Η Ρόμα έσπασε κατάρα 22 ετών και στέρησε βέβαιο σκουντέτο από τη Λάτσιο

Κώστας Μπράτσος 18 Νοέ, 2017

Το Derbi della Capitale, παρά τη σημασία του για τη Ρώμη, δεν συνηθίζει να αποκτά κομβικό χαρακτήρα για την εξέλιξη μιας σεζόν στη Serie A. Εξάλλου, οι δύο αντίπαλοι ήταν πάντοτε στη σκιά των ομάδων του βορρά, με συνέπεια να περιοριστούν σε πέντε πρωταθλήματα.

Ο αριθμός αυτός, πάντως, θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερος, εάν η Ρόμα δεν έβαζε “φρένο” στην εξαιρετική πορεία της Λάτσιο τη σεζόν 1998-1999, την πρώτη κατά την οποία ο μεγαλοεπιχειρηματίας Σέρτζιο Κρανιότι δαπανούσε δεκάδες εκατομμύρια για μεταγραφές.

Η ομάδα του Σβεν Γιέραν Έρικσον απέτυχε να στεφθεί πρωταθλήτρια για μόλις έναν βαθμό, με τη Μίλαν να της “κλέβει” την μπουκιά από το στόμα, αλλά τους “τζιαλορόσι” να κρίνονται υπεύθυνοι γι’ αυτό, επειδή κέρδισαν Derbi della Capitale ως γηπεδούχοι, πράγμα σπάνιο για την εποχή. Συγκεκριμένα, πρωτοφανές για 22 χρόνια!

Μεταγραφές 100.000.000 ευρώ η Λάτσιο

Το καλοκαίρι του 1998, η Λάτσιο τίναξε την μπάνκα στον “αέρα”, με το αφεντικό της βιομηχανίας τροφίμων “Cirio” να δίνει περισσότερα από 100.000.000 ευρώ για μεταγραφές. Πάνω από το 25% αυτού του ποσού δαπανήθηκε για την απόκτηση του 2ου σκόρερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998, Κριστιάν Βιέρι, μετά από μία εκπληκτική σεζόν στην Ατλέτικο Μαδρίτης.

Τα 28.400.000 ευρώ του “Μπόμπο” μαζί με τα 17.500.000 ευρώ που δόθηκαν στη Ρίβερ Πλέιτ για τον Μαρσέλο Σάλας σχημάτισαν τη νέα εικόνα της γραμμής κρούσης της Λάτσιο εκείνη τη σεζόν.

Εξαιρετική επιλογή αποδείχθηκε και ο αριστερός μπακ της Σαμπντόρια, Σίνισα Μιχάιλοβιτς, ο οποίος κόστισε 17.000.000 ευρώ, ενώ ο 20χρονος μέσος του Ερυθρού Αστέρα, Ντέγιαν Στάνκοβιτς, άρχισε την απόσβεση των 15.000.000 ευρώ από το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα, σημειώνοντας το μοναδικό τέρμα των “λατσιάλι” στο 1-1 στην έδρα της Πιατσέντσα (συμβολικά, ο Σιμόνε Ιντζάγκι ισοφάρισε για τους γηπεδούχους).

Ο Ιβάν ντε λα Πένια άφηνε μία ζωή στην Μπαρτσελόνα για να γίνει ο οργανωτής του ιταλικού συλλόγου έναντι 15.000.000 ευρώ, ενώ από τους Καταλανούς προήλθε ακόμα ένας Ίβηρας, ο Πορτογάλος στόπερ Φερνάντο Κόουτο για 3.400.000 ευρώ. Ένας συμπατριώτης του, ο Σέρζιο Κονσεϊσάο, άφηνε την Πόρτο για να καλύψει το δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής της Λάτσιο για 9.000.000 ευρώ.

Σε σχέση με την ενίσχυση, η αποδυνάμωση του ρόστερ ήταν μηδαμινή. Χοσέ Αντόνιο Σαμότ και Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς (που είχε αποκτηθεί την προηγούμενη σεζόν από τη Γιουβέντους) πήγαν στην Ατλέτικο, στο πλαίσιο της αγοράς του Βιέρι, ο Ντιέγκο Φουζέρ μετά από έξι χρόνια στο “Ολίμπικο” πωλήθηκε στην Πάρμα για 6.000.000 ευρώ, ενώ ο 29χρονος Πιερλουίτζι Καζιράγκι δεν χωρούσε πλέον στην επίθεση της Λάτσιο και τον πήρε στην Τσέλσι για 5.000.000 ευρώ ο Τζιανλούκα Βιάλι.

Μετά από 20 χρόνια καριέρας, η οποία άρχισε από τη Ρόμα και περιελάμβανε δύο θητείες στη Λάτσιο συνολικής διάρκειας 14 σεζόν, ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας Φερνάντο Όρσι κρέμασε τα “γάντια” του.

Στον αντίποδα, ο Φράνκο Σένσι ήταν πολύ πιο φειδωλός. Η πιο ακριβή μεταγραφή του ήταν εκείνη του αριστεροπόδαρου κεντρικού μέσου της Σπαρτάκ Μόσχας, Ντμίτρι Αλενίτσεφ, ο οποίος κόστισε 7.000.000 ευρώ.

Ο Βραζιλιάνος στόπερ Ζάγκο αποκτήθηκε για 3.500.000 ευρώ από την Κορίνθιανς και μεγάλωσε τη “σελεσάο” παροικία της Τριγκόρια, ενώ από τους υπόλοιπους παίκτες που αποκτήθηκαν για ελάχιστα χρήματα, μόνο ο Καρουνέζος αριστερός μπακ Πιερ Γουομέ θα έκανε αξιόλογη καριέρα στη συνέχεια.

Όσο για τις αποχωρήσεις, ο πρώτος σκόρερ της προηγούμενης σεζόν, ο Αμπέλ Μπάλμπο, άφηνε την ιταλική πρωτεύουσα για το “Ένιο Ταρντίνι” της Πάρμα.

Δύο capitani ετών… 22

Η ανάγκη για τόσες πολλές και ποιοτικές μεταγραφές της Λάτσιο οφειλόταν αφενός στην ανάληψη της προεδρίας από τον Κρανιότι έναντι του Ντίνο Τζοφ, καθώς και στη σχετική ένδεια του ρόστερ της προηγούμενης σεζόν.

Αυτήν τη φορά, ο Έρικσον δεν είχε να διαχειριστεί μόνο τους Λούκα Μαρκετζιάνι, Μάρκο Μπαλότα στο τέρμα, τους Πάολο Νέγκρο, Τζιουζέπε Φαβάλι, Τζιουζέπε Πάνκαρο στην άμυνα, τους Πάβελ Νέντβεντ, Ρομπέρτο Μπαρόνιο, Ματίας Αλμέιδα στο κέντρο και τους Ρομπέρτο Μαντσίνι και Άλεν Μπόκσιτς στην επίθεση.

Πλέον, υπήρχε και η πλειάδα μεταγραφών, που αποκτήθηκαν με στόχο τη βασική ενδεκάδα, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα το οποίο όφειλε να καθοδηγήσει ο capitano Αλεσάντρο Νέστα.

Στα τμήματα υποδομής από το 1985, ο Νέστα ήταν ήδη πέντε χρόνια παίκτης της πρώτης ομάδας και το 1997 ο Έρικσον του έδωσε για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Παρά τα 22 χρόνια του, στις 6 Δεκεμβρίου 1998 μονιμοποιήθηκε στην αρχηγία του συλλόγου, παραλαμβάνοντας τα σκήπτρα από τον Φαβάλι, διατηρώντας αυτόν τον ρόλο μέχρι να αποχωρήσει από την ομάδα για τη Μίλαν το καλοκαίρι του 2002.

Στην άλλη άκρη της πόλης, η κατάσταση ήταν διαφορετική, Με εξαίρεση τη θέση του τερματοφύλακα, ο πρώην τεχνικός της Λάτσιο, Ζντένεκ Ζέμαν, ακόμα και στην πρώτη σεζόν του μετά από τη μετάβαση στη Ρόμα, είχε ένα αρκετά καλό ρόστερ.

Ο Καφού δέσποζε στα δεξιά της άμυνας και ο Βενσάν Καντελά στα αριστερά, με τον Αλνταΐρ να έχει το γενικό πρόσταγμα στα στόπερ, ενώ στον πάγκο καθόταν ο για 2,5 σεζόν δεξιός μπακ του ΠΑΟΚ, Ομάρι Τετράτζε, και ο για μία σεζόν (1999-2000) δανεικός στην ΑΕΚ αμυντικός, Φίλιπο νταλ Μόρο.

Στη μεσαία γραμμή υπήρχαν τρεις Ιταλοί που όλοι τους έγιναν διεθνείς πρώτη φορά το 1998, οι Εουζέμπιο ντι Φραντσέσκο, Λουίτζι ντι Μπιάτζιο και Νταμιάνο Τομάζι. Όσο για την επίθεση, η παρουσία του Ζέμαν στον πάγκο αποτελούσε εγγύηση για πολλά γκολ.

Ακόμα κι αν έφυγε ο Μπάλμπο, ο Μάρκο Ντελβέκιο ξεπετάχθηκε από τον πάγκο για να μπει στην κορυφή της επίθεσης στο 4-3-3 του Βοημού τεχνικού, με τον Βραζιλιάνο Πάουλο Σέρζιο στα δεξιά και φυσικά τον Φραντσέσκο Τότι στα αριστερά.

Ο Ιταλός, τον Οκτώβριο του 1998, έναν μήνα αφότου έγινε 22 ετών, παρέλαβε κι αυτός -μόνιμα πια- το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Αλνταΐρ, ρόλο που διατήρησε για τα επόμενα 19 χρόνια!

Υποταγή της σπουδαίας Γιουβέντους

Η Λάτσιο άρχισε ιδανικά τη σεζόν, με κατάκτηση τροπαίου. Τέθηκε αντιμέτωπη στο Supercoppa 1998 με την πρωταθλήτρια Γιουβέντους στο “Ντέλε Άλπι”, μία ομάδα με τον Μαρτσέλο Λίπι στον πάγκο (τον αντικατέστησε ο Κάρλο Αντσελότι μεσούσης της χρονιάς).

Και παίκτες τους Αλεσάντρο ντελ Πιέρο (ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά στην αρχή της σεζόν), Ζινεντίν Ζιντάν, Έντγκαρ Ντάβιντς, Άντζελο Περούτσι, Τσίρο Φεράρα, Φίλιπο Ιντσάγκι, Αντόνιο Κόντε, Ντιντιέ Ντεσάμπ και πολλούς αστέρες ακόμα, που όμως τελικά κατετάγη 7η τη σεζόν 1998-1999, χάνοντας το μπαράζ για το Κύπελλο UEFA από την Ουντινέζε!

Οι “λατσιάλι” προηγήθηκαν στο σκορ μέσα στο Τορίνο με τον Νέντβεντ, με τους “μπιανκονέρι” να μένουν με δέκα παίκτες στο 64′ λόγω δεύτερης κίτρινης κάρτας του Ιντσάγκι.

Παρ’ όλα αυτά, στο 87′ με πέναλτι, ο Ντελ Πιέρο ισοφάρισε. Στο 4ο λεπτό των καθυστερήσεων ήρθε η “ψυχρολουσία” από το τέρμα του Κονσεϊσάο στο ντεμπούτο του με τη νέα ομάδα.

Ανατροπή για τη Ρόμα των 10 παικτών

Η εκκίνηση της Λάτσιο στο πρωτάθλημα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη. Τρεις σερί ισοπαλίες στα πρώτα τρία παιχνίδια και συνολικά, μέχρι και την 11η αγωνιστική, είχε μόλις τρεις νίκες, η μία εξ αυτών ένα “χορταστικό” 5-3 μέσα στο “Τζιουζέπε Μεάτσα” επί της Ίντερ, σημειώνοντας τέσσερα γκολ στο 1ο ημίχρονο.

Παρόμοια αρχή στη χρονιά και για τη Ρόμα, η οποία σε 11 αγωνιστικές είχε σημειώσει μόλις πέντε νίκες, όλες εντός έδρας. Μία εξ αυτών, το 2-0 επί της Γιουβέντους και μία άλλη το 2-1 επί της Φιορεντίνα.

Την 11η αγωνιστική, δε, αμφότερες έχασαν βαθμούς, αφού αναδείχθηκαν ισόπαλες 3-3 στο πρώτο Derby della Capitale της χρονιάς.

Οι “τζιαλορόσι” προέρχονταν από τέσσερις σερί ήττες σε ντέρμπι το 1997-1998, όμως ήταν πάνω από τους “μπιανκοτσελέστι” στον βαθμολογικό πίνακα. Μάλιστα, πήραν το προβάδισμα με τον Ντελβέκιο (25′), όμως ο Μαντσίνι ισοφάρισε 3 λεπτά αργότερα και στο 56′ έκανε την ανατροπή.

Στο 58′ ο Σάλας εκμεταλλεύτηκε το λάθος του Γουομέ που κατέληξε σε πέναλτι για να κάνει το 3-1, ενώ στο 61′ ο Φάμπιο Πετρούτσι αποβλήθηκε για τους τύποις φιλοξενούμενους, που “φλέρταραν” με την 5η διαδοχική αποτυχία σε ντέρμπι.

Ο Ντι Φραντσέσκο είχε διαφορετική γνώμη και μείωσε στο 78′, με τον Τότι να διασώζει τον βαθμό της ισοπαλίας 3-3, στο πρώτο από τα έντεκα τέρματα σε ντέρμπι που θα σημείωνε στην καριέρα του, φτάνοντας μέχρι την κορυφή των σκόρερ στην ιστορία αυτών των αγώνων.

Στο τέλος, ο Ντελβέκιο έστειλε ξανά την μπάλα στα δίχτυα, ωστόσο ο διαιτητής Στέφανο Φαρίνα δεν επέτρεψε στη Ρόμα να νικήσει, καταλογίζοντας -αμφισβητούμενο- οφσάιντ.

Εννέα σερί νίκες και +7

Από εκείνο το παιχνίδι, άρχισε η αντεπίθεση της Λάτσιο. Την επόμενη αγωνιστική κιόλας, μέσα στο Τορίνο, ένα γκολ του Σάλας έδωσε δεύτερη εκτός έδρας νίκη επί της Γιουβέντους στη σεζόν, με το 1-0 να αποτελεί την απαρχή ενός εντυπωσιακού νικηφόρου σερί εννέα αγώνων πρωταθλήματος.

Όλες οι επιτυχίες απέναντι σε πιο αδύναμους αντιπάλους (νίκησε εντός έδρας Ουντινέζε και Φιορεντίνα), όλες οι επιτυχίες οδήγησαν τη Λάτσιο σε τροχιά τίτλου.

Το 0-0 στη Σαρδηνία με αντίπαλο την Κάλιαρι δεν χάλασε το μομέντουμ, αφού ακολούθησε νίκη με 1-0 επί της Ίντερ, αποτέλεσμα που έφερε τη Λάτσιο για πρώτη φορά στη σεζόν επικεφαλής του βαθμολογικού πίνακα. Δύο νίκες επί της Βιτσέντζα και επί της Σαλερνιτάνα, σε συνδυασμό με γκέλες αντιπάλων, αυξάνουν τη διαφορά από τον ανταγωνισμό στους 7 βαθμούς!

Ο ανταγωνισμός, πάντως, δεν προερχόταν από τους “τζιαλορόσι”, που συνέχισαν και μετά από το ντέρμπι του 1ου γύρου να έχουν ασταθή απόδοση και μάλιστα να αδυνατούν τόσο να κάνουν σερί νίκη, όσο και να επικρατήσουν μακριά από το “Ολίμπικο”.

Στα μέσα Μαρτίου, η Λάτσιο σημειώνει μία φαινομενικά ακίνδυνη ισοπαλία 0-0 στην Τοσκάνη, με αντίπαλο την ουραγό και σχεδόν καταδικασμένη για υποβιβασμό Έμπολι. Μίλαν, Πάρμα και Φιορεντίνα βρίσκονταν σε απόσταση 5 βαθμών, η οποία διατητήθηκε και την επόμενη αγωνιστική, μετά από τη νίκη 2-0 των “λατσιάλι” επί της Βενέτσια.

Ακολούθησε το ντέρμπι με τη Μίλαν, όπου παρότι τα κόρνερ ήταν 14-0 υπέρ της ομάδας του Έρικσον, οι “ροσονέρι” απέσπασαν “λευκή” ισποαλία.

Η Ρόμα, από την πλευρά της, είχε διαφορετική τύχη, αφού αναδείχθηκε ισόπαλη εντός έδρας με την Έμπολι, ωστόσο απέσπασε 0-0 στο “Αρτέμιο Φράνκι” απέναντι στη Φιορεντίνα, νίκησε με 1-0 τη Μίλαν στη Ρώμη και έφυγε με βαθμό από το Τορίνο κόντρα στη Γιουβέντους.

Στις 3 Απριλίου σημείωσε και την “παρθενική” εκτός έδρας νίκη στο πρωτάθλημα, με 4-1 επί της Μπάρι, και πλέον κυνηγούσε και την πρώτη σερί νίκη στο πρωτάθλημα. Αυτό θα συνέβαινε, εάν έσπασε κατάρα 22 ετών την επόμενη αγωνιστική…

Τελευταία νίκη το 1977

Στις 11 Απριλίου 1999, στο πλαίσιο της 28ης αγωνιστικής στη Serie A, η Ρόμα υποδέχθηκε τη Λάτσιο στην κοινή έδρα τους, στο “Ολίμπικο”. Ένας αγώνας που με βάση την ιστορία, ήταν ο κατάλληλος ώστε η Λάτσιο να συνεχίσει την πορεία τίτλου, αφού τελευταία φορά που ηττήθηκε ως φιλοξενούμενη για το πρωτάθλημα, ούτε ο Νέστα ούτε ο Τότι… περπατούσαν!

Η Ρόμα είχε επικρατήσει με 1-0 της Λάτσιο στις 27 Μαρτίου 1977 χάρη σε γκολ του ηγέτη της, Μπρούνο Κόντι, κι έκτοτε λησμόνησε τι θα πει εντός έδρας νίκη.

Μέχρι τη σεζόν 1998-1999 σημείωσε μόλις μία επιτυχία εντός έδρας, στο Coppa Italia 1984-1985 με 2-0. Ως τυπικά φιλοξενούμενη σε αυτά τα 22 χρόνια κατάφερε να νικήσει μόλις τέσσερις φορές.

Ούτε η Λάτσιο, πάντως, πήρε πολλές νίκες σε αυτό το διάστημα των 22 ετών χωρίς εκτός έδρας ήττα. Μόλις τρεις φορές νίκησε τη Ρόμα ως φιλοξενούμενη και τα υπόλοιπα 14 Ρόμα – Λάτσιο για το πρωτάθλημα (υπήρξαν κάποιες διακοπές λόγω του υποβιβασμού της Λάτσιο στη Serie B) έληξαν ισόπαλα.

Μάλιστα, μεταξύ Δεκεμβρίου 1990 και Οκτωβρίου 1993, και τα επτά ντέρμπι έληξαν ισόπαλα, τα έξι εκ των οποίων με σκορ 1-1 (το άλλο 0-0).

Ο Ζέμαν νίκησε τον Έρικσον κατά κράτος

Περίπου 75.560 θεατές, εκ των οποίων οι 42.034 με εισιτήριο και οι υπόλοιποι με διαρκείας, βρέθηκαν στις κερκίδες του “Ολίμπικο”, που είχε φορέσει τα καλά του.

Ο Ζέμαν παρέταξε τη Ρόμα με το… δικό του 4-3-3 που θύμιζε περισσότερο με 4-4-2 και τον Τότι να αγωνίζεται ουσιαστικά ως αριστερός μέσος, πέφτοντας πάνω στον Αλμέιδα.

Η πιο κομβική αλλαγή αφορούσε στη μεσαία γραμμή, αφού ο Ντι Μπιάτζιο ήταν τιμωρημένος και στη θέση του κεντρικά μετακινήθηκε ο Τομάζι, με τον Αλενίτσεφ να πηγαίνει δεξιά. Μπροστά του δεν είχε τον Πάουλο Σέρζιο ως συνήθως, αλλά τον Καρμίνε Γκαουτιέρι, αφού ο Τσέχος τεχνικός επιθυμούσε αμυντική βοήθεια που δεν προσέφερε ο Βραζιλιάνος εξτρέμ.

Ο Έρικσον, από την πλευρά του, παρέμεινε προσηλωμένος στο 4-4-2 με το δίδυμο Βιέρι – Σάλας μπροστά. Το δίλημμά του αφορούσε στον ξένο που θα έπρεπε να αφήσει εκτός λόγω των κανονισμών της εποχής και ως εκ τούτου, ο Μπόκσιτς, που είχε κάνει εκπληκτικά πράγματα στη Μόσχα στο Κύπελλο Κυπελλούχων προ ημερών, κάθισε στον πάγκο, με τον Στάνκοβιτς να μένει εκτός αποστολής.

Η Ρόμα μπήκε με σαφείς κατευθύνσεις. Επιχείρησε να πάρει το παιχνίδι με τον ίδιο τρόπο που είχε χάσει και τα τέσσερα ντέρμπι της περσινής σεζόν σε πρωτάθλημα και κύπελλο, με αντεπιθέσεις.

Στο 13ο λεπτό, ο Νέντβεντ έχασε την μπάλα σχεδόν στην αντίπαλη περιοχή, ο Τότι εκκίνησε μία πολύ γρήγορη κόντρα, ο Νέστα δεν κατάφερε να κόψει την πάσα του στον Ντελβέκιο, αυτός άφησε πίσω του τον Μιχάιλοβιτς και με δυνατό σουτ έκανε το 1-0.

Δύο φορές ο Βιέρι και μία ο Σάλας δεν κατάφεραν να νικήσουν τον Μίχαελ Κόνσελ σε καλές στιγμές της Λάτσιο, ενώ κι οι γηπεδούχοι είχαν ευκαιρίες με τους Καφού και Αλενίτσεφ.

Στο 43ο λεπτό, ακόμα μία μπαλιά του Τότι (σέντρα από αριστερά μετά από κόρνερ) βρήκε τον Ντελβέκιο στην πλάτη του Νέστα, με συνέπεια το 2-0 να έρθει άκοπα.

Μπουνιές Πάουλο Σέρτζιο – Μιχάιλοβιτς

Οι “λατσιάλι” βγήκαν αποφασισμένοι να αντιδράσουν στο 2ο ημίχρονο κι ο Βιέρι έχασε μία καλή ευκαιρία, ωστόσο οι παίκτες του Ζέμαν, χάρη στη νίκη του προπονητή τους στη σκακιέρα της τακτικής, κατάφερναν να κρατούν άνετα το προβάδισμα των δύο τερμάτων.

Στο 62′, ο Έρικσον αντικατέστησε τους Σάλας και Κονσεϊσάο για τους Μπόκσιτς και Ατίλιο Λομπάρντο, ενώ στο 69′ έριξε στη μάχη και τον Ντε λα Πένια στη θέση του Μαντσίνι.

Ένα λεπτό νωρίτερα, ο Ζέμαν είχε αποσύρει τον Γκαουτιέρι, προσπαθώντας με τον Πάουλο Σέρζιο να αξιοποιήσει τα κενά των “λατσιάλι” που είχαν βγει στο 2ο μέρος για να επιτεθούν.

Η παρουσία του Βραζιλιάνου στον αγωνιστικό χώρο κράτησε μόλις δύο λεπτά, αφού ήρθε στα χέρια με τον Μιχάιλοβιτς εκτός φάσης και αμφότεροι αποβλήθηκαν. Στο 79ο λεπτό, ο Κόνσελ δεν απέκρουσε σωστά προσπάθεια του Νέντβεντ από αριστερά κι ο Βιέρι, από αμφισβητούμενη θέση, πήρε το ριμπάουντ και μείωσε σε 1-2 σε κενή εστία.

Ο Νέστα αποβλήθηκε, ο Τότι έστειλε μήνυμα

Στην επόμενη φάση, όμως, ο Ντι Φραντσέσκο έφευγε μόνος του στην εστία του Μαρκετζιάνι και ο Νέστα τον ανέτρεψε από πίσω, με συνέπεια να αποβληθεί.

Με εννέα παίκτες εναντίον δέκα, η Λάτσιο δεν είχε τύχη. Αντιθέτως, ο εκ των MVP της συνάντησης, ο capitano της Ρόμα, στο “παρθενικό” ντέρμπι με αυτήν την ιδιότητα μπροστά σε κόσμο της ομάδας του, προσέφερε στους φιλάθλους μία μοναδική στιγμή.

Δεν ήταν μόνο το γκολ που σημείωσε στο 90′ και διαμόρφωσε το τελικό 3-1, ήταν ο εμβληματικός πανηγυρισμός του, επιδεικνύοντας ένα μπλουζάκι με ένα μήνυμα που τον χάραξε ανεξήτιλα στις καρδιές όλων των “τζιαλορόσι”: “Τους καθάρισα ξανά”.

ΡΟΜΑ (Ζντένεκ Ζέμαν): Κόνσελ, Καφού (79′ Κουαντρίνι), Ζάγκο, Αλνταΐρ, Καντελά, Αλενίτσεφ, Τομάζι, Ντι Φραντσέσκο, Γκαουτιέρι (68′ Πάουλο Σέρζιο), Τότι, Ντελβέκιο.

ΛΑΤΣΙΟ (Σβεν Γιόραν Έρικσον): Μαρκετζιάνι, Νέγκρο, Νέστα, Μιχάιλοβιτς, Πάνκαρο, Κονσεϊσάο (62′ Λομπάρντο), Αλμέιδα, Μαντσίνι (69′ Ντε λα Πένια), Νέντβεντ, Σάλας (62′ Μπόκσιτς), Βιέρι.

Η “αυτοκτονία” της Λάτσιο

Σε θεωρητικό επίπεδο, παρά την ήττα στο ντέρμπι, η Λάτσιο είχε το πάνω χέρι στην υπόθεση τίτλος, αφού ήταν τέσσερις βαθμούς πάνω από τη Μίλαν, πέντε από τη Φιορεντίνα, οκτώ από την Πάρμα και έντεκα από τη Ρόμα.

Μόνο που ο αγώνας την άφησε αποδεκατισμένη. Νέστα, Μιχάιλοβιτς, Νέγκρο και Πάνκαρο ήταν τιμωρημένοι για την επόμενη αγωνιστική, με αντίπαλο τη Γιουβέντους στο ίδιο γήπεδο.

Τέσσερις ημέρες πριν από τη ρεβάνς στα ημιτελικά του Champions League με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και μετά από το 1-1 στο “Ολντ Τράφορντ” (η “γηραιά κυρία” ηττήθηκε 2-3 στην Ιταλία), η ομάδα του Αντσελότι πέρασε σαν σίφουνας από την “αιώνια πόλη”.

Δύο γκολ του Τιερί Ανρί και του Νικόλα Αμορούζο έβαλαν μπροστά στο σκορ τη Γιουβέντους από το 1ο ημίχρονο. Ο Μαντσίνι μείωσε στο 56′, ωστόσο ο Ανρί “χτύπησε” ξανά στο 64′, οδηγώντας σε δεύτερη σερί ήττα τους “λατσιάλι”, που με το 0-0 με τη Μίλαν πριν από το ντέρμπι, έφταναν τα τρία παιχνίδια δίχως νίκη.

Η Μίλαν την πλησίασε στον πόντο. Η Λάτσιο ανέκαμψε και στα εναπομείναντα πέντε παιχνίδια, έχασε βαθμούς μόνο στο “Αρτέμιο Φράνκι”, στο 1-1 με αντίπαλο τη Φιορεντίνα.

Ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα έβαλε μπροστά στο σκορ τους “βιόλα”, ο Βιέρι ισοφάρισε στο 28′, ωστόσο δεν κατάφερε να βρει νέο τέρμα. Η Μίλαν εξακολουθούσε να κερδίζει, όμως, με συνέπεια να περάσει στην κορυφή για πρώτη φορά στη σεζόν.

Την τελευταία ημέρα, η Λάτσιο υποδεχόταν την Πάρμα, η οποία είχε εξασφαλίσει τουλάχιστον την 4η θέση που οδηγούσε στον 3ο προκριματικό γύρο του Champions League.

Ο Σάλας άνοιξε το σκορ, ο Πάολο Βανόλι ισοφάρισε, αλλά ο Χιλιανός σκόραρε ξανά στο 76′, δίνοντας την πολυπόθητη νίκη στους “λατσιάλι” και αυξάνοντας τον αριθμό των τερμάτων που σημείωσε μαζί με τον Βιέρι στα 27.

Η Μίλαν, όμως, περνούσε κι αυτή νικηφόρα από το “Ρενάτο Κούρι” της Περούτζια και το 2-1 τη διατηρούσε έναν πόντο μπροστά από τη Λάτσιο, στέφοντάς την πρωταθλήτρια για 16η φορά στην ιστορία της και κλείνοντας με αυτόν τον τρόπο μία εκπληκτική δεκαετία για τον σύλλογο, εκείνη του ’90.

Από το τελευταίο Κυπελλούχων στο τελευταίο πρωτάθλημα

Η σεζόν, πάντως, ολοκληρώθηκε με ακόμα ένα τρόπαιο για τη Λάτσιο, η οποία έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αποκλείοντας στα προημιτελικά τον Πανιώνιο με νίκη 4-0 στη Νέα Σμύρνη και 3-0 στη Ρώμη. Απέναντί της στο “Βίλα Παρκ” η εκπληκτική Μαγιόρκα του Έκτορ Ραούλ Κούπερ και του Αριέλ Ιμπαγάσα.

Ο Βιέρι άνοιξε το σκορ στο 7′, ο μετέπειτα επιθετικός της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα και του Ολυμπιακού, Ντάνι, ισοφάρισε τέσσερα λεπτά αργότερα, ωστόσο στο 81′ ο Νέντβεντ έδωσε τη λύση κι η Λάτσιο πανηγύρισε την τελευταία έκδοση της διοργάνωσης, προτού συγχωνευτεί με το Κύπελλο UEFA.

Την επόμενη σεζόν, η πώληση του Βιέρι στην Ίντερ για 46.500.000 ευρώ έφερε στο “Ολίμπικο” τους Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, Νέστορ Σενσίνι, Κένετ Άντερσον, Σιμόνε Ιντσάγκι, Ντιέγκο Σιμεόνε και μαζί το πολυπόθητο πρωτάθλημα του 2000, το δεύτερο και τελευταίο μέχρι στιγμής στην ιστορία του συλλόγου.

Η Ρόμα έβαλε τις βάσεις με Καπέλο

Η Ρόμα, από την πλευρά της, συνέχισε τις προβληματικές εμφανίσεις εκτός έδρας και τις καλές εντός έδρας, με εξαίρεση το εκπληκτικό 4-5 με αντίπαλο την Ίντερ στο “Ολίμπικο”. Η σεζόν ολοκληρώθηκε με εκτός έδρας νίκη 4-1 επί της Βιτσέντζα.

Με αυτά τα τέσσερα γκολ έφτασε τα 69 τέρματα, τέσσερα περισσότερα από τη Λάτσιο και για δεύτερη σερί χρονιά ολοκλήρωσε τη σεζόν με την καλύτερη παραγωγή στη Serie A.

Παρ’ όλα αυτά, δέχθηκε 49 γκολ, περισσότερα από κάθε ομάδα από πάνω της, με συνέπεια να τερματίσει στην 5η θέση, έναν πόντο μακριά από το Champions League.

Ως φυσικό επακόλουθο, ο Σένσι απέλυσε τον Ζέμαν και προσέλαβε τον Φάμπιο Καπέλο το καλοκαίρι του 1999, ποντάροντας στις αμυντικές αρετές που έδειξε ο Ιταλός τεχνικός στη Μίλαν -κυρίως- του 1993-1994. Δύο χρόνια μετά, κράτησε τον τίτλο στη Ρώμη, οδηγώντας τους “τζιαλορόσι” στην κατάκτηση του τίτλου.