζόταν σε μαιευτήριο για να μεγαλώσει το παιδί τους «μα η ζωή μου γινόταν τυραννική με τον άντρα μου, μας παραμελούσε και τους δύο».

Η Αθήνα τίμησε τον Στρατηγό της

Όταν η Ουρανία ζήτησε διαζύγιο, ο Μίμης ήταν 6 χρονών: «Μοναδικός μου σκοπός η ευτυχία του παιδιού μου. Εργαζόμουν μερόνυχτα για να μην του λείψει τίποτα. Και δεν του ΄’λειψε. Με του πουλιού το γάλα το ανάθρεψα. Το παιδί μου γινόταν χαριτωμένο και υγιέστατο. Έξυπνο στα γράμματα, ζωηρό, μα γεμάτο υγεία, ομορφιά και ζωντάνια».

Ο Μίμης Δομάζος γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1942 και τα πρώτα του βήματα έγιναν στην οδό Μιχαήλ Μελά 32 στους Αμπελοκήπους.

Η θεία του Δομάζου τους συμπαραστάθηκε εκείνα τα δύσκολα χρόνια με αποκορύφωμα τη φιλοξενία μητέρας και γιου στο φτωχικό σπίτι της, προκειμένου να μην πληρώνουν ενοίκιο.

Στο μεταξύ, ο μικρός Μίμης είχε αρχίσει να κλωτσά… οτιδήποτε έβρισκε μπροστά του, ίσως με σκοπό να ξεσπάσει για όσα δύσκολα είχαν συμβεί στη μανούλα του.

«Τι τράβηξα η κακομοίρα… Μιξιάρικο ακόμα και κλώτσαγε πέτρες, τενεκεδάκια, κουραλότοπα και μου ερχόταν με τρύπια παπούτσια! Ξύλο που ‘χει φάει αυτό το παιδί. Είχα μια σανίδα ειδική και του μαύριζα κάθε τόσο τα… μαλακά. Μα που εκείνος… Χανόταν όλη τη μέρα στο Διαβολόρεμα (σ.σ. Ελληνορώσων), εκεί που μέναμε, και γύρναγε το βράδυ σε κακά χάλια.

Εγώ εργαζόμουν όλη την ημέρα και δεν ήμουν κοντά του να τον προσέχω. Κάθε μήνα ήθελε κι άλλα παπούτσια. Πού να τα ‘βρισκα η καημένη; Εξακόσιες δραχμές ήταν τότε ο μισθός μου.

Υπέφερα όλα μας τα χρόνια εκείνα. Κουραζόμουν, αρρώσταινα, μα ο Μίμης μού έδινε κουράγιο για τη ζωή. Ήταν βέβαια ζωηρό, έπαιζε μπάλα και με στεναχωρούσε, μα ήταν το μόνο μου στήριγμα στη ζωή, η μόνη μου ελπίδα. Έτσι μ’ όλο που τον έδερνα πολλές φορές, μ’ όλο που με στεναχωρούσε, ήταν η ζωή μου, η ευτυχία μου», έλεγε τότε η μητέρα του.

 

«Θα ζήσεις να δεις καλύτερες ημέρες»

Όταν ο Μίμης τελείωσε το Δημοτικό, η Ουρανία τον έγραψε στη Σεβαστοπούλειο Επαγγελματική Σχολή στο τμήμα Τορναδόρων και Μηχανολόγων.

Εκείνος, όμως, ολημερίς έπαιζε μπάλα και άφηνε το διάβασμα για τις μεταμεσονύχτιες ώρες με τη δικαιολογία ότι «ξέρεις μάνα, έχουμε πολλά μαθήματα και πρέπει να διαβάζω και τη νύχτα».

Σε ηλικία 14 ετών γράφτηκε στην Άμυνα Αμπελοκήπων, οι παράγοντες της οποίας τον βοήθησαν να μεταπηδήσει στον Παναθηναϊκό, όπως είπε κι η ίδια στη συνέντευξη.

«Μανούλα, κάνε κουράγιο. Γρήγορα θα σε ξεκουράσω εγώ. Θα γίνω μεγάλος ποδοσφαιριστής και θα κερδίζω πολλά. Θα σ’ ανακουφίσω, μητέρα. Να ‘χεις ελπίδες σε μένα. Γρήγορα θα δεις καλό από τον γιο σου», της έλεγε.

Κάποτε, η σεβαστή Ουρανία ταλαιπωρήθηκε για έναν ολόκληρο χρόνο από ιλίγγους, πέρασε αρκετό διάστημα στο νοσοκομείο και ο Μίμης ξενυχτούσε στο προσκεφάλι της.

Παναθηναϊκός-Μπόκα Τζούνιορς: Το μεγάλο «αντίο» του Μίμη Δομάζου

«Αν πάθω τίποτα να ξέρεις πως τα λεφτά που έχουμε, τις οικονομίες, τα φυλάω στο συρτάρι της μικρής ντουλάπας. Να, πάρε τα κλειδιά», του είπε μια μέρα που δεν αισθανόταν καλά.

Τότε, ο Μίμης έβαλε τα κλάματα, πέταξε τα κλειδιά και φώναξε με λυγμούς: «Εγώ εσένα θέλω, μανούλα. Θα ζήσεις γιατί σε θέλω. Θα μας βοηθήσει η Παναγιά και τους δύο. Θα ζήσεις να δεις καλύτερες ημέρες».

 

Η ζωηρή ξανθούλα και ο… Πελτές

Στη συνέντευξη δεν υπήρχαν μόνο τα λόγια της ταλαιπωρημένης, πλην υπερήφανης μητέρας του, αλλά και μερικές άγνωστες ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Μίμη Δομάζο.

Λίγες ημέρες πριν έρθει η Σάντος στην Ελλάδα για να δώσει φιλικές αναμετρήσεις το καλοκαίρι του 1961, οι παίκτες του Παναθηναϊκού συζητούσαν με προπονητές και φιλάθλους στο περιθώριο μιας προπόνησης.

«Θα χάσουμε την μπάλα την Παρασκευή με τους Βραζιλιάνους. Θα ψάχνουμε να τη βρούμε, μα πουθενά», υποστήριζε ο νεαρός Δομάζος.

Στη συνέχεια, απευθυνόμενος στον Νίκο Σίμο του τεχνικού τιμ, προσέθεσε: «Κ. Νίκο, εσύ να είσαι κοντά στους διακόπτες των προβολέων. Μόλις κατεβαίνουν οι Βραζιλιάνοι να σβήνεις τα φώτα για να τους φάει το μαύρο σκοτάδι!»

Τελικά, σε εκείνο το φιλικό ματς, ο Παναθηναϊκός λίγο έλειψε να αλλάξει… τα φώτα της Σάντος, όπως παραδέχθηκαν και οι ίδιοι οι παίκτες της.

Μια άλλη ιστορία είχε… συμπρωταγωνίστρια. Μετά το τέλος της προετοιμασίας εν όψει ενός αγώνα με τον Θερμαϊκό, μια παρέα μαθητριών μπήκε στο γήπεδο και περικύκλωσε τον νεαρό άσο.

Ο Μίμης έδωσε αυτόγραφα σε όλες και έγινε αποδέκτης των καθιερωμένων χαρακτηρισμών θαυμασμού, όταν μια ξανθούλα απ’ αυτές επεδίωξε να του κλείσει ραντεβού!

«Αυτήν την Κυριακή με τον Θερμαϊκό, την άλλη με τον Ολυμπιακό και τελειώνουμε. Από τα τέλη Ιουνίου και πέρα είμαι στη διάθεσή σου», της είπε χωρίς ωστόσο ο δημοσιογράφος να γνωρίζει αν τελικά έγινε το ραντεβού.

Ζαχαρίας Πιτυχούτης: Ο Παναθηναϊκός και η ίδρυση της Θύρας 13

Το πλέον σπαρταριστό είχε αποδέκτη τον προπονητή Χάρι Γκέιμ, ο οποίος δυσκολευόταν αφάνταστα με την απόδοση των ονομάτων των Ελλήνων παικτών του.

Με τον Δομάζο το πρόβλημα ήταν εμφανές, αφού σε μια προπόνηση τον έλεγε ποτέ «Ντομάντο», πότε «Ντομάτο» κ.ο.κ.

Τότε, ο Μίμης με το γνωστό του καλαμπούρι τον πλησίασε και του είπε: «Κ. Γκέιμ, για να μην δυσκολεύεστε, δεν με φωνάζετε καλύτερα «Πελτέ» για να τελειώνουμε;»

 

Η αποθέωση των Βραζιλιάνων

Αντί επιλόγου, αξίζει να παρατεθούν οι δηλώσεις ενός Βραζιλιάνου δημοσιογράφου που είχε συνοδεύσει την αποστολή της Σάντος στην Ελλάδα για τα φιλικά της παιχνίδια.

O ρεπόρτερ της «Gazeta Esportiva» είπε: «Πρέπει να είσαστε υπερήφανοι για τον Δομάζο σας. Οι συμπατριώτες σας είναι τυχεροί που αυτός ο παίκτης γεννήθηκε Έλληνας. Ο Δομάζος είναι τρομερός παίκτης.

Οι παίκτες της Σάντος και οι Βραζιλιάνοι δημοσιογράφοι εκθειάζουν τον Παναθηναϊκό

Δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές στον κόσμο σαν τον Δομάζο στον αγώνα Παναθηναϊκός-Σάντος. Δεν είναι υπερβολή αν γραφτεί ότι ο Δομάζος με τον τρόπο που παίζει και με την απόδοση που έχει, χρειάζεται σε πολλές βραζιλιάνικες ομάδες».

Ιδού και τι είχε δηλώσει ο Ατιέ Ζόρζε Κούρι, πρόεδρος της Σάντος: «Κατά την προσωπική μου γνώμη καλύτερη ελληνική ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός, γιατί καταφέρνει να συνδυάζει την αξιόλογη τακτική του με ανάλογο δυναμισμό.

Ο Παναθηναϊκός, εάν παίξει όπως έπαιξε με εμάς εναντίον της Μπενφίκα, σίγουρα θα της «φορτώσει» τρία γκολ.  Αυτές οι δύο ομάδες μοιάζουν αρκετά, με τη διαφορά ότι ο Παναθηναϊκός έχει έναν Δομάζο που δεν διαθέτει η πρωταθλήτρια των πρωταθλητριών Ευρώπης».

***

Αυτά γράφονταν το 1961, όταν ο Μίμης Δομάζος δεν είχε κλείσει ούτε το 20ό έτος του βίου του.

Ένα άξιο παιδί με μεγάλη αγάπη προς τη μητέρα του και τους φίλους του που έμελλε να εξελιχθεί σε έναν εκ των κορυφαίων Ελλήνων ποδοσφαιριστών, αν όχι τον κορυφαίο.

Ο άνθρωπος που παρατάχθηκε πρώτος στον αγωνιστικό χώρο του «Γουέμπλεϊ» τη 2α Ιουνίου 1971.

Ο αρχηγός της μοναδικής ελληνικής ομάδας που συμμετείχε σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης.

Ο «στρατηγός».