Πριν από 22 χρόνια, στις 20 Ιανουαρίου 1997, ο Ρονάλντο παραλάμβανε την πρώτη μεγάλη ατομική διάκριση της σπουδαίας καριέρας του, το βραβείο του Καλύτερου Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς από τη FIFA για το 1996.
Σε ηλικία 20 ετών ήταν ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που είχε στα χέρια του ένα τέτοιο βραβείο και κανείς δεν τον ξεπέρασε στο μέλλον.
Κι όμως, το «Φαινόμενο» δεν είχε τελειώσει ακόμα την εκπληκτική χρονιά του, το 1996-1997, που τον άφησε στην ιστορία με τα 47 γκολ σε 49 αγώνες και τα 3 τρόπαια με την Μπαρτσελόνα…
Τα θέματα του Sport-Retro.gr για την Ισπανία
Ρόμπσον και Ρομάριο του έστρωσαν τον δρόμο
Με κάποιο μυστηριώδες παιχνίδι της μοίρας, το ταξίδι του Ρονάλντο στην Ευρώπη καθορίστηκε από τον μελλοντικό προπονητή του στην Μπαρτσελόνα. Ο Μπόμπι Ρόμπσον είχε διαδεχθεί τον Γκους Χίντινκ στον πάγκο της Αϊντχόφεν, που εκτός από εγχώριους τίτλους, προσέφερε και το Κύπελλο Πρωταθλητριών 1987-1988 στον σύλλογο.
Ο Άγγλος τεχνικός προερχόταν από μία 8ετία στην εθνική Αγγλίας και 13 χρόνια στην Ίπσουιτς και δοκιμαζόταν για πρώτη φορά στο εξωτερικό. Με ηγέτη της επίθεσης τον Ρομάριο και με εξαντλητική διαχείριση των ιδιοτροπιών του, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα.
Οι ευρωπαϊκές αποτυχίες οδήγησαν στην απομάκρυνσή του στο τέλος του 1992, ωστόσο ήδη είχε φροντίσει να σχηματίσει καλή φήμη στην άλλη άκρη του Ατλαντικού Ωκεανού, τόσο για τον σύλλογο όσο και για τον ίδιο.
«Μάτωσε» δίχτυα και… γόνατο στην Ολλανδία
Όταν τα σύνορα της Βραζιλίας έγιναν πολύ στενά για ένα 17χρονο λιγνό παιδάκι, που στέφθηκε πρωταθλητής κόσμου στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1994 χωρίς να αγωνιστεί ούτε λεπτό, η Αϊντχόφεν άρχισε να προβάλει ως ο κατάλληλος προορισμός.
Ο Ρονάλντο είχε 44 γκολ σε 47 αγώνες με τη φανέλα της Κρουζέιρο από τον Μάιο του 1993 μέχρι να φύγει για τις ΗΠΑ, πανηγυρίζοντας στο μεσοδιάστημα το Copa do Brasil. Παρότι είχε προτάσεις από τον Άγιαξ, την ομάδα που ουσιαστικά θα διαδεχόταν την Αϊντχόφεν στα «ηνία» του ολλανδικού ποδοσφαίρου της εποχής, εκείνος άκουσε τη συμβουλή του Ρομάριο και αποδέχθηκε την πρόταση της Αϊντχόφεν, έστω κι αν ο Ρόμπσον είχε αποχωρήσει δύο χρόνια νωρίτερα.
Στο «Φίλιπς Στάντιον» αγωνίστηκε για δύο σεζόν. Στην πρώτη του, όταν ενηλικιώθηκε, έκανε τον πλανήτη να τρίβει τα μάτια του, αφού σκόραρε 30 φορές σε 33 αγώνες Eredivisie και 35 σε 36 σε όλες τις διοργανώσεις.
Δεν ήταν μόνο οι στατιστικές επιδόσεις του, ήταν η εικόνα ενός αδύνατου ποδοσφαιριστή να κάνει τις περίφημες προσποιήσεις που θα τον χαρακτήριζαν στο μέλλον, να τρέχει το ίδιο γρήγορα με την μπάλα στα πόδια και χωρίς, να έχει τη δύναμη… ταύρου στο πάνω μέρος του σώματος και φυσικά να σκοράρει ακατάπαυστα.
Το μόνο που τον σταμάτησε τελικά ήταν αυτό που προσδιόρισε τη μετέπειτα καριέρα του. Ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο στέρησε από τον πρώτο σκόρερ της κατηγορίας το 1994-1995 μία απρόσκοπτη δεύτερη σεζόν στη χώρα. Απουσίασε από τα περισσότερα παιχνίδια του 1995-1996, ωστόσο πρόλαβε να σκοράρει 12 φορές σε 13 αγώνες πρωταθλήματος και 19 σε 21 σε όλες τις διοργανώσεις.
Οι στενές επαφές με Ίντερ και Μοράτι
Η φήμη του είχε φτάσει στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου. Ακόμα και τραυματίας, αποτελούσε πόλο έλξης για σκάουτς και στελέχη σπουδαίων συλλόγων, αφού ήταν κοινώς αποδεκτό ότι ο επόμενος… Ρομάριο δεν θα καθόταν για πολύ καιρό στην Ολλανδία.
Εξάλλου, όταν μετά από την πρώτη σεζόν του Ρονάλντο στην Αϊντχόφεν, ο Βιμ Γιονκ γινόταν συμπαίκτης του μετά από δύο χρονιές στην Ίντερ και αρκετοί συνέδεσαν τη μεταγραφή αυτήν με ένα αντίθετο δρομολόγιο του Βραζιλιάνου.
Ο διεθνής Ολλανδός γύρισε στην πατρίδα του τον Μάιο του 1995 για περίπου 2.000.000 ευρώ και τα δημοσιεύματα της εποχής ήθελαν μέρος του deal να αποτελεί η μετακίνηση του Ρονάλντο στους «νερατζούρι» το καλοκαίρι του 1997.
Οι επαφές του Βραζιλιάνου με τον ιταλικό σύλλογο ήταν συνεχιζόμενες, αφού την άνοιξη του 1996 κι ενώ ήταν ακόμη τραυματίας, ο νεαρός επιθετικός βρέθηκε στα γραφεία της Ίντερ και είχε τετ α τετ με τον Μάσιμο Μοράτι. Το αφεντικό των «νερατζούρι» του προσέφερε μία χρυσή κλειδοθήκη στην οποία είχε χαραχθεί το σήμα του συλλόγου.
Τέλος στην Μπαρτσελόνα των Κρόιφ και… Ζιντάν
Την ίδια στιγμή, σε μία άλλη μεσογειακή ομάδα, υπήρχαν πολύ έντονες διεργασίες. Η Μπαρτσελόνα ετοιμαζόταν να κλείσει την πόρτα για δεύτερη φορά στον αναμορφωτή της, αφού ο Γιόχαν Κρόιφ είχε έντονες διαφωνίες με τον πρόεδρο Τζουζέπ Γιουίς Νούνιες.
Ο «ιπτάμενος Ολλανδός», ο οποίος είχε οδηγήσει τους Καταλανούς στην πρώτη κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στην ιστορία τους το 1992 και σε 4 σερί πρωταθλήματα με την Dream Team της εποχής, δεν κατάφερε να αποτρέψει τη φθίνουσα πορεία που άρχισε από τον χαμένο τελικό του Champions League το 1994 κόντρα στη Μίλαν του Φάμπιο Καπέλο.
Έχοντας χάσει τα προηγούμενα δύο πρωταθλήματα από τη Ρεάλ Μαδρίτης και από την Ατλέτικο Μαδρίτης του Μίλινκο Πάντιτς, εκπονούσε σχέδια για την επόμενη μέρα τα οποία δεν συμβάδιζαν με αυτά των διοικούντων.
Σε αυτά περιλαμβανόταν και το όνομα ενός βιρτουόζου μέσου της Μπορντό, που είχε οδηγήσει τον γαλλικό σύλλογο στον τελικό του Κυπέλλου UEFA 1996, αρχίζοντας από το Κύπελλο Intertoto. Ο Ζινεντίν Ζιντάν, δύο χρόνια πριν οδηγήσει την εθνική Γαλλίας στην κορυφή του κόσμου, φέρεται να τα είχε βρει με τον Κρόιφ, ωστόσο η συμφωνία χάλασε όταν ο προπονητής της Μπαρτσελόνα, μετά από 8 σεζόν στον πάγκο, αποτέλεσε παρελθόν…
Έσμιξαν οι δρόμοι με τον Ρόμπσον
Μία πόρτα έκλεισε, μία άλλη άνοιξε. Ο θρύλος λέει ότι οι «μπλαουγκράνα» τα είχαν βρει με το… next big thing της ολλανδικής προπονητικής μετά από τον Κρόιφ, τον Λουίς φαν Χάαλ, που είχε μετατρέψει τον Άγιαξ ξανά σε υπερδύναμη. Μόνο που ο Ολλανδός προπονητής δεν γινόταν να φύγει από την ομάδα πριν από το 1998.
Γι’ αυτό τον λόγο, η Μπαρτσελόνα έψαχνε μία ενδιάμεση λύση και τη βρήκε στο πρόσωπο του προπονητή της Πόρτο, τον Ρόμπσον! Ο αντιπρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Τζουάν Γκασπάρ, μετέπειτα πρόεδρος του συλλόγου, τηλεφώνησε στον Άγγλο για να κουβεντιάσουν για έναν πρώην παίκτη του από τον καιρό που προπονούσε τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας (αμέσως μετά από την Αϊντχόφεν), τον Λουίς Φίγκο.
Ο Πορτογάλος μεσοεπιθετικός ανήκε ήδη στο δυναμικό των Καταλανών από το 1995 και οι δύο άντρες δεν είχαν πολλά να συζητήσουν γι’ αυτόν, αφού τον γνώριζαν καλά αμφότεροι πλέον. Αναπόφευκτα, ο Γκασπάρ κάποια στιγμή του έκανε την πρόταση: να καθίσει στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και στη συνέχεια να αναλάβει κάποιο άλλο πόστο στο οργανόγραμμα του συλλόγου.
Ο Ρόμπσον αποδέχθηκε τη διετή συμφωνία και ουσιαστικά ήταν ο καταλύτης και για την παρουσία του Ρονάλντο στο «Καμπ Νόου».
Μεταγραφή με ποσό ρεκόρ
Η Μπαρτσελόνα φλέρταρε κι αυτή με τον Βραζιλιάνο όσο εκείνος αγωνιζόταν στην Αϊντχόφεν και για να χρυσώσει το «χάπι» στους φιλάθλους από την απομάκρυνση του Κρόιφ, η διοίκηση έπρεπε να κάνει τη μεγάλη κίνηση.
Προσφέροντας το ποσό ρεκόρ για τον πλανήτη εκείνη την εποχή των 19.500.000 δολαρίων (περίπου 15.000.000 ευρώ), δεν άφησε περιθώρια άρνησης στον ολλανδικό σύλλογο.
Μάλιστα, όταν η Μπαρτσελόνα προσέγγισε την Αϊντχόφεν για να αποκτήσει τον νεαρό επιθετικό, οι Ολλανδοί πληροφόρησαν τον Μοράτι για την υπόθεση, προσμένοντας σε κίνηση-ματ από τον Ιταλό επιχειρηματία, όμως εκείνος δεν ήταν διατεθειμένος να δώσει τέτοιο ποσό.
Ο Βραζιλιάνος είπε το «ναι», έχοντας στο μυαλό του ότι ακολουθεί την πορεία του Ρομάριο που είχε αφήσει εποχή με τον σύλλογο στον οποίο πήγαινε και ότι θα συνεργαζόταν επιτέλους με τον Ρόμπσον, για τον οποίο είχε ακούσει τόσα καλά πράγματα από τον παρτενέρ του στην επίθεση της εθνικής Βραζιλίας.
Ντεπούτο με δύο γκολ και τρόπαιο
Η Μπαρτσελόνα είχε πραγματοποιήσει το colpo grosso του καλοκαιριού, με συνέπεια η απόκτηση του Λουίς Ενρίκε ως ελεύθερου από τη Ρεάλ Μαδρίτης, η μεταγραφή του Βίτορ Μπαΐα που ακολούθησε τον Ρόμπσον από την Πόρτο, η υπογραφή του Λοράν Μπλαν ή του Εμανουέλε Αμουνίκε, η μετακίνηση του Ζιοβάνι από τη Σάντος και η επιστροφή του Χρίστο Στόιτσκοφ από την Πάρμα να περάσουν σε δεύτερη μοίρα.
Οι πάντες ασχολούνταν με τον 19χρονο επιθετικό, ο οποίος έδειξε το πρώτο βήμα γραφής στα τέλη Αυγούστου, όταν η Μπαρτσελόνα αντιμετώπισε την Ατλέτικο για το Supercopa.
Μόλις 5 λεπτά μετά από τη σέντρα του πρώτου αγώνα των δύο ομάδων στο «Μοντζουίκ», ο Ρονάλντο είχε χάσει ένα τετ α τετ κι είχε σκοράρει με σουτ εκτός περιοχής μετά από αποφυγή δύο αντιπάλων. Ο Βραζιλιάνος άνοιξε κι έκλεισε το σκορ, με το τελικό 5-2 να μην αφήνει πολλές αμφιβολίες για τον κάτοχο του τροπαίου.
Η ρεβάνς πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Μαδρίτης, το νυν «Wanda Metropolitano» της Ατλέτικο, με τον Ρονάλντο απόντα. Η Μπαρτσελόνα ηττήθηκε 1-3, αλλά τελικά το εκτός έδρας γκολ του Στόιτσκοφ της έδωσε τον πρώτο τίτλο της σεζόν.
Η παρατήρηση Μουρίνιο έφερε το γκολ με Κομποστέλα
Στο πρωτάθλημα, η εκκίνηση δεν ήταν το ίδιο καλή για τον Ρονάλντο. Ο Βραζιλιάνος απέτυχε να σκοράρει στις πρώτες δύο αγωνιστικές, με συνέπεια να δεχθεί παρατηρήσεις από τον βοηθό και μεταφραστή του Ρόμπσον, που τον είχε πάρει μαζί του από την Πόρτο, τον… Ζοζέ Μουρίνιο. «Είπαμε στον Ρονάλντο ότι δεν αρκεί να πετύχει ένα γκολ παγκόσμιας κλάσης και να περνάει τα υπόλοιπα 89 λεπτά του αγώνα κοιμώμενος», θυμάται ο Πορτογάλος.
Αυτό ήταν. Οι νουθεσίες του προπονητικού επιτελείου «αφύπνισαν» τον Βραζιλιάνο, που από την 3η αγωνιστική άρχισε ένα απίστευτο κρεσέντο με 12 γκολ στα επόμενα 11 παιχνίδια. Μεταξύ αυτών, δύο εμβληματικές εμφανίσεις.
Η πρώτη πραγματοποιήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1996, στην Κομποστέλα. Η Μπαρτσελόνα νίκησε με 5-1, ωστόσο ουδείς θυμάται μέχρι σήμερα αυτό το σκορ. Το θέμα συζήτησης μετά από αυτόν τον αγώνα ήταν ένα συγκεκριμένο γκολ, με υπεύθυνο τον Ρονάλντο.
Ο Βραζιλιάνος πήρε την μπάλα στο γήπεδο της Μπαρτσελόνα, κράτησε το κοντρόλ παρά την τρικλοποδιά και το τράβηγμα φανέλας ενός αντιπάλου, πάτησε προς τα πίσω την μπάλα και στη συνέχεια την πέταξε μπροστά αποφεύγοντας έναν δεύτερο αντίπαλο. Ένας τρίτος τον πρόλαβε στο σπριντ ενώ εφορμούσε στην αντίπαλη περιοχή και όταν σταμάτησε για να τον ντριμπλάρει, επανεμφανίστηκε ο δεύτερος παίκτης που είχε αποφύγει. Κανέναν πρόβλημα. Πέρασε ανάμεσά τους και με ένα σουτ πέφτοντας, νίκησε και τον τερματοφύλακα.
Όταν η κάμερα έδειξε τον Ρόμπσον, αυτός ήταν όρθιος και κοιτούσε σε κατάσταση σοκ στον πάγκο, αδυνατώντας να αφομοιώσει αυτό που μόλις είχε δει. Το γκολ του Ρονάλντο στην Κομποστέλα ήταν το αριστούργημά του, το κορυφαίο της καριέρας του, αυτό που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στις μνήμες.
Ακόμα και η Nike το πήρε και το μετέτρεψε σε διαφημιστικό. «Φαντάσου να ζητούσες από τον Θεό να γίνεις ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο και να σε άκουγε», ήταν το σλόγκαν, με το πρόσωπο του Ρονάλντο να εμφανίζεται και να… απαντά.
Η μαδριλένικη «AS» ξέχασε τις οπαδικές προτιμήσεις και την επόμενη μέρα κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Ο Πελέ επέστρεψε». Ακόμα και ο θρύλος της Ρεάλ, Χόρχε Βαλδάνο, εξήγησε ότι «δεν είναι άνθρωπος, είναι κοπάδι», προσπαθώντας να χαρακτηρίσει τον Ρονάλντο.
Το εκπληκτικό χατ τρικ κόντρα στη Βαλένθια
Λίγες εβδομάδες αργότερα, η Μπαρτσελόνα υποδεχόταν τη Βαλένθια. Επρόκειτο για μία ομάδα που ακόμα δεν είχε το ρόστερ που σε λίγα χρόνια θα διέπρεπε στην Ισπανία και στην Ευρώπη, διέθετε όμως καλό κορμό.
Στον πάγκο βρισκόταν ο Λουίς Αραγονές, στην εστία ο τερματοφύλακας της εθνικής Ισπανίας και πρώην της Μπαρτσελόνα, Αντόνι Θουμπιθαρέτα, στο κέντρο έπαιζαν οι Βαλερί Καρπίν και Γκαΐθκα Μεντιέτα και στην επίθεση οι Γκόραν Βλάοβιτς και Κλάουντιο Λόπες.
Στον αντίποδα, υπήρχε ο Ρονάλντο. Στο 15ο λεπτό λεπτό, ο Βραζιλιάνος υποδέχθηκε τις «νυχτερίδες» αφήνοντας πίσω χάρη στην ταχύτητά του δύο αμυντικούς, γράφοντας το 1-0. Είκοσι λεπτά αργότερα βρέθηκε τετ α τετ με τον Θουμπιθαρέτα και έγραψε το 2-0 με το «κακό» πόδι του, το αριστερό.
Αφού έχασε ορισμένες ευκαιρίες κι άφησε ελπίδες στους φιλοξενούμενους που ισοφάρισαν μέσα σε 6 λεπτά στο 2ο ημίχρονο, ήρθε το 74ο λεπτό για να κρίνει τα πάντα. Ο Βραζιλιάνος πήρε την μπάλα μπροστά από το κέντρο, απέφυγε έναν αντίπαλο και πέρασε ανάμεσα από άλλους δύο, χωρίς όμως να υπάρχει χώρος ούτε για ένα σώμα!
Στη συνέχεια, ρύθμισε το κορμί του ώστε να πλασάρει με το δεξί τον εξερχόμενο Θουμπιθαρέτα και με το χατ τρικ του έδωσε τη νίκη στην Μπαρτσελόνα.
Έχασε τη «Χρυσή Μπάλα», πήρε το βραβείο της FIFA
Ίσως αυτή να ήταν η καθοριστική «πινελιά» ώστε ο Ρονάλντο να βρεθεί τόσο ψηλά στην ψηφοφορία της «Χρυσής Μπάλας» λίγο αργότερα. Και ίσως το γεγονός ότι δεν σκόραρε στα ντέρμπι πρωταθλήματος κόντρα στην Ατλέτικο (δεν αγωνίστηκε) και στη Ρεάλ (ήττα 0-2 στη Μαδρίτη) που ακολούθησαν, να συνέθεσε τη διαφορά των 3 πόντων από τον νικητή Ματίας Ζάμερ.
Όταν κλήθηκαν να ψηφίσουν οι προπονητές, όμως, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για τον νικητή. Ο Ζάμερ βρέθηκε στην 4η θέση με 109 πόντους στο αντίστοιχο βραβείο της FIFA, με τον Ρονάλντο στην κορυφή. Ο Βραζιλιάνος συγκέντρωσε 329 πόντους από την ψηφοφορία 100 και πλέον προπονητών, με τον Ζορζ Γουεά, τον προηγούμενο νικητή, να έρχεται δεύτερος με 140 πόντους και τον Άλαν Σίρερ τρίτος με 123 πόντους.
Κανείς δεν ήταν καλύτερος ποδοσφαιριστής από τον Ρονάλντο μέσα στο 1996 και γι’ αυτό στις 20 Ιανουαρίου του απονεμήθηκε το βραβείο της FIFA, ακολουθώντας και σε αυτό τα χνάρια του Ρομάριο, δύο χρόνια μετά από την κατάκτησή του ως παίκτης της Μπαρτσελόνα.
Η σεζόν έκλεισε χωρίς Ρονάλντο και πρωτάθλημα
Όλα αυτά φυσικά μεσούσης της σεζόν, χωρίς ο Ρονάλντο να έχει κατακτήσει κάτι σπουδαίο μέσα στο 1996. Η πλάστιγγα δεν έγειρε ούτε από το Κύπελλο Ολλανδίας ούτε από το Supercopa, αλλά από τα γκολ και το θέαμα του επιβλητικού Βραζιλιάνου σε αυτό το ημερολογιακό έτος.
Μάλιστα, θα συνέχιζε το ίδιο δυναμικά και το επόμενο έτος, το 1997. Η σεζόν του στην Μπαρτσελόνα έκλεισε με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν, στον τελικό που κρίθηκε από το πέναλτι του Ρονάλντο.
Η Μπαρτσελόνα διεκδικούσε και τα δύο εγχώρια τρόπαια μέχρι τέλους, όμως όταν έχασε τον ηγέτη της στο τέλος λόγω των υποχρεώσεων της εθνικής Βραζιλίας στο Copa America τον Ιούνιο (η σεζόν έληξε τέλη Ιουνίου στην Ισπανία), ήρθαν τα πάνω κάτω.
Μπορεί οι Καταλανοί να κατέκτησαν το Copa del Rey κόντρα στην Μπέτις δίχως τον Ρονάλντο, ωστόσο χρειάστηκαν τη διαδικασία της παράτασης για να κάμψουν την αντίσταση των Ανδαλουσιάνων.
Στο πρωτάθλημα τα πήγαν ακόμα χειρότερα στο φινάλε. Στο πρώτο παιχνίδι μετά από την αποχώρηση του Ρονάλντο για να ενταχθεί στην αποστολή της «σελεσάο», οι «μπλαουγκράνα» ηττήθηκαν 1-2 εκτός έδρας από την Έρκουλες. Παρά τις δύο νίκες στο φινάλε, αυτή η γκέλα αποδείχθηκε κομβική, αφού ο Καπέλο υπέταξε ξανά τους Καταλανούς, αυτήν τη φορά ως προπονητής της Ρεάλ, που τερμάτισε 2 βαθμούς πιο ψηλά.
Παρότι η Μπαρτσελόνα έγινε η ομάδα με τη δεύτερη καλύτερη επιθετική συγκομιδή στο πρωτάθλημα με 102 γκολ (πίσω μόνο από τη Ρεάλ του 1989-1990 με τους Εμίλιο Μπουτραγκένιο και Ούγκο Σάντσες), περιορίστηκε στη 2η θέση όταν έχασε τον άνθρωπο που σε 49 παιχνίδια στη σεζόν σκόραρε 47 φορές.
https://www.youtube.com/watch?v=NvxXIqlABFQ
Συμφώνησε για 8ετές συμβόλαιο και έφυγε
Λίγο αργότερα θα τον έχανε οριστικά, παρότι πριν φύγει για τις υποχρεώσεις του με τη Βραζιλία, είχε συμφωνήσει για νέο 8ετές συμβόλαιο, με τις απολαβές που ζητούσε από την αρχή της σεζόν, όταν αντιλήφθηκε ότι το επίπεδό του είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή στον πλανήτη εκείνη την εποχή.
Ο Μοράτι αυτήν τη φορά δεν δίστασε να βάλει το χέρι στην τσέπη και έσπασε το ρεκόρ μεταγραφής, καλύπτοντας τη ρήτρα αποδέσμευσης στο συμβόλαιο του Ρονάλντο. Όταν οι δικηγόροι του Βραζιλιάνου πήγαν στα γραφεία της ισπανικής ομοσπονδίας την επιταγή με τα 27.000.000 δολάρια, έκλεινε ακόμα ένα κεφάλαιο στην καριέρα του «Φαινομένου», ένα κεφάλαιο που του έφερε τις πρώτες μεγάλες διακρίσεις. Θα ακολουθούσαν πολλές ακόμη…
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα